Zor dönem devrimcileri (Not 1: Parentez içindeki rakamlar kitabın orjinal sayfa numarasıdır. Sayfa numaraları o sayfanın sonunu işaretler)

Birkaç yıl sonra okulu bıraktı Ümit Altıntaş, ailesinin karşısına çıkıp “Amacım” dedi “özgür ve eşit bir dünya kurabilmek. Bunun için ne yapmam gerekiyorsa, onu yapacağım.”

Kendisine bir de ömür biçmişti, yirmi yedi yıl. Türkiye’de sol görüşü savunanların yaşadığı baskıları, karşılaştıkları şiddeti göz önüne alıp hesaba oturmuş, bu rakamı bulmuştu:

“Tam da hesapladığı gibi oldu, yirmi yedisini doldurmasına birkaç ay kala vurularak öldü...”

Melek Altıntaş dört yaş küçüktü Ümit’ten.

Tekirdağ’da doğmuştu, babası öğretmen, annesi ev kadınıydı. Üç kardeşin en küçüğüydü. En büyükleri tekstilci, ortanca avukattı. Liseyi Bursa’da okudu,

1993’te İstanbul Teknik Üniversitesi Gıda Mühendisliği Bölümü’nü kazanıp İstanbul’a geldi:

“Ümit’le öğrenci gençlik mücadelesi içinde tanıştık.” Bu tanışıklık kısa sürede dostluğa dönüşmüştü.

Üçüncü sınıfta Melek de okulu bırakıp çalışmaya başladı. Son işi otomobil parçaları üreten bir fabrikadaydı:

"Ne acıdır ki işyerine, işten atılma kaygısıyla eşimin bir trafik kazasında öldüğünü söyledim.”