A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

catış ı, işs. cat ııı ten ulandı gram.: lokatif-(mefulüfih).

catış- ıı, müş. cat ııı ten; okup catışat: oku-yorlar.

catkansı-, gûya yatmak, yatar gibi gözükmek.

catkır-, yatırmak; uyutmak; orun salıp çatkırıp folk.: yatak yaparak ve uyumaya yatırarak.

catkız- = catkır.

catta- 1. ezberden hatırlamak; 2. ezberden söylemek.

cattat_, et. catta-dan.

cattık ı, yabancılık, yadırgama.

cattık- ıı, yabancı olmak, yadırgamak.

cattık- ııı= catık- ıı.

cattıktır-, yabancı olma hissini uyandırmak.

cattıktıruu, (herhangi bir kimsede) yaban-cılık duygusunu uyandırmak.

catuu, yatma.

cay ı, yaz; cayı kışı yahut cay kış debey: kışın ve yazın; bütün yıl; cayında: yazın, yaz zamanında; cayın: yaz boyunca, bütün yaz.

cay ıı, f. 1. yer, mahal; cayında 1) yerinde; 2) her şey yerinde; 3) hakkında; dolasıyla -dair; traktor remontu- cayında: traktörlerin tamiri yolundadır; cayın tap: (birisinin) hakkından gelmek; mec. öldürmek; cayınğdı tabam: hakkından gelirim (senin); anın cayı tabılat: sıvışamaz; onu ele alırlar (harfiyen: onun yeri bulunmuştur); oyunğ cayınan çıkpay kaldı: düşündüğün meydana çıkmadı, dediğin olmadı; 2. mesken; ev yapma; 3. iş evi; teşebbüs yeri; önör-cay: sınaî iş yeri; kagaz önör cayı: kağıt sanayii; okuu cayı 1) okuma yeri: mektep; 2) sağlık işlerinin durumu; den sooluk cayı 1) sağlık müessesi 2) sağlık işlerinin durumu; önör cay akca pılanı es.: sınaî, malî plân; 4. (bu mana ile daha fazla: maani- cay): vaziyet; hâlet; cayınğdı aytçı: kim olduğunu ne olduğunu söyle, anlat!; zorduk kılgan tol. toydum maanı-cayın köröyün folk.: bakayım, bu zorbalık yapan-toltoy kimmiş (ben ona gösteririm!); ca-man, cayın aytam dep, baarın aytat budala vaziyetini anlatayım derken, her şeyi meydana koyar; 5. esas; sebep; ıylay turgancayı cok: ağlamasına sebep yok.