Birinci hissə: Quranın bir neçə ayəsində, tarixin aqibəti və tarixin təkamül yolu, imanın imansızlıq, təqvanın ədəbsizlik, yaxşı əməlin pis əməl üzərində qələbəsi formasında verilmişdir. Nur surəsinin 55-ci ayəsində oxuyuruq:
«Allah aranızdan iman gətirib yaxşı işlər görənlərə – yalnız Mənə ibadət edərlər, heç nəyi Mənə şərik qoşmazlar deyə – onları özlərindən əvvəlkilər kimi yer üzünün varisləri edəcəyini (İsrail övladını yer üzündə kafirlərin yerinə gətirdiyi kimi, onları da müşriklərin yerinə gətirəcəyini), möminlər üçün onların Allahın özü bəyəndiyi dinini (islamı) möhkəmləndirəcəyini (hər tərəfə yayacağını) və onların qorxusunu sonra əmin-amanlıqla, arxayınçılıqla əvəz edəcəyini vəd buyurmuşdur...»
Bu ayədə, vədə, son qələbə, xilafət və yer üzünün varislik müjdəsi verilən kəslər, yaxşı iş görən möminlərdir. Orada «istizaf» ayəsinin əksinə olaraq, zəiflik, məhrumiyyət və məzlumiyyət barəsində təkid olunur (ideoloji, əxlaqi və sair xüsusiyyətlər barəsində təkid olunur) və əslində, xüsusi bir əqidə, iman və rəftarın qələbəsi və hakimliyi müjdəsi verilir. Başqa sözlə, bu ayədə imana çatmış, həqiqəti tapmış və doğrunu sevən insanın qələbəsi vəd olunur. Bu qələbədə müjdə verilən şeylərdən biri xilafət – yəni qüdrətin ələ keçirilməsi və digərlərinin qüdrətdən kənarlaşdırılması – və digəri, dinin bərqərar olması – yəni bütün əxlaqi və ictimai islam dəyərlərinin (ədalət, təqva, şücaət, məhəbbət, ibadət və s.) həqiqətə çevrilməsi – və üçüncüsü, ibadətdə istənilən növ şirkin inkar olunmasıdır.
Əraf surəsinin 128-ci ayəsində belə deyilir:
«Musa öz tayfasına: «Allahdan kömək diləyin və səbr edin. Yer üzü Allahındır. Bəndələrindən istədiyini onun varisi edər. Aqibət (dünyada zəfər, axirətdə yüksək məqamlar) müttəqilərindir!» – dedi.»
Yəni Allahın qanunu budur ki, işin sonunda təqvalı şəxslər yer üzünün varisi olacaqlar.
Ənbiya surəsinin 105-ci ayəsində buyurulur:
«Biz Tövratdan (yaxud lövhi-məhfuzdan) sonra Zəburda da cənnət torpağına (yer üzünə və ya müqəddəs torpağına) yalnız Mənim saleh bəndələrimin sahib olacağını (varis olacağını) yazmışdıq.»
Bu mövzuda sair ayələr də mövcuddur.
İndi nə edək? İstizaf ayəsini əsas götürək, ya istixlaf (xəlifə etmə, xəlifə sayma) ayəsini və yaxud digər ayələri? Deyə bilərikmi ki, bu iki növ ayə zahirdə iki mənaya malik olmasına baxmayaraq, bir həqiqəti bəyan edirlər və o da budur ki, müstəzəflər həmin möminlər, salehlər və müttəqilərdir və əksinə, istizaf onların ictimai və sinfi, iman, əməl və təqva isə onların ideoloji adlarıdır? Əlbəttə belə deyildir. Çünki:
Dostları ilə paylaş: |
