Dərs vəsaiti kimi tövsiyyə edilib. 3-cü nəşr Moskva: Akademik Layihə

EQOSENTRİZM (Ego lat — Mən + Centrum — dairə mərkəzi) — şəxsi həyəcanlarına, öz hədəflərinin və maraqlarının reallaşmasına istiqamətlənmə ilə xarakterizə edilən şəxsin və ya qrupun mənəvi-psixoloji vəziyyətidir. AHIL YAŞ PSİXOZLARI ahıl yaşın funksional psixozlu adlandırılan ahıl yaş əqli geriliyi də daxil olan psixi xəstəliklər qrupudur. Ahıllıq əqli geriliyi — baş beyinin atrofik dəyişiklikləriylə şərtlənən psixi fəaliyyətin davam edən pozulmasıdır. Xəstəlik bir qayda olaraq, 70-80 yaşda şəxsiyyət (kobudlaşma,quru-soyuq münasibət, maraqların, bağlılığın itməsi ) dəyişiklikləri ilə başlayır, daha sonra yaddaş pozuntuları üstünlük təşkil edir.

4. İnsanın individuallığının amili kimi sağlamlıq
Sağlamlıq amili insanların cəmiyyətdə qrup fərqlərinə differensiasiya gətirən sosiobioloji göstəricidir. Sağlamlıq-xəstəlik—ictimai əlaqələr və istehsal münasibətləri sistemində insanın fəaliyyəti həyata keçirilən spesifik koordinatlar sistemidir. O subyektin rol davranışına müəyyən iz qoyur, bu və ya digər dərəcədə onun həyat fəaliyyətinin hüdudlarını və imkanlarını müəyyən edir. Sosial işdə insanın sağlamlığı və psixi sağlamlığı ahəngdar inkişaf və ləyaqətli mövcudluq, qanuni bərabərlik hüquqlarının həyata keçirilməsinin imkanları ilə bağlı problemlər kontekstində nəzərdən keçirmək qəbul edilmişdir.
Sağlamlıq və xəstəlik
Məişətdə xəstəliyin və sağlamlığın nə olması ilə bağlı təsəvvürlər sual doğurmamasına baxmayaraq elmi nöqteyi nəzərdən bu problem sonuna kimi aydınlaşdırılmamışdır. Ətraflı nəzərdən keçirərkən məlum olur ki, sağlamlığa aid olan yanaşmaların növləri, onları qavrama üsulları və onların izahı həm fərdi, həm də ictimai fəaliyyət üçün böyük əhəmiyyətə malikdir.
Alimlər sağlamlıq və xəstəlik fenomenlərini izah etmək üçün cəhdlər edirlər. Bu halda tənqidlərin əsas istiqməti və obyekti olaraq biotibbin təbii-elmi mövqeyi çıxış edir. Bundan əlavə sağlamlıq anlayışlarının təyini problemlərinə stress tədqiqatları, ekoloji, mədəni-antropoloji yanaşmalar maraq doğurur.
Xəstəlik anlayışının (sağlamlığın əksi kimi) təfsirinə yanaşmalar onunla izah olunur ki, elmi əsaslı ictimai təcrübənin ilkin şərti problemin həllinin qarşılıqlı əlaqələrinin ardıcıllıqla dərki edilməsidir: hal-hazırda nəzəri tədqiqatlar sağlamlığı yalnız differensiyasiya kimi müəyyən etməyə icazə verir. Yəni bu şərtlə ki, xəstəlik fenomeni müəyyən edilsin. Burada təqdim edilmiş konsepsiyalar bir tərəfdən, nəzəri əsaslandırılmalar və tədqiqat təcrübəsi üçün istiqamətlər kimi dərk edilir. Digər tərəfdən, onlar təbii və ictimai fenomenlər üçün xəstəliyin inkişafı, dərk edilməsi, öhdəsindən gəlməsi haqda yanaşmaların yaranmasına təsir göstərən əhəmiyyətli sistemlər kimi izah edilirlər.