“İstənilən talanı təşkil etmək mümkündür. İstəyirsiniz - 10
nəfərlik, istəyirsiniz – 10 min nəfərlik olsun”
.
Rus çarizmi süqut etdikdən sonra keçmiş imperiyanın ərazisində qanlı
vətəndaş müharibəsi baş verdi. Sinfi və milli qarşıdurma vaxtı ən çox əziyyət
çəkənlərdən biri də yəhudi əhalisi oldu. Xüsusən ağqvardiyaçılar, Ukraynadakı
müxtəlif quldur dəstələri və ataman Simon Vasilyeviç Petlüranın başçılığı
ilə Ukrayna mərkəzi radasının tərəfdarları yəhudilərə qarşı amansız qətliam
törətdilər. Vətəndaş müharibəsi dövründə 100 mindən 200 minədək yəhudi
qanlı aksiyaların qurbanı oldu. Beləliklə, antisemitizm müvəqqəti olaraq Qərbi
Avropadan Şərqi Avropaya keçdi.
XIX əsrdə Avropada yeni dövlətlərin yaranması ilə əlaqədar millətçi
hərəkatlar böyük rəğbət qazandı. Bu zaman yəhudilərə dini mənsubiyyətlərinə
görə deyil, yalnız və yalnız yəhudi xalqına aid olduqları üçün nifrət etməyə
başladılar. Məhz bu vaxt “köhnə qitə”də irqçiliyin ilk cücərtiləri meydana gəldi.
Millətçi nəzəriyyələri elmi fərziyyələr vasitəsi ilə izah etmə başladılar. Bu haqda
ilk dəfə fransalı diplomat qraf Artur de Qobino 1853-1855-ci illərdə işıq üzü
görən “İnsan irqlərinin bərabərsizliyi haqqında” adlı kitabında bəhs etmişdir.
Onun ideyasını Hyuston Çemberlen “XX əsrin əsasları” adlı əsərində inkişaf
etdirmişdir. Görünür, məhz bu əsərin təsiri altında nasizmin ideoloqlarından
biri olan Alfred Ernst Rozenberq “XX əsrin əfsanəsi” adlı kitabını yazmışdır.
Sosial-darvinizm isə sadalanan əsərlərə “elmi” zəmin yaratdı. O zamanlar əksər
qabaqcıl Avropa dövlətlərində antisemit qanunlar qəbul olunmasa da, gizli
səviyyədə yəhudilərə qarşı ayrı-seçkiliyə yol verilirdi.
Lakin əsl antisemit isteriya Birinci dünya müharibəsindən sonra başladı.
Bu müharibədə Almaniya məğlub olmuşdu. Onun iqtisadiyyatı çökmüşdü. Ona
görə də bu ölkədə “hər şeydə” günahkar olanları axtarmağa başladılar. Bu şəraitdə
radikallar rəğbət qazandılar. Hitler bu radikallardan biri idi. Məhz o, “arxadan
vurulan bıçaq zərbəsi” nəzəriyyəsini inkişaf etdirdi. Yəhudilərin “satqınçılığı” və
Almaniyanın məğlubiyyətində onların “günahkar” olduğu ideyası böyük rəğbət
qazandı. Xüsusən əhalinin kasıb təbəqələri bu ideyanın təsiri altına düşdülər.
Nasistlərin hakimiyyəti dövründə bütün bəlalarda yəhudiləri günahlandırmaq adi
hala çevrildi. Talanlar törədildi, bütün yəhudilər gettolara salındı, onları yenidən
“David ulduzu” şəklində olan fərqlənmə nişanını daşımağa məcbur etdilər.
MÜASİR DÖVRDƏ QƏRB ÖLKƏLƏRİNDƏ
ETNİK-MƏDƏNİ MÜXTƏLİFLİK VƏ ONUN TƏNZİMLƏNMƏSİ
361
İkinci dünya müharibəsi
dövründə
isə
yəhudiləri
məqsədyönlü şəkildə məhv
etməyə başladılar. Nasistlər
tərəfindən
işğal
olunmuş
ərazilərdə, xüsusən Polşada
ölüm düşərgələri yaradıldı.
Burada insanları güllələyir, diri-
diri yandırır, qaz kameralarında
siklon “B” qazı ilə boğurdular.
Beləliklə, Avropada əsrlərdən
bəri geniş rəvac tapan yəhudilərə
nifrət sonunda Holokostun
(yunanca “tamamilə yanmış”,
“yanıb kül olmuş” deməkdir. Nasist Almaniyası tərəfindən törədilən və təxminən
6 milyon yəhudinin sistemli şəkildə öldürülməsi ilə nəticələnən soyqırım aktı.-
Red.) baş verməsinə şərait yaratdı.
Müasir dövrdə antisemitizm həm bir sıra Avropa ölkələrində, həm də
Ermənistanda geniş vüsət alır. Məsələn, Ermənistanda nüfuzlu erməni politoloqu
professor İqor Muradyan
1988-ci ildə “Ermənistanın səsi” qəzetində dərc olunan
məqaləsində açıq şəkildə nasist ideologiyasının tərəfini tutur. Bu politoloqun
məqaləsindən belə çıxır ki, yəhudi-erməni qarşıdurması semit və arilər arasında
baş vermiş münaqişənin davamıdır. O, məqaləsində yəhudiləri qondarma erməni
soyqırımında günahlandırmaq kimi standart ittihamlarla kifayətlənmir və daha
dərinə gedir, cəfəng iddia ilə çıxış edərək Qarabağ münaqişəsinin arxasında
yəhudi xalqı və İsrail dövlətinin dayandığını deyir.
2002-ci ildə İrəvanda erməni yazıçıların rəsmi birliyi tərəfindən buraxılan
Romen Yepiskopyanın
“Milli sistem”
adlı kitabı çıxır. Müəllif bu kitabında
ermənilərin başına gələn bütün “bəlalarda” yəhudi xalqını günahlandırır, eyni
zamanda Holokostu inkar edir. O, nasistlər tərəfindən yəhudilərə qarşı törədilmiş
bu soyqırımı “ariləri rüsvay etmək məqsədilə ortaya atılmış yəhudi uydurması”
adlandırır. Təəssüflər olsun ki, Holokostu inkar etmək ideyası yeni deyildir. Bu
ideya Avropanın yüksək dairələrində günü-gündən özünə daha çox tərəfdar tapır
ki, bu hal da ciddi narahatçılıq doğurur.
Varşava “getto”sunda yəhudilərin həbs
olunaraq ölüm düşərgələrinə göndərilməsi.
1943-cü il.
MULTİKULTURALİZMƏ GİRİŞ
362
Dostları ilə paylaş: |