*dipnotlar yazıda nerede kullanılmışsa oraya parantez içinde yapıştırılmıştır

**************************************************

Orak Cekiç

Devrimci sendikal yayın ya da üç adım geri

Bu açıdan, işçi sınıfı ve emekçi hareketinin genel düzeyi, tarihsel birikimi, eğilimleri ve alışkanlıkları, öncü işçi kavramının Türkiye gerçekliğindeki şekillenişi üzerine doğru değerlendirmelerden yola çıkılmalı, salt teoriden gelme yaklaşımlardan uzak durulmalıdır. ...

Bu özelliğiyle sayıca çok küçük bir azınlığı oluşturan komünist ve devrimci işçiyi bir kenara ayıracak olursak, işçi sınıfının ileri kesimleri ile orta düzey işçiler arasında kategorik bir ayrım yapabilmek oldukça güçtür. Belirsizlik geriye doğrudur. Bu durum orta düzey işçi kategorisini genişletmektedir. Yatay denilebilecek bir birikime sahip, olağan koşullar içerisinde devrimci yöntemlere uzak duran bu kesim, kriz dönemlerinde ve özel bir kesitte çelişki keskinleştiğinde çoğu kere nesnel bir itilimle politik eylem zeminine sıçramakta, çatışma ortamına girebilmektedir. Sınıf hareketinin tekdüze denilebilecek, fakat sıçramalara gebe dönemsel seyri içerisinde mücadeleye atılmakta olan taze güçlerle birlikte, işçi sınıfı çalışmasının zemini, gazetenin içerisine doğacağı alan burasıdır. Geniş bir potansiyel, zaaflarla dolu bir alan... Gazete, bu alanı bir bütün olarak kucaklamalıdır. Sınıfsal konumunun bilincine varmasında, işçi sınıfı hareketinin politikleşmesinde ve devrimci sendikal hareketin geliştirilmesinde sınıfın önünü açan bir araç, sosyalizmle işçi sınıfı hareketinin kaynaştırılmasında kaldıraç olmalıdır.

... Gazetenin temel faaliyet alanlarından birisi ekonomik, sendikal mücadele alanıdır. Bu yöne daraltılmaması koşuluyla devrimci sendikal bir yayındır. Yayın politikasında bunun belirgin bir yeri olacaktır. (...) Politik öncüsünün sınıf hareketiyle birleşmemiş oluşu, mücadele içerisinde doğan işyeri komiteleri türü örgüt biçimlerinin kökleşmemesi sonucu, sınıfın ileri unsurlarının geniş kesimini kapsayan sendikalar merkezi örgütlenme yeri durumundadırlar. Kuşkusuz bu durum, işçi sınıfı hareketinin güçlülüğünün değil, zayıflığının belirtisidir. İşçilerin ekonomik hatta kısmi demokratik istemli mücadelelerinde, sendikalarda örgütlenmeleri ve bunun kazandırdığı alışkanlık ve eğilimlere sahip oldukları göz önüne alınmalıdır.

Yasallığı, kasası ve geniş işçi kitlelerini bağrında toplamasıyla tüm güvenilmezliklerine karşın işçilerin gözünde sendika meşruiyetini korumaktadır. En geri biçimiyle de olsa işçi sınıfının ekonomik mücadele alanında birlik ve dayanışma amacıyla bir araya geldiği sendikaları dıştalayan bir sınıf politikası olamaz. Buralarda olunmadan sınıfı ve ileri unsurlarını örgütlemek olanaksızdır. ... Bu alandaki çalışmamızı sınıf sendikacılığı perspektifi ile yürüteceğiz. Bizzat bu mücadele, sendikal alandaki çalışma, işçilere sosyalist bilincin kazandırılması, sendikaların parti önderliği altında birleştirilmesi ve sosyalizm için mücadelenin etkin araçları haline getirilmesini amaçlamalıdır...

(İşçi Gazetesi başlıklı yazıdan, Sayı: 83, Ağustos’93)(242)