tapşırmaq: Bir işi başkasının sorumluluğuna devretmek, ısmarlamak, emanet etmek.
Tebriz: Kentin eski unvanı “Darüs-Saltana”dır. (İlhanlı, Celayir, Kara-Koyunlu, Ak-Koyunlu, Safevi, Afşar, Zend ve Kacar dönemleri)
tehiyye: Hazırlama, bulundurma, tedarik etme.
tel: Yığın, küme, tepe.
ter-teRin: Farsça’da üstünlük oluşturmada kullanılır: beh/ bih/ iyi→bihter/ daha iyi→ bihteRin/ en iyi; müşkil/zor→müşkilter/ daha zor→müşkilteRin/ çok zor.
tire: Taife/ tayfa, aşiret.
Tuğtekin: Şam Atabekleri’nin kurucusudur. Ehl-i Salîbe karşı savaşan namlı Türk sedarlarındandır. (Hasan Amîd, s.1234)
Tur: İran destanlarına göre, Hz.Adem neslinden FeRidun’un oğlu, ilk Turan padişahıdır. Selm, İrec ve Tur, FeRidun’un çocuklarıdır. FeRidun topraklarını üç oğlu arasında paylaştırdı. Selm’e Roma topraklarını, İrec’e Babil, Cibal, Irak, Horasan ve Fars’ı, Tur’a ise Türkistan ve Çin ülkelerini bağışlamıştır. Selm Roma İmparatoru, Tur Turan Hakanı, İrec ise İran Kisra/ Şahı oldu. Daha sonra Selm ve Tur, kardeşleri İrec’i kıskandıkları için öldürdü. Keyfer oğlu Menuçehr, hem Selm’i, hem de Tur’u öldürerek İrec’in öcünü aldı. Tur’a, Turec de denir. Bu hadise Hz.Adem’den 440 yıl sonra cereyan etti. (Hasan Amîd, s.1235) Detay için bkz→.Genc-i Dâniş
Türk-i har:(Farslar, Türklere hakaret amacıyla kullanır) Eşşek Türk. Bazı Osmanlı müellifleri de aynı ifade ile Türklere hakarette bulunmuştur.
