ƏBDÜllah məHƏMMƏd vəhhabiLƏRİ belə GÖRDÜM

«Allah dərgahında vəsilə seçin».²

İbn Əbdülvəhhab xalqı azdırıb sərgərdan etmək üçün təfsirçilərin dediklərini və səhabə tərəfindən Quran ayələri barədə çatan hədisləri «rədd olunmuş» hesab edirdi. Bir kişi ondan «gətirdiyin bu dinin İslam ilə rabitəsi varmı və bu din hansı yolla şəriət sahibinə yetişir?» deyə soruşanda, «böyüklər və ustadlarımın ustadları 600 il bundan qabağa kimi hamılıqla müşrik olublar», deyə cavab verdi.

O kişi dedi: - Onda sənin dinin tamamilə ayrı dindir və keçmiş dinlə heç bir əlaqəsi yoxdur.

İbn Əbdülvəhhab dedi: - Mənim dinim Peyğəmbərə gələn vəhy və ilham kimidir.

O kişi dedi: - Deməli bu məsələ yalnız sənə aiddir. Hər kəs sən etdiyin iddianı edə bilər.

Beləliklə əziz oxucu başa düşür ki, İbn Əbdülvəhhab iddia edir ki, rəy və fikirləri büsbütün vəhy və ilhamdır. Və elə buradan əvvəldə deyildiyi kimi, nə üçün yalançı peyğəmbərlər və nübüvvət iddiaçılarının dastanlarını oxuduğunu başa düşmək olar.

Onun xurafatlarından biri də bu idi ki, o, camaatı Peyğəmbər (s)-in qəbrini ziyarət etməyə qoymur və deyirdi: «Peyğəmbər artıq ölüb, daha onun heç bir dəyəri yoxdur».

Bir gün Əhsa məntəqəsindən Peyğəmbərin qəbrini ziyarət edib qayıdan karvanın yolu Düriyyə şəhərindən düşdü. İbn Əbdülvəhhab bu xəbəri eşidəndə əmr etdi ki, onların saqqallarını qırxsınlar və təhqir etməklə bərabər, atın üstünə tərsinə mindirib Əhsaya göndərsinlər.

Habelə başqa bir gün dostları ilə birlikdə gəzməyə çıxmışdı. Birdən arxadan zəif bir səs eşitdilər: Peyğəmbərin rizası xatirinə mənə kömək edin!» İbn Əbdülvəhhab qəzəbli halda baxıb yoxsul bir kişinin səkinin kənarında oturub dilənmək üçün əl açdığını gördü. Ona elə bir təpik vurdu ki, kişi yıxıldı və başı daşa dəyib yarıldı. Sonra dedi: «Vay olsun sənə, ey kafir! Peyğəmbər ölüb və heç bir dəyəri yoxdur!» Sonra cəlladlarından birinə əmr etdi ki, o kişini camaatın gözü önündə qətlə yetirsin ki, başqalarına da ibrət dərsi olsun.

Həmçinin bir qadın İbn Əbdülvəhhabın yanına gəlib ondan xahiş etdi ki, uzun müddət görmədiyi var-yox bir oğlunu zindandan azad etsin. İbn Əbdülvəhhab o qadına dedi ki, bu sözdən əl çək, oğlun vaxtı çatanda zindandan çıxar. Arvad ağlayıb öz dediyini israr elədi və axır sözü bu oldu ki: «Ümidvaram Peyğəmbərin ehtiramına onu azad edəsən». İbn Əbdülvəhhab arvadın Peyğəmbəri şəfaətçi gətirdiyini görəndə dedi: «Elə indi oğlunu azad edərəm!» Və cəlladlarına əmr etdi ki, oğlunu gətirib anasının gözü önündə qətlə yetirsinlər. Cəlladlar arvadın oğlunu darta-darta İbn Əbdülvəhhabın yanına gətirdilər. Əmr elədi ki, öldürsünlər. Ana şivən edərək ağlamağa başladı. Cəlladlardan biri anaya mane olur, yaxına buraxmırdı.

Oğlunun öldürdüldüyünü görən ana özündən gedib yerə yıxılır və oradaca ölür.

Sonra İbn Əbdülvəhhab əmr edir ki, ana və oğlun hər ikisini qeyri-müsəlman qəbiristanlığında dəfn etsinlər.

İbn Əbdülvəhhabın cinayətləri qeyd olunanlarla qurtarmır. Bunlar yalnız tarixçilərin qələmə aldıqlarıdır.