TÜRKİYE’DE EKOLOJİK YETİŞTİRİCİLİK
Avrupa orijinli firmaların ülkemizden ekolojik ürün talebinde bulunmasıyla dünyada uzun yıllardır yapılan ekolojik gıda üretimi Türkiye’de 1984-1985 yıllarında başlamıştır. Ekolojik üretim önce geleneksel ihraç ürünlerimizden kuru incir ve kuru üzüm ile Ege Bölgesi’nde gerçekleştirilmiş, daha sonra bunu kuru kayısı ve fındık izlemiştir (AKSOY ve ALTINDİŞLİ, 1999; AKSOY, 1999). Günümüzde üretilen ve ihraç edilen ekolojik ürünlerin çoğunluğunu yaş ve kuru meyveler oluşturmaktadır. Bunun yanısıra yemeklik dane baklagillerden nohut, kuru fasulye ve yeşil-kırmızı mercimek, endüstri bitkilerinden ise pamuk, susam, haşhaş ekolojik tarım ürünleri arasında yer almakta ve Avrupa’da pazarlanmaktadır. Yetiştiriciliği yapılan ekolojik tarım ürünlerinin tarım bölgelerine göre dağılımı incelenecek olursa, Kuzey Doğu ve Güney Doğu Anadolu Bölgelerinin dışındaki yedi tarım bölgesinde (Orta Kuzey, Ege, Marmara, Akdeniz, Karadeniz, Orta Doğu ve Orta Güney ) üretim yapıldığı görülmektedir. Ancak bu bölgeler içinde de yoğunluk Ege, Orta Doğu, Orta Güney ve Akdeniz Bölgelerinde bulunmaktadır (DEDE ve ark. 1999).
Ülkemizde ekolojik üretim yapan çiftçilerin sayısı 1990 yılında 313 iken, 1999 yılında 39 kat artarak 12275 adete ulaşmış, 1990 yılında 1037 ha olan üretim alanı ise 9 yıl içinde 45 kat artarak 46.523 ha’a, üretim miktarı 69 kat ve üretilen ürün sayısındaki çeşitlilik yaklaşık 12 kat artarak 92’ye ulaşmıştır (Tablo1).
Dostları ilə paylaş: |
