12 Mart karşı-devriminin sonuçları reformist akımın CHP’de egemen hale gelmesiyle birleşince bu koşullar oluştu ve Türkiye’de reformizm rüzgarının çok güçlü estiği ve sol hareketi sürekli etki altında tuttuğu bir dönem başladı. Sözkonusu dönemin (1973-80) yaygın kitle mücadelelerine ve devrimci-demokratik akımın sürekli güç kazanmasına da sahne olduğu düşünülürse, bu şaşırtıcı gele bilir. Dönemin elverişli koşullarında çok daha yaygın, güçlü, mi litan olabilecek ve ileri hedeflere yöneltilebilecek bu mücadelenin, bizzat reformizmin ideolojik-siyasal etkinliğinden dolayı bu boyutlara ulaşamadığı, reformizmin kitle hareketini dizginlemede ve sınırlamada hayli başarılı bir rol oynadığı gerçeği bir yana bı rakılırsa; geriye, kuşkusuz bu aynı gerçeğin öteki yüzü olarak, dev rimci demokrasinin daha önce sözü edilen temel ideolojik zaafları ve zayıflıkları kalıyor.
