| Potestas spiritualis remansit post statum naturæ
lapsæ. 149. c
Potestas spiritualis in lege veteri qualis fuerit.
172. d
Potestas politica à Deo. 107. a
Potestas politica est tanquam in subiecto mediatè
in tota multitudine iure diuino, & naturali.
118. d
Potestas politica habet plures actus qui humanam
facultatem videntur excedere. 116. e
Potestas politica non repugnat cum sacra. 126. c
Potestatis politicæ finis est bonum tẽporale. 124. b
Potestas politica obligatiua in quo fundetur.
112 b. c
Potestas gladij ponitur tanquam signum meri im-
perij. 116. e
Potestas limitatur iuxta formam præscriptam ab
eo qui potestatem dat. 432. a
Potestas ciuilis est subordinata Ecclesiasticæ, &
quomodo. 187. c
Potestatis temporalis & spiritualis distincta sunt<-P>@@
<-P>officia. 121. d. e
Potestas ciuilis quæ est in Regibus à populo ma-
nauit. 116. e
Potestas politica est purè naturalis. 138. a
Potestas gladij naturalis ex parte principij, & finis.
110. e
Potestas sæcularis, & spiritualis ex Christi institu-
tutione non sunt coniunctæ. 126. e
Potestas ferendi leges spirituales fuit in statu puræ
naturæ. 149. c
Potestas sæcularis est subordinata Ecclesiasticæ.
189. d
Potestas politica potest acquiri iure belli. 223. d.
Potestas politica & legislatiua est in hominũ com-
munitate. 114. a
Potestas humana non potest præcipere actus in-
ternos. 208. d
Potestas regalis immediatè non est de iure diuino.
118. c
Potestas politica & spiritualis in lege scripta sæpe
fuerunt in eadem persona. 126. e
Potestas publica necessaria in communitate. 108. b
Potestas suprema non potest præscribi manente
Rege in quo est. 412. b
Potestas œconomica in vxorem & in filios vnde
fluat. 114. c
Potestas legislatiua data fuit Petro à Christo. 151. a
Potestas condendi leges potest esse sine iurisdi-
ctione. 110. e
Potestas ferendarum legum Ecclesiasticarum, &
sæcularium à quo sit. 34. c
Potestas condendi leges ex ipsa natura rei in nullo
homine particulari fuit. 113. d
Potestas legislatiua in populo Iudaico valdè im-
perfecta fuit. 150. c
Potestas legislatiua in Regibus immediatè est à
Rep. mediatè verò à Rege. 118. e
Potestas omnis condendi leges, & gubernandi à
Deo. 2. a
Potestas legislatiua quomodo sit in prima com-
munitate totius generis humani. 117. c
Potestas gladij est iurisdictionis. 110. a
Potestas legislatiua est independenter in toto ge-
nere humano, donec transferatur in homines
particulares. 117. b
Potestas legislatiua immediatè est in communi-
tate. 117. a
Potestas legislatiua in genere humano fuit neces-
saria. 115. d
Potestas omnis à Deo vt dante, vel permittente.
140. b
Potestas legislatiua non ita perfectè data est Apo-
stolis aliis, atque Petro. 151. d
Potestas legislatiua est iniuncta potestati iurisdi-
ctionis. 150. e
Potestas legislatiua ad quid ordinetur. 137. a
Potestas ciuilis quid præcipere possit. 195. a, b
Potestatis omnis Deus est auctor. 308. d
Potestas omnis in terra à diuina potentia. 113. e
Potestas legislatiua nō est data in destructionem,
sed in ædificationem. 22. c
Potestas omnis, & Imperium in Imperatorẽ trans-
latum est lege Regia à Senatu populóque Ro-
mano. 312. d
Potestas legislatiua à Deo est sufficienter. 116. b
Potestati qui resistit, Dei ordinationi resistit.
222. b
Potestas non est nisi à Deo. 107. c
@@0@
@@1@Index rerum, & materiarum.
Potestas legislatiua quomodo sit in Deo.
117. d, e
Potestatem in omnes creaturas qualem habeat
Pontifex. 122. e
Potestati qui resistit, Dei ordinationi resistit. 57. e
Præceptoris sæuitia culpa non vacat. 60. c, d
Præceptio & prohibitio quomodo legi conue-
niat. 61. a
Præceptio est essentialis legi in communi. 58. c
Præcipio, verbum cur obliget sub mortali in re-
gula B. Francisci. 244. e
Præcepta Dei positiua quæ. 582. c
Præcepta à Deo eadem quæ naturæ. 582. e
Præceptum naturale quodnam sit. 35. d, e
Præcepta omnia naturalia ad Decalogum redu-
cuntur. 582. e
Præcepta omnia naturalia in Decalogo conti-
nentur implicitè, vel explicitè. 94. a
Præcepta naturalia sunt perpetua. 582. d
Præcepra naturalia accommodantur inclinationi
naturali. 77. b
Præcepta naturalia omnia à principio mundi sunt
tradita. 94. b
Præcepta naturalia omnia quodnam ius consti-
tuant. 78. b, c
Præcepta moralia quæ. 583. e
Præcepta moralia quæ. 582. a, b
Præcepta moralia præcipua sunt quæ continen-
tur in Decalogo. 582. e
Præcepta decalogi quædam dispensabilia, quæ-
dam non. 87. b, c, d, 88. b
Præcepta Decalogi omnia sunt indispensabilia.
87. e
Præceptum decimas soluendi non in omnibus re-
gionibus, nec omnes personas obligat. 147. b
Præcepta legis veteris quot fuerint. 571. e
Præceptum Decalogi tertium fuit positiuum, &
dispensabile. 93. e
Præcepta legis veteris quomodo à Deo, aut à
Moyse tradita. 574. e, & per totum, 575. d
Præcepta legis veteris fuerunt per se omnia di-
uina. 575 d
Præcepta cętera à Decalogo Deus immediatè prę-
scripsit, & per Moysem promulgauit. 573. b
Præcepta secundæ tabulæ insciè dixit Scotus non
esse naturalia, sed positiua. 91. e
Præcepta Decalogi septem non sunt iuris natura-
lis, sed positiui. 87. e
Præcepta legis veteris sarcina innumerabiliũ ob-
seruationum. 102. b
Præceptum primum Decalogi non ad fidem, sed
ad cultum Dei propriè pertinet. 584. e
Præceptum primum Decalogi fuit dispensabile
ex parte. 93. d
Præcepta legis veteris tam affirmantia, quàm ne-
gantia quot fuerint. 102. b
Præcepta Decalogi omnia sunt naturalia. 585. a,
præter illud de Sabbatho. ibid.
Præcepta duo priora primæ tabulæ Decalogi sunt
indispensabilia, alia sunt dispensabilia. 87. c
Præcepta legis veteris cur data non bona. 571. c, d,
& a, b
Præcepta omnia legis veteris præter significatio-
nem futurorum habuerunt causam aliquam li-
teralem. 586. d
Præcepta negatiua sunt indispensabilia, affirmati-
ua dispensabilia. 87. b, c
Præceptan Petateuchi tradita à Moyse. 572. e
@@
Præcepta legis veteris tot, quot ossa in homine.
102. b
Præcepta positiua aliqua fuerunt ante legem
Moysis. 587. e
Præcepta, Diliges Dominum Deum tuum; &, Di-
liges proximum, sunt principalia inter moralia,
veteris legis. 583. d
Præcepta diuina de actibus internis modificari nō
possunt ab Ecclesia. 202. d
Præceptum de sanctificatione Sabbathi erat posi-
tiuum. 584. c
Præcepta Decalogi quomodo distinguantur. 584.
d, e, & seq. vsqne ad 585. d
Præcepta ceremonialia ad quatuor capita reuoca-
ri possunt. 585. d. 586. a, b, c
Præcepta quænam obligent sub mortali. 253. e
Pręcepta Decalogi sunt decem. 585. c, & quæ. ibid.
Præcepta affirmantia & negantia in quo differant,
& quomodo obligent. 58 e
Præcepta quæ non obligant sub mortali. 253. a
Præcepta omnia ad quid reducantur. 78. c
Præceptum affirmatiuum non obligat pro sem-
per. 92. a
Præcepta Dei pauca in lege Euangelica. 150. a
Præcepta legis nouæ quæ. 621. c, d
Præceptum cum nullũ datum de dilectione pro-
pria. 584. b, c
Præcepta Ecclesiæ non obligant non baptizatos.
304. d
Præcepta fidei, spei, & charitatis sunt annexa pri-
mo præcepto Decalogi, ac sunt supernaturalia,
ac naturalia. 584. e
Præcepta sæcularium dicuntur leges pressiùs sum-
pta, Ecclesiasticorum verò constitutiones, &
canones. 21. e
Præceptum spei continetur in iustificationibus.
584. c
Præcepta fidei & gratiæ, pertinebant ad præcepta
moralia. 583. d
Præcepta fidei, spei, & charitatis quæ. 583. e
Præcepta Ecclesiæ pauca obligant. 147. b
Præcepta fidei præcipuè dicũtur testimonia. 584. a
Præceptum latum sede vacante à Capitulo, si per
modum statuti feratur non cessat per electionẽ
Episcopi, donec ab illo reuocetur. 25. b
Præceptum ibi est, vbi & peccati pœna. 6. b
Præceptum quod paterfamiliâs subditis imponit,
non est lex. 17. b
Præceptũ de re turpi, seu iniquum non est lex. 6. b
Præcepta maiora, minoraq́ue sunt, prout qui ea
mandauit, voluerit. 235. d
Præcepta quædam diuinis addita. 147. e
Præcepta obligantia leuiter, facilè violātur. 237. b
Præcepta cuiuslibet artis leges dicuntur. 5. d
Præceptum de necessitate est. 6. b
Præceptum nullum est concilium. 58. e
Præceptum priuatum expirat morte mandantis.
17. e
Præcepta humana facilè variari possunt. 102 e
Præceptum propriè dictum est quod imponitur
communitati. 17. d
Præcepti & consilij discrimen. 55. b
Præceptum inducit necessitatem, & qui non ob-
temperat reus est, & debitor pœnæ. 57. d. & b
Priuilegium requirit sciteniam eius in cuius fa-
uorem cedit. 283. e
Præceptum Principis est commune. 281. b
Præceptum particulare aliquando est lex. 17. b, c
@@0@
@@1@Index rerum & materiarum.
Præcepta particularia, licet iusta, & seruanda sint,
tamen leges non sunt. 17. b
Præcepta respicientia proximum omnia reducun-
tur ad illud, Quod tibi sieri non vis, &c. 78. c
inter præceptum generale & salutem discrimen.
325. b
Præcepta non dantur de rebus necessarijs. 66. a
Præcepti generalis capax, est etiam capax particu-
latis. 306. a
Præceptum non respicit directè territorium, sed
personas. 337. d
Præceptum prouinciæ seu territorij quomodo di-
stinguatur à præcepto personæ. 343. a
Præceptum non obligat nisi sit diuulgatum. 600 b
Præcepta qui potest imponere obligantia in tem-
pore, non id circo potest imponere obligantia
perpetuò. 150. b
Præceptum nondum insinuatum non potest habet
rationem regulæ apud homines. 286. d
Præceptum & imperium idem sunt. 15. d
Præceptum generale tẽporale sperat morte man-
dantis, non verò statutum. 325. c, & quid sit. ibi.
Præcepta omnia contenta fuere in lege abstinen-
di à ligno. 78. d
Præceptum est signum voluntatis obligantis. 10. b
Præceptum humanum semel vel iterum transgre-
di non est mortale, secus si pluries. 253. c
Præceptum essentiale legis est actus quo voluntas
vult subditos obligare. 15. c
Præceptum debet procedere ab eo qui habet po-
testatem obligandi. 21. b
Præceptum perfectæ communitatis dupliciter im-
poni potest: primò dirigendo ad Superiores, se-
cundo ad subditos. 17. d, e
Præceptum nemo sibi imponit. 209. d
Præcepti superioris executio suspendi potest.
297. a
Præceptum generale expirat morte vel amissione
præcipientis, lex verò semper manet. 342. d
Præceptum seu sententia directè ad personas diri-
gitur, lex verò imponitur ratione territorij. 325. a
Præcepta superiorum obligant vbique subditos
religiosos. 341. a
Præceptum seruandi vitam duo includit. 257. b
Præceptum non obligat, nisi sit diuulgatum. 600. b
Prædicatorum statuta non obligant ad culpam, ni-
si propter præceptum, vel contemptum. 267. e
Prædicatorum ordinis professores tenentur ad
nonnullas leues pœnas sibi infligendas. 372. a, b
Præfecturæ etiam inter Angelos. 112. b
Pragma Græcè dicitur causa seu negotium. 48. d
Pragmatica sanctio quid. 48. c
Praginaticæ appellatæ leges quæ à Regibus ferun-
tur. 48. d
Prælatus lex est animata. 241. d
Prælatus Ecclesię si incidat in hæresim eo ipso po-
testatem amittit, & dignitatem. 184. e
Prælatus vnius territorij, non potest in statuto al-
terius territorij dispensare. 456. d
Prælatus non debet semper manifestare subdito,
quare hoc vel illud faciat. 23. d
Prælatus potest imponere pręceptum subdito vbi-
cunque sit, & hoc erit personale. 337. c
Prælati inferiores habent potestatem non depen-
dentem à suis Ecclesijs. 291. d
Prælatus potest excommunicare subditum extra
territorium existentem. 337. c
Prælatus potest irritare vota religiosi. 207. a
@@
Præmio & pœna vita temperatur humana. 195. b
ad Præscribendum contra Romanam Ecclesiam,
aut coronam regni debet esse consuetudo cen-
tum annorum, aut immemorialis. 483. a
Præscribi non potest quod est proprium, & intrin-
secum supremæ potestatis. 412. b
Præscribi non potest contra ius gentium. 489. b, c
Præscribi non potest contra legem diuinam, natu-
ralem, vel positiuam. 489. d, e
Præscriptio quid, ac qualis eius effectus. 472. a
Præscriptio contra legem à quibus incipiat. 486. d
Præscriptio valet contra ignorantes. 476. c
Præscriptio minor quàm centenaria non potest
currère contra ciuitatem, vel Ecclesiam. 558. a
Præscriptionis tempus contra legem quando, & à
quibus incipiat. 299. c
Præscriptio potest interrumpi, & semel interrupta
non potest amplius continuari, sed erit alia quę
de nouo inceperit. 299. d
per Præscriptionis leges transferuntur rerum do-
minia. 213. b
Præscriptio in re honesta sufficit ad mutanda pri-
ma dominia, & iurisdictiones. 476. a
Præscriptio iure Romano quanto tempore currat.
124. a
Præscriptio vera datur contra legem etiam Eccle-
siasticam. 480. d, e
Præscriptio non potest valere contra immunita-
tem Ecclesiæ. 357. c
Præscriptionem vbi lex tollit, non præscribatur.
491. b
Præscriptio malæ fidei abrogata à Pontificibus.
124. a
in Præscriptione omni requiritur fides bona. 412. d
Præscribi contra legem potest malis actibus. 486.
d, e, & seq.
ad Præscriptionem rerum secundùm canones sa-
cros requiritur bona inculpataq́; fides. 483. b, c
Præscriptio longi temporis est, quæ decëm, aut
viginti annis introducitur. 479. d
Præscriptio quomodo, & quando fiat contra le-
ges. 291. d, e
Præscriptio legitima requirit bonam fidem. 475. c
Præscriptio & consuetudo in quo differant. 472. e,
& a, b, seq.
Præscriptio omnis non est consuetudo. 473. c
Præscriptio & consuetudo tantum habent de po-
tentia, quantum de vsu & actu. 500. c
Præscriptio omnis legitima titulum poscit. 486. c
Præsumere non creditur qui probabiliter credit se
benefacere. 552. d
Præsumptio quid propriè sonet. 229. b
Præsumptionis duplex genus. 229. b, c
Præsumptio ad forum iudiciale pertinet, non con-
scientiæ. 230. e
Præsumptio iuris, & de iure quæ sit. 229. d
Præsumptio duplex. 228. e, 420. e
Præses cùm prouincia excessit, priuatus est. 331. b
Præsidentis & ciuis eadem virtus. 56. c
Prætores non poterant constituere ius, nisi per
edictum. 51. b
Prætorum ius honorarium appellabatur. 48. c
Præuaricator legis est, qui verba legis cōplectens,
contra eius vtitur voluntatem. 270. e, & seq.
Præuaricator legis quis. 270. d
Preces horariæ quomodo recitandæ. 193. c
Presbyteri quibus succedant. 157. c
Pretium rei an sit reddendũ ei qui emit aliquid ab<-P>
@@0@
@@1@Index rerum, & materiarum.
<-P>illo cuius postea bona confiscata sunt. 393. c,
& seq.
primates quomodo habeant iurisdictionem.
178. a
primates in quo differant à Patriarchis. 165. a
primates paucis legibus debent esse subiecti. 315. d
primates possunt in suis deœcesibus id quod Epis-
copi in suis. 165. d
primores regni possunt præcepta imponere, non
condere leges. 136. c
de primatu Romani Pontificis decretum Concilij
Lateranensis. 175. b
primogeniti omnes illustrium familiarum fuerunt
sacerdotes, & in cæteros fratres quasi regium
principatum habebant. 125. a, b
primogeniti Principum qui patribus in politica
potestate succedebant, simul erant sacerdotes.
125. c
primogeniti omnes olim erant sacerdotes. 149. d
princeps non potest contra se dare vlli iurisdictio-
nem. 316. c
princeps quomodo in sua lege contineatur, ac
quomodo in ea secum dispenset. 519. d, e
principes sæculares non debent statuere in Eccle-
sia. 191. a, b, c
princeps non potest successorem sua lege obliga-
re. 307. a
principes designandi facultatem nullus homo pri-
uatus habet. 114. b
princeps non tenetur legibus ab alio conditis.
314. d
princeps nō tenetur seruare leges municipales lo-
ci in quo est. 312. d, nisi talis locus sit propria
habitatio, vt Curia. ibid. e
princeps legibus solutus est. 306. e
principis omnia esse intelliguntur. 315. d
Dostları ilə paylaş: | 
