Priuilegia quædam leges sunt, quibus renunciare
non licet. 57. e
Priuilegiatiua constitutio statim ligat, seu sortitur
effectum. 283. b
Priuilegiũ aliud affirmatiuũ, aliud negatiuũ. 445. e
Priuilegia Bullæ Cruciatæ sunt strictè interpre-
tanda. 453. d
Priuilegium si occasionem aliquam præbeat pec-
candi, strictè est interpretandum. 455. a, secus
latè. 445. e
Priuilegium insertum iuri habet vim legis, & iu-
ris. 462. a
Priuilegia sunt quasi legum exceptiones. 16. a
Priuilegium quomodo cedat cōmunitati. 441. a, b
Priuilegium reuocans constitutio debet promul-
gari. 285. d
Priuilegium concessum per viam legis, vel statuti,
non requirit scientiam priuilegiati. 283. d
Priuilegium legendi libros prohibitos qui habet,
aut ferendi arma prohibita, non debet vti illo
extra territorium. 456. e
Priuilegia esse restringenda multa iura signifi-
cant. 452. b
Priuilegium posterius non præualet priori in non
contentis in iure communi, si illius mẽtionem
non faciat. 462. c, d
Priuilegium alicui concessum dignitatem habens
dignitatem sequitur, & ad aliā dignitatem pro-
motus perdit illud. 444. a, b
Priuilegium aliud perpetuum, aliud temporale.
444. c, d
Priuilegia sunt interpretanda iuxta conditionem
personæ cui conceduntur. 456. b
Priuilegia quæ respiciunt commune bonum ali-
cuius communitatis obligant singulos, vt suo
priuilegio vtantur. 442. e
Priuilegium personale personā sequitur, nec eam
transgreditur. 443. e, 444. e
Priuilegium potest reuocare Princeps antequam
acceptetur. 451. a, d
Priuilegium humanum quotuplex. 443. a, b
Priuilegium concessum Ecclesiæ si illa corruat, &
reædificetur, priuilegiũ consurgit cum illa, ac il-
lam sequitur in alium locum illa transferatur.
legitimè. 445. c
Priuilegia quomodo cōcedātur cōmunitati. 444. a
Priuilegium non habet rationem legis in quibus-
dam, & cur. 442. e
Priuilegia quædam mixta. 443. e
Priuilegium nec omninò fauorabile, nec omninò
odiosum. 452. c
Priuilegium in odiosis, & litigiosis, ac pœnali-<-P>@@
<-P>bus finitur vnica actione, non in fauorabilibus.
458. a
Priuilegia quænam possint Principes, & Prælati
inferiores, & in quibus concedere. 448. a
Priuilegium quando vim habere incipiat. 450. e,
& seq.
Priuilegia communitati concessa quomodo amit-
tantur. 459. a, b
in Priuilegiis & legibus proprietas verborum est
tenenda, nisi necessitas cogat aliter interpreta-
ri. 454. c
in Priuilegiis quomodo attendenda verborũ pro-
prietas. 455. b, c, d
Priuilegium debet esse de re licita. 448. b, c
Priuilegio quis à iure communi soluitur, & eximi-
tur. 446. c
Priuilegium dupliciter peti potest. 285. a
Priuilegium primum suam vim retinet, si poste-
rius non faciat illius mentionem, nisi posterius
esset speciale. 463. d
Priuilegium concessum nutu proprio concedentis
statim operatur à die concessionis. 286. e
Priuilegia particularia non reuocantur, donec re-
uocatio sciatur ab ipsis priuilegiatis. 464. b, c, e
Priuilegia etiā in foro cōscientiæ amittuntur per
non vsum cōtinuatum per decennium. 459. c, d
Priuilegij renunciatio potest reuocari, donec à cō-
cedente acceptetur. 549. c
Priuilegium non omne perpetuum est. 441. d
Priuilegium qui concedere possint. 447. b, c
Priuilegium diuiditur in id quod per se primò da-
tur propter bonũ priuatum cui potest renũciari,
& in id quod datur per se primò intuitu boni cō-
nis, cui renunciari non potest. 447. a
Priuilegium reale, & personale, quid. 443. b
Priuilegiis, quibus conceditur immunitas à mu-
neribus, non derogatur per vnius acceptatio-
nem. 459. e
Priuilegium quibus de causis concedatur. 449. b, c
Priuilegium quando debeat plenissimè interpre-
tari. 452. e
Priuilegium acquiritur consuetudine. 446. c
ad Priuilegium licitè concedendum necessaria est
causa aliqua rationabilis. 448. c
Priuilegium æquiparatur vltimæ voluntati. 283. d
Priuilegia concossa ratione fidei, & religionis sunt
latissimè interpretanda. 455. c
Priuilegij lex est exorbitans. 451. b
Priuilegium speciale posterius derogat generali.
462. b, c, d
in Priuilegiorum reuocatione quid attendendum.
465. a, & seq.
Priuilegium si concessum sit cōmunitati vel col-
legio, satis est si ipsa communitas certior fiat de
reuocatione illius. 464. e
Priuilegium quando non possit reuocari à Princi-
pe. 548. d
Priuilegium in sapientibus ambitionem strictè est
interpretandum. 455. e
Priuilegium quando censeatur reuocari. 548. c
Priuilegia sunt leges priuatorum, quasi priuatæ
leges. 16. a
Priuilegium datur vt aliquis, vel aliqui eo vtātur.
443. b
Priuilegium omne est fauorabile. 451. e
Priuilegia quando extinguantur destructo loco,
cui inhærebant. 445. d, e
Priuilegium concessum prouinciæ, ciuitati, &c.<-P>
@@0@
@@1@Index rerum, & materiarum.
<-P>reuocatur per promulgationem in eis factam.
464. e
Priuilegio priuato quando quis non possit renun-
ciare. 447. d
Priuilegium amittitur per abusum. 460. b, & quo-
modo. ibid. & seq.
Priuilegium non tam est lex, quàm legis exceptio.
285. b
Priuilegium impetratum à Principe non habet ef-
fectum ante notitiam petentis. 286. a
Priuilegium ad suum valorem nullam promulga-
tionem requirit. 451. c
Priuilegium non finitur morte concedentis.
444. b, c
Priuilegium ex sua primaria institutione respicit
bonum priuatum, commune verò tantùm indi-
rectè. 449. b, c
Priuilegium speciale non derogat generali, si illud
præcessit. 462. a
Priuilegium datum gratis potest sine causa reuo-
cari. 548. b
Priuilegium debet concedere aliquid præter ius
commune. 441. b, c, 442. b
Priuilegium quomodo finiatur per vsum comple-
tum. 457. e
Priuilegia quæ finiantur vnico actu, vel non. 458.
b, c, d, e, & seq.
Priuilegium statim cōfert vim suam in absentem.
449. a, e, 450. a
Priuilegia amittuntur per vsum contrarium, præ-
cipuè negatiua. 459. e
Priuilegio non derogat lex generalis. 361. d
Priuilegium insertum iuri communi reputatur ius
commune. 462. d
Priuilegij vim habet consuetudo immemoria-
lis. 446. e
Priuilegio non est vtendum in dubio. 450. c
Priuilegium vt possit fieri circa legem Superioris
ab inferiori habente facultatem, debet esse iusta
causa. 549. a, b
Priuilegij reuocatio, vel suspensio quando habeat
effectum. 283. c
Priuilegij virtus pendet ex voluntate concedẽtis.
456. a
Priuilegium ad lites odiosum. 455. a
Priuilegium est lex priuata. 19. e
Priuilegium non requirit acceptationẽ priuilegia-
ti, nam inuitus posset priuilegiari, seu à commu-
ni lege eximi à Principe. 284. e
Priuilegium facilius tollitur quàm ius commune.
530. c
Priuilegium censetur reprobatum, si princeps tu-
lerit contrariam sententiam in iudicio. 463. a, b
Priuilegium toti religioni concessum est latissimè
interpretandum. 537. c, d
Priuilegia non reuocantur, donec priuilegiatis
manifestè fiāt leges quibus illa reuocātur. 282. a
Priuilegio renunciare quilibet potest. 57. b
Priuilegium ignoranti prodest, sed non efficaciter
antequam fiat. 283. e
Priuilegium debet intelligi iuxta materię, in quam
cadit, naturam. 537. c
Priuilegij impetratio sine mandato valida est. 543.
d, si acceptetur. ibid. e
Priuilegium quot modis irritum reddatur. 463. d,
& seq.
Priuilegium non requirit scientiam priuilegiati.
283. b @@
Priuilegium & gratia cessant cessante causa. 530. a
Priuilegia quomodo irritentur. 282. b
Priuilegia Bullæ, & Iubilæi sunt strictè interpre-
pretanda. 540. e
Priuilegium lex irritans vbi debeat promulgari.
283. a
Priuilegium est nullum, si falsa causa narretur ad
illud extorquendũ. 448. b. nisi in quibusdā. ibi. c
Priuilegiatus vnus non potest alterum priuilegia-
re. 315. e
Priuilegium personale quod dicatur. 443. d, &
quotuplex sit. ibid.
Priuilegium quo quis auctoritate Papæ exemptus
est à iurisdictione Episcopi, non desinit morte
concedentis. 445. d
Proconsules habent iurisdictionem voluntariam,
non contentiosam. 338. c
Procurator generalis petest reuocare specialiter à
domino prouisa. 491. d
per Procuratorem gesta moraliter censentur gesta
ab eo qui curam dedit. 285. e
Procuratoris absentis acta valent, donec reuoca-
tio sit manifesta. 282. b
per Procuratorem ad nuptias gestum, irritum
est, si reuocatio sit facta, etiam eo ignorante.
282. c
Prodigus quādo fiat inhabilis ad contrahendum.
373. c
Progenitores non sunt nimium apti ad guberna-
tionem posteritatis. 114. e
Progenitori non conuenit gubernatio politica ex
natura rei. 114. d
Professio facta ante decimum sextum annum est
nulla. 417. c
Professio dicitur mors in iure. 667. a
Prohibitũ non est, quod nec est concessum. 560. a
Prohibitio est præceptum negatiuum. 62. c
Prohibitio simplex sufficit ad irritandum. 421. e
Polygamia est prohibita iure naturali. 85. a, 86. d
Promissiones vitæ æternæ factæ sunt in lege ve-
teri. 580. d, e, & seq.
Promissio non acceptata non obligat. 232. b
Promissiones & iuramenta obligant iure naturæ.
81. c
Promissiones & comminationes erant in lege ve-
teri. 579. d
Promissiones & vota non sunt propriè leges. 64. a,
& quomodo obligent. ibid.
Vota non sunt propriè leges, & qua ratione obli-
gent. 64. a
Promissio lex quædam est. 94. d
Promissio simplex iniustè extorta non potest in-
ducere obligationem. 404. d
Promulgatio est de ratione legis. 31. b
Promulgatio legis non sit verè & propriè quando
eam Princeps apud se loquitur, vel scribit.
32. d
Promulgatio solemnis est de ratione legis essen-
tialiter completæ. 605. a
Promulgatio legum quomodo & quibus solem-
nitatibus fiebat olim apud Romanos. 271. b
Promulgatio Baptismi & legis nouæ quo ordine
facta fuerit. 606. e
Promulgatio formale & essentiale complemen-
tum legis. 31. b
Promulgatio est de essentia vel substantia legis.
273. e
Promulgatione legis facta cur dentur duo<-P>
@@0@
@@1@Index rerum & materiarum.
<-P>menses antequam obligare incipiat. 278. a, e
Promulgatio requiritur in omni lege, siue diuina,
siue humana. 41. c
Promulgatio & editio legis in quo differant. 28. a
Promulgatio legis fit verbo & scripto. 32. c
Promulgatio ad legem naturæ nō requiritur. 80. d
Promulgatio est de intrinseca ratione legis. 51. b
Promulgatio aliqua solemnis requiritur ad legis
valorem. 272. a
Promulgatio & notitia sunt diuersa. 449. d
Promulgatio debet fieri his quibus lex imponi-
tur. 32. e
sine Promulgatior e lex non obligat, nec est lex.
32. b
Promulgatio necessaria est, & lapsus duorum mẽ-
sium post illam, quoties reuocatio legis fit in-
ducendo obligationem, repugnantem priori.
468. b
Promulgatio legum potest fieri hac vel illa solem-
nitate pro arbitrio Principum. 273. a
Promulgatio virtualis, & implicita, seu interpre-
tatiua sufficit ad rationem legis. 32. c
Promulgatio Concilij Tridentini quomodo sit
facta Romæ. 275. e, 276. a
Proselyti in lege veteri, qui. 576. b
Propagare quid sit. 82. e
Propitiatorium quid, & ex qua materia confla-
tum. 586. c, d
Propositio non est imperium distinctum à iudi-
cio, sed est ipsum iudicium. 14. a, b, c
Propositio quando per se nota sit. 78. a
Proportio est seruanda in tributis. 413. b
Prouinciales benefacient si quibuslibet sua con-
suetudo seruetur. 501. e
Prouidentia diuina quid, eius collatio cum lege
æterna. 66. a, b
Prouidentia Dei erga summum Pontificem. 190. c
Prouinciales religionum possunt leges condere in
capitulis prouincialibus. 167. e
Prouincialis potest præcipere subdito, vt ieiunet
semel in hebdomada. 343. a
Prouincialium, & Visitatorum potestatem non
restringunt constitutiones. 435. c
Prouinciarum diuisio facta est ab Apostolis, & à
Clemente. 573. d
Proximus licet cedat iuri charitatis, & misericor-
diæ, ex quo ei debetur extremè indigenti elee-
mosyna, non liberatur alter à debito diligendi
illum. 89. a
Prolomæus hęreticus triplicem facit auctorem le-
gis veteris. 572. c
Prudentum responsa vim legis habent. 47. c
Prudẽtes quādo cœperint respōsa dare in iure. 46. c
Prudentia iuris ciuilis subordinatur morali Philo-
sophiæ. 2
Prudentiæ est imperare. 244. a, b
Prudentia iniustum non dictat. 22. c
Prudentia est legum ferendarum facultas. 9. b
Puer interdicti tempore non potest sacræ sepul-
turæ mandari. 359. c
Pueri post septennium sunt communicandi in ar-
ticulo mortis. 360. d
Pueri quando ad Eucharistiam sumendam tenean-
tur. 358. a, b, c, d
Pueri qui non sunt doli capaces, quando interdi-
ctum est locale, possunt admitti ad diuina offi-
cia, non autem quando fertur in personas. 361. b
Pueri tenentur interdicto si sint doli capaces, se-<-P>@@
<-P>cus non. 359. b
Puella quando scandali vitandi causa debeat absti-
nere à confessione, vel eam dimidiare. 265. a, b
Pueri post septimum annum intrantes monasteria
monialium si habeant vsum rationis, peccant
mortaliter, & excōmunicationẽ incurrũt. 359. e
Pueri obligantur præcepto confessionis statim ac
sunt doli capaces. 360. a
Pueri ante vsum rationis nullis legibus tenentur.
358. c
Punire non semper potest qui legẽ ponit. 349. c, d
Punitio quando sit effectus legislatoris. 60. e
Punitio est actus, seu effectus legis. ibid.
Punitio sui ipsius omnibus est odiosa, & ab ea om-
nes naturaliter abhorrent. 289. c
Punitio malefactorum excedit humanam faculta-
tem. 116. e
à Pupillo facta alienatio si cedat in vtilitatem eius,
non est irrita 417. e
Purificatio in Virgine nō idem significabat quod
in aliis. 614. e
Purpura Imperatorem facit, nō Sacerdotem. 192. a
Pyratæ cuiusdam ad Alexandrum pulcherrimum
responsum. 106. c
Pythagoras nihil scripsit. 624. a
Pyrroues Philosophi quales fuerint. 79. d
Pythagoreorum ineptia de non edendis carnibus.
612. b
Q
QVadragesima durante qui discedit in locum
in quo iam peracta est, potest eam non perfi-
cere. 333. d
Quadragesimæ tempore posset quis edere carnes
ne fame pereat, nulla licentia petita à superio-
re, etiamsi facile possit. 269. a
Quæstionum noui, & veteris Testamenti non fuit
auctor D. August. 590. c
Qualitas quæ potest superuenire actui, non est de
substantia actus. 26. c
Qualitas omnis est accidens. 545. e
Qualitates legis. 18.
Quantitas est accidens. 78. b
R
RAdamantus primus omnium leges tulit. 46. c
Radamantus Rex Lyciæ Iouis ex Europa fi-
lius tulit legem Talionis. 110. b
Ramos non sumere in Dominica Palmarum non
est peccatum. 498. a
Rationalis natura, vt sic, potest ad aliquid obli-
gare. 10. b
Rationalis uatura tenet locum legislatoris. 72. a
Rationalis natura sola potest præceptum impone-
re. 10. b
Ratio & ius propria hominum. 34. d
Ratio nostra & Dei est lex. 13. a
Ratio nostra est lex naturalis & participatio legis
æternæ Dei. 13. d
Ratio humana recta est lex naturalis. 9. e
Rationis primæ non est ratio. 65. a
Rationis signumsignificatiuũ triplex. 9. e
Rationis est imperare. 9. c
Ratio gubernandi creaturas etiā irrationales quæ
est in Deo ab æterno dicitur lex, & præceptum
quatenus ad aliquid astringit creaturas. 33. a
Rationis vsus communiter in septẽnio contingit.
359. d
Ratio est factiua legis naturalis. 72. a
Ratio veteris legis duplex. 578. e, & a, b
@@0@
@@1@Index rerum, & materiarum.
Ratio legis est anima legis. 600. b
Ratio, & intentio legis est eius anima. 567. b, d
Ratio & intentio legis valde distincta. 567. c
Ratio cuiuscumque actionis humanæ sumitur ex
fine. 452. a
Ratio legis non potest propter similitudinem ex-
tendi extra proprietatem verborum. 568. c, d,
& seq.
Ratio formalis sub qua obiecti Theologiæ est di-
uina reuelatio. 2.
Rebaptizans est irregularis. 409. d
Recaredi Hispaniarum regis zelus in fide. 351. d, e
Recaredus Hispaniarum Rex institutus fuit in fi-
de orthodoxa à Leandro Episcopo Hispalensi.
351. d
Recaredus obiit anno sexcentesimo primo, & an-
ni quadragintaseptem intercesserunt inter eius
obitum & Recesuinti Regis primordia. 351. e
Recesuintus Rex Hispaniæ valde pius, & attentus
fidei Christianæ. 351. e
Rectitudo omnis actus pendet à lege. 6. a
Rectus est qui appetitui dominatur. 78. d
Rectorum vel vniuersitatum mandata sub pœna
præstiti iuramenti non obligant sub mortali.
247. b, c
Redemptionis nostræ pretium solutum est per
meritum passionis, & mortis Christi, & nō per
Resurrectionem. 599. c
Dostları ilə paylaş: | 
