Ioan. De salas, gvmielensis, e provincia castellana, societatis iesv

princeps non sibi imperat, sed iure naturæ tenetur

ad seruandas suas leges. 310. e

princeps non potest sibi præceptum particulare

imponere. 314. a

princeps non subest legibus suis quoad vim coa-

ctiuam. 315. b, c

princeps habet dominium bonorum subditi.

315. c

principes sæculares sunt Ministri Dei. 107. d


principes etiam supremi sunt subiecti Episcopo.

188. e

princeps vel Resp. potest cogere ciuem vendere

rem suam. 489. d

princeps tenetur iterum ferre legem necessariam

Reip. quam abstulit. 467. c

principis concessio latè interpretanda est. 194. a


princeps quilibet iure naturæ vel gentium potest

punire aduenas delinquentes in suo territorio.

324. b

princeps peccat tantùm venialiter propriam le-

gem non seruando. 311. a

princeps suis legibus non astringitur. 522. b


principes cùm ad fidem conuertuntur suum re-

gnum, & magistratum retinent. 108. d

princeps est lex animata. 315. d


princeps quomodo teneatur suis legibus, & ad

quid obligetur ratione earum. 306. d

princeps violans suam legem non incurrit infa-

miam. 317. a

principem supremum dedecet obligatio ad pœ-

nam. 317. a

princeps non potest ab alio iustè auferre rem legi-<-P>@@

<-P>timè præscriptam iure ciuili. 317. c

principes debent suis legibus obtemperare. 305.

per totum.

princeps potest secum in legibus proprijs dispen-

sare. 311. e

princeps potest ad libitum in propria lege dispen-

sare. 522. b

principis epistola, rescriptum, seu responsum vim

habet legis. 48. e

princeps sæcularis quid, & in quibus possit Eccle-

siasticis præcipere. 349. b

princeps potest obligare subditos, vt legem acce-

ptent. 292. e

principis præceptum est commune. 281. e


principes sæculares suis legibus possunt obligare

sub pœna æterna. 365. a

principum rescripta quidnam essent. 50. c

princeps non habet superiorem. 308. c


princeps tenetur lege naturæ, iustitiæ, & æquita-

tis. 314. b

principes non supremi non constituunt ius pet

rescripta. 51. a

princeps sua lege obligatur ad culpam, & est illi

subiectus, secundùm nonnullos. 305. c, d

in principe est absoluta potestas coërcitiua per

pœnas. 290. c

princeps si non seruat propriam legem, reddit

eam contemptibilem. 309. c

princeps quando, & quibus casibus obligetur ci-

uihter. 317. a, b, c

princeps solutus est legibus solemnitatis. 314. e


principi soli competit auctoritas condendi leges à

tempore quo populus suam potestatem tran-

stulit in principem. 288. d

principes sæculares erga Pontificum rescripta

quomodo se gerant, si aliqua appareant in eis

incommoda. 297. d, e


princeps tripliciter ius constituit. 51. a


principes possunt dispensare in proprijs legibus.

509. e

princeps est legibus solutus, legibus tamen viuit.

310. c, d

princeps cur non possit obligari suis legibus. 306.

e, & seq.

principi sæculari ad quid conferat iurisdictio.

168. d

princeps vel Communitas potestatem habet obli-

gandi. 21. c

princeps declarando ius naturæ non habet infal-

libilem auctoritatem. 51. c

princeps obligatur iure naturæ ad seruandas pro-

prias leges. 308. d, e

principis iudicium non est necessarium ad legem.

15. d

principes limitatam habent potestatem condendi

leges. 82. c

principes debent consulere legem æternam, quan-

do leges sunt condituri. 82. c

princeps dispensans in propria lege peccat. 522. b

princeps potest secum dispensare. 510. a


princeps vnde habeat potestatem condendi leges.

113. a

principis scientia & tolerantia requiritur ad le-

gem eneruandam. 294. e

princeps politicus non habet in clericos iurisdi-

ctionem. 347. e

princeps esse non potest, qui non potest esse me-

dicus. 103. e

@@0@

@@1@Index rerum, & materiarum.

principes quomodo sint condendarum legum fa-

cultatem consequuti. 47. e

Princeps potest obligare in vno casu, & non in

alio. 95. b

princeps potest cogere, & obligare totam Remp.

288. a

principes debent curare, vt suæ leges seruentur.

292. d

princeps potest comprehendere in sua lege pere-

grinos, & aduenas. 323. d

principes suis legibus non obligantur. 12. c


principes sæculares quomodo possint statuere in

spiritualibus. 191. c, d

principi lex non præcipit restitutionem, sed tan-

tùm prohibet occupationem. 389. c

princeps si velit obligare, tametsi populus contra-

dicat, lex obligabit. 288. d

princeps non potest subditos punire vltra mensu-

ram iurisdictionis. 364. a

princeps vnde habeat obligationem ad seruandas

proprias leges. 307. d, e, & seq.

principes possunt se obligare ex contractu ad ser-

uandas leges. 314. e

principes etiam supremi sunt subiecti Episcopo.

188. e

princeps contrahens cum aliquo contra leges.

censetur velle eum eximere à lege irritanti. 318. d

princeps est persona publica, & illum sustentare

est bonum commune. 412. e

princeps lege contractus & conuentionis obliga-

tur. 314. d

principi quis princeps, nisi lex? 314. c


principes Ecclesiasticos, & sæculares potestatem

accepisse obligandi ad pœnam æternam, incer-

tum est. 224. b

princeps nullus potest obligare subditum nisi vo-

lens. 11. d

princeps sæcularis debet sacerdotes honorare, ac

tueri. 348. a, & Episcopis, & Archiepiscopis as-

surgere. ibid.


princeps quomodo obligetur suis legibus. 305. e


princeps potest seruare suas leges quoad directio-

nem, sed non quoad pœnas. 308. b

princeps obligatur ad seruandam suam legem ex

discursu rationis & æquitate. 312. b

princeps potest statuere quicquid ad pacem, & cō-

seruationem subditorum est necessarium. 323.

d, 327. c

principem suam legem non seruare indecorum, &

dissentaneum rationi esset, & cur. 307. c

principis maior est potestas in Remp. quàm patris

in filium. 223. a

ex principis actu naturali obligatio resultare non

potest. 90. e

princeps ad seruanda pacta tenetur iure naturæ.

315. e

princeps quibus modis aliquid licitum iniustè ta-

men subdito iubeat. 23. d

principes sæculares quomodo possint iuuare Ec-

clesiam ad coërcendos contumaces suis legibus.

352. b

principes sæculares non possunt suis legibus obli-

gare ad pœnam æternam, id est in conscientia.

364. e

principes sæculares non possunt in rebus sacris di-

sponere. 218. b

princeps se gerit in lege & alijs imperat vt Prin-

ceps. 273. c@@

princeps non potest imponere pœnam æternam.

364. b

princeps vel senatus olim in Romana Repub. ha-

buerunt dependentiam à populo in legibus fe-

rendis. 290. c

princeps est superior tota Rep. 288. a, nec est illa

inferior. ibid.

princeps non est iudex subditi in aliena prouincia

versantis. 331. a

princeps quando teneatur lege irritante. 318. b, c, d


princeps non solùm vt præsit, sed etiam vt prosit,

creatur. 309 d

principis exceptio à sua lege non tam est priuile-

gium, quàm onus, non tam gratia, quàm con-

ditio iniqua, & cur. 317. c

princeps hæres institutus obligatur omnibus one-

ribus hæreditarijs adeundo hæreditatem. 317. e

princeps solus olim apud Romanos non poterat

legem ferre. 17. a

princeps non est directè subiectus suis legibus, te-

netur tamen facere quod alijs præcipit. 306. d

princeps non habet dependentiam à populo in le-

gibus ferendis, sed potest ipsos inuitos obliga-

re. 290. b, c, d

princeps quicunque habens auctoritatem con-

dendi leges, potest compellere subditos ad ea-

rum obseruationem. 288. b

principes sæculares quando possint animaduer-

tere in clericos. 352. b, c

principes quomodo suis legibus ligentur. 307. b, c


princeps non obligatur seruare proprias leges ex

pacto inito cum communitate. 307. c, d, e

princeps non obligatur directè, sed indirectè suis

legibus quoad vim directiuam, non quoad vim

punitiuam. 308. c

princeps & medicus saluti ciuium debent consu-

lere. 103. e

princeps potest subditos ad pœnam in seipsos

exequendam obligare. 373. b, c

principis præsentia supplet omnes solemnitates.

314. e

Princeps qui iure belli principatum alicuius ciui-

tatis obtinuit, si non redegerit ciues in seruitu-

tem, nō potest eos in suam vtilitatem tanquam

seuros conuertere, secus si eos seruos effecerit.

18. e


principum placita leges sunt. 7. b


princeps debet adhibere ministros qui compel-

lant ad obseruationem legis. 295. b

principe deficiente quo iure teneantur guberna-

tores prouinciarum ad eas in pace continendas.

174. c

princeps nullus potest se voto obligare, nisi vo-

luntate libera. 11. c

princeps dicitur vicarius Dei in tẽporalibus. 132. c


principes politici de diuinis iudicare non possunt.

122. a

princeps omnis supremus potest leges condere.

129. b

princeps non potest nimis grauare, aut onerare

subditos. 290. d

principi qui non obtemperat facit contra legem

Dei directè. 223. e

princeps legibus subiectus non est. 57. c


princeps inferior potest lege lata prohibere, ne

quis ei subditus extra prouinciam mercaturam

exerceat. 336. a


principatus popularis commoda. 112. c

@@0@

@@1@Index rerum & materiarum.

Principatus ad meram ciuium vtilitatem ordina-

tur. 364. e

Principatus introductus per peccatum. 112. d

Principia rerum agendarũ sunt leges naturæ. 16. c


Principia practica quædam nota per se omnibus,

quædam non. 77. a

Principale quando non tenet, nec accessorium.

552. d

Priuat veteres dixerunt quod nos singula. 441. c

Priuatio officij, beneficij, & bonorum non incur-

ritur ante sententiam. 382. d, e

Priuilegium quid, & quàm varia significet. 441. b, c

Priuilegium quid. 50. d

Priuilegium aliud simplex, aliud multiplex. 447. a

Priuilegij & legis discrimen. 443. c

Priuilegij definitio. 441. a, b

Priuilegium est priuata lex. 282. d


Priuilegia causæ ad hæredes transmittuntur non

personæ. 444. e

Priuilegij vis non in ratione, sed in voluntate con-

cedentis posita est. 454. d

Priuilegium non indiget scriptura ad sui valorem.

446. c

Priuilegij verba nunquam sunt à proprietate ex-

trahenda eo fine vt priuilegium restringatur,

nisi ratio iustitiæ cogat. 454. b

Priuilegij verba si non sint obscura, nec ambigua,

eius tenor diligenter debet spectari, & seruari.

453. e

in Priuilegij extensione sistendum est intra pro-

prietatem verborum, nisi amplius necessarium

sit, vt aliquid operetur. 455. b

Priuilegia cùm sunt duo verum valeat. 548. c

Priuilegij quoad vsum, & vsumfructum sola per-

sona capax est. 443. b

Priuilegium conceditur sub conditione si volue-

rit acceptare. 449. c

Priuilegia realia, & localia non extenduntur ad

aliam rem, vel personam. 444. b

contra Priuilegium qui agit ex parte, non censetur

toti renunciare. 460. a

Priuilegij extensio à quo possit fieri. 454. e, & quo-

modo. 455. a

Priuilegium potest conuenire ignoranti, & in alijs

operari aliquid in fauorem priuilegiati. 285. a, b

Priuilegij reuocatio quando effectum habere in-

cipiat. 464. b, c, & seq.

Priuilegio quando, & quo quis possit vti extra ter-

ritorium. 456. d, e, & seq.

Priuilegium si concedatur per viam rescripti, re-

quirit scientiam priuilegiati. 283. d

Priuilegium vt sit perpetuum quomodo debeat

concedi. 444. c, d, 445. b

Priuilegia quatuor modis sponte sua, & sine con-

trario desinunt. 457. b, c, d, item per actionem

contrariam duobus modis. ibid. e

Priuilegium statim ligat, à die concessionis cùm

est sine præiudicio alterius. 450. b, 451. e

Priuilegium priuatũ amittitur per vnum actũ cō-

trariũ, non cōmunitati concessum. 459. e, & seq.

Priuilegium cōcessum pro se & filijs legitimis, in-

telligitur de legitimis verè, & non fictè. 453. b,

& quib. concedatur. 44

Priuilegium reuocare potest princeps supremus,

antequam acceptetur ab eo cui concessum est.

284. c

Priuilegium non dat plenum ius ignoranti. 284. e

Priuilegium si contineat dispensationem in aliqua<-P>@@

<-P>lege, non operatur antequam notitia perueniat

ad priuilegiatum. 286. a

Priuilegium aliud generale, aliud speciale. 444. b

Priuilegium debet esse fauor, & gratia. 441. b,

445. a

Priuilegij restrictio nunquam debet esse tanta, vt

reddat illud inutile. 454. d, e

Priuilegio si quis renunciet, non potest ampliùs eo

vti, etiam mutata voluntate. 549. b

Priuilegium datum ciui, ne munera subeat, aut

onera sustineat, seruandum est. 457. e

Priuilegium concessum ratione muneris transit in

filios viuente patre. 457. c

Priuilegium non inducit obligationem, sed facul-

tatem concedit. 449. d

Priuilegium quando sit nullum ex narratione di-

minuta. 448. d

Priuilegium affirmatiuum opponitur præcepto

negatiuo, & negatiuum affirmatiuo. 446. a

Priuilegium reale occidit cum re. 445. e, & c

Priuilegij verba quando sunt clara, non sunt re-

stringenda, nec extendenda, sed tenor eius, &

forma est seruanda. 455. e

Priuilegiũ aliud scriptum, aliud non scriptũ. 446. a

Priuilegia quibus rebus concedantur. 443. c

Priuilegiarij, seu priuilegiati qui sint. 441. c, d

Priuilegium à quo, & quandiu possit reuocare.

461. d, e

Priuilegium quibus occasionibus non amittatur

per non vsum. 300. a, c

Priuilegium interpretari eius est, cuius est conde-

re. 453. e

Priuilegio suo quando quis cedere possit, & in

quibus. 460. c, d, & seq. & quando renunciatio

valeat. ibid. & 461. a, b

Priuilegium semper derogat iuri communi, etsi

mentionem illius non faciat. 463. a

Priuilegium nunquam est extentendum ad alias

personas, & alios casus propter similitudinem

rationis. 454. d

Priuilegia nihil præter, vel contra ius operantia

cur concedantur. 442. a, b, & seqq.

Priuilegium patri concessum habenti filium furio-

sum cessat filio sanæ mentis effecto. 530. a

Priuilegio quādo non possit quis renunciare. 549. a

Priuilegium qua ratione dicatur perpetuũ. 444. c. d


Priuilegium quomodo differat à dispensatione, &

quæ sit eius vis. 507. a

Priuilegium impetratum per nuncium, procura-

torem, &c. statim confert vim suam in absen-

tem. 284. c

Priuilegium quomodo & à quo debeat interpre-

tari. 442. e, & c, 454 b, 256. a, b

Priuilegij quando sit necessaria promulgatio, seu

notitia & in quibus. 449. e, 450. d, e, & seq. 284. a

Priuilegium aliud diuinum, aliud humanum &

quid sit diuinum. 443. d, e

Priuilegij vsus pendet ex voluntate subiecti. 456. a

Priuilegium temporale cur ita dicatur. 444. d

Priuilegium quid circa ius operetur. 343. b

ad Priuilegiorum renunciationem, vt valida sit,

quæ requirantur. 459. c, d, 283. d

Priuilegium quomodo, & à quo interpretandum.

454. a, b, 456. a, b

Priuilegio communitati concesso quando quis in

propria parte possit renunciare. 447. e

Priuilegium concessum sine causa validum est.

448. e, nisi in quibusdam. ibid. e

@@0@

@@1@Index rerum & materiarum.

Priuilegiũ per non vsum decẽnij amittitur. 300. c

nisi occasio illo vtendi non se obtulerit. ibid. a

Priuilegium quodnam fauorabile. 452. c

Priuilegium quod non derogat iuri communi, sed

tantùm consuetudini, latissimè est interpretan-

dum. 555. c

Priuilegia Principis sunt perpetua. 445. a

Priuilegia non extenduntur de re ad rem, nec de

persona ad personam. 444. c

Priuilegium nobilitatis transit in filios. 457. c

Priuilegium dum declaratur, causa differtur. 454. a


Priuilegium quando est odiosum, strictè est inter-

pretandum. 455. a

Priuilegij admittitur aliquando probatio. 446. b

Priuilegij verba quādo sunt ambigua coniectanda

est mens & intentio concedentis. 455. e