patre damnato nō confiscatur vsus fructus quem
habebat in bonis filij. 386. a
patre damnato filius efficitur sui iuris. 386. a
paterfamiliâs potest punire eos, qui sunt ex fami-
lia. 60. d
paterfamiliâs non obligatur præceptis quę impo-
nit familiæ. 307. a
patres qui in lege naturæ & veteri iustificati sunt,
pertinuerunt ad legem nouam. 630. e
patres veteris testamenti vnde habuerint veram<-P>@@
<-P>iustitiam. 590. a
in Patribus veteris testamẽti fuit vera iustitia eius-
dem perfectionis essentialis cum nostra. 590. a
patrum suffragia in Concilio quomodo consulti-
ua, aut decisiua. 176. c
patres in Concilio congregati nihil possunt sta-
tuere, siue auctoritate summi Pontificis. 174. a.
& cur ibid. & seq.
patrum suffragia in Concilio merè consultiua, &
non decisiua sunt. 173. d
patres Hieronimus, Augustinus qui in causis de-
finiendis secundum post Pontifices locum
habent. 190. c
patrum dicta etiam decreto Gratiani inserta vim
legis non habent. 170. b
patrum dicta decreto Gratiani inserta qualem vim
habeant. 170. c
patrum sententiæ, quæ sunt in decreto, quando vt
leges tenendæ sunt. 169. a
patrum dicta cur vim legis non habeant. 170. c
patrentia vera non est cùm quis possit vitam tueri,
si eam non teneatur. 403. d
patriæ lex est seruanda in loco peregrinationis.
321. c
patriæ consuetudo non ligat subditos extta terri-
torium. 501, e
patricij patria potestate liberati sunt. 284. a. 285. a
patriarcharum Alexandrini, & Antiocheni pote-
stas creandorum Archiepiscoporum. 157. e
patriarchę quatuor principales. 264. d. & quare sic
uicti. ibid.
patriarchæ Inferiores quatuor. 164. e
patriarcharum quilibet est maior quolibet Cardi-
nali, excepto Hostiensi. 164. d
patriarcha quilibet potest legem condere in suo
patriarchatu. 165. a
patriarchas iudicare nulli principi Christiano li-
cet. 189. e
patriarcharum prærogatiuæ. 165. a, b
patriarchæ assimilantur regibus. 165. a
patriarchæ possunt in suis diæcesibus id quod
Episcopi in suis. 165. d
patrimonium Ecclesię non est subiectum Impera-
tori. 129. d
patronatus ius à quo emanarit. 354. c
patronatus ius transit ad hæredes. 386. b
patronus cōdẽnatur in id quod facere potest 444. a
Paula noluit in mortis articulo parum vini gusta-
re. 262. e. d
Paulus sæpe legalia exercuit. 613. b
Paulus cur reprehenderit Petrum. 614. b
Paulus non simulatè, sed ex animo Petrum repre-
hendit. 616. e
Paulus quomodo reprehenderit Petrum. 617. b
paulus cur Petrum publicè correxerit. 617. c. 618. e
paulus non habuit auctoritatem à Petro, sed à
Christo immediatè. 151. a, b
paulus habuit à Christo curam omnium Ecclesia-
rum. 151. b
paulus & Iacobus non fuerunt immediatè conse-
crati à Christo. 157. a
pauli scripta firmata vt vim legis habeant. 47. c
paulus cur ascenderit Hierosolymam. 152. b
pauperes, qui omnia propter Christum relique-
runt, vt Apostoli, non tenentur ad solutionem
tributi. 357. b
paupertas nō est virtus distincta à liberalitate. 78. c
paupertatis nullus actus est in præcepto. 78. b
@@0@
@@1@Index rerum & materiarum.
Paupertas Euangelica quid, & an sit præceptum.
213. d
in Paupertatis voro non potest à prælatorum Mo-
nacho dispensari. 587. e
ad Paupertatem Euangelicam nemo potest obli-
gari potestate humana. 213. c
Paupertas Euangelica potest humana lege præ-
cipi. 213. e, c
Paupertas Euangelica quàm stricta. 213. c, d
Pax & conseruatio ciuitatis ex solius iustitię obser-
uatione pendet. 211. b
Peccandum non est ad vitandum scandalum. 23. c
Pec care ex contemptu quid sit. 238. c
non Peccare omninò diuinum, & vltra humanam
naturam est. 215. b
Peccare ex contemptu quid sit propriè, & verè.
241. b. 242. a
Peccare ex causa nemo potest. 238. d
Peccari mortaliter dupliciter potest. 254. b, c
Peccans in vno mortificat omnia præterita me-
rita. 5. d
Peccator cùm deserit Deum, incidit in Deum. 69. a
Peccator eo ipso nō amittit iurisdictionẽ. 184. c, d. e
Peccat ores retinent iurisdictionem. 137. d
Peccatores non perdunt regna, nec bona ob pec-
catum. 138. b
Peccator nō priuatur statim omnibus donis Dei &
retinet fidem, spẽ, ac gratias gratis datas. 184. e
Peccator tenetur statim post peccatũ habere ani-
mum paratum, vt pœniteat. 78. e
Peccatum quid sit. 74 b
Peccatum theologicè sumptum quid sit. 90. b, c
Peccatum est dictum, &c. contra Dei legem æter-
nam. 10. d. & 11. c
Peccatum est quod operatur mortem. 370. a
Peccatum est aliquid repugnans rationi. 13. c
Peccatum ἀνομία id est, deflexio à lege. 10. d
Peccatum omne contra duas leges, naturalem, &
æternam. 95. e
Peccatum dicit malitiam contrariam legi Dei co-
gnitæ. 13. b
Peccatum est contra naturam. 95. d. 96. b
Peccatum est quid, quia contra legẽ æternam. 13. d
Peccatum omne est contra legem naturæ. 95. c
Peccatum omne contra legem est. 76. b
Peccatum non omne contra iustitiam distributi-
uam est graue & mortale. 524. c, d
Peccatum nullum, nisi quia prohibitum. 10. e
Peccata quędā ex natura sua sine prohibitione. 11. a
Peccatum mortuum sine lege. 56. e
Peccatum & malum morale idem sunt. 13. e
Peccati lex quid sit propriè. 53. b
Peccati & mẽbrorũ lex qua ratione differāt. 53. a, b
Peccati lex est priuatio iustitiæ originalis, & pœ-
na peccati originalis. 53. a
Peccatum omne est pœna sui ipsius. 68. e
Peccata non remittuntur extra Ecclesiam, nec sine
Spiritu sancto. 186. b
Peccatum est grauius, aut leuius ex qualitate ma-
teriæ. 369. c
Peccati malitia in quo sita sit ex Aristotele. 90. a
per Peccatum idem intelligunt Philosophi &
Theologi. 90. c
Peccatũ nō potest esse sine trāsgressione legis. 10. c
Peccata & vitia cur pertineant ad legem canoni-
cam. 218. a, b
Peccata omnia non possunt hîc puniri. 112. e
Peccatum non extinguit in homine peccatore po-<-P>@@
<-P>testatem iurisdictionis. 184. c, d. e
Peccatum non reddit hominem incapacem ad re-
gnum. 138. d
Peccata non semper punit Deus pœnis tempora-
libus in hac vita. 203. b
è Peccatis duobus minus præsumi debet. 535. a
Peccatum si possit, debet excusari, aut non præsu-
mi. 535. a
Peccata quamuis permittantur, non dicuntur lici-
ta, aut concessa. 45. e
Peccata cordis, & peccata externa non sunt eius-
dem rationis. 208. a
Peccatum non est effectus legis æternæ. 68. a
ante Peccatum naturalis lex prohibebat omne ge-
nus seruitutis. 44. b
propter Peccatũ originale meretur quis mortem.
85. b
Peccatum mortale est actus qui reddit hominem
indignum vltimo fine. 92. b
in Peccato mortali omni includitur Dei contem-
ptus. 239. c
Peccati mortalis, & venialis vnde sumatur discri-
men. 223. e
ad Peccatum mortale communiter incipit vsus
rationis anno decimo, vel vndecimo in viris, in
fœminis verò octauo, vel nono. 359. d
Peccatum mortale est extrahere aurum, seruũ, aut
equum è regno Castellæ. 368. e
per Peccatum mortale ipso facto regnum non
amittitur. 139. c, d
Peccatum veniale quid sit. 92. b
Peccata etiam venialia sunt verè & propriè contra
legem. 61. d
per Peccatum veniale non cōtemnitur Deus, etiāsi
ex perfecta scientia, & voluntate fiat. 238. a
Peccata plura venialia non faciunt morrale. 238. c
Pecunias extrahere è regno quando mortale. 242. e
ad Pecuniarum pœnam damnatus nō tenetur eam
aufferre. 397. b
Pecuniaria pœna quando obliget ad mortale, &
quando non. 252. b
Pedagia species vectigalium. 411. d
Pecus nullo modo modo capax est legis. 66. e
Percutiens aliquem contra statutum, & ille mori-
tur, quando, & in quibus casibus censuram in-
currat. 341. b, c
Peregrini ad quas leges teneantur. 339. d, e, & seq.
Peregrinos & aduenas princeps potest in sua lege
comprehendere. 323. d
Peregrinus sistens in oppido vbi est dies festus, vel
ieiunij, tenetur audire sacrum, & à carnibus
abstinere. 327. c. & quo casu non teneatur.
ibid. d, e
Peregrinus si sit superior statuente, non tenetur
illius statuto. 327. d
Peregrini & forenses in contractibus tenentur ser-
uare formam & solennitatem legibus, & con-
suetudinibus loci requisitas. 328. b
Peregrinorum acta irritantur per leges irritatorias
loci. 329. b, c
peregrini possunt certis diebus vesci carnibus, vbi
incolæ, vel parochiani id possunt. 332. e
peregrinus legibus loci in quo versatur, quomodo
teneatur. 320. a, b
peregrini, clerici, monachi & mercatores debent
in itenire securitate congrua lætari. 442. b
peregrini quando incurrant pœnas statuti Epi-
scopi. 322. e
@@0@
@@1@Index rerum, & materiarum.
Peregrini in locis vbi obligat Tridentinum, non
possũt matrimoniũ clandestinũ celebrare. 329. b
Peregrinus ratione delicti subiicitur mandato im-
ponenti pœnam. 326. d
Peregrini & vagi possunt recipere sacramenta vbi-
cumque se inueniunt. 321. a
Peregrinorum & incolarum vniformitas morum
est maximè necessaria ad pacem. 323. e
Peregrinos & externos quando, & qua ratione li-
get consuetudo loci. 501. d
Periculum minus est eligendum. 269. e
Periculum subitum facit cessare legem. 562. b
Permissio, & permittere quid. 59. e
Permissio triplex. 62. d
Permissio & dispensatio in quo differant. 507. b
ad Permissionem meram, & concessionem quę ad
nihil obliget, non requiritur iurisdictio. 39. d
Permissum quod est vno iure, si ab alio iubeatur,
non ei derogat. 43. d
Permittere an sit effectus legis. 58. d
Perpetuitas quibus legibus, & quomodo conue-
niat. 24. c
Persæ legibus permittebant matrum, sororum, fi-
liarumq́ue connubia. 79. b
Persona sola capax est priuilegij quoad vsum, &
vsum fructum. 443. b
Pestis tempore lex prohibens ne medici absint ab
oppido, quando morale inducat. 242. d
Petrus princeps Apostolorũ dictus à Paulo. 613. e
Petrus dictus est Cephas ac Martialis. 613. e
Petrus suum principatum successoribus suis reli-
quit. 153. d
Petro data fuit à Christo potestas legislatiua. 151. a
Petrus solus immediatè à Christo consecratus
Episcopus. 157. a
Petro duo gladij sunt concessi à Christo. 120. d
Petro data est potestas, vt capiti, cœteris, vt mem-
bris. 151. d. 152. c
Petro & Apostolis collatæ iurïsdictiones in quo
differant. 152. d
Petri auctoritas in cæteros Apostolos. 157. e. 158. a
Petrus non potuit aliorum Apostolorum potesta-
tem tollere, minuere, &c. 155. c
Petro nō est concessa à Christo potestas in totum
orbem Christianum. 122. b
Petrus poterat alios Apostolos suis legibus obli-
gare, non illi Petrum. 152. e
Petrus ex causa potuit auferre, aut restringerealio-
rum Apostolorum iurisdictionem. 158. d
Petrus prædicauit primus gentilibus. 607. c
Petro facta fuit specialis reuelatio de baptizandis
gentibus. 603. e
Petrus quomodo Episcopos per orbem sparsos
creauit. 157. e
Petrus & Apostoli diœceses diuiserunt. 189. b
Petrum, & Paulum simulasse. 613. a
Petrus in indignationem Iudęorum venit eò quòd
cum gentibus comederet. 606. a
Petrus non peccauit simulando cum Iudæis serua-
uare legalia. 617. e
Petri peccatũ in simulando fuit leuissimum. 617. e
in Petro patientia & humilitas, laudatur in Paulo
charitas & fortitudo, cùm illũ reprehẽdit. 617. b
Pharisæi cur reprehensi à Christo. 148. e
Pharisæi, Machabæi, & Iudæi fide nouerunt resur-
rectionem. 561. d
Philippum Imperatorem exclusit à communione
Eucharistiæ die Paschæ Fabianus Papa. 192. a @@
Philippus qui baptizauit Eunuchum, tamen non
fuit sacerdos. 155. b
philosophi solo lumine naturali nituntur. 2
philosophi cognouerunt adulterium, & homici-
dium & similia esse peccata. 91. d
ex philosophis sacerdos apud Ægyptios, & ex sa-
cerdotibus probatissimus rex eligebatur. 126. b
Phoroneus antiquissimus legislatorum. 46. c
Phoroneus Rex Gręcis primus leges cōstituit. 46. d
Photij damnatio quomodo factain octaua synodo
175. c
Pisani Ciues quidam deputati fuere à potestate, &
populo ad statuta ciuitatis edenda. 182. d
Pius V. reseruauit excommunicationem legentiũ
libros magorum in bulla cœnæ. 287. b
placita principum leges sunt. 7. b
placitum Principis iniustum non est lex, sed ini-
quitas, fœx, lis, labes, error, tyrānis, corruptio. 6. e
placita, & iussa Imperatorum leges & constitutio-
nes dicta. 47. e
Platonis egregium pronunciatum de legibus, &
magistratibus. 305. d. 306. c
Platonis leges quædam absurdæ, & planè horren-
dæ. 79. b, c
Plato magistratus optimos legibus anteponit. 100.
plebis qua ratione differat à populo. 48. c
plebiscita quādo, quomodo, & qua ratione cœpta
47. a
plebiscita Senatores non astringebant initio. 47.
a. sed postea ligauerunt, lege Horatia & Horten-
sia. ibid.
plebiscita postea vocata leges, vt lex Aquilia. 47. b
Plinij sententia de codicillis testamento non con-
formatis. 438. b, c
pluralitas duorum numero contenta est. 164. b
pluuię nomine hebraicè Doctores, ac legislatores
significantur. 5. b
pœnæ duplex est genus. 307. d
pœnas imponendi tres causæ. 414. b
pœna nulla est maior excommunicatione in Ec-
clesia. 319. b
pœna non potest imponi lege humana incurren-
da ante iudicis sententiam, si pœna requirat
executionem aliquam, secus si non requirat
executionem. 371. a, b
pœna vnius aliorum documentum, doctrina, &
exemplum est. 414. e
pœna nulla potest incurri ante iudicis sententiam,
præter censuras Ecclesiasticas. 370. e. & seqq.
pœna à reo non debetur ante sententiam iudicis.
377. b, c, d
pœna regulariter non debet sibi infligi à reo ante
sententiam. 378. d. & cur. ibid. d
pœna potest statui lege humana ante omnem iu-
dicis sententiam incurrenda, siue in sola priua-
tione cōsistat, siue exposcat executionem. 371. a
ad pœnam augendam vel minuendam quomodo
iudex debeat procedere. 408. c, d, e
pœnam incurrendam ante iudicis sententiam in
censuris significant ista verba: ipso facto, ipso
iure. 379. e. non in aliis pœnis. ibid. a
pœna quando, & in quibus incurratur, vel non an-
te iudicis sententiam. 382. e
pœna etiam post sententiam non debetur, nisi pe-
tatur. 384. e, & a
pœna omnis supponit culpam. 252. e
pœna imponitur, vt seruetur lex. 365 d
pœna soluta aufertur facti obligatio. 364. d
@@0@
@@1@Index rerum & materiarum.
per Pœnam confiscationis reus non amittit pos-
sessionem, & dominium bonorum ante senten-
tiam. 388. d. 389. a, b
Pœna mortis, exilij, &c. non imponitur nisi ob
grauem culpam. 369. c
Pœna debet esse proportionata culpæ. 247. a
pro Pœna quomodo sit intercedendum. 409. a, b
Pœna ipso facto imposita propter violationem
legis, potest consuetudine abrogari, non abro-
gata lege. 493. b
ad Pœnam æternam non obligat legislator nisi id
expressè explicuerit. 364. b, c
Pœnæ præcipuè imponuntur in lege, vt non ma-
neant arbitrariæ. 408. d
ad Pœnæ solutionem nemo tenetur antesenten-
tiam. 316. e
à Pœna dupliciter potest quis excusari. 409. d
ad Pœnam obligare potest lex humana ante iudi-
cis sententiam in consciẽtia, & in quibus. 378. e
Pœnam incurrendam ante sententiam quæ verba
significent, & quæ non. 379. per totum, & seq.
Pœna non est iusta, nisi supponatur culpa. 231. b
Pœnæ quæ apponuntur in contractibus, & testa-
mentis debentur in conscientia ante sententiam.
384. d. si petantur. ibid. e
Pœnæ sunt strictè interpretandæ. 380. a
Pœnæ extensio non est facienda in dubio. 556. a
Pœnæ obligatio dedecet supremũ principẽ. 317. a
Pœna non imponitur, nisi propter culpam. 278. c
Pœna non debetur ante condemnationem. 406. d
Pœna cur infligatur. 377. c. 378. a
in Pœnis benignior interpretatio facienda est.
396. d
Pœna verberum non imponitur, nisi ob grauem
culpam. 369. b, c
Pœna non est asserẽda vbi ius eā non ponit. 544. e
in Pœnis debemus sequi benigniorẽ partẽ. 552. d
Pœnæ plus valent ad continendos homines in
officio, quàm amor virtutis. 195. b
Pœnam homicidij Deus ęterna lege sanciuit. 109. e
Pœnas criminum Latini exempla, Græci paradi-
gmata vocarunt. 415. a, b
Pœnam talionis infligere solis magistratibus lice-
bat in lege veteri. 110. a
Pœna propriè non potest esse sine culpa. 282. a
Pœna omnis à lege æterna. 68. e
Pœna capitis, mortis, mutilationis, &c. indicat
Dostları ilə paylaş: | 
