İslam’ın Siyasi Teorisi Birinci cilt: Yasama

Üçüncü OturumÜÇÜNCÜ OTURUM

Siyasetin Dindeki Yeri (1)

 

 1-Önceki Konunun Kısa Tekrarı

 

 İslami kaynaklar; yani Kur’an, sünnet ve akıl açısından

 “İslam’ın Siyasi Teorisinin Açıklanması” hakkında, İslam’ın değişik toplumsal meseleler ve genel anlamda dünya işleri hakkında görüş belirttiğini ve bunun dinin bir öğesi oldugunuolduğunu vurğulayıpvurgulayıp, bu alanda düşünce ve görüşleri olan değişik kimseler ile yapılacak olan tartışmaların metot açısından farklı şekillerde olacağını açıklamıştım.

         Bizimle inanç açısından ortak noktaları olan kimselerle değişik bir şekilde ve bize muhalif olan kimselerle de değişik bir şekilde konuşmalıyız. Karşı tarafı tartışma esnasında ikna etmek için bazen delillere dayalı bir usul, bazen de cedel usulunünusulünün kullanıldığınaı, n,ve bizim bu tartışmalarda her iki tarzdan da istifade etmemiz gerektiğine, ve İislam’ın siyaset hakkında özel bir görüş ve düşüncesinin olduğuna, bu düşünceyi tanımanın ve icra etmenin gereğine değindim.ip Bbu devrimin esaslarınından birinin de iİslam’ın siyasete karıştığı, görüşü olduğunu ve bundan dolayı bu devrimin “ İslam Devrimi” olarak adlandırıldığını söyledim.

         Aynı şekilde İislam’ın siyasi teorisini savunma noktasında ve İislam’ın siyasi yönüyle ilgili olarak iki kesim ile karşılaşabileceğimizi, ilk kesimin İislam’ı kabul etmeyen veya hiçbir dine inancı olmayan kimselerden oluşabileceğini belirttim. B vurgulayıp bunlara cevap verme noktasında nakli metottan ve ayet ile hadislerden istifade etmememiz gerektiğini, aksine akli metodu kullanıp ilk önce İislam’ı ispatlayıp Allah’ın, dinin, kıyametin ve peygamberliğin hak olduğunu kanıtlamamız gerektiğini ve dinin aslına ve İislam’a yabancı olan bu kesim ile yapılacak tartışmanın sadece inançsal boyutta olacağını vurguladım.

         İkinci kesimin ise İislam’a inanan ya da İislam’a inançları olmasa da müslümanlarMüslümanlar gibi konuşan kimselerden oluştuğunu belirtip, bunların islamİslam ve müslümanlarınMüslümanların siyasetle bir ilişkilerinin olmadığına ve siyasetle ilgili bir görüşlerinin de bulunmadığına dair bir iddiada bulunduklarına değindim. Bu kesimin karşısında biz, müslümanlarıMüslümanların inançları doğrultusunda İslami bir uslupüslup seçmeli,ip araştırmalı yapmalı ve böylece iİslam’ın bir siyasi bir düşüncesinin olup olmadığı hakkında tartışmalıyız.  Şüphesiz Bbu kimselelerle tartışıldığında, şüphesiz saltdece akli tartışma usulundenusulünden yararlanmamız dogrudoğru değildir., Bbilakis İislam’ın siyaset hakkındaki görüşünü tespit etmek için, İislam’ın altyapısını ve yapılanmasınıtemellerini teşkil eden temellere yönelmeliyiz.tmeli Ssonra dini kaynaklardan; yani (kitap ve sünnetten) istifade ederek ve de nakli tartışma metodundan da yararlanmak suretiylelıyız ve şunu ispatlamalıyız: Kur’an’a, sünnete, ve Allah ResülüResulü (s.a.va)’in hayat şekline ve aynı şekilde Ehl-i Beyt İmamlarının (a.s) sözlerine göre, İislam’ın siyaset hakkındaki görüşünün ne olduğunudir ve dini önderlerin yaşam tarzları ve metotlarının siyasi meseleleri içeripyor içermediğini belirlemeliyiz. muydu yoksa hayır?

 

2-Siyasetin Tanımı ve Üçlü Kuvvetin İslam’daki Yeri

Kur’an’ınKuran’ın siyaset hakkında bir beyanının olup olmadığını tespit edebilmek için, öncelikle siyasetin açık bir tanımını yapmalıyız: Toplumun idare şekline ya da toplumun menfaat ve isteklerinin gerçekleşmesi doğrultusunda oluşturulan düzene siyaset denir. Daha açık bir ifadeyle, “Yönetim şekline” siyaset denir. Elbette siyasetten kastımız, menfi yönü bulunan ve hile, maskaralık, aldatmaca ve kandırmayla birlikte anılan bir mefhum değildir.

         Siyaset ve ülke yönetimi ile ilgili olarak Montesku’nun            

zamanından bugüne kadar ki süreç içersinde üç kuvvetten oluşan bir yönetim heyeti söz konusudur:

Yasama organı, Yargı organı ve Yürütme organı.

Yasama organının görevi: Toplumun idaresi için adaletin icra edileceği, topluma düzenin hakim olacağı, başkalarının haklarına zarar gelmeyeceği ve genel olarak da toplumun iyiliğe gideceği bir tarzda kanun vazetmekyapmak ve çeşitli şartlara uygun bir biçimde halka yönelik uyulması gereken kanunlar düzenlemek yasama organının görevidir.

Yürütme organının görevi: Hazırlanan kanun ve kuralların uygulanması yürütme organının görevidir. Y ve yürütme organı günümüzde hükümet heyeti olarak temsil edilmektedir.

Yargı organının görevi: Özel ve ayrıntılar ile ilgili durumların vazedilmişhazırlamış genel kanunlara uygunluğunun tatbikini yapmak ve halk arasında ve diğer alanlarda meydana gelen ihtilaf ve anlaşmazlıklar hakkında hakemlik edip hüküm vermek yargı organının görevidir.

         Yukarıdaki değerlendirmeye ve üç organ için sayılan görevlere dikkat edildiği taktirde, İslam ve Kur’an’ın bu üç organın konumu ve meşruiyeti hakkında ne gibi bir düşünceye sahip olduğu görülmelidir. Ve acaba İslam ve Kur’an’ın bu alanda belirli kanun ve kuralları var mıdır? Elbette şuna dikkat edilmelidir ki kanunlardan kastımız,; toplumsal kanunlardır;, kkimsenin dindeki varlığından şüphe etmediğim ferdi hükümyargı ve kanunlar değildir. Toplumsal kanunlar; medeni kanunları, cezai kanunları, ticaret kanunlarını, hükümet ile halk arasındaki ilişkiyi belirleyen kanunları ve uluslar arası    kanunları kapsamaktadır. Bu anlamda Kuran’a bir göz attığımız zaman, toplumun idaresi için ve hatta uluslar arası ilişkiler için her türlü kanunun var olduğunu görmekteyiz. Ayrıcı medeni kanunlar, evlilik ve boşanma hükümleri, muamelat, teminat, borç ve ticaret kanunları da Kur’an’da mevcuttur.bulunmaktadır Bve bunların varlığı, toplumu idare etmek için yönetimin öğeleri olan;; kanun yapma ve icra etme konularında İslam’ın duyarlılığını göstermektedir.

         Kur’an özel durumlarda ve değişen zaman ve mekan şartları esasınca, Hz Peygambere (s.a.va) hüküm ve kanun koyma yetkisini vermiştir. M ve müminler bu kanunlara uymakla mükelleftirler.

 

وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا

Allah ve Resulü, bir işe hükmettiği zaman, mümin bir erkek ve mümin bir kadın için o işte kendi isteklerine göre seçme hakkı yoktur. [5]    (Ahzab 36)

 

Bu ayette, Allah ve resulünün karar verdiği yerde, müminlerden karar verme hakkının alındığı vurgulanmıştır.  Allah’ın emirlerinin ve ilahi sabit kanunların dışında, Peygamber tarafından da koyulan kanunlara İslam devletinin sınırları içerisinde  yaşayan bütün herkesin uyması lazımdır. Bu kanunları kabul etme noktasında kimsenin gevşeklik etmeye hakkı yoktur. Çünkü bu kanunlara muhalefet edenler iki durumun dışında değildirler:  Peygamberin Allah tarafından gönderildiğini kabul etmeyenler birinci grubu teşkil eder. Bler,   bizim bu tür insanlarla bir  işimiz yoktur. Sözümüze konu olan kimseler, ikinci grubu teşkil eden; Peygambere inanan ve kanun koyma hakkının Allah tarafından ona verildiğine inancı olan şahıslardır.  Bundan dolayı Allah, Kur’an’da “hiçbir erkek kafir ve hiçbir kadın kafir” diye buyurmamıştır;, aksine “hiçbir erkek mümin ve hiçbir kadın mümin”, diye buyurmuştur. Veya bu kimse, Peygamberliğe inanmakla birlikte, Peygamberin kanun koyma hakkının olup olmadığı hakkında tartışmaktadır. Böyle bir kimseye bizim Kur’an’danKur’an’dan delil getirmemiz gereklidir. İslam devleti çatısı altında yaşayan, Hz Peygamberin(s.a.v) risaletini kabul eden ve Allah’ın hükümlerine itaati farz bilen her mümin,in Peygamberin emirlerine de itaati farz bilmelidir.si gereklidir. Allah’a itaat edilmesinin gerekliliği ve O’onun bütün müminlere  üstünlüğü,;

 

النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ

“Peygamber,  müminler için kendi nefislerinden daha evladır...”[6] (Ahzap 6)

 

gibi ayetlerle sabit olmuştur. Bu anlamda Kur’an,  hem kanunu uygulamada en yüksek makamı  ve hem de kanun koyma hakkını  Peygambere vermiştir. Ancak Allah Resulünden sonra böyle bir hak ve makamın başkaları için  de söz konusu olup olmadığına başka bir yerde değyineceğiz. Şimdilik konumuz, İslam’ın aslıyla ve onun siyaset hakkında bir görüşünün olup olmadığıyla ilgilidir.

 

 

3-Kur’an’daki Yargısal Hükümler   

Halk arasında meydana gelen sorunlu ve ihtilaflı durumlarda hüküm vermeyle ve ilahi genel kanunları uygulamayla ilgili olarak Allah-u Teala şöyle buyuruyor:

 

 فَلاَ وَرَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ حَتَّىَ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لاَ يَجِدُواْ فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُواْ تَسْلِيمًا

Hayır öyle değil; Rabbine andolsun, aralarında çeliştikleri şeylerde seni hakem kılıp sonra senin verdiğin  hükme, içlerinde hiç bir sıkıntı duymaksızın, tam bir teslimiyetle teslim  olmadıkça, iman etmiş olmazlar. [7]

   (Nisa 65)

Yukarıdaki ayette Allah Resulü(s.a.v) için sadece hüküm verme hakkı sabit olunmamış, hazretin hakemliğini ve hüküm vermesini kabul etme ve buna gönül rızasıyla razı olma, imanın şartı olarak anılmıştır. Ve şu konu, şiddetle tekit edilmiş bir yemin ile vurgulanmıştır:. Halk, ihtilaflarında seni hakim olarak kabul etmeli ve sen hüküm verdikten sonra, içten üzülüp rahatsız olmamalı ve verdiğin hükmü gönül rızası ve istekle kabul etmelidirler; bu suretin dışında gerçek anlamda mümin olamayacaklardır.

         Gerçek mümiin, hakkının zayi olduğuna ihtimal verse de İslam mahkemesi, aleyhine karar verdiği zaman hükmü kucaklayarak kabul eden kimsedir. Çünkü hakim yargılama kıstaslarına ve zahire göre hüküm vermektedir. Bu anlamda Hz. Peygamber (s.a.va) bile “ben, sizin şahitlik ve yeminlerinize göre hüküm veriyorum.”D, diye buyurmaktadır.

         Yalan şahitlik yapan veya şahitliğinde yanılan bir kimsenin zahirde adaletli ve güvenilir görünlmesi ve şahitliğinin kabul edilmesi mümkündür olabilir. Eğer hakimin verdiği hükme gerçeğin aleyhine dahi olsa teslim olunmazsa, taş üstünde taş kalmayıp düzen alt üst olur.

Kur’an’ın diyet, kısas, kınama ve diğer cezai meseleler hakkındaki hükümleri İslam’ın önemli bir şekilde siyasete, yönetim işlerine ve toplumsal meselelere müdahale ettiğini gösterir. Bu anlamda İslam çok öteye gitmiş ve bazı durumlarda fesat çıkaran ve suçlu kimseler hakkında, had uygulanmasını ön görmüş ve özel bir şikayetçinin olmaması durumunda  bile bunu  hakimin uygulamasına izin vermiştir. Gerçekte böyle durumlarda ilahi hukuk ve sınırlar çiğnenmiştir. ve  bBu tipöyle durumlarda bazen öngörülen cezalar, çok ağır ve zordur; olup, bazıları açısından günümüzde  kabul edilmesi oldukça güçtür. Mesela Kur’an, İslam toplumunda kadın ve erkek arasında meşru olmayan bir irtibat olması halinde ve bunun dört adil şahit ile hakime ispatlanması durumunda, bu şahısların her birine yüz değnek vurulmasını emir etmiştir. Burada  hakimin duygusal olarak tesir altında kalmaması ve bu şahıslara acımamasıyla ilgili olarak Kur’an özellikle vurguda bulunmuştur.

 

 

الزَّانِي لَا يَنكِحُ إلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَحُرِّمَ ذَلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ

“Zina eden kadın ve zina eden erkeğin her birine yüzer değnek vurun. Eğer Allah’a ve ahiret gününe iman ediyorsanız, onlara Allah’ın dini(ni uygulama) konusunda sizi bir acıma tutmasın...”[8]

( Nisa 2)

Şüphesiz böyle bir cezanın uygulanmasıyla şahsın onuru incinmektedir; ancak toplumun temizliği korunmaktadır. Aynı şekilde Kur’an, hırsızlık hakkında şöyle buyurmaktadır:

 

وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُواْ أَيْدِيَهُمَا جَزَاء بِمَا كَسَبَا نَكَالاً مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ

Hırsız erkek ve hırsız kadının,(çalıp) kazandıklarına bir karşılık, Allah’tan, tekrarı önleyen bir ceza olmak üzere ellerini kesin. Allah, üstün ve güçlü olandır, hüküm ve hikmet sahibidir. [9]

 

   (Maide 38)   

           Kur’an-ı Şerif,  toplumun düzenini korumak ve çıkarlarını temin etmek için hüküm verme makamını, kanunları düzenlemeyi, hadleri ve kınama cezalarını uygulamayı Allah Resulüne verilmiş haklar olarak saymaktadır. Kur’an’a ve Peygamberden ve de imamlardan gelindiği bilinen kesin hadislere müracaat eden insaflı bir kimsenin, İslam’ın siyasi ve içtimai alanlardaki meselelere müdahale ettiğine dair bir şüphesi kalmayacaktır. Bazı kimseler ise inat yüzünden gözlerini bu hakikati görmemek için kapatıyorlarsa, bu onların güneşin ortalığı gün gibi aydınlattığı bir durumda gözlerini kapatan ve güneşi inkar eden kimselere benzediğini gösterir.  

 

4-İslam’ın Kapsamlılığı ve İslam’da Hakimin Konumu

Kur’an siyasi alanlardaki  meselelere, ülke yönetimine, kanun vazedipbelirtip özel durumlara tatbik etmeye ve kanunları uygulamaya değinmekle birlikte, bazen teferruat ile ilgili konuları da açıklamaktadır. Tıpkı yılın aylarının Kur’an’da zikir edilmesi gibi.

 

إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَات وَالأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ  

Gerçek şu ki, Allah katında ayların sayısı, gökleri ve yeri yarattığı günden beri Allah’ın kitabında on ikidir. Bunlardan dördü haram aylardır. İşte dosdoğru olan (din) budur.[10]

 

Yukarıdaki ayette, yılın on iki aya taksim edilmesi sabit, tekvini ve yaratılış düzeniyle uyumlu bir hadise olarak zikir edilmiştir. Böyle meselelerin dinde açıklanması, dinin sağlamlığının ve doğruluğunun göstergesi olmuştur. Aynı şekilde Kur’an,  hilalin müşahede edilmesi hakkında şöyle buyurmaktadır:

 

يَسْأَلُونَكَ عَنِ الأهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ   

Sana hilalleri (doğuş halindeki ayları) sorarlar. De ki:  “O, insanlar ve hacc için belirlenmiş vakitlerdir.[11]

  (Bakara 189)     

İçtimai ve ibadi hükümlerin yaratılış düzenine uyumluluğundan dolayı bir çok yargısal hükümler, Ramazan ayının başlaması, hac mevsiminin gelmesi ve de diğer ibadi hükümler, hilalin görülmesiyle irtibatlandırılmıştır. B ve bunun böyle olması gerçekte Kur’an’ın ve dinin, fıtrat ve yaratılış düzeniyle uyuşmasından kaynaklanmaktadır.

 

فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا اللَّهِ

Öyleyse sen yüzünü Allah’ı birleyen (bir hanif) olarak dine, Allah’ın o fıtratına çevir; ki insanları bunun üzerine yaratmıştır. Allah’ın yaratışı için hiç bir değiştirme yoktur. [12]

            (Rum 30)

         İlahi ve dini kanunlar, ilahi fıtrata göre düzenlendiği vakit, değişmesi mümkün olmayacak ve sabit kalacaktır.

Elbette zaman ve mekanın değişen özel şartlarına bağlı olarak değişebilen hükümlerin olduğunu da bilmemiz gerekir;.  Meşruiyetini ve gücünü Allah’tan alan şer-i hakim,  mevzununkonunun teşhisi ve onlarınhükümlerin oluşturulma insiyatifi, meşruiyetini ve gücünü Allah’tan alan şeri hakime aittirsıyla görevlidir. Kur’an’da bu yetki ve makam, Allah    Rresulüne      verilmiştir.       ve Şia  akidesine       göre,      

-Ki Kur’an’da da buna işaret edilmiştir-değinilen masum imamlar da bu makama sahiptirler., Bbunlardan sonra ise ilerde konusu gelecek olan Veliyy-i Fakih bu makama sahiptir. Bu esasa göre din, içtimai ve dünyevi meseleler ile uğraşmaz, sadece ahiret işleri ve insanın Allah ile olan ilişkisiyle uğraşır., Ddiye ortaya atılan şüphe kökten yok olmaktadır. B ve böyle bir anlayışın İslam ile bağdaşması söz konusu değildir. Elbette dünyada yukarıda belirtilen anlayış tarzıyla uyuşan bir din olabilir ki; ki bu, bizim konumuzun dışındadır.

         Bizim üzerinde konuştuğumuz din, yılın aylarını açıklayıp tayin etmeyi bile üzerine almıştır. B ve bu din,insanlar arasındaki karşılıklı muamele ve mali ilişkiler hakkında şöyle bir tavsiyede bulunmaktadır: Eğer bir kimse birine borç verirse, ondan yazılı bir şey ve senet alsın veya iki şahidin karşısında bu borcu versin, ve eğer senedin alınması ve şahitlerin hazır bulunması mümkün değilse, ondan teminat alsın. - *Kur’an’da beyan edilen teminat meselesi böyle durumlar için geçerlidir;. Yani bir kimse birine senet alamayacağı bir durumda borç verdiği vakit,mektedir bu durumda verdiği borcun karşılığınsında, değerli bir şeyi teminat olarak alması tavsiye edilmiştir.- Bu anlamda biz böyle bir dinin siyaset, ülke yönetimi ve halkın maddi ve manevi ihtiyaçlarının temin edilmesi hakkında programı olduğuna inanıyoruz.

         Geçen oturumda, dini sadece insan ile Allah arasındaki ilişkiyi düzenleyen bir unsur olarak değerlendiren tanım ve bakış açısını redret etmekle birlikte gerçek ve hakiki dine değinip, dinin gerçek manasıyla, ilahi güzelliğin, insan hayatına yansıması olduğunu, insanın dünyadaki kemal yolunu beyan ettiğini ve insanın dikkatini, nereden geldiğine ve nereye gittiğine çevirdiğini ve de insanın bu ikisi arasında gitmesi gereken yolun hangisi olduğuna dair yaptığı bir seçim olduğunu söylemiştik. Şüphesiz böyle bir din, insan hayatının sadece bir bölümünü ve ibadet gibi yapılan bazı işleri içermemekte,; aksine bütün yaşamı, insan hayatını ve onun bütün alanlarını kapsayıp aydınlatmaktadır. Çünkü insan, kendi hayatını ebedi saadete erişebilecek bir şekilde düzenlemek için  yaratılmıştır.

Bundan dolayı insan, kendi hayatının bütün yönlerini ilahi istek ve emirlerle uyumlu bir hale getirmelidir.  

         O halde direk bir şekilde Allah’a ibadet etmek ve istilahiıstılahi manasıyla ibadet, bizim dini vazifelerimizden sadece bazıları olup, diğer düşünsel ve eylemsel yönlerimizin de Allah’ın istekleriyle uyuşması ve bir ibadet halini alması gereklidir. Böylece insanın yüce yaratılış hedefi gerçekleşmiş olacaktır.

 

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ[13]

Ben cinleri ve insanları yalnızca bana ibadet etsinler diye yarattım.

Zariyat56            Zariyat 56   

Bu ayetin mefhumu,; insanın kemale erebilmesinin sadece Allah’a ibadet ve O’ona tapınmayla mümkün olacağıdır. Bundan dolayı insanın bütün hareketleri ve durgunluğu bu çerçevede olmalı, nefes alması bile bu doğrultuda gerçekleşmelidir. İnsan hayatı bu şekilde bir ilahi renge bürünür ve bu çerçevede yer alırsa bu, ,insanın gerçek manada dindarlığının göstergesi olur ve eğer insan Allah’a tapınma sınırından tam olarak çıkarsa dinsiz ve mürtet olacaktır. Bazı kimselerin hayatlarının bir bölümü Allah’ın istekleriyle uyuşmamakta ve Allah’a tapınma doğrultusunda olmamaktadır. B, böyle kimseler, gerçek dindarlık ile irtidat arsında yer almaktadır;a ve  onların ddinleri noksan olmaktadır. Bu tür dini noksanlıkların derecelerine dikkat edilirse, gerçek manada dindar olan ve hayatlarının tüm bölümlerinde ilahi hükümlere riayet eden kimseler ile sadece bazı ilahi hükümlere riayet eden kimselerin bir mertebede olmadıklarına inanılması gerekir. E ve esasen iman ve dindarlığın dereceleri bulunup, gelişip olgunlaşması mümkün olmaktadır. Bu anlamda Allah’u Teala şöyle buyuruyor:

وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْواهُمْ[14]

Hidayeti bulmuş olanlara gelince;(Allah,) hidayetlerini artırmış ve takvalarını vermiştir.  

 

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا[15]

Muhammed 17

Müminler ancak o kimselerdirler ki, Allah anıldığı zaman yürekleri ürperir. O’nun ayetleri okunduğunda imanlarını artırır.

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ

Enfal 2

    

Sürekli imanlarını artıran, kemale doğru giden, imanın zirvesine ulaşan ve Allah’ın velileri arasına giren kimseler mevcuttur. Bunun karşısında düşüş kaydeden, dindarlığında gerileyen kimseler bulunmaktadır. Bu kimselerin, harici düşmanlar ve onların yerli dostları tarafından ortaya atılan kültürel boyutlu şüphelere kulak vermesi durumunda, kendi anne, baba ve öğretmenlerinden öğrendikleri dini kaybetmeleri biledahi mümkündür. Çünkü araştırma ve değerlendirme gücü olmayan kimselerin şüphelerle uğraşması sapmaya sebep olacaktır. Bu konuda Kur’an şöyle buyurmaktadır:

 

وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللّهِ يُكَفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلاَ تَقْعُدُواْ مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ[16] إِنَّ اللّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا

O, size  Kitapta: “Allah’ın ayetlerinin inkar edildiğini ve onlarla alay edildiğini  işittiğinizde, onlar bir  başka söze dalıp geçinceye kadar, onlarla oturmayın, yoksa siz de onlar gibi olursunuz” diye indirdi.Nisa140    

 

 İnsanın ilk önce bilimsel birikimlerini ve akli ve düşünsel yapısını geliştirip, ayırım ve tahlil yapabilme ve de cevap verebilme gücüne ulaşması, sonra şüphelerle uğraşması lazımdır. Şüphelerin karşısında dayanabilecek gücü olmayan bir kimsenin şüphelere kulak verip kendini sapma tehlikesiyle karşı karşıya getirmesi doğru değildir.

         İslam insana güreş yapma dememekte, aksine şöyle demektedir: Dengin ile güreş yap ve eğer ağır kilolu biriyle güreşmek istiyorsan, ilk önce kilonu ve çalışmanı artırmalısın. İslam başkalarının söylem ve şüphelerine kulak verme, diye bir şey söylememektedir. Bilakis tahlil ve teşhis gücün oranında, bu meselelerle ilgilenmelisin anlamında bir tavsiyede bulunmaktadır. Birinci derecede, ilahi ilimleri ve şüphelere cevap verme yöntemini öğrenmelisin, sonra diğerleriyle tartışabilir ve söylediklerini dinleyebilirsin. Böylece senin savunmasız kalıp, her istedikleri şeyi sana dayatmaları önlenmiş olur.                                                                                                                                                                                                                                      İnsanın ilk önce bilimsel birikimlerini ve akli ve düşünsel yapısını geliştirip, ayırım ve tahlil yapabilme ve de cevap verebilme gücüne ulaşması sonra şüphelerle uğraşması lazımdır. Şüphelerin karşısında dayanabilecek gücü olmayan bir kimsenin şüphelere kulak verip kendini sapma tehlikesiyle karşı karşıya getirmesi doğru değildir. İslam insana güreş yapma dememekte; aksine şöyle demektedir: dengin ile güreş yap ve eğer ağır kilolu biriyle güreşmek istiyorsan, ilk önce kilonu ve çalışmanı artırmalısın. İslam başkalarının söylem ve şüphelerine kulak verme, diye bir şey söylememektedir, aksine tahlil ve teşhis gücün oranında, bu meselelerle ilgilenmelisin anlamında bir tavsiyede bulunmaktadır. birinci derecede ilahi ilimleri ve şüphelere cevap verme yöntemini öğrenmelisin sonra diğerleriyle tartışabilir ve söylediklerini dinleyebilirsin. Böylece senin savunmasız kalıp, her istedikleri şeyi sana dayatmaları önlenmiş olur.  

 

 

 

5- Konunun Özeti

Kkonumuzun özeti olarak şunlar dile getirilebilir: İslam bütün siyasi meseleleri içerir., Bbütün hayatımız dinin kapsamı alanına girer ve insan hayatının dinin kapsama alanını dışında kalan hiçbir bölümü yoktur. FBu anlamda ferdin, içtimai ve ailevi hayat;, karı koca ilişkileri, baba evlat ilişkileri, ümmet imam ilişkileri ve hatta diğer milletler ile nasıl geçinmemiz gerektiği ve kimler ile sıhhatli ilişkiler kurabileceğimiz ve de kimler ile ilişki kurmamamız gerektiği bu kapsamın içine girer.

         Azıcık insafı olan bir kimse, hadislere bile müracaat etmeden Kur’!an ayetlerini yüzeysel bir şekilde incelerse, siyasetin İslam’ın bir öğesi olduğunu ve siyasetsiz bir İslam’ın düşünülemeyeceğini anlayacaktır. Eğer bazıları  İslam’ın siyasete yabancı olduğunu düşünüyorlarsa, bu onların başka bir din seçip, adını İslam koyduklarını gösterir. Kaynağı Kur’an ve sünnet olan İslam dininin siyasete yabancı kalması mümkün değildir.