Kompozisyon kavraminin tanimi ve çEŞİtleri tanimi
Yüklə 2,75 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Halk Edebiyatının Genel Özellikleri
- 2-Tekke (Tasavvuf) Edebiyatı
- Tekke edebiyatının belirgin özellikleri şunlardır
- 3-Anonim Halk Edebiyatı
- HALK EDEBİYATI NAZIM ŞEKİLLERİ 1)AŞIK EDEBİYATI NAZIM ŞEKİLLERİ A)KOŞMA
- A) EZGİLERİNE GÖRE KOŞMALAR
- B) YAPISINA GÖRE KOŞMA ÇEŞİTLERİ 1.Düz (Asıl) Koşma
- 2.Dedim Dedi”li Koşmalar
- 3.Tecnis (Tinaslı) Koşma
- KOŞMA ÇEŞİTLERİ 1.Koçaklama
TÜRK HALK EDEBİYATI Yazı dili olmayan toplumlarda sözle aktarılan kültür birikimi halk edebiyatını oluşturur. Bütün toplumlar belli dönemlerde bu tür ürünler vermiştir. Halk edebiyatı gelişmiş toplumlarda da yazılı edebiyatla birlikte varlığını sürdürür. Halk edebiyatının başlıca biçimleri halk şarkısı, halk türküsü, halk öyküsü, söylenceler, atasözü, bilmeceler ve büyülerdir. Türklerin İslam dinini kabul etmelerinden sonra, halk arasında İslam öncesi Türk edebiyatı geleneğinin sürdürülmesiyle gelişen edebiyat türüne halk edebiyatı denir.Türklerin İslam öncesi toplumsal yaşamlarında yönetenler ve yönetilenler arasında anlayış, düşünce ve ideal bakımından büyük farklılıklar yoktu. Ozanların sazla çalarak söyledikleri aşk ve doğa şiirleri, destan ve sagular bütün Türklerin duygularına sesleniyordu. İslamiyet'in kabulünden sonra bu birlik bozuldu. Kentlerde kurulan medreselerde yetişenler kendilerini halktan ayrı tutmaya başladılar. Ayrıca yönetim, siyaset ve askerlik alanındaki etkinlikleri nedeniyle bazen devlet ve saray korumasında olan bir sınıf ortaya çıktı. Divan Edebiyatı bu kesimden insanların duygu, düşünce ve zevklerini yansıtırken, Halk Edebiyatı bunların dışındaki kitlelerin beğeni, düşünce ve ideallerini yansıtma aracı oldu. Ama gerçek anlamda halk edebiyatı kavramı ancak 2'nci Meşrutiyet'ten sonra yerleşti ve halk geleneklerinin ürünleri olan yapıtlar bu dönemden sonra "Halk Edebiyatı" olarak adlandırılmaya başlandı. Bu yapıtlar, genellikle öğrenim görmemiş köylüler, kasabalılar ya da kentliler ile yeniçeri ve tekke çevreleri gibi yine halktan kopmamış zümreler arasında, zaman içinde dinin, tasavvufun, tarikatların ve Divan Edebiyatı'nın etkisiyle değişikliklere uğramış eserlerdir. İslamiyet'in kabulünden sonra anonim halk edebiyatının temel ürünleri kabul edilen atasözü, destan, masal, bilmece, mani, türkü, ağıt, mesnevi gibi türlerde büyük gelişme görüldü. Türk Halk Edebiyatı'nın ilk gerçek örnekleri Karahanlılar döneminde ortaya çıktı. Kaşgarlı Mahmud'un "Divanü Lügati't Türk" adlı eserindeki manzum örnekler Türk halk şiirinin temel biçimi olan dörtlüklerle söylenmiş ve genellikle yedili, sekizli ve on ikili hece ölçüleriyle düzenlenmişti. Bu eserde atasözleri de bulunuyordu. Yine Karahanlılar döneminde oluşmuş "Satuk Buğra Halk Destanı" ve 11 ve 12'nci yüzyıllarda Türkistan'da Yedisu bölgesinde doğduğu sanılan eski Türk destanlarından motifler taşıyan Manas Destanı da bu dönem halk edebiyatının önemli eserleri arasındadır.
Halk edebiyatı kaynağını geleneklerden, halkın kültüründen alan bir edebiyattır. Halk Edebiyatı üç bölümde incelenir: a) Aşık Edebiyatı b) Tekke Edebiyatı (Tasavvuf Edebiyatı) c) 1-Aşık Edebiyatı Aşık edebiyatının kaynağı, İslamiyet'in kabulünden önceki Sözlü Edebiyat'tır. O günden bu güne devam etmektedir. Önemli özellikleri şunlardır: 1) Nesirden çok şiirin görüldüğü sözlü bir edebiyattır. (Nesir : Düz yazı) 2) Aşık veya ozan denilen kişilerin, saz eşliğinde söyledikleri şiirlerden oluşur. 3) Genelde sözlü olmasına rağmen şairler, şiirlerini "cönk" dedikleri yassı defterlerde toplamışlardır. 4) Şairler, sazlarını omuzlarına alarak köy köy, kasaba kasaba, şehir şehir dolaşmışlardır. 5) Şiirlerde anlatım içten, canlı ve yalındır. 6) Şairler, halkın içinden çıktığından halk dilini kullanmışlardır. Bu sade dil 18. ve 19. yüzyıllarda bazı şairler tarafından Divan Edebiyatı'nın etkisinde kalmasıyla eski arılığını kaybetmiştir. 7) Nazım birimi dörtlüktür. 8) Koşma, semai, varsağı gibi nazım şekilleri kullanılmıştır. 9) Hece ölçüsünün 7'li, 8'li ve 11'li kalıplarına ağırlık verilmiştir. 10) Aşk, tabiat, gurbet, ayrılık, ölüm, özlem, kıskançlık, yiğitlik, toplumun sorunları, insan davranışları, bunlarla ilgili eleştiriler konu olarak işlenmiştir. 11) Şiirlerin son dörtlüğünde şairin adı veya mahlası geçer. 12) Göz kafiyesi anlayışı yerine, kulak kafiyesine ağırlık verilmiştir. Yani kafiye için aynı sesin kullanılmasına gerek yoktur. Buna göre p/b , ç/ş, t/d, l/ n gibi seslerle de kafiye yapılmıştır. 13) Genellikle yarım ve cinaslı kafiye kullanılmıştır. 14) Benzetme (teşbih) ve kişileştirme (teşhis) dışında edebi sanatlara fazla yer verilmemiştir. 15) Bazı ürünlerde yöresel özellikler görülür. 16) Şiirler genellikle hazırlık olmaksızın irticalen yani içe doğduğu gibi söylenir. 17) Divan Edebiyatı'nda görülün kalışlaşmış benzetmeler (mazmun) Halk Edebiyatı'nda da vardır. Buna göre sevgili anlatılırken yeşil başlı ördek, inci diş, elma yanak, badem göz, kiraz dudak, keman kaş, sırma saç, selvi boy gibi benzetmeler kullanılmıştır. 18) Divan Edebiyatı daha çok düşünceye önem verdiği için soyut bir edebiyattır. Halk Edebiyatı'nda ise şair gördüğünü, yaşadığını anlatır. Bu nedenle Aşık Edebiyatı, somut bir edebiyattır. Ayrıca Divan Edebiyatı'nda sevgilinin tipi çizilir, adı söylenmez. Halk Edebiyatı'nda ise sevgilinin adı (Elif, Ayşe...) vardır. 19) Şiirler, işlenen konulara göre "koçaklama, güzelleme, taşlama, ağıt" gibi adlar alır. 20) Aşık Edebiyatı hayali olaylardan çok, gerçekçiliğin ön plana çıktığı bir edebiyattır. 21) Aşık Edebiyatı'nın yüzyıllara göre en önemli temsilcileri şunlardır: 16. yüzyıl: Köroğlu, Kul Mehmet, Aşık Garip, Aşık Kerem 17.yüzyıl: Karacaoğlan, Kayıkçı Kul Mustafa, Aşık Ömer, Kuloğlu, Ercişli Emrah 18.yüzyıl: G evheri 19.yüzyıl: Dertli, Dadaloğlu, Erzurumlu Emrah, Bayburtlu Zihni, Seyrani, Ruhsati 20.yüzyıl: Aşık Veysel, Aşık Ali İzzet, Aşık Murat Çobanoğlu, Aşık Reyhani, Aşık Şeref Taşlıova. NOT : 19. yüzyıl halk şairlerinden Dadaloğlu, Divan şiirinden etkilenmemiş, böylece aynı yüzyıldaki Halk şairlerinden ayrı yol izlemiştir. 2-Tekke (Tasavvuf) Edebiyatı Halk edebiyatının "tasavvufi halk edebiyatı" ya da "tekke edebiyatı" denilen türü 12'nci yüzyılda Ahmed Yesevi ile başladı. Ama Anadolu'nun bu alandaki ilk ve en büyük şairi Yunus Emre'dir. Anadolu'da 19'uncu yüzyıla değin çeşitli tarikatlarla gelişen bu edebiyat geleneğinin sürmesinde en önemli rolü Alevi-Bektaşi ve Melami-Hamzavi şairler oynadı.
Söyleyeni belli olmayan, ağızdan ağıza, kulaktan kulağa yayılan, halkın ortak malı olan ürünlerin oluşturduğu edebiyattır. Özellikleri şunlardır: 1) Belli bir sahibi yoktur. Halkın ortak malı olan ürünlerden oluşur. 2) Dili sade, akıcı bir halk Türkçesidir. 3) Şiirlerde hece ölçüsünün 7'li, 8'li, 11'li kalıpları ağırlıklı olarak kullanılır. 4) Somut ve gerçeklerle iç içe bir edebiyattır. 5) Şiirlerinin nazım birimi dörtlüktür. 6) En çok yarım kafiye kullanılmıştır.. Bazı manilerde cinaslı kafiye görülür. 7) Mecazlara ve edebi sanatlara fazla yer verilmez. 8) Ölüm, aşk, tabiat sevgisi, ayrılık acısı, özlem, yiğitlik, toplumsal aksaklıklar gibi konular işlenir. HALK EDEBİYATI NAZIM ŞEKİLLERİ 1)AŞIK EDEBİYATI NAZIM ŞEKİLLERİ A)KOŞMA Halk edebiyatımızda doğa, aşk, ölüm, ayrılık, yiğitlik, toplumsal olaylar gibi konuların işlendiği en sık kullanılan şiir türüne koşma denir. Dörder dizelik bendlerden oluşur. Bend sayısı genellikle 3-5 arasındadır.Dörtlük sayısı 6-4-8-9-10 hatta 12 olan koşmalar da vardır. Hece ölçüsünün 6+5 veya 4+4+3 duraklı 11'li kalıbıyla yazılır. Hece ölçüsünün 5-6-7-8’li kalıbıyla da koşmalar olabilir.Hecenin 11’li kalıbı dışındaki parçalara koşma diyebilmek için ezgisini, yani o şiirin koşma havasıyla söylenip söylenmediğini bilmek zorundayız.Şair koşmanın son bendinde ismini ya da mahlasını söyler. Uyak düzeni birinci dörtlük dışında aynıdır.Birinci dörtlüğün dört çeşit kafiye şeması vardır: I II III IV b c d x b c b c d a b c a c d a b c b c d a b c b c d x b c b c d a b c a a a a a a a a a a a a
Halk şiirindeki koşma, Divan şiirindeki gazel’in karşılığı sayılabilir.Divan şiirinin ağıryık noktası gazel olduğu gibi, âşık edebiyatının temeli de koşma’lardır.Bu nitelik yönünden de böyledir: Gazel de koşma da lirik duyguların aracıdır.Öğüt veren, bilgece söylenmiş koşmalar da vardır; fakat koşmanın asıl amacı, sevgiyi, doğa güzelliklerini, gurbet acısını, özlemleri, lirik duyguları dile getirmektir. Koşma, saz şairlerince özel bir ezgiyle söylenir.Ezginin değişmesi, koşma’yı, koşma tipindeki türkü’lerden, varsağı’lardan ve benzeri halk şiiri ürünlerinden ayırır.Âşık edebiyatına ait şiirler, varsağı’lar, koşma’lar, türkü’ler şekil itibariyle birbirine çok yakındır.Bunları ayıran hususiyet besteleridir.Çünkü bu edebiyatın eserleri terennüm edilmek üzere vücuda getirilmiştir.Güfte besteden, beste güfteden ayrılamaz.Mesela bir varsağı ile bir koşma’dan veyahut bir türkü’den en ziyade bestesiyle ayırt edilebilir.
Koşmalar dile gitirilen duygular ve söylenişlerine göre koçaklama, güzelleme, taşlama, ağıt gibi isimler alır. Koşmalar ezgilerine göre ve yapılarına göre olmak üzere ikiye ayrılır. A) EZGİLERİNE GÖRE KOŞMALAR: Hece sayısı ne olursa olsun özel bir ezgiyle okunan parçalar halk arasında koşma diye anılır.Anadolu’nun çeşitli bölgelerinde, değişik ezgilere bağlı parçalar sonlarına koşma kelimesi eklenerek adlandırılırlar.Bu ezgilerle söylenen şiirlerin bir kısmı tür olarak koşma’dır; ama bir kısmı başka türdendir.Hatta kimi oyun havaları da koşma kelimesine bağlanmıştır.Koşmalar ezgiyle okunuşlarına göre çeşitli adlar alır: Acem koşması, Kerem, Kesik kerem, Gevherî, Ankara koşması, Bayındır koşması, Bülbül koşması, Cem koşması…gibi. B) YAPISINA GÖRE KOŞMA ÇEŞİTLERİ 1.Düz (Asıl) Koşma Asgârî koşma özelliklerini içinde bulunduran, hiçbir özelliği olmayan koşmalara asıl koşma denir.Düz koşma on bir heceli ve kafiye düzeni xaxa – bbba – ccca ya da abab – cccb – çççb şemalarına uyan koşmalardır.Âşık edebiyatında en çok kullanlan, en çok rastlanan, saz şairlerinin en çok kullandıkları biçim budur. Düz (Asıl) koşma örneği:
Sunam beni gördü yüzmeye durdu Çalındı çırpındı çıktı kenara Elâ gözlerini süzmeye durdu. İstedim kendimi bu göle atam Elimi uzatıp yavruyu tutam Bir hayal eyledim sarılıp yatam Vefasız, gönlümü üzmeye durdu. Emrah şahin almış bu gün yalçını Yel estikçe döker bele saçını Arz-ı hal eyledim visal bacını İnci dişlerini dizmeye durdu. Emrah
Dedim dedili koşma örneği: Uykudan uyanmış şahin bakışlım
Dedim ne gülersin dedi nazımdır Dedim kaşın mıdır dedi gözümdür Dedim ay mı doğdu dedi yüzümdür Dedim ver öpeyim söyledi yok yok Dedim aydınlık var dedi aynımdır Dedim günahım çok dedi boynumdur Dedim mehtap nedir dedi koynumdur Dedim ki göreyim söyledi yok yok Dedim vatanın mı dedi ilimdir Dedim bülbül müdür dedi dilimdir Dedim Nesimî Şah dedi kulumdur Dedim satar mısın dedi yok yok Kul Nesimî 3.Tecnis (Tinaslı) Koşma Bütün kafiyeleri cinaslı olan koşmalardır. Tecnis koşma örneği: Derd-i dilim arttı yârimin derdim Seksende doksanda yüzde seyr eyle Gonca güllerini yârimin derdim Gerdanda dudakta yüzde seyr eyle Sel gelince yıkılırmış yar dedim Al hançeri vur sineye yâr dedim Yeter cevr ü cefa etme yâr dedim Cism ü bedenimi yüz de seyr eyle Çeşmîyâ bin gazel yazdım dîvâne El bağladım yâre durdum dîvâne Dedi var yıkıl git behey dîvâne Aşkın deryasında yüz de seyr eyle Çeşmi 4.Şarkı Koşma İlk dörtlüğün ikinci ve dördüncü dizeleri öteki dörtlüklerin sonunda kavuştak (Nakarat) olarak tekrarlanan koşmalardır.Bu tip koşmalar, kuruluşça şarkı’ya benzerler.Türkü’lerde dördüncü dizeler kavuştak halinde olduğundan, koşma şarkı’ya türkü de denir.Kafiye şeması şöyledir: ababn – cccbn – çççbn Şarkı koşka örneği: Görüp cemalini âşık olduğum Hakk’ı bir bilirsen ağlatma beni Uğruna serimi feda kıldığım Hakk’ı bir bilirsen ağlatma beni Bu gezilik baki kalmaz sevdiğim Âşıkın ağlatan gülmez sevdiğim İyilerden kemlik gelmez sevdiğim Hakk’ı bir bilirsen ağlatma beni İltifat etmeğe gelsen yanıma Müddeîler sitem eder canıma Bed-duâ alırsın girme kanıma Hakk’ı bir bilirsen ağlatma beni Gevherî der dil-ber öğüt tutmaz mı Âşıkın dediği yola girmez mi Kara bağrım hûn ettiği yetmez mi Hakk’ı bir bilirsen ağlatma beni Gevheri
Musammat koşmalarda her dizenin birinci ve ikinci kısımları birbiriyle kafiyelidir.Ancak kimi zaman dizelerin hece sayısı birbirine eşit düşmeyebilir.Yani kimi dizelerde hece sayısı 11’den eksik ya da fazla olabilir. Kafiye şeması şöyledir: ----a----a -----c----c ----a----b ----c----c ----a----a ----c-----c ----a----b ----c----b
Lebler kırmızı la'l / kaşları hilâl Gözler âhû misâl / bulunmaz emsâl Bilmem bu ne hayâ /l bilmem bu ne hâl Bu ne parlak cemâl / ülker misin sen Mir'âtî hem-vâre / yanıktır yâre Yüreğimde yâre / oldu bin pâre Gönül başka yere / düşmez ne çâre Bir başka nigâre / benzer misin sen Mir'âtî 6.Ayaklı Koşma Koşmanın ilk dörtlüğünün birinci ve ikinci beyitleriyle, öteki dörtlüklerin sonlarına beş heceli ziyade eklenmesiyle meydana gelen koşmalardır. Ziyade müstezatlardaki kısa dizeye denir. Ziyade beş heceli bir söz olarak koşmaya eklenince ayaklı koşma ortaya çıkar.Ayaklı koşmalar genellik musammat koşma’lardan oluştuğu ve ziyadeleriyle müstezat’ı andırdığı için bunlara musammat ayaklı koşma ya da musammat müstezat koşma da denir. Kafiye düzeni şöyledir: ---------a -----------c ---------b ---------- c ----b -----------c ---------a -----------b ---------b ---- b ----b
Ayaklı koşma örneği: Ey benim cânânım / can içre canım Şûh nev-civânım / olma bî-vefa Rahm eyle bana Ben sana kurbanım / gel kes gerdanım Dök yerlere kanım / tek ol aşina Olma bî-vefa Nâr-ı aşkın serde / düştüm yek derde Şeklin perilerde / yoktur kişverde Ellerin hançerde / zerrin kemerde Her gördüğün yerde / gel bakma kıya Can sana feda Sevdim sen dil-beri / hûblar serveri
Kul oldum sana Gedavî 7.Yedekli koşma Koşma beyitlerinin arasına, aynı kafiyede mani kıtası ya da yedi heceli kıtalar, 5’likler, 6’lıkların girdiği koşmalardır.Kafiye örgüsü şöyledir: ---------a ----------- c ---------a ---------- c ----a ---- c ----a ---- c ----a ---- c ----a ---- c ----a ---- c .---------a ----------- c .---------b ---------- b Yedekli Koşma örneği:
Uyanmıştım hâb-ı nazdan havf ilen Kırklar dolu verdi tabla raf ilen Dolu tabla raf ilen Divan durdum saf ilen Öğüt almam laf ilen Erenler taraf ilen Yedi deryaları kûh-ı Kaf ilen Gavvazam kaynağa dalsam el kınar Siftah yalvarırım Gani Subhana Sonradan dönerim bir aç aslana Dönerem aç aslana Saldırıram cihana Kâh o yana bu yana Diyeceksin daha ne Nece ki bir serçe geçer şahana Kırsam kanadını yolsam el kınar Zülâlî çağırır ben bir nökerim Heyya gibi dilden zeher tökerim Zeher meher tökerim Aşk kılıcın çekerim Tunçtan beden sökerim Ey benim bal şekerim Hiç deme Mevlâ kerim Haçan ki meydanda pençe çekerim Her âşık sazını alsam el kınar Zülâlî 8.Zincirbend Koşma Her dizenin sonundaki kelime ya da kelime öbeği ondan sonraki dizenin başında yinelenir.Yinelenen bu kelimeler arasında ziyadelerin bütünü ya da son kelimesi de vardır.Bu tür koşmalara zincirbend koşma denir.Kafiye şeması şöyledir: ---------x ----------- b ---------a ---------- b ----a -----------b --------x ----------- a ---------a --- a ----a Zincirbend koşma örneği: Gani Mevlam düştüm aşkın oduna Aşk oduna düştüm ciğerim kebâb Söyündürmez âb Âb akıyor benim iki gözümden Gözümden akan yaş hep olur şarâb Kerem et Yârâb Kerem et Yârâbbi halim yamandır Yaman oldu halim sana iyandır İyan oldubeyan ahir zamandır Âhir zaman oldu oku dört kitâb Bulasın sevâb
Uyan seher vakti olasın meydan Meydana girmişim bu sînem uryan Uryan olur sînem ey âlicenâb Eyledim hicâb
Feryat eyliyorum dilim diada Duadan ayrılmam dâr-i dünyada Dünyada yok imiş Zahmiya sahab Olmuşum türâb Zahmiya
9.Zincirleme koşma: Bendlerinin dördüncü dizesinin kafiyesi bir sonraki bendin ilk dizesinin başında tekrarlanan koşmalardır. Genellikle destanlarda kullanılır. Zincirleme koşma örneği: O ki yaratıldık turab-ı Tûr'dan Perverdigâr Hak Subhan'ı biliriz Turabın aslını yarattın nurdan Nurdan evvel bir mekânı biliriz Mekanda var iken nice bin şeher Anı ziynet kıldı murg-u meher Günde yetmiş kere eyledi teher Ekl ettiği rızk u nânı biliriz Rısk-u nâne visâl eyledi Hûdan Yoktan var edildi o zaman Âdem Cinandan cihana bassan da kadem Anı nisbet dü cihanı biliriz Du cihanda yer gök çarh u felekler Hesaba muntazır suda semekler Arş-I Alâ Mühteha'da melekler Ne zikirde kelâm kânı biliriz Kelâm kânı zikir ederler gayet Yalan değil günü bugün bir hayat Altı bin altı yüz altmış âyât Emr-i haktan biz Furkan'ı biliriz Furkan'da nice âyet yerince Nice sinek nice murg u karınca Mağrip meşrik kûh-I Kaf'a varınca Hükmeyleyen Süleyman biliriz Zülâlî şevketten ummaz hiç bac'ı İzhar eder günahkara ilacı Başına örterler mürüvvet tacı Fahr-î âlem şah sultanı biliriz Zulâlî KOŞMA ÇEŞİTLERİ 1.Koçaklama Konusu savaş, yiğitlik, kahramanlık olan koşmalara koçaklama dener. Coşkun ve yüksek tempolu söyleyişleri vardır. Koçaklama ile destan’ı birbirinden ayıran özellik şudur:Destan’da belli bir kişi ve olay anlatılır koçalama’da her dörtlük müstakildir.Destanda ise bir bütünün parçasıdır.Halk edebiyatımızda bu türün en güzel örneklerini Köroğlu ile Dadaloğlu vermiştir. Koçaklama örneği: Benden selam olsun Bolu Beyi'ne Çıkıp şu dağlara yaslanmalıdır Ok gıcırtısından kalkan sesinden Dağlar seda verip seslenmelidir Düşman geldi bölük bölük dizildi Alnımıza kara yazı yazıldı Tüfek icad oldu mertlik bozuldu Eğri kılıç kında paslanmalıdır Köroğlu düşer mi hele şanından Çoğunu ayırır er meydanından Kırat köpüğünden düşman kanından Çevrem dolup şalvar ıslanmalıdır Köroğlu 2.Ağıt Doğal afetler, ölüm, hastalık vb. çaresizlikler karşısında korku, heyecan, üzüntü, isyan gibi duyguları ifade eden ezgili ürünlerdir. Ağıt söyleme işine ağıt yakma, ağıt söyleyenlere ise ağıtçı denilmektedir.Ölümden duyulan üzüntüyle birlikte ölenin iyilikleri de anlatılır. Ölüm konulu şiirlere Sözlü Türk Edebiyatı'nda Sagu, Divan Edebiyatı'nda Mersiye adı verilir. Ağıt örneği: Yurt yuva kıldığın tenli mereği Düzüp koşmak idin tepir eleği Şu kavdan yaptığın tecir tereği Divan-ı Bâri'ye yadigâr götür Elinde ördüğün çöpür ağını Kâhan eylediğin kelem bağını Şu kabal biçtiğin sap orağını Al ulu Tanrı'ya bergüzar götür Yetim gömleğini diken iğneyi Her gün yal verdiğin topal ineği Ayran topladığın şu ak küleği Mahşer yığnağına sakla, sar götür Üç kot arpa, beş kot çavdar ekerdik Kesmik ekmeğine hasret çekerdik Namertlere ağı merde şekerdik Sözünü tekrar et iftihar götür İle kısmet balsa bize pay taştı Yokluktan derdimiz deryalar aştı Açlıkla uğraşmak hayli savaştı Çektiğin mihnetten ah ü zâr götür Yetim kalmış idin emzik tavında Gamınla kardeştin gençlik çağında Bir gül yeşertmedi vuslat bağında Gönül yaraların hep berat götür De ki Kadir Mevlâm bize ilişme Dünyada sızıyan çıbanı deşme Celâli Baba'dan sorma, söyleşme Bu dertli çobandan bir selam götür Celâlî Yüklə 2,75 Mb. Dostları ilə paylaş:
|