3. Karar verme: Bu ilk iki boyuttan elde ettiği bilgilere dayalı olarak bireyin karar vermesi ile ilgilidir. Bu boyutta birey alacağı kararın olumlu ve olumsuz yanlarını değerlendirmeyi de yapmak durumundadır. Karar verme, aslında, bir dizi seçenek arasından her bir seçeneğin getirdiği olumlu sonuçları (faydalar) ve olumsuz sonuçları (maliyet ya da zarar) karşılaştırmak suretiyle bir seçeneği bilinçli olarak tercih etmektir. Bu süreç her zaman akılcı ya da planlı olmayabilir. Duygusal olarak verilen mesleki kararlar olabilir. Amundson’a göre (1995), mesleki karar verme insanların yaşam boyu, eğitim, iş ya da diğer deneyimler aracılığı ile önlemler alırken ve manevralar yaparken oluşur. Tüm karar verme sürecini anlamak sadece akılcı kararlar verme tekniklerinin farkında olmayı değil aynı zamanda insanların algılamalarını anlamayı (belirleyici etmenler), karar vermeyi gerektiren koşulları (tetikleyiciler), kararların nasıl çerçevelendiği ve nasıl alındığını da (harekete geçme) dikkate almak gerekir. Mesleki karar vermeyi tetikleyen bazı olaylar vardır. Liseden mezun olmak, üniversiteyi bitirmek, iş kaybetmek, şehir değiştirmek, iş bulmak durumunda olmak gibi bir dizi değişken bireyi karar vermeye zorlamakta ve kişi böylece harekete geçmek durumunda kalmaktadır.
Bireyler bazen mesleki kararsızlık yaşayabilirler ve bu süreç rahat atlatılamayabilir. Bireylerin mesleki kararsızlık yaşamalarının değişik nedenleri olabilir. Eğer bireyler her alanda yüksek potansiyele sahiplerse bir tür yaklaşma-yaklaşma çatışması yaşayabilirler ve dolayısıyla mesleki bir karar vermekte güçlük çekebilirler. Bazen de kişinin ilgi ve yetenekleri ayrışmamış olabilir ve bu durumda kişinin mesleki tercihlerini netleştirmesini engelleyebilir.