Microsoft Word bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
157
— Yo‘q, bunday emas, — dedi Elder. — Shunchaki yil o‘tib ketdi. Ularning rejalari kengaydi, ularga 
ko‘proq shu kerak. Men buni tushuna olaman. Nahotki sen tushunmayotgan bo‘lsang? 
— Nega tushunmay? Bo‘pti, rahmat, Garri. 
— Kecha kabaredagi tomosha haqida nima deysan? — so‘radi Elder. 
— Menga stolda — dasturxon ustidagi tomosha ko‘proq yoqdi. 
— Vudi, sen tuturuqsiz yigitchaga o‘xshab qolayapsan asta-sekin. Bu, bilasanmi, tuturuqsiz choldan 
ko‘ra yomon. 
— Men tuturuqsiz emasman. Shunchaki qiziquvchanman. 
— Men bilmaydigan biron narsani bilasanmi? — qiziqsindi Elder. 
— Dangal aytaman: hech narsani. 
— Tuturuqsiz cholning boshini qotirma, Vudi. 
— Xayolimga ham kelgani yo‘q. 
— Kelasi safar valaqlash kasaling xuruj qilib qolganida, menga xabar qil. — Ichki aloqa o‘chirib 
qo‘yildi. 
Virjiniya Kleri jimib qolgan interkomga qarab turardi. 
— Bular bari nimani anglatadi? 
— Yana bir dunyo qaltis savollar. 
— Siz bilan Elder kecha oqshom bir joyda bo‘lganmidingiz? 
— Berkxardt va Mergendal, xotinlarimiz va yana bir nechta mehmonlar bilan birga edik. 
Juvon interkomdan nigohini olmayotgandi, biroq uning ko‘zlari xiyol toraydi. 
— Hayotingiz hodisalarga haddan tashqari to‘lib-toshgan, mister Palmer, — dedi u. 
— Men bu ziyofatga kechikib bordim. Butunlay esimdan chiqib ketibdi. 
— Rostdan esingizdan chiqqanmidi? 
— Rostdan. Ziyofatgacha bir ish bo‘ldiyu kallamga hech narsa kelmabdi.  
Juvonning jim turganini ko‘rib, Palmer stol osha unga egildi-da, qog‘ozlarni bir chetga surib, dedi: 
— Bir nima desangiz-chi. 
— Avval o‘ylab olay, keyin aytaman. — Oxiri juvon ko‘zlarini ko‘tarib, unga qaradi. Palmer uning 
xijolatda qolganidan ko‘ra ko‘proq jahli burni uchida turganini ko‘rdi. 
— To‘g‘risi ham shu-da. Ziyofat butunlay esimdan chiqib ketibdi.  
Bir soniyadan so‘ng juvonning chehrasi xijolatdan qizardi. U teskari o‘girilib, xo‘rsinib qo‘ydi. 
— Jinniman, — dedi Virjiniya — Hatto nega jahlim chiqqanini ham bilmayman. Bu ahmoqlik 
bo‘lmay nima? — U ko‘zining qiri bilan yigitga qarab qo‘ydi-da, yana undan nigohini olib qochdi: — 
Iltimos, bunga e’tibor qilmang. 
— Siz-chi? 
— Unutaman, — va’da berdi juvon. 
Ular uzoq jim qolishdi. 
— Jin ursin, kechiring meni, — birdaniga dedi yigit oxiri. Juvon qaddini rostladi va jilmayishga 
harakat qildi. — Hammasi joyida. — So‘ng nafasini o‘nglab, boshini keskin siltadi: — Endi yaxshi. 
Qani, bering o‘sha qaltis savollaringizni. — Juvon yana boshini dadil silkib qo‘ydi, go‘yo bu bilan unda 
endi haqiqatan ham hammasi joyida ekanini tasdiqlagandek. 
— Bo‘pti. — Yigit stolning o‘zi qog‘ozlardan xoli qilib qo‘ygan joyga qaradi. Xoli joy hozir 
Palmerning shuurini band etgan fikrning o‘zi kabi mungli va yakrang ko‘rinar edi. Bo‘shliqni to‘ldirish 
uchun u beixtiyor bir qancha duch kelgan qog‘ozni o‘sha joyga surib qo‘ydi. 
— G’oyam shu qadar oqilona va shu qadar ahmoqonaki, shunday narsani o‘ylagan kallam kallami 
yo oshqovoqmi, o‘zim bilmayman. 
— Menda sinab ko‘ra qoling. 
— Siz, rostdanam, bu g‘oyam to‘g‘riligini sinab ko‘rishdan cho‘chimaydiganim yagona odamsiz! — 
U qo‘li bilan yuzini asta silab qo‘ydi. — “Jet-Tex” bizdagi haddan tashqari katta va past foizli, juda 
uzoq muddatli me’yordagi pul zayomi to‘g‘risida muzokaralar olib borishga urinayotganini eshitsangiz, 

---

Bankir (roman). Lesli Uoller