HAYO
Iffat deb nafsimizni gunoh va buzuq ishlardan saqlamoqni aytilur. Bizlarni gunoh va ma’siyatdan
saqlaguvchi, harom-harishdan nafsimizni asraguvchi faqat iffatimizdur.
Axloq sohibi, iffat egasi qalbini, vijdonini poklab, tilini yolg’on, g’iybat, bo’hton, moloya’ni kabi
yomon so’zlardan saqlar. Chunki insonga if fatidan ko’proq til iffati lozimdir.
Boshimizga keladurgan kulfat va zahmatlarning aksari yomon tilimizdan, andozadan ortuq
so’ylaganimizdan kelur.
Hayo deb ishda, so’zda adabni rioya qilmakni aytilur. Hayo dilni ravshan qiladurgan bir nurdurki,
inson har vaqt shul ma’naviy nurning ziyosiga muhtojdur. Shariat buyurmagan, odamlar suymagan
ishlarni ishlamak – g’iybat, hajv, masxara, safsata, so’kuv kabi odamlarning nafsiga, iffatiga
tegadurgan adabsiz so’zlarni so’zlamak zo’r hayosizlikdur. Iffatning pardasi, vijdonning niqobi
hayodur.
Shuning uchun har bir harakatimizda, so’zimizda hayoni qo’ldan bermaslik lozimdur. Hayo pardasi
Turkiy Guliston yoxud axloq. Abdulla Avloniy
Dostları ilə paylaş: | 
