Biz ondan Seyid Məhəmməd Zəfəraninin farsca yazdığı təcvid kitabını öyrəndik. Həmin Seyid Məhəmməd ərəb idi, Məşhəddə yaşayırdı, müəllimimiz molla Abbas onun şagirdi olmuşdu. 21
İranda dini işlərlə məşğul olanlar, ruhanilər, hövzənin tələbə və müəllimləri adətən, başlarına əmmamə qoyurlar. Əmmamə din elmlərini öyrənən, dini təbliğ və müdafiə edən təbəqənin simvoludur. Müstəmləkə əlaltıları və laik təbliğatçılar əmmaməyə qarşı mübarizə aparırdılar. Rza şah əmr etmişdi ki, əmmamələri götürüb əvəzinə pəhləvi papağı (şlyapa) qoysunlar. Oğlu iflasa uğramış bu qərarı ləğv etdi, amma hakim rejim ictimai rəydə əmmaməyə qarşı təhqiramiz fikir yaratmağa nail oldu. 21
Tövbə, 122: “Barı, hər tayfadan bir dəstə (elm öyrənmək, sonra da onu dindaşlarına öyrətmək üçün) qalsın ki, camaatı (döyüşdən) qayıtdığı zaman (Allahın əzabı ilə) qorxutsun”. 21
İctimai orqan və təşkilatları dinin təsirindən çıxarmağa, dövlət qurumlarını və təhsil müəssisələrini dindən ayırmağa çalışan sekulyarizmə bənzər bir ideologiyadır. 21
Mən ikinci sinifdə oxuyanda əmmamə qoymağa başladım. O zaman hamı başına papaq qoyurdu. Atam da bizim pəhləvi papağı qoymağımıza razı olmadığı üçün əmmamədən başqa bir seçim qalmırdı. 22
Dostları ilə paylaş: |
