Mübariz süleymanli

Məişətdə işlədilən qab-qacaq adları
Həvəxdəstə, çömçə, çilosüzən (aşsüzən), irəfətə (la­vaş bişirərkən işlədilən əşya), duvax (C.) // daş (Büt.ş.) – kündəyayan, axlov (oxlov), istəkan, zir (nəl­bə­ki), çaydan, çaynix, qəfədan, süddan, sac, tava, teşt, cam və s.

Dulusçuluq məmulatı
Bardax (kiçik su qabı), qədələ küvə (kiçik küpə), qılplı küpə, kərə küpə (qulpsuz küpə), əkənəx (xəmir qabı), küp, xum, qüçüxyatan (banka), lüləyin, nehrə, sein, səhəng, parş, çölməx.
Dulusçuluğa aid sözlər
At kürə – alt kürə

Üs kürə – üst kürə. Hər iki kürədə qəlibdən çıxmış əşyalar bişirilir.

Çarx – kürənin içərisində yerləşir və çiy əşyalar bi­şirilmək üçün onun üstünə düzülür.

Şiş – kürədən əşyaları çıxartmaq üçün işlənən alət.

Qabdüzəldən – dulusçu.

Kürəçi – kürəni yandıran adam.

Qeyd: dulusçuluqla rayonun Təzəkənd kəndində məş­ğul olmuşlar. Ona görə də burada verilən söz­lər həmin kənd şivəsinə aiddir.