Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

partmaq. abartmaq. qabartmaq.

obaş . 1. tezdən. tez. ir. qabağ. - sən qonqlardan obaş gəl. 1. dan ertə. səhər tezdən.

obaş . obaşdan. dan atmadan. gün doğmadan.

obaşdan . o başdan. o yandan, tərəfdən. gün çıxmadan.

obay . o bay. obər. o yan. o bölüm.

obir . o + bir. öbür. yaxındakına görə bir uzaqdaki. önümüzdəkindən bir sonraki. - obiri həfdə gəl: bubiri həfdə yox obiri həfdə gəl. gələn həfdə yox, ardındaki həfdə gəl. - öbür gün: yarından sonraki gün. - öbür yandan: o tamandan. o tərəfdən. digər tərəfdən.
- obiri. obirki. obirsi öbürü. öbürkü. öbürsü. ötəki. digəri.

obirlik . o birlik. öbürlük. o yanlıq. o yarlıq. o dünyalıq. - bu sayır (xəsdə) obirlikdir: gedməlidir, köçməlidir, ölməlidir. - obirliyi boylayır: bir ayağı gordadır.

objektiv . nəsnəl. xarici. həqiqi.

obur . qobur. qopur. tikə. parça. - bir obur çörəyə, tikmə gözün hər yerə.

oca . uca. göt. bel. kürək. dal.

oca . uca. ütə. orat. gün orta. günün ən yüksəkdə, ucada, ucda olan (satğalda. savqalda). çağı. nahar çağı.
- oca qoysı: oca qoyna: gün orta qoyandan, keçəndən sonra. gün ortadan sonra. ikindi. geyinti.
- ocaçğı: oca çağı: gün orta çağı.
- ocan ön: ocun: oc önüm.
- bala oca: bala quşluq. kiçi quşluq. gün orta qabağı. öğləyə doğru.

ocaq . ocağ. 1. oğcağ. oğuq. xırda. 1. ovsunçu. - gənc qızdan ocağ (ovsunçu) çıxmaz.

ocaq . oycaq. 1. baca. 1. mə'dən. yataq. 1. komitə. -yazıçılar ocağı. 1. bir qurumun, təşgilatın oturağı, dəfdəri, mərkəzi, yatağı. 1. kərdi. -göy ocağını gündə sula. 1. bir oba, oymaq eli, xalqı. 1. hər nəyin kökəni, başlanqıcı, qaynağı, yuvası, yatağı. -söz ocağı: sözün qaynağı, kökü. 1. təndir. 1. kürə. 1. soba. pinc. 1. ocağqaz. 1. çay, ırmaq yatağı. 1. gəncə. gəncinə. xəznə. zəzinə. dəfinə. 1. yataq. quşaq. duduman. xanədan. xanı dan. xanıdan. sülalə. oğul. -qaraman oğlu. -osman oğlu. 1. bir nərsənin ən çox bulunduğu, qaynağı olan yer. -batur, iğid ocağı. -ilim, bilim ocağı. 1. qaynaq. yataq. kökən. 1. tiggə. diggə. təkyə. qorqan. gorğan. 1. tiggə. diggə. təkyə. orta. yataq. mərkəz. 1. toplum. topluluq. camiə'. 1. pir. 1. toplantı, buluşma, birləşmə yeri. 1. dərnək. cəmiyyət. 1. patuq. 1. mehrab. 1. ucay. qutb.
- ocağı tütmək: yaşamaq. -ocağ oyatmaq, oyarmaq: ocağ yandırmaq. -ocağına düşmək: sığınmaq. yoxsunluq əlin uzatmaq. köməklik gümanı ilə bir yerə yoluğmaq, gedmək. -ocağına əncir tikmək: ocağına su tökmək: ocağını söndürmək: ocağına darı əkmək: var yoxun düşürmək, yox edmək. -ocağ əsgisi: bir yerin əsgi əməklisi, işçisi. - odsuz ocağsız: evsiz barınaqsız. yurdsuz. -od yox ocağ yox: çox yoxsul, yoxana. - ocağ tökmək: ərik nərsəni qalbalaya əğmək, axıtmaq. -ocağı dağılmaq: evi, dudumanı yıxılmaq. ocağı yanıq: uğulurlu. xoşbəxd. ocağlanmaq: ev eşiyə yiyələnmək. - ocağoğul: nəcib. şərif.

ocaq . yuva. çala. - ağac əkməyə ocağ açılır.

ocaqçı . külxanbəyi.

ocaqdan uzaq . ocaq başında ıraq: yamanlıq, kötülük evdən uzaq olsun diyə deyim.

ocaqlama . ocağlatma. qonağlama. yuva, yer edinmə. özünə yer edinmə.

ocaqlatmaq . ocağlatmaq. qonağlatmaq. evliləşdirmək. əhliləşdirmək. asavlığın, götrülüyün gidərtmək

ocaqlıq . ocağlıq. 1. sobalıq. pinclik. şöminə. 1. oddam. odam. otam. qazanlıq. aşdam. aşlaq. sallıq. aşpazxana. 1. obalıq. tayfalıq. nəsillik. - onlar ocağlıq yalançıdılar.

ocraz . ocğaz. piş. pinc. soba. buxari.

oçılay . osılay. oqılay. oşınday. oşunday. öcür. ocür. - sən oqılay san.

oçraq . oçrağ. (< otraq). oçratın, simsarçının satdığı əsgi, köhnə qoşular, nərsələr.

oçrat . oçrat (< otrac). otraqçı. əsgi, köhnə qoşular, nərsələr satan. simsar.

od deməklə ağız küyməz, qoy deməklə ağı (ağrı) somaz. .

odğuc . yalav. yalım. od dilimi. - od odğucla uçulmaz (sönməz).

oduq . uşuq (eşq), sevgi odu,coşqunluğu. - oduq canı qımıdar (oynadar).

oduna yanmamış, közünə qızarmamış:((birbirinə uzaq olanlara söylənir).

oğan . olğan. hər. - oğan gün. - oğan gecə. - oğan söz başı.

oğlağu . ərköyül. bolluqda yaşıyan kimsə. (naz pərvərdə.). oilağu uşaq. (ağa zada).

oğlaq ay . oğlaqın doğma ayı.
uluğ oğlaq ay: oğlaqın canlandığı, böyüdüyü ay.

oğlan (uşaq) işi iş olmaz, oğlaq buynuzu sap olmaz. .

oğlan iliksiz, oğlan biliksiz. .

oğlan . oğlan. ərkək uşaq. (# toğlan: dişi uşaq).

oğlanmaq . əh əyal, el gün sahibi olmaq.

oğlanotu . (oğlanmaq: oğulanmaq: qıvrınmaq. ağrımaq. ) ağrıotu. ağrı, acı kəsici.

oğlatmaq . balalatıb çoxaltmaq, artıtmaq.

oğlun alqayı (dua səna verib) yola saldı. .

oğra .oğ. döğ.
((doğra: tikələ.

oğrağın niyə çöndü. fikrin, üzün nədən döndü.

oğraş . oğrəş. (oğuq). əclaf. alçaq. pəst. yaltaq. çaplus.

oğraşmaq . oğraşmaq. oxraşmaq. uydaşmaq. həmahəngləşmək.
- oğur alıb oğraşmaq: 1.iyin alıb iyləşmək. 1.səsin alıb səsləşmək. 1. (oğra: atın burundan fırıldaması). at atın səsinə (oğrasına) səs verməsi.

oğru iməs . vaxdı değil. - gedəsi oğur değil. gedmə çağı değil. - dursı oğur iməs: durma vaxdı değil.

oğru . - yatış oğru: yatma çağı.

oğruq . (oğuq). (ovruq. ovuq). (oğulmaq: sınmaq. qırılmaq. kəsilmək.). (inqita'). 1.sınıq. kəsik. qırıq. (qusəst. boridəgi.). 1. fasilə. aravermə. ara. arakəsmə. dayanma. durma. kəsmə. kəsilmə. tənəfüs. məks. səktə. sikut. təvəqqüf. rahət. 1. intiza'. birdən qırıqlıq. 1. hava yemə. 1.istirahət. - oğruqsuz: durmadan. 1. istqah. duraq. durqu. iskal. 1. fiyuz. qət' süvici. 1. toxtağ. 1. mane'. 1. qısaltma. azaltma. endirmə. 1. sainləşmə. 1. diş doldurması, pılomb 1. infisal. 1. ayırma. təcziyə. təfkik. 1. pərdə arası. antırakt. 1. üzülmə. ayrılma. hicr. 1. (firukeş. xəafifləşim.) 1. qeyri müntəzəmlik. 1. ara tə'til. 1. dağ ətəyi. 1. məfsəl. 1. ağrıq sümüyü. onqura sümüyünün boyuna bağlanan yeri. 1. oruq. buruq. döngə. piç.

oğruq . fürsət tələb. fürsət qapan. oportunist.

oğrul . oğrul. gizli. - oğrul pusuq: gizli tələ. - oğrul söz: gizli sav.

oğrulmuş . ayrılmış. münfəsil.

oğrun duzaq . gizli tor, daxma, pusu, tələ. - oğrun duzaq uyutmaq: gizli tor qurmaq. - düzətər, ötlük (zaman) yaraq (fürsət) gözətər, ac gözləri azıtar (yahalda), qaçsa qalı (nəcür) qurtulur.

oğruntu . ovruntu. döğrüntü. xırda mırda.

oğruşmaq . böymək. nəşv o nəma tapmaq.

oğşaq doğşaq . oşaq doşaq. oğşaq döğşək. əğşək dəvşək. oğuq döğük. -

oğşaq . 1.nərmiş. 1.yumşaq.

oğşalmaq . doğşalmaq. oşalmaq. doşalmaq. döğşəlmək. əğşəlmək. dəvşəlmək. oğulub, yeyilib, sürtülüb aradan qaçmaq, gedmək. - olan canım, qalan malım təvşəldi. - ip oğşalıb qırıldı.

oğşuqlamaq . oğşuqlatmaq. fəri'yyata, təfərrüatə, cüziyyata keçmək.

oğul devlət işi iki yönlü qılıc itir).

oğul dərdi qamığ yaşı yandırar, dinclik arğuş toprağına gömdürər, yava yağı öz içimdə dinlənər, açsam gözü qanlı yaşı qaynaşar. .

oğulsun! . yoxulsun. yencilsin. batsın. nabuq, məhv olsun.

oğultuq . oğulduruq. rəhm. rəhim. (zühdan).

oğun tavın . - günü çatar, hirsin yatar, sıran gələr oğun tavına: büşmançılığa. peşmançılığa.

oğunc .oğuntu. aramiş. təsəlli.

oğunmaq . ağrınmaq. incinmək. - ürək oğudan bir durum.

oğur . 1.(hinqam). çağ. - iş oğur. 1. novbət. - mənim keşik oğrum axşamdı. 1.uğur. yaxcı. niku. - çox oğur çox oğur: çox yaxcı çox yaxcı. - oğur oğur: yaxcı yaxcı.
oğurlu . uğurlu. yaxcıqıl. niku kar. xeyr xah.

oğur . dənə. həstə. - yağ oğru: küncüd.

oğurlamaq .

oğuş qonum . qohum qonşu. oğuş qonum oxuşdu: çağırdı. (fəra xandən). .

oğuşlu . tayfa tırıxlı. tay tanışlı olan.

oğut . - oğut ağıt: səxti o mərarət.

oğutmaq . ağrıtmaq. incitmək. - ürək oğudan bir durum.

oğuz . 1.bolluq, qutluq, bərəkət qaynağı. - bu varlıq elizə oğuz olsun. 1. böyük çay, ırmaq.

ox . dirək. situn. - sınar evin oxları, ev başdağı (başqanı) ölürsə.

oxarı gedmək . itiliyi gedmək. kortalmaq. kotalmaq. kütəlmək.

oxçubmaq . yönəlmək. bir doğur gedmək.

oxxəh . çatağ. qutsal, oxulu, oxunmuş, dualı haçar, rəmz adı.

oxlamaq . çoxlamaq. artırmaq. - mal davar oxlamaq.

oxlanmış . oxlanmış. həsr olunmuş.

oxramaq . 1. yönəlmək. 1. saldırmaq.

oxsarmaq . oxşamaq. müşabeh olmaq.

oxşağu . gözəl. göyçək. qolçaq. xanım. lö'bət.

oxşalığı (eysuluğu. edgülükü) suyun dibində (batsağında. ayağında. ətəyində. təkinə) gömür, başıda (üzündə) dilə. .

oxşamaq . oxşamaq. oxşatmaq. 1. toxdatmaq. rahatlamaq. rahatlatmaq.1. pərəsdarlıq edmək.
oxşanmaq.

oxşamaq . yaxşamaq. yaxın görünmək.

oxudançı . oxudançı. oxutuvçi. tutucu. tutcu. məəllim. müəllim.

oxulluq . çağrıllıq. qonağlıq. qonağlar üçün yapılan nərsə.

oxumaq .qiyas olmaq.

oxuşmaq .qiyas ola bilmək. -bu ikisi oxuşmaz.
oxutmaq .qiyas edmək. -özüvü kimnən oxutursun.
oxunmaq .qiyas olunmaq.
oxuş .qiyas. -bu oxuşdan nə çıxar.
oxuşçu .qiyasçı.
oxuşun .qabili qiyas.
oxunuş .qiyas ediş.

oxuş . 1. çoxuş. çoxlu. - aydı oxuş öğüdlər: çoxlu nəsihət verdi. 1. (ox kimi dik duran). ürküc. sər keş. sərkiş. - oxuş at.

oxuş . söyləş. duyaş. quylaş. tələffüz

oxuşqa . oxuş. təhsil.

oxuşlamaq . çoxuşlamaq. çoxlatmaq. artırmaq. - mal davarın oxuşlamış.

oxuşmaq . - bunlar birbiriylə oxuşmur.
((oxşamaq. - bunlar birbirinə oxşamır.

oxut . də'vət.

oxutmaq . ititmək. əsəbilətmək. - belə eləyib, bu sözləri deyib onu oxutma. - onu oxutmağa nə var.

oxutsamaq . 1.oxutmaq istəmək. 1. bir nərsə üçün çağırmaq.

oxuzlanmaq . xoruzlanmaq.

ok gətir . tut gətir.

okey . olur. doğru. doğur. onay. onat. tanay. tutar. tutur. qəbul. təsdiq.

oq qonşu . çox yaxın qonşu.

oq . 1. arşə. 1. işgə arx. 1. tarlaları ayıran cızığ. 1. dil kimi ensiz, uzun parça. şırıq. - bir ox yerin var.
- oxa yatmaq: verdiyi sözündə durmaq. - ox atmaq: bir malı bölüb pay edmək üçün puş atmaq, ad çəkmək. -

oq . iki dəlikli tikə birbirinə keçirildikdən sonra, dəliyinə keçirilən kiçik çubuq.

oq . oğ. pudr.

oq . ox. - bölünən nərsənin hər bir tikəsi. - islamda sevğadan (irsdən) ərkək iki ox, dişi bir ox aparır.

oq . ox. 1. daha.- bəsdi barqıl ox!. 1. -da. - vermə ox: vermə da. 1. bu du ha. bu du. - ox gəldim: budu gəldim. 1. -ba. - indi ox dedim: indi ba dedim. - indi ox gəldim: indi ba gəldim. - baya oq gəldim: biraz olar gəldim. 1. (keçmişdə ox atmaqla yer bölmə işi). qurə'. - oxlamaq: ox atmaq. qurə' çəkmək.

oq . ox. 1. filiş. 1. iki nərsəni birbirinə bağlayan dil. 1. qazıq. sırıq. dirək. tirək. tir. 1. baldır sümüyü. incik. 1. yelək. tələk. dələk. dələgə.
- oxun atmış, yayın asmış.
- ox yonanın, gözü çıxar.

oq . ox. 1. yoğ. kərdiləri birbirindən ayıran qopuq qolluq. 1. kiçik, ox kimi incə, işgə arx. - oxda su varmı.

oq . ox. sap. sapağ. sapac. qol. dəsdə. - saban sapı: saban oxu. xış qolu.

oq . ox. sırıq. düz, incə, dar, uzun ağac, dəmir.

oqa . oxa. oxunmuş. kəfil. (qəyyum). - uşaqların oxası.

oqa . oxa. toxa. oxxəh. içgi içilirkən, istəkənləri birbirinə çırpıb verilən sağlıq.

oqabörk . oxabörk. yükəbörk. yukabörk. süslü, bəcəkli börk.

oqaq . oxaq. oxqa. minarə.

oqaqlamaq . oxaqlamaq. oxqalamaq. minarə, baru yapmaq.

oqaqşamaq . oğağşamaq. kövrəlmək. köğrəlmək. - çağa oğağşayıb ağlırdı.

oqal . oğal. o ğal. o yak. o yax. o yax. o yan. o yal. - o ğala gedmə: o yana gedmə. - o ğaldan: o yandan. - o ğallı: o yanlı. - o ğallıq: o yanlıq. - bu xəsdə o ğallıqdır: bu kəsil o yanlıqdır, gedməlidir, öləsidir. - oğalın bırax: o yanın bırax.
- o ğal bu ğal: o yan bu yan.

oqalaq comalağ . oğalağ comalağ: ucdan tutma. bir ucdan. bir başdan. - hamı oğalağ comalağ yığışıb geddilər.

oqalamaq . oğalamaq. parçalamaq.

oqalamaq . oğalamaq. törtöküntüləri, arada qalanları, xırım xırdaları toplamaq, yığmaq. - tarlanı oğalamışdı, heç nə qalmamışdı.

oqalanbac . oğalanbac. oğmac. oğamac. ovalanbac. ovmac. ovamac. çatomac. döğələnbəc. döğməc. döğməş. kərə, çörək xırdası ilə pənir çatığından, qarışmasından düzələn quru yemək.

oqalanmış . oğalanmış. oğalanc. oğalac. oğalaş. duz, nərsə ilə ovuşdurulmuş, aşılanmış.

oqan . oğan (ovan < av). nərsiyə özgün (məxsus) çağ. nərsəni içinə alan sürə. (gah). -yaz oğanı. -yemiş oğanı. -qış oğanı.

oqan . oğan. yoğan. uğan. qadir. təvana. mütəal. - oğan tanrı.

oqanatırmaq . oğanadırmaq. oğanadırmaq. 1. əzmək. 1. vurub dağıtmaq, yıxmaq, xərablamaq. 1. öğmaq. xırdalamaq.

oqarmaq . oğarmaq. oğarlamaq. paylamaq. 1. tikələmək. 1. yamanlamaq. söğmək. sövmək. 1. açmaq. əritmək. əritləmək > irdələmək. təcziyə təhlil edmək. 1. tənqid edmək.

oqaşca . oğaşca. oyaşca. oxşarı. gözəl. onğat. oğat. onat. iyi. - bir oğaşca, dadlı duzlu qız. -

oqcaşmaq . oğcaşmaq. ocaşmaq. qazışmaq. dalaşmaq. maarizə edmək.
- oğcaşa oğcaşa: ocaşa ocaşa: axdara axdara. araya araya.

oqqa . yoqqa. 1. bir kiloluq ağırlıq ölçüsü. -oqqa altına girmək: boşuna bir gərəksiz görəvə uğramaq. -oqqa çəkmək: oqqa döğmək: ağırlaşmaq. ağır gəlmək. ağır başlı olmaq. 1. salğın (> səngin. ağır). siql ağırlığı. məxsus vəzn.

oqqalamaq . uqqalamaq. yoqqalamaq. yuqqalamaq. yuxqalamaq. oxşalamaq. oxşamaq. oğşamaq. ovşamaq. yoxşamaq. yoğşamaq. yovşamaq. 1. yoxlamaq. ağır yüngül edəmək. 1. yoğqalamaq. yoğalamaq. yoğlamaq. yoğlatmaq. yoğurlamaq. yoğurlatmaq. yoğurtlamaq. yükələmək. yükkələmək. ocalamaq. ucalamaq. ovcalamaq. oğcalamaq. ağırlamaq. sıylamaq. könülləmək. 1. oğcalamaq. ovuşdurmaq. 1. əzdirmək. nazlamaq. ərcitmək. ərçitmək. ərşitmək. 1. tə'rifləmək. mədh edmək.

oqqalı . yoqqalı. 1. ağır. tapanlı. təpənli. böyük. tutumlu. 1. düzgün. yerində. tam. 1. tapsamlı. samballı. dəğərli. yeği. iyi. edi. 1. ağırbaşlı. salğarlı. etgili. təpgili. yaraclı. yaraşlı. 1. siqlili ağram.

oqlaqbaşlı . oğlaqbaşlı. quyruqlu ulduz.

oqlaqqarası . oğlaqqarası. qara üzüm.

oqlaqqıran . oğlaqqıran. quzeybatıdan əsən yeli.

oqlamaq . oxlamaq. atmaq. - nədən götürüb, nədən oxlursun. - nə öylə tutardın, nə böylə oxlayardın, başda nə öylə dadlı, son nə böylə poxlayardın.

oqlamaq . oxlamaq. bir sırıqla (oxla) ağacdan yemişləri salmaq.

oqlamaq . oxlamaq. yoxlamaq.

oqlaman . oğlaman. 1. bir oğlaq doğan keçi. 1. oğul, uşağ doğan.

oqlan . oğlan. ərgin (buluğ) çaiına yaxlaşan ərkək cocuq. -oğlan ağrısı: doğum sancısı. -oğlan uşaq: oğul uşaq: çoluq cocuğ. ev tünlüyü. - oğlançı: > qulamçı. (> qolabarə). uşaqçı. uşaxbaz. - oğlançılıq: > qulamçılıq. (> qolabarəgi). uşaxçılıq. uşaxbazlıq. - oğlan . - oğlan . - oğlan . - oğlan . - oğlan . - oğlan .

oqlan . oğlan. ovlan. 1.yola gələn. - ovlan oğul. 1.bikr. 1. oğula bilən.

oqlançı . oğlançı. uşağ baz. uşaqçı.

oqlanmaq . çarpılmaq. vurulmaq. birdənbirə ölmək.

oqlatmaq . çoxlatmaq. çoxaltmaq. - al ver edib mal davarın oklatıb.

oqlav . oxlav. 1. iti. biz. sivri. 1. mozalan.

oqlava utmaq . dirək utmaq: dimdik, qımıldamadan durmaq.

oqlıq . oğlıq. oğluq. o qılıq. öylə. elə. o tür. o cür. - bizdə oğlıq çalışacağız. - oğlıq eləmə. - necə oğlıq dedi elə.

oqlu . oxlu. oxulu. çıxarlı. tutumlu. tutarlı. qabiliyyətli. -uşaq. -el.

oqma . oğma. 1. aşılanmış. səpilənmiş. dəbbağlanmış. 1. yoğma. yağlı, içli çörək.
- oğma yosma: gözəl. dadlı duzlu.

oqma . oğma. 1. kuskus. 1. əduvalı, dadlı yemək. 1. üzərinə iyli qoxulu tuxum səpilmiş dadlı, çörək. 1. yoğma. yosma. sevmili.

oqmac . oğmac. 1. çalba. halva. 1. oğulub qarışdırılaraq yapılan nərsə.

oqmac . oğmac. ovmaq. doğramac. içinə əkmək, yoğur, rişdə, makaroni, göygövərənti doğranaraq yapılan suyuq yemək.

oqmaq . oğmaq. oğamaq. oğalamaq. ovmaq. ovamaq. ovalamaq. 1. yuğmaq. yumaq. yıxamaq. nərsəni oğuşdurub, sıxıb, basıb arıtlamaq. 1. ovuşdurmaq. oğuşdurmaq. oğalamaq. 1. ovqulamaq. ovcalamaq. oğqulamaq. oğcalamaq. övcələmək. öğcələmək. kiçiləmək. xırdalamaq. ufalamaq.

oqmaq . oxmaq. oxramaq. oxranmaq. yuğmaq. yuğramaq. yuğranmaq. 1. qurtulmaq. atılmaq. 1. atınmaq. saçınmaq. ürəyi hopmaq. çox istəmək. könüldən sevmək. 1. həvəslənmək.

oqmaq . oxmaq. oxramaq. oxranmaq. yuğmaq. yuğramaq. yuğranmaq. 1. qurtulmaq. atılmaq. 1. atınmaq. saçınmaq. ürəyi hopmaq. çox istəmək. könüldən sevmək. 1. həvəslənmək.

oqmaq . okmaq. tuğmaq. toxmaq. yığmaq.

oqn . oğn > un. - oğnu yığ: unu yığ. - darğ verdik, oğun aldım, oğun verdim çörək aldım, çörək verdə al sağın: yarıt, rəhmət qazan.

oqra . oğra. 1. çoğra. çoraq topraqların üstündə oluşanduz kimi ağlıq. 1. yoğurun yapışmaması üçün üstünə altına səpilən un.

oqraq . oğraq. qoğraq. çıpıtıq. 1. nədəni bəlli olmayan kəsəllər. 1. cin çarpması.

oqraqı . oğrağı. yaramaz. heç bir nəyə yaramayan.

oqramaq . oğramaq. qırılıb tökülmək.

oqramaq . oxramaq. oxranmaq. kişnəmək.

oqranmaq . oxranmaq. 1. ökkələnmək. ürəklənmək. ağlamaq. 1. oğranmaq. doğranmaq. boşuna gülmək.

oqraşmaq . oğraşmaq. 1. başlanmaq. düşünmək. sağınmaq. sağışmaq. sağanmaq. sağaşmaq. taslanmaq. 1. didişmək. dirənişmək. sarışıqmaq. çəkib çəkişmək. 1. can atmaq. sə'y edmək.

oqruq . oğruq. ovruq. oyruq. (> orbuk). (içə doğru çökmüş olan). 1. oyuq. 1. çuxur. 1. uçuq. 1. bataq. 1. dərə. 1. xəndək. 1. çay yatağı.

oqruqmaq . oğruqmaq. ovruqmaq. oyruqmaq. oğrulmaq. ovrulmaq. oyrulmaq. (içə doğru) çökmək. oyuqmaq. çuxuruqmaq. uçuqunmaq. bataqmaq. dərinmək.

oqrun . oğrun. 1. sızqın. məzlumanə. ürək aparan. can oxşayan.

oqsay . oxsay. yorumla. - hər nə

oqsayına . oxsayına. 1. sevə sevə. istiyərək. 1. yorumla. - hər nə

oqsun . oxsun. yoğşun. yüksün. yoxuş. yüksək. uca. - yüksün yer: yoxuş yer. - oxsun ağac.

oqsunmaq . oxsunmaq. yoğşunmaq. yüksünmək. yüksəlmək. yoxuş çıxmaq, dırmanmaq. yüksəyə, yuxarya getmək. çıxmaq. axıntıya qarşı gedmək.

oqsunturmaq . oxundurmaq. dönə dönə, qayta qayta bir nərsəni istəməyin bəllətmək.

oqsuz . oğsuz. balası ölmüş olan.

oqşamaq .

oqşamaq . oxşamaq. yoxşamaq. yoğşamaq. 1. oğşamaq. oğmaq. yumuşaqca döğsəmək. 1. dəğib, toxunub, təmaslanıb keçmək. 1. sevsələmək. səvsələmək. söyürləmək. sevgi ilə yumşaq davranmaq. 1. əlini yavaş yavaş nərsə üzərinə gəzdirmək. 1. nərsəni incələyib alçaq ucalığın çıxarmaq, ortalatmaq, ortaya qoymaq.

oqşar . oğşar. sərpic. səpic. axıcı nərsəni oğuq oğuq, incə incə səpən arac. əfşan.

oqşatmaq . oğşatmaq. təşrih edmək.
- oxşatı oğşatı: təşrihi tətbiqi.

oqşayış . oxşayış. andırış. yandırış. bənzəyiş.

oqtaşlıq . oxdaşlıq. həmmehvərlik.

oqtum . oxdum. oxdam. oxluq. - bir oxluq yer: bir ox atımlığı yer, ara.

oqu . oxu. bilgi. savad. - oxu bilməz: bilgisiz, savadsız.

oqu . oxu. sabaq. dərs. - ulu oxa: ali təhsil.

oqucu . oxucu. 1. şarkıcı. 1. şayırd. 1. sağsayan. sağsayan. dua oxuyan. 1. üfürükçü. sağasayac. dua yazan. dua nevis.

oquçu . oxuçu. şayırd. məhəssil.