Milliyetçilik sosyolojisi
Yüklə 1,37 Mb. Pdf görüntüsü
|
| 78
Mısır, köylerde büyük ölçüde geçimlik tarıma dayanan bir ekonomiyle, bölgelere ve vilayetlere ayrılmıştı. Yasal açıdan da her ne kadar bütün Mısırlılar Firavun'un düzenlemelerine tâbi olsalar da bırakın eski Yunan'da görülen vatandaşlık Fikrini, hak ve görevlerin paylaşıldığına dair en ufak bir emare bile yoktu. Aslında, bütün bu devletlerde olduğu gibi, farklı sınıf ve tabakalar için farklı yasalar vardı, rahipler tamamen kendilerinden menkul bir kategori oluşturmaktaydılar. Eğitim de sınıflara ayrılmıştı; Mısır soylularının çocukları, tapınak yazı okullarının verdiklerinden tamamen ayrı bir eğitim al maktaydı. Şu halde, Mısırlıları diğer halklardan ayırmaya yarayan ortak bir panteon* ve ritüellerin yanısıra ortak mitler ve anılar bulunmakla birlikte, Firavun devletinin kamu kültürü büyük oranda, kendileri de bölünmelere maruz kalan ve Mısır devletinin birliğini sık sık aşındıran bölgeciliği telafi etmekten aciz dinî kurumlar aracılığıyla işlemekteydi: Daha sonraki dönemlerde seçkinler ile köylü ve zanaatkarlar arasında büyüyen bölünme, eski Firavun tapınak dininin ve alt sınıfların yeni mistik kültlere ve sonunda da Hıristiyanlığa yönelme- leriyle sonuçlanacak bir soğumaya yol açtı. 6 Eski Mısır'ı, daha önce tanımladığımız gibi, bir milletten ziyade etnik bir devlet olarak görmek belki daha yararlı olabilir. Fransız ve İngiliz devletlerinden farklı olarak Mısır devleti, aristokratik ve rahip temellerinden kopmayı kesin şekilde başaramadı. Asur, İran ve Japon etnik devletleri gibi orta ve alt sınıflara bir kamu kültürü aşılayamadı ve ister ülkenin her yerinde tek bir meslek sistemiyle olsun isterse krallığın bütün fertleri için ortak hak ve görevler tanımlamak suretiyle (*) Panteon: Eski Yunan ve Roma'da tanrılar mezarı. Buradaki anlamıyla yurtlarına şan vermiş kişilerin gömüldüğü millî anıt. -ç.n. 6 Eski Mısır'da sınıflar arasındaki bu yasal ve eğitimsel farklılıklar hakkında Beyer'e (1959); eski Mısır dininin çöküşü hakkında Grimal'e (1968, 211-41) bakın. 79 olsun halkı biraraya getirmek için hemen hiç bir girişimde bulunmadı. Bu etnik devlet modern milletin modern öncesi muadili olarak kaldı, bu kalıbı kırmak için bir devrim gere kecekti. O zaman geriye dönüşük bir determinizme düşmeden eski bir Mısır milliyetçiliğinden sözedebilir miyiz? Akhenaton da dahil Mısır monarklarında bir krallık ve (sonraları) bir im paratorluk şeklinde bir Mısır ideası bulunduğunu biliyoruz; hattâ Akhenaton'un güneş ilahisi başka halklara bile bir değer atfeder ("Yabancılar için cennette bir Nil vardır"). Ama bu türden duygular seçkinlerle sınırlı ve yabancılara direnmeyi, eski düzeni korumayı niyaz eder gibiydi. İ.Ö. 1580'lerde Hyksos krallarını kovmuş olan Teb prensi Ka- mose'nin dediği gibi; Savaşacak ve bağırsaklarını deşeceğim onların! Asyalıları bozguna uğratacak, Mısır'ı koruyacağım! 7 Eğer milliyetçilik sadece kültürel ve siyasî olarak hariçte- kilere direniş anlamına geliyorsa o zaman Kamose ve ardılları milliyetçiydiler ve milliyetçilik her çağ ve iklimde görülebilecek bir şeydir. Ama şayet milliyetçilikle, her biri kendine özgü bir karakter taşıyan milletlerden müteşekkil bir dünyayı varsayan ideoloji ve hareketleri, yegâne siyasî iktidar kaynağı ve dünya düzeninin temeli olarak millete karşı duyulan asli bir sadakati düşünüyorsak o zaman bırakın eski Mısır'da Eskiçağ ve Ortaçağ dünyasında da ilhamını bu fikirlerden alan herhangi bir hareket bulmak epeyce güç olacaktır. Şu halde eski Mısır bize hanedan devleti ile görece türdeş bir tarihsel kültüre sahip bir nüfus arasında sağlam bir uyumun bulunduğu bariz bir etnik devlet örneği sunmaktadır. Ainu 7 Bu yazıt hakkında Moscati'ye (1962, 110) bakın; Pritcard (1958, 173-5). İlk Mısırlılık hissiyatı hakkında Trigger'e (1983, 188-202) bakıp karşılaştırın. Yüklə 1,37 Mb. Dostları ilə paylaş:
|