Sahih İlmihal

Uğursuzluğa İnanmak

Uğursuzluğa inanmak, bir şeyin kötülük/şanssızlık getirdiğine inanmaktır. Allah Teâlâ şöyle buyurur:

“Onlara bir iyilik gelince, “Bu bizim hakkımızdır” derler; eğer kendilerine bir fenalık gelirse Musa ve onunla beraber olanları uğursuz sayarlardı.” (A’raf: 7/131)

Araplardan biri yolculuk etmek ya da başka bir iş yapmak istediği zaman bir kuş tutar ve salıverirdi. Kuş sağ tarafa giderse uğurlu sayar ve o işe başlardı. Sol tarafa giderse bunu uğursuz kabul eder ve isteğinden vazgeçerdi. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bu davranışın hükmünü şu hadisinde bildirmiştir:

“Uğursuzluğa inanmak şirk’tir.”²¹⁰⁷

Tevhidin kemaline ters düşen bu haram davranışa şunlar da girer: Ayların uğursuzluğuna inanmak: Safer ayında nikah yapmamak gibi... Günlerin uğursuzluğuna inanmak: Her ayın son çarşamba gününün sürekli şanssız bir gün olduğuna inanmak gibi... Rakamların uğursuzluğuna inanmak: 13 rakamı gibi... İsimlerin ya da özürlü insanların uğursuzluğuna inanmak: Kişinin, dükkanını açmaya giderken yolda tek gözlü birini görüp, bunu uğursuzluk kabul ederek geri dönmesi gibi... Buna benzer tüm inanışlar haramdır. Ve şirk’tir. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bunlara inanan kimselerden uzak olduğunu bildirmiştir. İmran İbni Husayn’dan (r.a.) Rasûlullah’ın sallallahu aleyhi ve sellem şöyle dediği rivayet edilir:

“Uğur yapan ve yaptıran, kahinlik yapan ve yaptıran, (sanırım şunu da söyledi) sihir yapan ve yaptıran bizden değildir.”²¹⁰⁸

Uğursuzluk düşüncesine kapılan bir kimsenin yapması gereken Abdullah İbni Amr’ın (r.a.) rivayet ettiği hadiste bildirilmiştir. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurur:

“Uğursuzluk düşüncesi bir kimseyi işinden alıkoyarsa o kimse şirk koşmuştur.”

“Ey Allah’ın Rasûlü! Bunun karşılığında ne yapmak gerekir?” derler. Şöyle buyurur:

“O kimsenin ‘Allah’ım! Senin verdiğin hayırdan başka hayır, senin verdiğin uğurdan başka uğur yoktur. Ve senden başka ilah yoktur’ demesi gerekir.”²¹⁰⁹

Az ya da çok kötümser olmak kişilerin tabiatında vardır. Bunun en önemli ilacı ise Allah azze ve celle’ye tevekkül etmektir. İbni Mes’ud (r.a.) şöyle der:

“Hangimizin aklına böyle bir şey gelmez ki! Fakat Allah, onu tevekkülle giderir.”²¹¹⁰

Allah Teâlâ’dan Başkası Üzerine Yemin Etmek

Allah Subhanehu ve Teâlâ yarattıklarından dilediği üzerine yemin eder. Kulların ise Allah’tan başkası üzerine yemin etmeleri caiz değildir. İnsanlardan birçoğunun ağzında dolaşan sözlerden biri de Allah’tan başkası üzerine yemin etmektir. Yeminde, ancak Allah’ın layık olduğu bir tür ta’zim vardır. İbni Ömer’den (r.a.) Rasûlullah’ın sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurduğu rivayet edilir:

“Dikkat ediniz! Allah Teâlâ babalarınız üzerine yemin etmenizi yasaklıyor. Kim yemin edecekse Allah’ın üzerine yemin etsin ya da sussun.”²¹¹¹

Yine İbni Ömer’den (r.a.) Rasûlullah’ın sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurduğu rivayet edilir:

“Allah’tan başkası üzerine yemin eden şirk koşmuştur.”²¹¹²

Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyuruyor:

“Namusu üzerine yemin eden bizden değildir.”²¹¹³

Kâbe üzerine, namus ve şeref üzerine, birilerinin bereketi ya da hayatı üzerine, peygamberin ya da velinin makamı üzerine, babalar ve anneler üzerine, çocukların başı üzerine yemin etmek caiz değildir. Bütün hepsi haramdır. Bunlardan biriyle yemin edenin-sahih hadiste belirtildiği gibi-kelime-i tevhid getirmesi gerekir.

“Kim yemin eder ve yemininde “Lât ve Uzzâ üzerine” derse “Lailahe İllallah/Allah’tan başka ilah yoktur” desin.”²¹¹⁴

Bu konuyla ilgili, bazı müslümanların söylediği bir takım haram ve şirk sözler var. Örneğin:

“Allah’a ve sana sığınırım”, “Allah’a ve sana güveniyorum”, “Bu, Allah’tan ve sendendir”, “Benim için Allah’tan ve senden başkası yok”, “Benim için Allah semada, sen de yerdesin”, Allah ve falan olmasaydı”²¹¹⁵ “Ben İslam’dan uzağım”, “Ey! Kör talih”, (Ayrıca zaman sövgü içeren her söz: Örneğin: “Zaman kötülük zamanı”, “Bu uğursuz bir saat”, “Zaman vefasız” vb. demek. Çünkü zaman sövmek sonuçta zamanı yaratan Allah’a döner.”)

“Tabiat diledi”, Allah’tan başkasına kulluk içeren her isim. Örneğin Abdulmesih, Abdunnebî, Abdurrasul, Abdulhüseyin...

Tevhide ters düşen yeni terim ve sloganlardan bazıları da şunlardır. “İslam Demokrasisi”, “Halkın iradesi Allah’ın iradesindendir”, “Din Allah’ın, vatan herkesindir”, “Araplık adına!..”, “Devrim adına!..” “Hükümdarların hükümdarı”, “Kadıların kadısı” ve buna benzer lakapları insanlardan birine takmak da haramlardandır. “Seyyid/efendi” ve bu anlamdaki bir sözü-arapça olsun, başka bir dilde olsun-kafir ve münafık için kullanmak; kızgınlık, üzüntü ve pişmanlık içeren, şeytanın ameline kapı açan “Keşke” sözünü kullanmak, “Allah’ım! Dilersen beni bağışla!” demek yine haramlardandır.

Münafıklar Ya Da Fasıklarla Samimi Olmak Veya Hoş Vakit Geçirmelerini Sağlamak Amacıyla Onlarla Oturmak

Kalplerinde imanın yerleşmediği bir çok kimse fısk ve fucur ehli bir takım insanlara oturmaya gider. Hatta, Allah’ın şeriatine söven, Allah’ın dini ve Allah dostları ile alay eden kimselerle oturur. Şüphesiz bu, inanca leke getiren bir davranıştır. Allah Teâlâ şöyle buyurur:

“Ayetlerimiz hakkında ileri-geri konuşmaya dalanları gördüğünde, onlar başka bir söze geçinceye kadar onlardan uzak dur. Eğer şeytan sana unutturursa, hatırladıktan sonra artık o zalimler topluluğu ile oturma.” (En’am: 6/68)

Ne kadar yakın akraba olursa olsunlar, ne kadar sohbetleri hoş ve dilleri tatlı olursa olsun bu halde onlarla birlikte oturmak caiz değildir. Ancak; onları hakka davet etmek isteyen, batıllarını reddetmek ya da onları uyarmak isteyen oturabilir. Konuşmalarına razı olmak ve susmak caiz değildir. Allah Teâlâ şöyle buyurur:

“Siz onlardan razı olsanız bile Allah fasıklar topluluğundan asla razı olmaz.” (Tevbe: 9/96)