Salam olsun İbrahimə

Cəhalət və hidayət

Əmir Məncər və başqa bir dostu

Cahil tağut dövrünün düşüncələrinə qərq olmuş bəzi dostlarına çox ürəyi yanırdı. Məhəllənin bəzi savadsız idmançılarının irqi və məhəllə təəssübkeşlikləri isə təəssüf ki, cavanlar arasında hətta bıçaq davalarının çoxalmasına səbəb olurdu.

İbrahimin Məhəmməd adlı bir dostu var idi. Onun ailəsinin mədəniyyəti bizim məhəllə sakinləri ilə uyğun gəlmirdi. O bir neçə dəfə İbrahimlə məşq etmiş, hətta Hacı Həsənin zorxanasına getmişdi. O, Əbu-Müslim klubunda yaxşı güləşçi idi, İbrahimi çox istəyirdi, hamı kimi bir ünsiyyətlə ona vurulmuşdu.

Məhəmməd yarışda qələbə çalıb Kanadada keçiriləcək beynəlxalq turnirə vəsiqə qazandı. Getməzdən öncə İbrahimin dəvəti ilə Hacı Həsənin zorxanasına gəldi.

Məşqdən bir saat sonra Əli Nəsrullahla birgə zorxanaya getdik. İçəri girəndə İbrahimin səsini eşitdik: "Məni vurun, amma Məmmədlə işiniz olmasın. O bizim qonağımızdır".

Həmin cahillərin üçü əllərində bıçaq hücum etmək istəyirdilər.

Məhəmməd İbrahimin arxasında dayanmışdı. İbrahim qışqırırdı. Mən içəri girən kimi onların birini tutub bıçağı əlindən aldım. Əli Nəsrullah da birini zərərsizləşdirdi və sonuncu adam İbrahimin hücumu ilə yerə yıxıldı. Onlar döyüləndən sonra qaçdılar. Məhəmməd İbrahimlə sağollaşıb getdi və həmin il dünya çempionu oldu. Sonralar da uğurla çıxış etdi və son illərdə Yunan-Roma güləşi üzrə yığma komandamızın baş məşqçisi oldu. O bizim çempionlarımızdan olan Məhəmməd Bənna idi.

***

Bəzi dostlardan onun yerini soruşdum. Özünü görmək və barəsində eşitdiklərimə əmin olmaq istəyirdim.

Onu məsciddə tapdım. Salamlaşıb halını soruşdum və axtardığım adam olduğunu dəqiqləşdirmək istədim. Təsdiq əlaməti olaraq başını yelləyib dedi: "Buyurun".

Bir qədər dayanıb onu başdan-ayağa süzdüm. Qocalmışdı, amma İbrahimin həmyaşıdı sayılırdı. Əxlaqı və rəftarı eşitdiklərimlə uyğun gəlmirdi. Eşitmişdim ki, İbrahim Hadi onun həbsxanadan azad olunması üçün dəfələrlə sənəd qoymuşdu. Eşitmişdim ki, hamı ilə dalaşan bir adam olmuş və əməlləri ilə İbrahimi çox incitmişdi.

Artıq bir neçə ildir ki, ilk vaxtda camaat namazı tərk olunmur. O hətta sübh namazını da məsciddə cəm halda qılır. İdman klubu var və məhəllə gənclərinin idmanı üçün çox əziyyət çəkir. O, məhəllənin dindar şəxslərindəndir, heyət məclislərində iştirak edir və sakinlərin etimadını qazanıb.

Onunla söhbətə haradan başlayacağımı bilmirdim.

- Sizinlə İbrahim Hadi barədə danışmaq istəyirəm.

Dərin bir ah çəkdi.

- İbrahim... Bilirsiniz necə idmançı idi?! Ayaqla ilişdirmə fəndində usta idi. Bir dəfə Sədra klubunda yarışda ardıcıl olaraq beş nəfərə böyük hesabla qalib gəldi və hamısını həmin fəndlə məğlub etdi. Mən yarışa çıxanda yanımda olur, məşqçi kimi tövsiyələr verirdi.

Sözünü kəsib dedim: "Mən eşitmişəm ki, İbrahim sizin hidayət olunmanız üçün çox əziyyət çəkib, çox vaxt sərf edib”.

Səsinin tonu dəyişdi, acı bir təbəssüm etdi və gözləri yaşardı.

- Allah bilir ki, mənim və mənim kimilərin hidayəti üçün nə qədər əziyyət çəkib. Mən ətrafımdakı pis dostlara görə həmişə üstümdə bıçaq gəzdirir, ona-buna sataşırdım. O dövrün şəraiti elə idi və mən də heç kimdən geri qalmırdım.

Bıçaqlamaq üstündə dəfələrlə həbs olunmuşam, İbrahim sənəd qoyub məni zaminə götürüb, azadlığa çıxarıb. Mən onu çox incitmişəm. İsti və soyuqda dəfələrlə Dolab məhəlləsindəki evimizin önünə gəlib mənə nəsihət verib. O ən çox dalaşmamağı tapşırırdı.

Biz nadan gənc idik, anlamırdıq. Lakin İbrahim bizə o qədər vaxt ayırdı ki, nəhayət, həyatımızı dəyişdirdi.

İnqilab günləri yadımdan çıxmaz. Bir dəfə güclü yağışın altında bizə gəlmişdi. Başdan-ayağa islanmışdı. Mənimlə çox danışdı ki, bıçağı kənara qoyum, insanlarla astadan danışım və dalaşmayım. Onun əsas tövsiyəsi bu idi ki, ya dərs oxuyun, ya da bir işlə məşğul olun.

Mən iş adamı deyildim. Buna görə özü yenicə başladığı bir sahədə məni işə cəlb etdi. Qısası, şəhadətindən öncə bizi işə alışdırdı və özü getdi.

İbrahim getdi, amma qəmi həmişəlik qəlbimizdə qaldı.

Bir qədər ara verdi, gözlərini siləndən sonra sözünə davam etdi: "Bizə əl tutmaq üçün İbrahimi Allah göndərmişdi. Mən indi ölkənin ən təcrübəli və uğurlu güləşçilərindən biri ilə çalışıram, gənclərə təlim keçirəm. Lakin işlə yanaşı onlara həmişə İbrahimdən danışıram. Deyirəm ki, güləşlə bərabər insanlara necə xidmət göstərsinlər, İbrahim kimi Allaha həqiqi bəndə olmağa çalışsınlar.

Əlbəttə, mənim kimilər çox idi. İbrahimin vaxt ayırdığı və bəhrəsini gördüyü adamlar az deyildi. Sərbəst güləşdə 62 kq. çəki üzrə Həmdullah Muradinin önünə çıxan yox idi. İnqilab günlərində hamı onun yığma komandaya gedəcəyini düşünürdü. Lakin o, İbrahimlə dost olandan sonra güləşi kənara qoyub cəbhəyə getdi və sonunda şəhid oldu.

Dostlarımızdan başqa birinin adı Qasim idi. O da mənim kimi həmişə bıçaqla gəzirdi və dalaşqan adam idi. İbrahim onu da “ovladı”, güclü imanı onu özünə cəlb etdi. O məndən də yaxşı dəyişdi, İbrahimlə birgə cəbhəyə getdi və Allaha doğru pilləkənlə zirvəyə qalxdı. Eşitmişəm ki, şəhid olmazdan öncə batalyon komandiri imiş. Allah hamısına rəhmət eləsin və bizi də onlara qovuşdursun! Allah bizim günahlarımızdan keçsin!”

Bu cümlələri deyib ayağa qalxdı, yaşlı gözlərlə sağollaşdı və getdi.