Gözyaşlarınız belki bir gece akar,
Ama sabahla sevinç doğar.
İşte bu ayetler çok yardımcı oldu. O üzüntülü zamanlar kısa sürede yok olup gitti.
O günden beri bu ayeti benzer durumları yaşayan pek çok imanlıyla paylaşma fırsatım oldu. Bu ayet daima eğilen başlarla doğrulanarak minnettarlık uyandırdı.
30:6,7 Mezmurda yer alan diğer ders maddi refaha değil, Tanrı’ya güvenmemiz gerektiğidir. Davut hastalanmadan önce refah içinde yaşıyordu ve kendine güveniyordu. Deneme ve sıkıntılara karşı bağışıklığı olduğunu düşünüyordu. Görünüşte sarsılmazdı – büyük bir dağ gibi. Rab’bin kendisini koruyaca-ğına ve asla sarsılmayacağına inanıyordu.
Ama sonra bir şey oldu... Bir gece içinde, Rab sanki yüzünü gizlemişti.
İyiliğini Davut’tan çekmiş gibiydi. Yaşamı bir kabusa dönüştü.
30:8-10 Ama kabus, Davut’un dua yaşamında ani bir değişime yol açtı. Refah içindeyken duaları sönük ve cansızdı. Ama hastalanınca içtenlikle dua etti. Tanrı’ya, kendisi öldüğü takdirde, bunun Her Şeye Gücü Yeten’e bir yarar sağlamayacağını söyledi. Mezmur yazarının cansız bedeni O’nu övemezdi. Toprak olmuş Davut, O’nun sadakatini ilan edemezdi.
Dostları ilə paylaş: |
