Şükredin ve Övün (105:1-6) Mezmurların çoğu genellikle üzgün ve karamsar başlar, sonra tapınma coşkusuyla yükselir. Ama bu mezmur gerçek bir övgü patlamasıyla açılır, öyle ki, okuyucu bu coşkudan hemen etkilenir. Hayranlığı arttıran fiillerin çeşitliliğine dikkat edin:
RAB’be şükredin,
O’na yakarın,
Halklara duyurun yaptıklarını!
O’nu ezgilerle, ilahilerle övün,
Bütün harikalarını anlatın!
Kutsal adıyla övünün,
Sevinsin Rab’be yönelenler!
RAB’be ve O’nun gücüne bakın,
Durmadan O’nun yüzünü arayın!
Ey sizler, kulu İbrahim’in soyu,
Seçtiği Yakupoğulları,
O’nun yaptığı harikaları,
Olağanüstü işlerini
Ve ağzından çıkan yargıları anımsayın! Tanrı’nın İbrahim’le Yaptığı Antlaşma (105:7-11) 105:7,8 Mezmur yazarının ani canlılığının nedeni, İbrahim’le yapılan antlaşmadır (Yar.12:7; 13:14-17; 15:7, 18-21; 17:8; 22:17, 18; Çık.32:13). Bu antlaşma, adil işleri bütün yeryüzünde görülen Rab Tanrımız tarafından yapılmıştı. Vaadin gerçekleşmesi bin kuşak gecikmiş olsa bile, O vaadini asla unutmayacaktır. O’nun vaatleri, şimdiden gerçekleşmiş kadar kesindir.
105:9-11 Antlaşma ilk olarak İbrahim’le yapılmış (Yar.12:1-20), daha sonra İshak’la onaylanmış (Yar.26:3, 4) ve en sonunda Yakup’la doğrulanmıştı (Yar.28:13-15). Yalan söyleyemeyen Tanrı’nın sözüydü. Halkına miras olarak Kenan ülkesine gireceklerine ilişkin güvence vermişti. İsrail tarihinde, Tanrı’nın engelleri nasıl kaldırdığını ve vaadinin gerçekleşmesi için düşmanları nasıl yendiğini görürüz.
