Subwencja ogólna składa się z 3 części

I: małżonek, zstępni, wstępni, pasierb, zięć, synowa, rodzeństwo, ojczym, macocha i teściowie;

II: zstępni rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;

III: inni nabywcy

Kwalifikacja do grup wpływa na sposób i zakres stosowania zwolnień, ulg, minimum wolnego od podatku oraz stawki podatkowej – a co za tym idzie podatku. Nabywający w drodze zasiedzenia nie są podzieleni na grupy podatkowe.

2. Ograniczony i nieograniczony obowiązek podatkowy

Obowiązek nieograniczony spoczywa na obywatelach polskich i osobach mających miejsce stałego pobytu w RP. Podmioty te płacą podatek od nabycia rzeczy i praw majątkowych znajdujących(wykonywanych) za granicą.

Obowiązek ograniczony spoczywa na osobach, które nie są obywatelami RP i nie mają stałego miejsca pobytu w Polsce. Podmioty te płacą podatek wyłącznie od nabycia rzeczy i praw majątkowych wykonywanych w Polsce. Podkreślić trzeba, że nie ma tutaj umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

3. Zakres przedmiotowy.

nabycie własności rzeczy i praw majątkowych tytułem: dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego; darowizny, polecenia darczyńcy; zasiedzenia; nieodpłatnego zniesienia współwłasności; zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu; nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1) 9 637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;

2) 7 276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;

3) 4 902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Wyłączenia: darczyńca ani nabywca nie są obywatelami RP a także nie mają stałego miejsca pobytu w RP, prawa autorskie, pokrewne, projektów wynalazczych, znaków towarowych, nabycie w drodze dziedziczenia środków z pracowniczego programu emerytalnego, OFE, lub IKE.

4. Podstawa opodatkowania.

podstawą opodatkowania jest czysta wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych (po potrąceniu długów i ciężarów). Ustala się ją wg stanu w dniu nabycia oraz cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. W razie ubytku z powodu siły wyższej przyjmuje się jako podstawę stan rzeczy z dnia wymiaru.

5. Skale i stawki oraz kwota wolna podatku

w przypadku zasiedzenia skala jest proporcjonalna i wynosi 7%. W pozostałych przypadkach jest progresja szczeblowana.

Kwoty nadwyżki złotych

Podatek wynosi

Ponad

Do
1) od nabywców zaliczonych do 1 grupy podatkowej:
10 278

3%

10 278

20 556

308,30 +5% nadwyżki

20 556
822,20 + 7% nadwyżki

2) od nabywców zaliczonych do 2 grupy:

10 278

7%

10 278

20 556

719,50 + 9% nadwyżki

20 556
1 664,50 + 12% nadwyżki

3) od nabywców zaliczonych do 3 grupy:

10 278

12%

10 278

20 556

1 233,40 + 16% nadwyżki

20 556
2 877,90 + 20% nadwyżki

1) 9 637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;

2) 7 276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;

3) 4 902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

6. Zwolnienia przedmiotowe i ulga mieszkaniowa.

1. Zwolnienia na cele mieszkaniowe

- nabycie w drodze darowizny pieniędzy lub innych rzeczy przez osobę zaliczoną do I grupy podatkowej w wysokości nieprzekraczającej 9 637 zł od jednego darczyńcy, a od wielu darczyńców łącznie nie więcej niż 19 274 zł w okresie 5 lat od daty pierwszej darowizny, jeżeli pieniądze te lub rzeczy obdarowany przeznaczy w okresie 12 miesięcy od dnia ich otrzymania na wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni, budowę domu jednorodzinnego, nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość albo spłatę zabezpieczonego hipoteką kredytu mieszkaniowego wraz z odsetkami;

-nabycie w drodze dziedziczenia praw do wkładu mieszkaniowego przez osoby należące do I lub II grupy podatkowej, jeżeli spełniają one wymogi do skorzystania z ulgi mieszkaniowej oraz spółdzielcze prawo będzie przysługiwało nabywcy co najmniej przez 5 lat.

-nabycie w drodze darowizny praw do rachunku oszczędnościowo-kredytowego przez osobę pozostającą faktycznie we wspólnym pożyciu małżeńskim z posiadaczem rachunku pod warunkiem, że zgromadzone środki zostaną przeznaczone na cele mieszkaniowe.

2. Zwolnienia dotyczące działalności rolniczej- zwolnienie nabycia własności lub prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, bądź części nieruchomości wraz z częściami składowymi pod warunkiem, że te nieruchomości będą stanowić gospodarstwo rolne przez co najmniej kolejne 5 lat. Zwolnienie tego typu dotyczy także nieodpłatnego nabycia pojazdów, maszyn rolniczych, itp. Pod warunkiem, że będą wykorzystywane przez co najmniej 3 lata.

3. Dotyczy nabycia w drodze spadku przez osoby fizyczne należące do I lub II grupy podatkowej przedmiotów wyposażenia mieszkania. To zwolnienie dotyczy także nabycia praw do zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru pod warunkiem zobowiązania do zabezpieczenia i konserwowania.

- zwolnienie dotyczy małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, którzy zgłosili do właściwego NUS w terminie 6m-cy od dnia powstania obowiązku podatkowego nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych. Muszą udokumentować w odpowiedni sposób fakt nabycia przedmiotu. Jeżeli termin minie właściciel musi uprawdopodobnić fakt późniejszego powzięcia informacji o nabyciu i zgłosić fakt nabycia NUS nie później niż w ciągu 6m-cy od dnia, w którym się dowiedział.

Ulga mieszkaniowa- Jej adresatami są wszyscy podatnicy, lecz nie mogą skorzystać z niej w jednakowym zakresie. Polega na tym, że do podstawy opodatkowania nie wlicza się wartości nabytego domu, lokalu lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110m2 powierzchni użytkowej. Pierwsza grupa podatkowa ma prawo skorzystać z tej ulgi w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego jak i darowizny, jak i polecenia darczyńcy. Podatnikom z II i III grupy podatkowej ulga przysługuje tylko w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu i polecenia testamentowego(III grupa 2 letnia opieka nad spadkodawcą na podstawie umowy z notarialnie poświadczonym podpisem). Skorzystanie jest możliwe pod warunkiem łącznego spełnienia 2 warunków:

1. Korzystająca osoba nie jest właścicielem innego budynku, nie dysponuje żadnym prawem do lokalu ani najemcą

2. Podatnik będzie zamieszkiwał i posiadał zameldowanie przez co najmniej 5 lat

7. Tryb i warunki płatności.

Podatnicy składają zeznania podatkowe we właściwym miejscowo US w terminie 1 miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego(jeżeli dokonano za granicą- od dnia sprowadzenia potwierdzającego dokumentu lub odprawy celnej przedmiotu). Obowiązek zeznania nie dotyczy podatników uzyskujących własność rzeczy lub praw majątkowych w formie aktu notarialnego na obszarze Polski- pobór podatku odbywa się za pośrednictwem notariusza występującego w roli płatnika. Do zeznania podatkowego podatnik powinien dołączyć odpowiednie dokumenty.

PODATEK OD CZYNNOŚCI CYWILNOPRAWNYCH I OPŁATA SKARBOWA

Podatek od czynności cywilnoprawnych (ust. z 2000 r.)

Kryterium

Opłata Skarbowa (ust. z 2006 r.)

Wszystkie podmioty dokonujące podlegających opodatkowaniu czynności cywilnoprawnych. Zatem są podatnikami zarówno os. fizyczne, os. prawne, jak i jedn. Organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

Zakres podmiotowy

Obejmuje zarówno os. fizyczne, os. prawne, jednostki org. niemające osobowości prawnej. Mieszczą się w nim nie tylko osoby posiadające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, ale także podmioty zamieszkujące poza granicami kraju lub mające tam swoją siedzibę, jeżeli korzystają z usług polskich organów admin. publ.

Czynności cywilnoprawne dokonywane w Polsce o charakterze odpłatnym i niezawodowym. Przede wszystkim umowy, których treścią jest przeniesienie własności rzeczy i praw majątkowych, np. umowa sprzedaży. Podatek pobierany jest również m.in. przy umowie pożyczki, spółki (akt założycielski), dział spadku oraz ustanowienia hipoteki. Opodatkowaniu nie podlegają czynności cywilnoprawne w sprawach: alimentacyjnych, opieki, kurateli, US i UZ oraz świadczeń socjalnych. Z przyczyn natury ekologicznej podatek nie obejmuje umów sprzedaży nieruchomości lub prawa uż. wieczystego zawartych na podstawie przepisów o ochronie środowiska.

Zakres przedmiotowy

Obejmuje dwie kategorie spraw:

1. Indywidualne sprawy ze sfery administracji publicznej – szereg czynności administracyjnych podejmowanych na podstawie zgłoszenia lub wniosku zainteresowanego podmiotu, także wydanie zaświadczeń i zezwoleń;

2. Związane ze złożeniem dokumentów wskazanych w ustawie – dot. Złożenia dokumentów stwierdzających udzielenie pełnomocnictwa lub prokury (oraz ich wypisy lub kopie) zarówno w post. administracyjnym jak i sądowym.

Jest zależna od rodzaju czynności cywilnoprawnej. Najczęściej jest to wartość nabywanych rzeczy i praw majątkowych wyrażona w cenach rynkowych. Ustawa nie pozwala na odliczenie na przejętych przez nabywcę długów i ciężarów.

Podstawa opodatkowania

Zwolnienia podmiotowe: SP, JST, OPP, państwa obce i ich przedstawicielstwa dyplomatyczne i konsularne, instytucje i organizacje międzynarodowe oraz ich personel, jeżeli nie są obywatelami RP i nie mają stałego miejsca pobytu w RP.

Zwolnienia przedmiotowe: przeniesienie własności nieruchomości (z wyjątkiem budynków mieszkalnych i ich części) znajdujących się na obszarze miast, pod warunkiem, że stanowią gosp. Rolne lub wejdą w skład gosp. Rolnego nabywcy; zamiana budynków mieszkalnych lub ich części oraz lokali mieszkalnych, stanowiących odrębną nieruchomość, spółdzielczych praw do lokalu oraz praw do domu jednorodzinnego lub praw do lokalów w domu mieszkalnym – jeżeli stronami umowy są osoby zaliczone do Igr PSD; sprzedaż bonów i obligacji skarbowych; bonów pieniężnych NBP; rzeczy ruchomych, jeżeli podstawa opodatkowania nie przekracza 1000 zł

Ulgi i zwolnienia

Zwolnienia skierowane są do: jednostek budżetowych, JST, państw obcych ich przedstawicielstw dyplomatycznych, konsularnych oraz organizacji i instytucji międzynarodowych korzystających z immunitetów a także członków personelu; OPP. W załączniku wskazano szczegółowe zwolnienia przedmiotowe.

Skala jest proporcjonalna, zaś stawki procentowe lub kwotowe, w zależności od rodzaju nabywanej rzeczy lub czynności cywilnoprawnej:

sprzedaż nieruchomości, ruchomości, prawa uż. wieczystego, prawa do lokalu – 2% (inne 1%); zamiany, dożywocia, o dział spadku, o zniesienie współwłasności

oraz darowizny – 2% (inne 1%); pożyczka i depozyt nieprawidłowy -2%; hipoteka – 0,1% ustalonej kwoty lub 19 zł; spółki – 0,5%

Skala i stawki

Stawki są określane kwotowo zależnie od rodzaju dokonywanej czynności (załącznik do ustawy)

sporządzenie aktu małżeńskiego – 84zł; zatwierdzenie projektu budowlanego -47 zł; decyzja o warunkach zabudowy – 107 zł; dokonanie wpisu do rejestru zwierząt – 26 zł; pełnomocnictwo – 17 zł.

Z reguły zapłata i pobór podatku odbywają się na zasadzie samoobliczenia należnego świadczenia przez podatnika. Podatnik zobowiązany jest złożyć bez wezwania organu podatkowego odpowiednią deklarację, obliczyć i wpłacić kwotę podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego. Do obliczania, pobierania i wpłacania podatku na rachunek właść. US są także zobowiązani płatnicy - notariusze.

Tryb i warunki płatności

Organem właściwym w sprawie opłaty skarbowej jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). Zasadniczo opłatę wnosi sam zainteresowany z chwilą wniesienia podania, wystąpienia z wnioskiem o dokonanie czynności urzędowej, wydania zaświadczenia lub zezwolenia. Organy adm. rządowej i samorządowe dokonują adnotacji potwierdzającej zapłatę opłaty skarbowej. Rada Gminy może zarządzić pobór opłaty za pośrednictwem inkasentów. Opłata skarbowa podlega zwrotowi, jeżeli nie dokonano czynności urzędowych lub nie wydano zaświadczenia lub zezwolenia. Nie podlega jednak zwrotowi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym uiszczono opłatę.

1.Wprowadzenie

Ochrona interesów konsumentów ma już bardzo długą tradycję. Początki jej dynamicznego rozwoju sięgają gwałtownych procesów uprzemysłowienia, jakie nastąpiły w drugiej połowie XIX wieku. Wtedy to właśnie podjęto energiczne działania na rzecz m.in. prawnych rozwiązań, mających na celu zabezpieczenie różnorodnych interesów konsumentów. Bardzo istotne znaczenie w walce o prawa konsumentów miała społeczna presja, wywierana na nieuczciwych producentów i usługodawców.

Pierwsza w świecie organizacja konsumencka - Liga Konsumentów (Consumers League) powstała w Nowym Jorku w 1891 r. Wystartowała ona od propagowania sklepów, które miały dogodne dla konsumentów godziny pracy i odpowiednie warunki sanitarne. Ten sposób pomocy konsumentom okazał się bardzo interesujący i spowodował błyskawiczny rozwój tego typu lig w innych miastach amerykańskich. W 1899 r. ligi lokalne połączyły się w Narodową Ligę Konsumentów (National Consumers League)- pierwszą w świecie organizację konsumencką szczebla ogólnokrajowego (funkcjonującą nieprzerwanie do dziś).

Pierwszy w świecie akt prawny, stanowiący podstawę obrony interesów konsumenta w zakresie bezpieczeństwa żywności został uchwalony w USA w 1902 r. Była to Ustawa o czystości żywności i lekarstw (Pure Food and Drugs Act).

W Europie - szczególnie w Wielkiej Brytanii i Francji - droga do ochrony konsumentów wiodła przez ruch spółdzielczy. Pierwsza brytyjska kooperatywa powstała w 1844 r. w Rochdale i była formą obrony ludności ubogiej przed nadużyciami producentów i dostawców. Rozwój spółdzielczości nastąpił również bardzo szybko. W 1903 r. było już prawie 1.500 spółdzielni konsumenckich. Ustawę o sprzedaży dóbr (Sale of Goods Act) wprowadzono w życie w 1893 r. I choć uprawnienia z niej wynikające mają już ponad sto lat, nadal są bardzo aktualne. Zgodnie bowiem z tą ustawą konsument ma prawo żądać, aby produkty i usługi, które kupuje

·były dokładnie takie, jak je opisuje i zachwala sprzedawca;

·odpowiadały obowiązującym na rynku standardom jakości;

·były tak wykonane, by dokładnie odpowiadały celom, którym z założenia mają służyć;

·były sprzedawane bez długiego łańcucha pośrednictwa, które zwykle podwyższa cenę, a często obniża jakość.

We Francji pierwsza spółdzielnia konsumencka powstała w Lyonie w 1835 r. W 1910 r. zaś w Paryżu powołano Ligę Konsumentów (Ligue des Consommateurs), będącą federacją stowarzyszeń lokalnych i grup specjalistycznych zajmujących się problematyką konsumencką, a jej celem była reprezentacja i ochrona konsumentów.

Inną historię ochrony konsumentów mają kraje skandynawskie, w których państwo ingeruje w życie gospodarcze. Pierwszym krokiem w kierunku ustanowienia instytucjonalnych form ochrony konsumentów było powołanie w 1809 r. komisarza parlamentarnego - ombudsmana. Początkowo miał on jedynie kontrolować działalność administracji państwowej oraz wojska, bardzo szybko jednak przejął sprawy przestrzegania reguł i przepisów prawnych w kontaktach między konsumentami a przemysłem i handlem.

Nowy bieg współczesnej ochronie konsumentów nadał w 1962 r. John F. Kennedy, przedstawiając Kongresowi Stanów Zjednoczonych projekt Ustawy o prawach konsumentów (Consumer Bill of Rights). Ustawa ta określała najważniejsze prawa konsumenta:

·prawo do bezpieczeństwa, stwarzające podstawy do ochrony przed oferowaniem produktów niebezpiecznych dla zdrowia i życia;

·prawo wyboru towarów i usług o odpowiadającej cenie i jakości;

·prawo do rzetelnej informacji;

·prawo do tego, by głos konsumenta był słyszany, co wymaga stworzenia odpowiednich instytucji zapewniających możliwość formułowania postulatów, publicznego ich wyrażania i uwzględniania w polityce gospodarczej i społecznej rządu;

·prawo do środowiska naturalnego odpowiadającego wymaganiom ludzkiego organizmu i wysokiej jakości życia.

Te uniwersalne zasady zostały podjęte przez Międzynarodową Organizację Związków Konsumenckich (obecnie Consumers International), promowane, rozwijane i wprowadzane w życie przez organizacje członkowskie. Legły również u podstaw Wytycznych Zgromadzenia Ogólnego ONZ w sprawie ochrony konsumentów, przyjętej jednomyślnie w 1985 r.

Myślę, że warto przedstawić najważniejsze organizacje międzynarodowe specjalizujące się w problematyce konsumenckiej:

Consumers International (CI) to obecna nazwa International Organization of Consumers Unions (Międzynarodowa Organizacja Związków Konsumenckich). Jest to organizacja apolityczna, niedochodowa i niezależna. Popiera międzynarodową współpracę organizacji konsumenckich w zakresie informacji, edukacji, testowania produktów, usług itd. Koordynuje pracę i pomaga w wymianie doświadczeń między grupami konsumenckimi całego świata, skupia bowiem 210 organizacji konsumenckich z ponad 90 krajów. W ramach CI funkcjonuje wiele grup roboczych zajmujących się najważniejszymi problemami konsumenckimi, do których należą m.in.: zdrowie, niebezpieczne technologie, transport powietrzny, żywność modyfikowana genetycznie itp. Ma specjalne sieci, takie jak np. edukacyjną, związaną z żywnością dla dzieci, zajmującą się zdrowiem, pestycydami, a także związaną z walką z reklamą wyrobów tytoniowych i sponsoringiem ze strony producentów tych. Ponadto CI odgrywa ważną rolę w innych sieciach, takich jak działająca przeciwko niebezpiecznemu eksportowi .

CI ma swoich stałych przedstawicieli w wyspecjalizowanych agendach ONZ. Pracują oni w:

FAO - Organizacji ds. Żywności i Rolnictwa, która omawia problemy produkcji i dystrybucji żywności i produktów rolnych. CI zainteresowane jest międzynarodowymi standardami dla żywności oraz problemem pestycydów.

WHO - Światowej Organizacji Zdrowia. CI współpracuje w zakresie bezpieczeństwa żywności, lekarstw, problemu alkoholizmu, tytoniu, żywności dla dzieci i opieki zdrowotnej.

UNESCO - Organizacji ds. Edukacji, Nauki i Kultury, w której omawiane są problemy pokoju, prawne i praw człowieka. CI współpracuje w zakresie edukacji konsumenckiej, a zwłaszcza włączania jej do programów szkolnych.

UNCTAD - Konferencji ds. Handlu i Rozwoju. CI zajmuje się barierami handlowymi i negocjacjami z WTO (Światową Organizacją Handlu).

UNICEF - Funduszu na Rzecz Dzieci. CI promuje produkcję o mniejszej zawartości substancji szkodliwych. Szczególnie intensywnie propaguje naturalne karmienie piersią.

UNIDO - Organizacji ds. Rozwoju Przemysłu, mającej zadanie pobudzania rozwoju przemysłu w krajach rozwijających się. CI pracuje tu nad ochroną interesów konsumentów i włączeniem polityki konsumenckiej do polityki gospodarczej.

ESCAP - Organizacji Asystującej w Regionalnym Rozwoju Technicznym. CI uczestniczy w rozwiązywaniu problemów ekologicznych i dotyczących podaży żywności.

UNEP - Programie Ochrony Środowiska. Zainteresowanie tym programem ze strony CI związane jest z koniecznością ochrony konsumentów przed zagrożeniami płynącymi z środowiska naturalnego.

UNECOSOC - Radzie Ekonomiczno - Społecznej, której pomaga we wdrażaniu Wytycznych Zgromadzenia Ogólnego ONZ w sprawie ochrony konsumentów.

Ponadto CI uczestniczy w pracach wielu ważnych organizacji międzynarodowych, takich jak np.: ISO/COPOLCO - Międzynarodowej Organizacji Standaryzacji i w jej Komitecie Polityki Konsumenckiej, Radzie Europy, Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej, Organizacji Współpracy i Rozwoju Gospodarczego (OECD) i innych.

Bureau Europeen des Unions de Consommateurs (BEUC) - Europejskie Biuro Związków Konsumenckich - powstało w 1962 r. i zrzesza organizacje konsumenckie krajów należących do Unii Europejskiej (od maja 1999 r. również i polska Federacja Konsumentów będzie członkiem BEUC). Organizacja ta kładzie szczególny nacisk na problemy związane z reklamą wprowadzającą w błąd, niekorzystnymi dla konsumentów klauzulami umownymi, sprzedażą bezpośrednią, bezpieczeństwem zabawek, wypadkami konsumenckimi, edukacją konsumencką itd., itd. Reprezentuje interesy konsumentów w Konsumenckim Komitecie Konsultacyjnym Unii Europejskiej, w Parlamencie Europejskim, a szczególnie w jego Komitecie ds. Rolnictwa i Ochrony Środowiska oraz Komitecie ds. Zdrowia Publicznego i Ochrony Konsumentów.

Council Committee on Consumer Policy (ISO/COPOLCO) - Rada Komitetu Polityki Konsumenckiej przy ISO - powstała w 1978 r. w związku z koniecznością zwiększenia wpływu konsumentów na standaryzację. Przedmiotem działań COPOLCO jest uzupełnianie standaryzacji o konsumencki punkt widzenia. Organizuje coroczne spotkania, po których oczekiwania, życzenia i wnioski konsumentów są przedkładane ISO lub jej technicznym ciałom w formie rezolucji, komunikatów itp.

Consumer Committee (CC) - Komitet Konsumencki - powstał w wyniku licznych przekształceń Konsumenckiego Komitetu Konsultacyjnego (Consultative Committee of Consumers - CCC), powołanego w 1973 r. Ma za zadanie reprezentowanie interesów konsumentów przed Komisją Europejską oraz może być pytany o opinię we wszystkich, występujących na poziomie Unii, problemach dotyczących konsumentów. W skład Komitetu wchodzi dwudziestu przedstawicieli: piętnastu z narodowych organizacji konsumenckich i pięciu z europejskich stowarzyszeń, częściowo zajmujących się problematyką konsumencką - BEUC (reprezentant interesów i opinii organizacji konsumenckich Unii), Eurocoop (europejski ruch spółdzielczy), COFACE (reprezentant organizacji ds. rodziny), ETUC (europejski ruch związków zawodowych) i IEIC (sieć ośrodków informacji konsumenckiej).

European Consumer Legislation Group (ECLG) - Europejska Grupa Prawa Konsumenckiego - powstała w 1977 r, w Londynie. Tworzy ją dwudziestu pięciu specjalistów prawa konsumenckiego, związanych bezpośrednio z konsumenckimi organizacjami działającymi w krajach Unii Europejskiej. Celem jej jest wzmacnianie związków między praktykami a teoretykami zajmującymi się promocją praw konsumenckich. Publikowane przez Grupę opinie mają kluczowe znaczenie dla ochrony konsumentów w Europie.

European Consumer Product Safety Association (ECPSA) - Europejskie Stowarzyszenie ds. Bezpieczeństwa Produktów Konsumenckich - zostało utworzone w odpowiedzi na potrzebę analizowania spraw związanych z bezpieczeństwem produktów przeznaczonych dla konsumentów. Popiera wzrost poziomu wiedzy i doświadczeń ekspertów i instytucji mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo produktów. Próbuje pobudzać badania naukowe i programy edukacyjne, a także uaktywniać rządy do działań na rzecz bezpiecznych produktów i zapobiegania wypadkom konsumenckim.

European Research into Consumer Affairs (ERICA) - Europejskie Badania Problemów Konsumenckich - zajmuje się prowadzeniem badań konsumenckich na terenie całej Unii. Szczególnie interesuje się sytuacją konsumentów gorzej sytuowanych.

Joint FAO/WHO Codex Alimentarius - Komisja Wspólna FAO/WHO ds. Codex Alimentarius - została powołana do wprowadzania wspólnego dla FAO i WHO programu związanego ze standardami żywności. Głównym zadaniem jest ochrona zdrowia konsumentów, zagwarantowanie rzetelnych praktyk w handlu żywnością oraz ułatwień w międzynarodowym handlu żywnością. Prowadzi międzynarodowe negocjacje w sprawach np. dodatków do żywności, higieny, zanieczyszczeń, wag i miar, metod analiz, informacji zawartych na etykietach, maksymalnej zawartości pestycydów itd.

OECD Committee on Consumer Policy - Komisja ds. Polityki Konsumenckiej OECD - jest koordynatorem polityki konsumenckiej we wszystkich krajach OECD. Ocenia politykę konsumencką w różnych krajach oraz międzynarodowych i regionalnych organizacji. Sprawdza i komentuje specyficzne aspekty polityki konsumenckiej, ze szczególnym uwzględnieniem międzynarodowego handlu.