IN Futurum nullus ex pro fessoribus alicuius
ex ordinibus mendicantium quorũcun
ĩ aliquẽ monasticũ ordinẽ (tam sancti bñdicti
ꝗ̈ cistertieñ. camalduleñ, vallis vmbrose/canōi=
corum regularium sancti aug. vel aliorum mo<-P>
@@0@
@@1@Excōmunicatio. 111
<-P>nasticorum ordinum) carthusiensium duntaxat excepto/ possit
aut debeat per quẽcun recipi vel admitti virtute alicuius licen
tie vel indulti abs sedis apostolice licentia speciali sub dictis
penis (scilicet excommunicationis late sentẽtie reseruate pape)
quas tam recipientes ꝗ̈ recepti ipso facto incurrant. Et nihilomi
nus secus facta non teneant ipso iure. Martinus. v. in extraua.
viam ambitiose.
Canonis Istius materia est ambitiosus seu mollis tran
situs de religione ad religionem. Et quo ad
personas est particularis: quia ligat solos mendicantes & mona
chos, exceptis carthusiensibus. Quo ad actiōes ligat duas, recipi
& recipere: hoc est transitum mendicantium ad religionem
monachalem/excepta carthusiensi, & receptionem eorundem.
Ita ꝙ recipientes & recepti sunt excōicati. Et est papalis.
¶ In eos qui bona ecclesiastica alienant / & illos qui ipsa
alienata recipiunt. Ca. lxxv.
OMnium Rerum & bonorum eccle=
siasticorũ alienationẽ/omne
pactum per quod ipsorum dominiũ trāsfertur/
concessionem/hypothecam/locationem & con
ductionem vltra triennium/ necnon infeudatio
nem vel contractum emphiteoticum (preterꝗ̈ in casibus a iure
permissis, aut de rebus & bonis in emphiteosim ab antiquo con
cedi solitis/& tunc ecclesiarum euidente vtilitate, ac de fructi=
bus & bonis que seruando seruari non possunt pro instantis
temporis exigentia) hac perpetuo valitura cōstitutione presenti
fieri prohibemus. Siquis autem contra huius nostre prohibitio=
nis seriem de bonis eisdem quicꝗ̈ alienare p̃sumpserit, alienatio/
hypotheca/cōcessio/locatio/cōductio & infeudatio huiusmodi/
nullius sint momenti: & tam qui alienat / ꝗ̈ is qui alienatas res
& bona predicta receperit, sententiam excōicationis incurrat.<-P>
@@0@
@@1@Excōmunicatio.
<-P>Paulus. ij. in extraua. ambitiose.
Canonis Istius materia est sacrilegium circa aliena=
tionem rerum ecclesie. Et quo ad personas ex
communicatio est vniuersalis. Quo ad actiones/ due in genere
ponuntur. Prima est alienare. Secunda est alienata recipere
contra constitutionem hanc.
¶ Vbi nota duo. Primo tres casus explicite in hac constitutione
concedi/ seu non prohiberi. Primus est locationis & conductio
nis in fra triennium. Secundus est emphiteosis habens tres con
ditiones: scilicet in casibus a iure permissis/& de bonis solitis ab
antiquo dari in emphiteosim/& cum euidenti ecclesie vtilitate.
Tertius est alienationis fructuum qui seruando seruari non
possunt: vt frumentum/vinum & huiusmodi. In his. n. tribus
casibus nulla incurritur excommunicatio secundum tutiorem
sensum huius decretalis. Nota secundo/ꝙ quia hec decretalis
non est recepta vbi/& alicubi videtur recepta nō totaliter sed
quo ad aliquid, ideo vbi non est recepta/ & similiter quantum
ad illud in quo alicubi non est recepta/neminem damnes: eo ꝙ
nisi consensu vtentium lex fuerit firmata/ pro non lege habe{t$}.
Esto ergo cautus confessor / vt scias consuetudinem patrie quo
ad hoc. scies autem illam a curia episcopali. Nota quo ꝙ in
rebus immobilibus minimis non reputatur paulinam hanc ha=
bere locum. Et est ep̃alis.
¶ In sacerdotem officiũ vicecomitis aut prepositi secularis
habentem/ & post monitionem emẽdare nolentẽ. Ca. lxxvi.
INhibemus Sub interminatione ana=
thematis nequis sacerdos
officium habeat vicecomitis aut prepositi secula
ris. Siquis autem cōtra hec venire presumpserit/
& commonitus emendare noluerit, excōicationi
subiaceat. extra. ne cle. vel mo. ca. clericis.
Canonis Istius materia est quoddam sacrilegiũ, que
per indecens officium / sacerdotio iniuriam<-P>
@@0@
@@1@Excōmunicatio. 112
<-P> facit ipse sacerdos. Et quo ad personas/soli sacerdotes excommu
nicantur. Quantum ad actiones/due simul iuncte excōicationi
subijciuntur. Prima est hr̃e officiũ vicecomitis aut prepositi se
cularis. Secunda est post monitionẽ nolle emendare. He. n. due
actiones si simul cōcurrant in sacerdote / excōmunicationi ip̃m
subijciunt. Aduertāt hic p̃lati qui sunt regno℟ gubernatores
seu vicereges: qm̃ appellatione prepositi secularis / omnis hmōi
presidentia iurisdictionem habens secularem venire videtur. Et
hoc intellige qñ hmōi prepositura est aduenticia ꝑsone. nam si
est annexa vel etiā de nouo annecteretur ecclesiastice dignitati
(vt cōtingit in ep̃is hñtibus vtran iurisdictionem) nō habet
locum hic canon. Et similiter siquis dominus temporalis effice=
retur sacerdos/non propterea perdit dominium suum seculare:
sed potest illud exercere / quemadmodum ep̃s habens vtran
iurisdictionem. Secus autem esset/siquis habens officium vice=
comitis aut secularis prepositi ( puta potestatis aut hmōi) fieret
pbr̃: quia non potest retinere officium illud: quoniam inhibetur
sacerdoti habere hmōi officium. Et est ep̃alis.
¶ In confessores qui in. xij. casibus hic enumeratis & gene
raliter in casibus bulle cene domini quenꝗ̈ absoluere aut
quattuor excepta vota commutare attentant. Ca lxxvij.
Dostları ilə paylaş: |