TüRKİYE’de interneti İncelemek konulu

Bilgi ve İletişim Mekanı olarak İnternet Kafeler
Türkiye’de İnternet’in, eğitim esansında bilgi kaynağı (“information resource”) veya İnternet teknolojisi eğitim aracı (“teaching tool”) olarak kullanılmaması, Bilgi Toplumu’na (“Information Society”) entegrasyon sürecimizi yavaşlatmakta, bu da ekonomik, siyasal ve sosyo-kültürel anlamda Türkiye’yi endüstrileşmiş ve endüstrileşmekte olan bir çok ülkenin gerisinde bırakmaktadır. İnternet, müşterilerin sadece % 12’si tarafından bir yenilik olarak algılanmaktadır.

Eğitim sistemi içinde bu kadar nadir kullanılan İnternet’in, bireylerin günlük yaşantısının bir uzantısı olarak algılanması elbette beklenemez. Buna rağmen, İstanbul’daki İnternet kafelerde araştırma yapanların oranı oldukça yüksektir: müşterilerin % 27’si araştırma ve iş yapma amacıyla, %21’i ise e- posta (“e-mail”) servisinden yararlanmak için İnternet kafeleri kullanmaktadır. İnternet kafelerde, e-posta yoluyla haberleşmeden en çok yararlanan kesim 25-35 yaş arası (%26), üniversite mezunu (%50), orta halli müşterilerdir (%50).

Bilgi edinmek için ise amaçlı İnternet kullanımına bakıldığında ise çoğunlukla 25-35 yaş arası (% 39), üniversite ve/veya yüksek lisans mezunu (ortalama % 32), orta gelirli (% 28) bireyler İnternet kafeye. Bu sonuç, eğitim seviyesinin ve İnternet okuryazarlığının, İnternet’in bilgi amaçlı kullanımında bir şart olduğunu kanıtlar. Üniversite mezunu müşterilerin % 60’ı dünyada olup bitenle yakından ilgilenip sanal dünyada bu bilgilye ulaşmaya çalışırken, bu oran ilk ve orta dereceli okullarda % 20’lere düşmüştür.

İnternet’e, yeniliklere ve dünyada olup bitene ilgi ve merakın uyandığı yerler olan eğitim kurumları, İnternet ile ilgili gerekli maddi, akademik ve teknolojik katkıyı sağlamadıkları sürece ve en kısa sürede tüm Türkiye çapında İnternet’in yaygınlaşmaması halinde, Türk Toplumu, Bilgi Toplumu’nun dışında kalacaktır. Makalenin başında Manuel Castells’in dijital bölünmenin boyutlarını belirtirken savunduğu gibi: “Her alanda yeniliklere ve onların uygulanmasına olanak sağlayan Enformasyon Ağı, bu ağa dahil olmayan bireyleri ve ülkeleri küreselleşme sürecinin dışında bırakarak, marjinalleştirecek ve hatta yok edecektir”.(Castells, 2000)