Üst Akıl İngiliz Derin Devletinin İçyüzü Cilt

Hindistan

İngiliz derin devletinin Hindistan planı ve bununla birlikte gelişen Hintlilere yönelik zulüm, elinizdeki kitabın 1. cildinde kapsamlı olarak işlenmişti. Bu kitapta okumakta olduğunuz bölümün konusu İngiliz derin devletinin sömürgecilik tarihi olduğundan, Hindistan konusunda daha önce değinilmeyen bazı detaylar üzerinde durulacaktır. Bu detaylar, İngiliz derin devletinin ırkçı faşist anlayışını, başka ırklara karşı yürüttüğü şiddet ve aşağılama politikasını daha iyi anlamak için gereklidir.

Hatırlanacağı gibi İngiliz derin devleti Hindistan'a ilk çıkarmasını, 1600 yılında Doğu Hindistan Şirketi (East India Company) ile yapmıştır. Hindistan'da İngiliz derin devletinin ele geçirdiği ilk sektör, Hindistan'ın büyük bir kar elde ettiği dokumacılık sektörü olmuştur. Hindistan, kendi sattığı ham pamuğu dokunmuş kumaş olarak satın alma zorunluluğuyla karşılaşmıştır. Bunun sonucunda sattığı kendi mamulünü daha pahalıya satın almanın zararıyla karşılaşmıştır. Ayrıca makineli imalatın sağladığı kolaylık nedeniyle ucuz olan İngiliz kumaşı karşısında Hint kumaşı satılamaz hale geldiği için üretim de durmuştur.

Hintli yazar Prof. Ania Loomba, İngiliz derin devletinin Hindistan'daki dokuma sektörünü nasıl yok ettiğini şu cümleler ile anlatmıştır:

Hindistan'da üretilen ham pamuk, elbise yapımında kullanılmak üzere İngiltere'ye aktarıldı, bu mamul malların daha sonra Hindistan'a satılmasıysa sonuçta bu ülkenin giysi üretimine zarar verdi. İnsanlar ve malzemeler hangi yönde akarsa aksın, kârlar daima "anayurda" (İngiltere'ye) akıyordu.¹⁵⁶

Hatırlanacağı gibi Doğu Hindistan Şirketi, kısa süre içinde Hindistan'ın büyük bir kısmında yönetimi altına almış, ismi İngiliz Doğu Hindistan Şirketi şeklinde değişmiş ve Hindistan, neredeyse tamamen İngiliz derin devletinin kontrolüne geçmiştir.

Şirket'in Hindistan Genel Valisi, Dalhousie Lordu James Broun-Ramsay tarafından ortaya konulan "Doctrine of Lapse" (Hak Kaybetme Doktrini) bunlardan biridir. Bu düzenleme ile ülkedeki veraset usulleri değiştirilmiştir. Şirket'in "üst hükümdar" olarak kabul edildiği yerlerde, Hintlilerin kendi veraset usulleri uygulaması sona ermiş ve haklar İngiliz Doğu Hindistan Şirketi'nin eline geçmiştir.

Şirket bu yeni doktrini kullanarak prenslik devletleri olan Satara; Jaipur ve Sambalpur; Nağpur ve Jhansi; Thanjavur Maratha Krallığı; Arcot; ve Udaipur devletlerini ilhak etmiştir.¹⁵⁷ Ayrıca, Avadh devletini, hükümdarının idare gücünü kötüye kullandığını iddia ederek "Hak Kaybetme Doktrini" kapsamında 1856'da işgal edip ilhak etmiştir.¹⁵⁸

Tarihçi ve sömürgecilik uzmanı olan Marc Ferro, İngiliz derin devletinin himayesindeki Hindistan'ı şöyle tarif eder:

Afgan ve Moğol İmparatorlar, en azından, topladıkları ağır vergileri yine Hindistan'da harcıyorlardı, sarayları ve orduları bakım istiyordu, bu da Hintli zanaatkarların beslenmesine ve yaşamalarına yarıyordu. Yapılan çalışmalar hükümdarların boş işlerle uğraştıklarını gösterse de, vergi gelirleri ülkeyi verimli bir hale getiriyordu. Oysa Doğu Hindistan Şirketi'nin hakimiyetinin kurulmasıyla bu düzen yok oldu... Ülkenin kârlarını İngiltere çekti... Hindistan değil.¹⁵⁹

1857 yılında Hindistan'da, İngilizlere karşı Sepoy (Hint askeri birliği) ayaklanması denen büyük bir isyan başlamıştır. Hindistan Ordusu içinde başlayarak Kuzey Hindistan'a yayılan bu isyan sonraki milliyetçi kuşaklar için örnek teşkil edecek ve "İlk Hindistan Bağımsızlık Savaşı" olarak kabul edilecektir.¹⁶⁰

Fakat İngiliz derin devletinin bu isyana cevabı oldukça sert olmuştur.

UCLA üniversitesi profesörlerinden Jenny Sharpe, 1857 yılında İngilizlere karşı başlatılan ayaklanmalar konusundaki analizinde, isyancılara uygulanan ceza ve denetim mekanizmalarının gizli kapaklı ve sinsice işlediğini belirtir. Hatta bunun da ötesinde kolonyal yetkililerin, isyan eden Hintlileri ölçüsüz, ritüelleştirilmiş ve kutlama tarzında cezalandırdıklarını anlatır.¹⁶¹ O dönem The Times Gazetesi'nde çıkan haberler ve bazı İngiliz askerlerinin açıklamaları Jenny Sharpe'ın katliamlarla ilgili tespitini şöyle doğrulamaktadır:

The Times Gazetesi "Oradaki her ağaç ve her kalkan duvarının üstüne bir isyancının leşinin" asılmasını talep etmişti. Yürüyüş yolları boyunca ağaçlara asılı halde bıraktıkları sayısız cesetlerle Britanyalıların misilleme güzergahını izlemek gerçekten mümkündü. Teğmen Kendal Coghill'in ifadesi şöyleydi: "Önümüze çıkan her köyü yaktık ve tutsaklarımıza kötü davranmış olan bütün köylüleri astık, ta ki her ağacın bütün dalları sallanan alçaklarla kaplanıncaya kadar." Misillemeler doruğuna çıktığında, Kanpur'da hala duran koca bir banyan ağacında 150 ceset çiçek zincirleri gibi asılıydı. İsyanın meyveleri hiç kuşkusuz acıydı.¹⁶²

İsyandan sonra Hint halkına yönelik acımasız katliamların başlamasının haricinde, ikinci büyük değişim Hindistan'ın idare şeklinde olmuştur. İsyanın bastırılmasının hemen ardından Britanya Kraliyeti, Hindistan'ı doğrudan yönetmeye başlamıştır. Kraliçe Victoria, Hindistan İmparatoriçesi olarak kabul edilmiştir.¹⁶³