Усулиддиндян дярсляр

344 «Vəsailüş-şiə»: VIII c./ səh-578

345 «Vəsailüş-şiə»: VIII c. / səh-578.

346Məsumlardan(ə) nəql olunmuş hədislərin bəzilərində belə yalanlar islah etməyin mahiyyəti kimi göstərilmiş və onu ümumi surətdə şəxsi məqsədlərdən başqa xeyirxahlıq kimi ümumiləşdirmişlər. Məsələn, “Yusif” surəsinin yetmişinci və “Ənbiya” surəsinin altmış üçüncü ayəsinin təfsirində İmam Sadiq(ə)-dən nəql olunmuşdur ki, həzrət Yusif(ə) və həzrət İbrahim(ə)-in sözləri islah etmək məqsədilə deyildiyindən heç bir eybi yoxdur.

347 «Biharül-ənvar» (Beyrut çapı) LXXIV c. / səh-51.

348 «Üsuli-kafi»: II c. / hədis №18.

349 «Müfrədati-Rağib»: “Zənim” maddəsi. V c./ 275

350Ümmü Cəmil Hərbin qızı, Əbu Süfyanın bacısı, Müaviyənin bibisi və Peyğəmbər(s)-in qatı düşmənlərindən idi. Fəxr Razi "Təbbət" surəsinin dördüncü ayəsinin ("Onun odun daşıyan(Peyğəmbərlə düşmənçilik edən, adamlar arasında söz gəzdirən) övrəti də həmçinin!") təfsirində bir neçə mətləbi açıqlayandan sonra yazır: “Bu ayə barədə başqa iki sual da vardır.Əgər sual olunsa ki, niyə Allah-təala "vəmrəətuhu" ("onun övrəti") sözü ilə kifayətlənməyib Əbu Ləhəbin övrətini "həmmalət-əl-hətəb" ("odun daşıyan") kimi adlandırmışdır, cavabı budur ki, deyilənə görə Əbu Ləhəbin Ümmü Cəmildən başqa iki zövcəsi də olmuşdur. Məhz bu iki qadın barədə başqalarının bədgüman olmaması üçün Allah-təala Əbu Ləhəbin zövcəsini (Ümmü Cəmili) belə adlandırmışdır." («Təfsiri-Kəbir»: yeni çap: XXXII c. / səh -173).

351 Artıq məlumat üçün bax: «Təfsiri-Kəbir»: XXXII c. / səh-171,172

352 «Üsuli-kafi»: II c. / səh-369 / hədis №1;

«Biharül-ənvar»: Beyrut çapı: LXXII c. / səh-266.

353 «Üsuli-kafi»: II c. / səh-369 /

«Vəsailüş-şiə» X c./ səh- 617;

«Biharül-ənvar»: Beyrut çapı: LXXII c. / səh-268.

354 «Məhəccətül-beyza»: V c. / səh-275

355 «Ənvari-Nomaniyyə»: səh-259.

356 «İləlüş-şəraye»: I c. / səh-308 / fəsl-262

357 «Məhəccətül-beyza»: V c. / səh-375;

358 «Məhəccətül-beyza»: V c. / səh-276.

359 «Üsuli-kafi»: II c. / səh-369

360 Şeyx Səduq «Əl-Əmali», səh-330 / məclis-63.

361 Şeyx Səduq «Əl-Əmali», səh-351 / məclis-66

362 «Məhəccətül-beyza» V c. / səh-276;

«Ənvari-Nomaniyyə»: səh-265

363 «Məcməül-bəyan»: Beyrut çapı: X c. / səh-423

364 «Kəşfür-rəybə»: səh-42;

«Məcməül-bəyan»: V c. / səh-276;

«Vəsailüş-şiə»: VIII c. / səh-619;

«Əl-cəvahirüs-sənəviyyə»; səh-65

365 «Məcməül-bəyan»: Beyrut çapı: IX c. / səh-135.

366 «Qurani-Kərim»də bəşər övladının bir-birindən üstünlüyünü göstərən beş meyar qeyd olunmuşdur. Bunlar aşağıdakılardır:

a) Təqva: "... Allah yanında ən hörmətli olanınız Allahdan ən çox qorxanınızdır. (pis əməllərdən ən çox çəkinəninizdir.)..." («Hucurat»-13)

b) Əql və təfəkkür. Bu, bütün dəyərlərin mayasıdır. «Qurani-Kərim»də bu barədə çoxlu ayələr gəlmişdir.

v) Allah yolunda cihad: "Zərər çəkmədən (üzrsüz) evlərində əyləşən möminlərlə Allah yolunda öz malları və canları ilə cihad edən (vuruşan) şəxslər bərabər olmazlar. Allah malları və canları ilə vuruşanları evlərində əyləşənlərdən (cihada getməyənlərdən) dərəcə etibarilə üstün tutdu. Allah bunların hamısına (hər ikisinə) savab vəd etmişdir. (Lakin) Allah mücahidlərə evlərində oturanlardan daha böyük mükafatla imtiyaz vermişdir."(«Nisa»-95).

q) İman.

d) Elm və bilik. Elm, iman fəzilət və insaniyyətin iki əsas rüknü, meyarıdır. «Qurani-Kərim»də bu barədə buyurulur: "... Allah sizlərdən iman gətirənlərin və (xüsusilə) elm bəxş edilmiş kimsələrin dərəcələrini uca tutur..." («Mücadilə»-11)

Lakin bunu da bilmək lazımdır ki, dəyərlərin arasında ən üstünü təqvadır. Təqva demək olar ki, bütün dəyərlərin əsası və bünövrəsidir. Çünki təqva olmadan nə elm bir iş görə bilər, nə cihad bir yol aça bilər, nə əql bələdçilik edə bilər və nə də iman insanı məqsədə çatdıra bilməz. Təqva sayəsində əql həqiqətləri dərk edir, elm açılmayan məsələləri həll edir. Elmin bu qədər təriflənib təşviq olunması ona görədir ki, elm öyrənib-öyrətməkdən məqsəd həqiqətləri tanımaq, məsuliyyət dərk etmək, Allah bəndələrinə xidmət etmək və Allah rizayətini qazanmaq olsun. Bundan qeyri-surətdə isə aqibət ustad şair Mövləvinin dediyi kimi olacaqdır: “Bədxislət insana elm öyrətmək, quldura silah vermək kimidir. Yolkəsənin müsəlman olması, nadan şəxsin elmli olmasından yaxşıdır.” («Məsnəvi"- səh-693)

367 Şeyx Səduq «Səvabul-əmal və üqabul-əmal»: səh-284;

«Məhasini-bərqi» (İslamiyyə mətbəəsi) (ikinci çap) I c, səh-97.

368 ŞeyxTusi «Əl-əmali», səh-114.

369 «Mişkatül-ənvar» (Nəcəf çapı) səh-59

370 İbn Əbil-Hədid «Şərhi-nəhcül-bəlağə»: XVIII c./ səh-278

371 «Xisali-Səduq», I c /s-198/ hədis № 26.

372 «Muminun»-108.

373 «Biharül-ənvar»: Beyrut çapı: /XLVI c / s-68;

«Mənaqibi-Ali-Əbi Talib»: IV c/ s-158;

«Əmaliye-Səduq»: s-183 / məclis-39 / hədis-6.

374 Qəzali «Ehyai-ülumi-din» III c/ s-131;

«Meracüs-səadat». Beyrut çapı II c/ s-288.

375 «Üsuli-kafi»: II c/s-289 / hədis-1;

«Əmaliye-Səduq» s-341 / hədis-7.

376 «Miratul-üqul» X c/ s-73.

377 «Müstədrəkül-vəsail» II c / s -327 / fəsil-55.

378 «Üsuli-kafi» II c / s-306;

«Biharül-ənvar», Beyrut çapı: LXX c/ s-244.

379 «Nəhcül-bəlağə» (Sübhi Saleh) Xütbə-86.

380 «Müstədrəkül-vəsail» II c/ s-327;

«Müstədrək» «Ali-əl-beyt» müəssisəsinin çapı: XII c/ s-18.

381 «Üsuli-kafi»:II c/ s-308;

«Əlcəvahirüs-sənəviyyə»: s-39.

382 “Üsuli-kafi” II c/ s-308;

«Ənvari-Nomaniyyə» s-264.

383 “Üsuli-kafi” II c/ s-307;

“Biharül-ənvar”, Beyrut çapı: LXX c/ s-248.

384 «Əmaliye-Tusi» s-73;

«Müstədrəkül-vəsail» II c/s-327.

385 «Məcmueyi-rəsaili-Cahiz»

«Risaleyi-hasid və məhsud» s-9.

386 «Nəhcül-bəlağə» (Feyzül İslam) hikmət №248

«Behcətüs-səbağə fi şərhi-nəhcül-bəlağə» X c/s-29.

387 «Behcətüs-səbağə fi şərhi-nəhcül-bəlağə» birinci çap: (Qum nəşriyyatı) 1398 h.q: X c/s-29.

388 «Nəhcül-bəlağə» (Feyzül İslam): hikmət №216

389 «Müstədrəkül-vəsail» II c/s-327.

390 Məsadiru-Nəhcül-bəlağə və əsaniduhu» Nəcəf çapı: Birinci çap: IV c/s-199;200.

391 Məsadiru-Nəhcül-bəlağə və əsaniduhu» Nəcəf çapı: Birinci çap: IV c/s-199;200.

392 Məsadiru-Nəhcül-bəlağə və əsaniduhu» Nəcəf çapı: Birinci çap: IV c/s-199;200.

393 «Qürər» mövzuya əsasən mündəricat: s-292.

394 «Cameüs-səadat» I c/s-288:

“Üsuli-kafi” II c/s-304.

395 «Cameüs-səadat»: I c/s-288:

“Biharül-ənvar”: Beyrut çapı: VII c/s-267;

“Üsuli-kafi” II c/s-304.

396 «Mişkatul-ənvar» s-307;

“Biharül-ənvar” Beyrut çapı: LXX c/s-274;

“Üsuli-kafi” II c/s-303.

397 “Üsuli-kafi” II c/s-304;

“Biharül-ənvar”: Beyrut çapı: LXX c/s-277.

398 «Cameüs-səadat» Nəcəf çapı: I c/s-288;

“Üsuli-kafi” II c/s-303.

399 «Müstədrəkül-vəsail» II c/s-326;

«Qürər» mövzuya əsasən mündəricat: səh-292.

400 Üsuli-kafi -c-2 / s-110 / hədis-7.

401 Əlmucatun-nəbəviyyə: səh-112.

402 «Şərhi-nəhcül bəlağə» (ibn Əbil-Hədid) Misir çapı XX c /s-328.

403 «Ehyai-ilumi-din» Beyrut çapı: III c/ s-149

404 «Üsul-Kafi» II c/s-268.

405 «Cameüs-səadat» III c/s-48.

406 “Üsuli-kafi” II c/s-272.

407 «Əbu Həmzeyi-Sumali» duası.

408 Cameü-əhadis üş-şiə»XIV c/s-363.

409 «Üsuli-kafi» II c/s-439.

410 «Risaleyi- liqaillah» ( Hacı Mirzə Cavad Mələki) səh: 147.

411 «Üsul-Kafi» II c/s-482/ Buka fəsli / hədis № 4.

412 «Əbu Həmzeyi-Sumali» duası. İmam Səccad (ə) bu sətirlərdə müvəffəqiyyətsizliyin səbəblərini dua və münacat dili ilə bəyan etmişdir.

413 «Mən la yəhzurhul fəqih» I c/ s-140. Bu hədisdən belə məlum olur ki, namazın təxirə salınması günahdır. Bacardıqca çalışmaq lazımdır ki, namazın vaxtı təxirə salınmasın.

414 Üsuli-kafi” II c / s-82.

415 Həmin mənbə: səh - 81.

416 «Camei-əhadisi-şiə» XIV c/ s-98.

417 Üsuli-kafi” II c/s-82.

418 «Camei-əhadisi-şiə» XIV c/ s-99.

419 «Nəhcül-bəlağə» (Sübhi Saleh): hikmət №113.

420 «Liqaillah» (Mirzə Cavad Mələki): səh-29;

«Cəvahirüs-sənəviyyə»: səh-99;

«Camei-əhadisi-şiə» VII c/ s-99.

421 Burada bir mətləbə diqqət yetirmək lazımdır ki, əmanətin bir neçə növü var: Allahın verdiyi əmanətlər (vilayət, hökumət və s. kimi), peyğəmbərlərin əmanəti və həmçinin insanların əmanəti. Ümumiyyətlə, insan bütün əmanətlərə-istər maddi və istərsə də mənəvi xəyanət etməməlidir.

422 «Mişkatul-ənvar»: səh-52.

423 “Biharül-ənvar” (Beyrut çapı): LXXIII c / s-116.

424 «Nurus-səqəleyn» I c/ s-496;

425 “Üsuli-kafi” II c/ s-105.

426 «Sünəni-Nəsai» IV c / cüz-8 / s-117.

427 “Biharül-ənvar”: Beyrut çapı: LXXII c/ s-92;

“Üsuli-kafi” II c/ s-129. Valideynlərə yaxşılıq fəsli.

428 «İxtisasi-Müfid» səh-241.

429 «Təfsiri-nurus-səqəleyn» I c/ s-496.

430 “Üsuli-kafi” II c/ s-105 / Sədaqət və əmanətdarlıq fəsli / hədis №1.

431 “Cəvahir” adlı kitabın müəllifi "Qəza və şəhadət" fəslində şahidin ədaləti haqda buyurur: "Fəqihlərdən bəzisi «bütün müstəhəb əməllərin tərk olunması İslam sünnəsinə qarşı etinasızlıq kimi qəbul edilərsə, bu, ədalətin ziddidir."-deyə düşünürlər.

432 «Camei-əhadisi-şiə» VII c/ s-107.

433 Vitr namazı gecə namazının sonunda xüsusi qaydalarla qılınan bir rükətli namazdır. Gecə namazı 11 rükətdir. Onun 8 rükəti gecə namazı, 2 rükəti şəfaət və 1 rükəti də vitr namazı niyyəti ilə qılınır. Bu namazın savabı və xeyirli təsiri çoxdur.

434 «Camei-əhadisi-şiə» VII c/ s-107,108.

435 “Camei-əhadisi-şiə” VIII c / s-116,118.

436 “Camei-əhadisi-şiə” VIII c / s-116,118.

437 Həmin mənbə: səh-135.

438 “Camei-əhadisi-şiə” VII c / s-99.

439 “Camei-əhadisi-şiə” VIII c / s-100,102.

440 “Camei-əhadisi-şiə” VIII c/ s-100,102.

441 “Üsuli-kafi” II c / s-82,83.

442 «Tühəfül-üqul» səh-14.

443 «Müstədrək» I c/ s-15.

444 Həzrət Fatimeyi-Zəhra (s.ə.)-nın təsbihatı belədir: 34 dəfə "Allahu əkbər", 33 dəfə "Əlhəmdu lillah" və 33 dəfə "Subhanəllah".

445 «Zümər» -56

446 «Muminun» - 99

447 «Cameüs-səadat», III c, s.94.

448 Peyğəmbər(s)-in «Şəbaniyyə» xütbəsi. «Vafi» II c, cüz-7, s.53. İslamiyyə nəşri. Seyyid ibn Tavus «İqbal» s.1.

449 «Üsuli-kafi», II c, s.435, hədis 10.

450 «Təfsiri-əl-mizan» XII c, s.264.

451 «Nəhcül-bəlağə» (Sübhi Salehi): Hikmət №145.

452 «Cameüs-səadat», III c, s.96.

453 «Qürərin şərhi», IV c, s.238. № 5938.

454 «Qürər»in mündəricat, s.393. №10947.

455 «Nəhcül-bəlağə» (Sübhi Saleh):Xütbə №83

456 «Cameüs-səadat», III c, s.99.

457 «Müzzəmmil» surəsinin 17-ci ayəsinə işarədir:

“Elə isə əgər küfr etmiş olsanız, uşaqları ağ saçlı qocalara döndərəcək gündən (qiyamət gününün əzabından) özünüzü necə qoruyacaqsınız?!”

458 Həzrət Əli(ə)-nin kəlamının bu hissəsi insanın xeyrinə və ya zərərinə şəhadət verəcək qiyamət gününün şahidlərindən birinə işarədir, çünki o gün insanın yaxşı və pis işlərinə Allahdan, peyğəmbərlərdən, övliyalardan, mələklərdən, yerdən və s-dən əlavə hər bir şəxsin bədən üzvləri də şahid duracaqlar. «Qurani-Kərim» bu mətləbə açıq-aydın işarə edilərək buyurur:

“Qiyamət günü (onlar dünyada qazandıqları günahlarını dandıqda) dilləri, əlləri və ayaqları etdikləri əməllər barəsində onların əleyhinə şəhadət verəcəkdir».(«Nur»-24).

“Allahın düşmənləri Cəhənnəmə toplanacaqları gün onlar saxlanacaqlar. Nəhayət, onlar Cəhənnəmə gəldikdə qulaqları, gözləri və dəriləri etdikləri əməlləri barəsində onların əleyhinə şəhadət verəcəkdir. Onlar öz dərilərinə: «Nə üçün əleyhimizə şəhadət verirsiniz?»-deyəcəklər.(Dəriləri də) belə cavab verəcəkdir: «Hər şeyi dilə gətirən Allah bizi danışdırdı. Sizi ilk dəfə yoxdan yaradan Odur. Siz Onun hüzuruna qaytarılırsınız!» («Fussilət»-19,20,21).

459 “Biharül-ənvar”: Beyrut çapı: VII c/s-126;

«Rövzeyi-kafi» s-143/ hədis №108.

460 «Vəsailüş-şiə» XI c/s-379 / hədis-7.

461 «Mühasibətün-nəfs» səh. 13.

462 “Biharül-ənvar” Beyrut çapı: VII c/s-260 / hədis-8.

463 Həmin mənbə: səh-258 / hədis-1.

464 “Biharül-ənvar”: Beyrut çapı: VII c/s-267 / hədis-33.

465 «Səhifeyi-Səccadiyyə» dua-20.

466 «Səhifeyi-Səccadiyyə» dua-20

467 Seyyid ibn Tavus: səh. 14. «Mühasibətün-nəfs»

468 «Tühəfül-üqul» Beyrut çapı: səh.320.

469 “Camei-əhadisi-şiə” XIV c/s-320.

470 «Nəhcül-bəlağə» (Sübhi-Saleh).

471 “Biharül-ənvar”Beyrut çapı: LXXV c/s-366.

472 «Nəhcül-bəlağə» Feyzül İslam: xütbə №187.

473 «Şərhi-gürər» V c/s-399/hədis-8927.

474 «Şərhi-ğürər» V c/s-445/hədis№ 9103.

475 Həmin mənbə: s-446/hədis № 9104.

476 «Qürər» mündəricat: s-389/hədis № 8193.

477 «Sünəni-Termezi»Beyrut çapı: IV c/s-179/16-cı fəsil/hədis № 1647;

«Sünəni-ibn Macə» II c/s-1413/Niyyət fəsli/hədis № 4227;

«Müsnədi-Əhməd Hənbəl» I c/s25,43;

«Səhih Buxari» I c/s-1;

«Munyətil-murid» səh.42;

«Səhih Müslim» II c/s-103;

«Əttərğib və əttərhib»Beyrut çapı: I c/s-56.

478 «Vəsailüş-şiə» İslamiyyə çapı: I c/s-35;

“Biharül-ənvar”:Beyrut çapı: LXVII/s-189;

“Üsuli-kafi” İslamiyyə çapı: II c/s-84/hədis №2;

«Münyətil-mürid» səh.43.

479“Biharül-ənvar” Beyrut çapı: LXVII/s-185,204,207;

«Vəsailüş-şiə» İslamiyyə çapı: I c/s-33/hədis 1,3;

“Üsuli-kafi” İslamiyyə çapı: II c/s-84.

480 «Sünəni-ibn Macə» II c/s-1414/zöhd fəsli/hədis №4229;

“Biharül-ənvar” Beyrut çapı: LXVII/s-249;

«Munyətil-murid» səh.43; «Əttərğib və əttərhib» I c/s-57.

481 «Sünəni-ibn Macə» II c/s-1414.

482 «Vəsailüş-şiə» İslamiyyə çapı: I c/s-34/hədis №5;

“Biharül-ənvar” Beyrut çapı: LXVII/s-209.

483“Biharül-ənvar” Beyrut çapı: LXVII/s-209;

«Vəsailüş-şiə» I c/s-36;

“Üsuli-kafi” İslamiyyə çapı: II c/s-85;

«İləlüş-şəraye» Nəcəf çapı: II c/s-523/fəsl-299;

«Məalümüzzafi» daş çapı: səh.36.

484 «Nəhcül-Bəlağə» Feyzül-İslam: Xütbə №12.

485 «Şərhi-Nəchül-Bəlağə» ibn Əbil-Hədid: I c/s-249,250.

486 “Biharül-ənvar” Beyrut çapı: LXVII c/s-255;

“Üsuli-kafi” II c/s-84/İbadət fəsli / hədis №5.

487 «Nəhcül-Bəlağə» Feyzül İslam: Xütbə №192.

“...Camaat, məhəbbət və nifrət birlik əlamətidir. Salehin dəvəsini bir nəfər öldürmüşdü. Amma əzab dəvənin öldürülməsində razı olmalarına görə hamıya nazil oldu. Buna görə də Allah-təala buyurur: “Dəvəni öldürəndən sonra peşman oldular.”...”

488 Bu məsələlərlə maraqlanmaq istəyənlər ustad Əllamə Təbatəbainin əsərlərinə və şəhid Mütəhhərinin 147“İnsan və tale”, «İlahi ədalət” kitablarına müraciət edə bilərlər.

489 «Üsul Kafi» II c/s-125/ hədis №5.

490 İmam Sadiq(ə)-dən belə nəql olunur ki, «şakilə»dən (xislətdən) məqsəd niyyətdir.

491 «Təfsiri Əlmizan» XIX c/s-45;

«Üsul Kafi» II c/s-442; Ləməm fəsli/hədis №3,5. Bu fəsildə imam Sadiq(ə)-dən bir neçə hədis nəql olunmuşdur. Onların hamısında «ləməm» (xəta) sözü günahı fikirləşmə və ya təsadüfi günahlar kimi təfsir olunmuşdur.

492 Əlbəttə, hüquqi məsələlərdə niyyət əmələ çevrilməzsə, ikinci dərəcəli hesab olunur. Əks təqdirdə isə əsası elə niyyət təşkil edir.

493 «Təfsiri Safi» İslamiyyə çapı: I c/s-318;

«Təfsiri bürhan» I c/s-328;

«Təfsiri Əlmizan» IV c/s-89;

«Vəsailüş-şiə» XI c/s-412.

494 «Vəsailüş-şiə» XI c/ s - 409;

«Təfsiri Bürhan» I c/ səh-568;

«Üyuni-əxbari-Riza» Nəcəf çapı: I c / səh-212.

495 «Səfinətül-bihar» II c/ səh-629.

496 «Vəsailüş-şiə» XI c/ səh-409;

«Təfsiri-Qürtəbi» IV c/ səh-294.

«Ali-İmran» 183-ün təfsiri.

497 «Vəsailüş-şiə» XI c/ səh-411.

498 “Üsuli-kafi” II c/ səh-84.

499 «Səhih Müslim» II c/ səh-103;

«Sünəni ibn Macə» II c/səh-539 / hədis №2797.

500 «Nəhcül bəlağə» Sübhi Salehi: Hikmət №42

501 “Üsuli-kafi” İslamiyyə çapı: II c/səh-69;

«Səfinətül bihar» II c /səh-628;

«Vəsailüş-şiə» II c/səh-35.

502 «İləlüş-şəraye» Nəcəf çapı: II c/səh-524: Fəsil - 301: hədis №1.

503 “Üsuli-kafi” II c /səh-16 /hədis №4.

504 «Şərhi-nəhcül-bəlağə» İbn Əbil-Hədid: I c /səh-325.

505 “Üsuli-kafi” II c /səh-16 /hədis №4.

506 «Müstədrəkül-vəsail» I c /səh-10.

507 «Müstədrəkül-vəsail» I c / s.10.

508 Şərtlər iki cürdür: Düzgünlük və qəbulolma şərtləri. Şərtlərdən bəzisi düzgünlük şərtinə yox, yalnız qəbul olma şərtinə aiddir. Məsələn, namazda fikrin yayınmaması kimi. Namazın əsas təsiri Allaha yaxınlaşmaq və möminin meracı olduğundan fikir yayınarsa, bu mümkün olmaz. Amma bəzi əməllər əməlin düzgünlük şərtidir. Məsələn, dəstəmaz və niyyət kimi. Çünki dəstəmazsız və niyyətsiz namaz batildir. Hətta namazı səhv edərək dəstəmazsız və niyyətsiz qılsa belə ikinci dəfə namaz qılmalıdır.

509 Bu və bu kimi ayələrin üsuliddin, ibadətdə tövhid, şirk və bütpərəstliyə aid olmasına baxmayaraq, riyakarın ibadət edərkən Allahdan başqasını nəzərdə tutduğuna görə əməlində şirk vardır. Buna görə də hədislərdə riyanı gizli şirk adlandırmışlar.

510 «Təfsiri-Qürtəbi» Beyrut çapı (1965, 1966): XI c/ s.69;

«Təfsiri-məcməül-bəyan» Beyrut çapı:VI c / s.499;

“Biharül-ənvar”: Beyrut çapı: LXVII / s.222;

«İddətüd-dən» Beyrut çapı: s.223.

511 “Biharül-ənvar”: Beyrut çapı: LXVII c / s.249 / hədis №24;

«Münyətil-mürid» s.43.

512 “Biharül-ənvar” LXVII c/ s.249.

513 “Üsuli-kafi” II c/ s.16 / İxlas fəsli / hədis №3.

514“Üsuli-kafi” II c/ s.16;

«Təfsiri Əlmizan» XX c/s.11;

“Biharül-ənvar”: Beyrut çapı: LXVII c/ s.230;