Matematik – 1

MATEMATİK Haftalık ders sayısı 5; yıllık toplam 185

GİRİŞ
XXI. yy’da matematik eğitimi her geçen gün mantık açıdan doğa ve teknik olaylarının denel açıklamasının ve insanoğlunun genel eğitiminde çök önemli bir yer almaktadır.Genel olarak matematik bilimi yaşadığımız dünyayı daha ayrıntılı bir şekilde anlamamıza yardımcı olur. İnsanoğlu matematik çalışmakla aynı zamanda çevresindeki olayları daha iyi anlar, ayrıca insanoğlunun hayatında ve toplum problemlerinin çözümünde ma­ntık açıdan bir çok problemin çözümünde kolaylık sağlar. Demek oluyor ki matematik eğitimi ilköğretimde en önemli derslerden biridir. İlköğre­timde matematik dersinin bir çok amaci vardır. Matematik dersinin amacı eğitim – danışma ve öğretimdir.
Matematik dersini çalışmakla öğrenci:

• 
  derse karşı ilgiyi, yaratıcı ve yapıcı düşünmeyi, estetik duyguları ve mantıklı düşünmeyi, ilk matematik bilgiler ise öğrencide soyut (abstrakt) ve eleştirel düşünme yollarını geliştirir.
  
• 
  sayılarla ilgili aritmertik işlemler, büyüklüklerin kıyaslaması ve de­ğişik geometrik şekilerin irdelenmesi, öğrencilerde yatatıcı ve uyum duyguları geliştirir
  
• 
  moral ve sosyal açıdan ileri bir seviyeye ullaşır. Öğrenciler mate­ma­tik dersini çalışmakla doğru sonuçlara, bununla birlikte yeni bu­luşlara ulaşırlar. Buluşlar kesinlik isteyen sözlü anlatımlarla anlatılır. Bu tür çalışmalar öğrencilerde farklı düşüncelerin ortaya çıkmasına neden olur. Farklı düşünceler ise öğrencide eleştirel ve estetik düşünmeyi geliştirir.
  
• 
  eğitimin diğer alanlarında ortaya atılan beceri ve duyarlılık _eğilimleri geliştirir.
  
• 
  matematik bilgisi tüm diğer bilimlerin esasını oluşturduğuna göre, eğitimin diğer alanlarındaki bilgilerini pekiştirir.
  

İlköğretim birinci sınıfında okuyan öğrencilerin matematik bilgileri olmadığı bilindiğine göre bir çok hallerde matematiğin esas bilgileri örneğin küme, bağıntı, sayı, geometrinin farklı kavramları gibi.kavramlar verilmelidir. İlköğrenim birinci sınıf matematiği öğrencinin yaşadığı ortamla sıkı bir ilşkisi vardır. Matematik dersindeki bilgiler öğrenciye cisimlerin benzerlik, farklılık ve cisimler arası ilişkileri kavramlarına dayanır. Söz konusu becerileri öğrencilere okul tarafından iyi çalışma ortamı, öğretmen tarafından uygulanan yeni metodoloji yöntem ve iyi bir çalışma ile gerçekleşebilir.

HEDEFLER
Birinci sınıf matematik eğitiminin en önemli amacı öğrencilerin gelişim düzeylerini ve düşünme yeteneklerini geliştirmektir. Öğrenciler:

• 
  matematikte inşa edilen diğer kavramları anlayabilmeleri için kü­me kavramı ile tanışmalı,
  
• 
  küme elemanları arasındaki karşılaştırma işlemini kavrayabil­me­leri,
  
• 
  sayı kavramını farklı miktarların oranı olarak kıyaslama özelliğini kavrayabilmeleri,
  
• 
  1 – 20 ’ye kadar sayılarla yapılan basit toplama ve çıkarma işlem­leri ve ilişkleri kavrayabilmeleri,
  
• 
  sayısal eşitlik ve eşitsizlik işlemleri ile yapılan bazı problemlerin çözümlerini yapabilmeleri,
  
• 
  boşlukta ve düzlemde hareket kavramını kavrayabilmeleri,
  
• 
  düz­lem ve boşluk kavramını kavrayabilmeleri,
  
• 
  farklı düzlem ve boşluk şekillerin özeliklerini kavrayabilmeleri, sı­nıflandırabilmeleri ve anlatabilmeleri,
  
• 
  geometrik araçları kullanabilmeleri,
  
• 
  cisimlerin ölçülmesinde ölçme süreci olarak ölçmeyi ve ölçme birimlerini tanımaları,
  
• 
  verilerin toplanmasında, verilerin sıralamasını ve bazı verilerin gös­terilmesini bilmeler gerekir.
  

DERS İÇERİĞİ, AMAÇLAR VE DAVRANIŞLAR
İçerik kategorileri: 1. Küme ve bağıntılar

2. Aritmetik ve cebir

3. Geometri ve ölçme

4. Verilerin işlenmesi

1. KÜME VE BAĞINTILAR ( 20 ders )
Altkategoriler	Program içeriği		Genel amaçlar	Özel amaçlar		Davranışlar
1.1. Kümeler 1.2. Bağıntılar	Küme kavramı (Bir özelliği ortak olan cisimler topluluğu). Kümelerin diyagram ve cetvel olarak gösterimi. Verilen kümeleri oluşturan elemanların ortak özelliğini keşfetmek İçinde – dışında, üzende – altında, önde – arkada, aşağıda –yukarıda, sağda-solda-arada, büyüklük- küçüklük ve uzunluk – kısalık kavramları. İki kümenin elemanları arasındaki ikililerin (çiftlerin) oluşumu. Daha çok, daha az, bu kadar kavramları.		Öğrenciler: aynı özelikteki cisimlerin bir topluluğu olarak kümelerin oluşumunu bilmeleri, kümelerin farklı şekilerde gösterim şekilerini bilmeleri, kümelerle yapılan işlemlerle alt küme ve birleşim işlemini bilmeleri, cisimlerin büyüklük,uzunluk, ağırlık, kalınlık v.b özeliklerine göre tanımaları gerekir.	Öğrenciler: kümeyi oluşturan cisimlerin ortak özeliklerini sözlü olarak anlama alışkanlığını, kümeyi oluşturan cisimlerin özeliklerinin sözlü anlatı alışkanlığını, kümeyi oluşturan elemanların özeliğine göre ayırd etmelerini örneğin: renk,şekil büyüklük bakımından söz konusu özeliklere sahip olmayan cisimleri fark etme alışkanlığını, kümeleri cetvel ve Ven diyagramları şeklinde gösterme alışkanlığını, kümeleri alt kümelerin özelikliğini söyleyerek oluşumunu ( kümeyi oluşturan aynı renkteki üçgenlerin alt kümesi) gösterme alışkanlığını, iki kümenin elemanlarından yeni bir kümenin oluşum alışkanlığı, daha küçük, daha büyük,bu kadar daha büyük ve bu kadar daha küçük kavramlarını ayırd etmeleri ayrıca <, =, > işaretlerinin doğru olarak yapabilme alışkanlığı kazandırmaktır .		Öğrenciler: küme ve kümeyi oluşturan eleman kavramını tanımaları, kümeyi oluşturan elemanların belirlemesini ve özeliklerinin sözlü açıklamasını bilmeleri, kümeleri cetvel ve Ven diyagramları şeklinde gösterimini bilmeleri,verilen iki kümenin elemanlarından yeni bir kümenin nasıl oluşacağını bilmeleri, daha çok, daha az,bu kadar,daha uzun,daha kısa,daha hafif,daha ağır,daha ince ve daha kalın kavramlarını ayırd etmelerini bilmeleri gerekir.
2 . ARİTMETİK VE CEBİR
2.1. Doğal sayılar 1 – 20’ye kadar ve “0” sayısı 2.2. 1 – 20’ye kadar yapılan işlemler ve özelikleri 2.3. Eşitlik ve eşitsizlikler		1 den 9’a kladar sayıların (eleman sayısı bu kadar olan kümele ve önceki sayıdan 1,2,3,… için daha daha büyük olan sayı ) anlamı ve yazılması. 1 den 9’a kadar sayılarla yapılan toplama ve çıkarma işlemi. “Sıfır” ve “on”sayısının anlamı ve yazılması. 1 den 10’a kadar sayıların karşılaştırması ve sıralaması. < , = , > işaretleri Önceki ve sonraki sayılar (verilen sayıdan bir sayı için küçük ve bir sayı için büyük olan sayı ). Sayı ekseni ve sayıların gösterimi. 11’den 20’ye kadar sayıların anlamı ve yazılması. 20’ye kadar sayıların karşılaştırması ve sıralaması; sayı ekseninde gösterimi. Sayıların toplanması (10 sayısına tamamlaya rak). Sıra sayıların anlamı Toplama işleminin tersi olan çıkarma ilemi. Onluk bozmadan çıkarma işlemi Örnek: 15 – 3; 18 – 12. 10 sayısının özeliğinden yararlanarak yapılan çıkarma işlemi. Örnek : 14 – 8 = 10 + 4 – 8 = 2 + 4 = 6 Toplama işleminin özelikleri. Sıfırla toplama işlemi, toplamanın değişme ve birleşme özelliği.	Öğrenciler: 1 – 20’ye doğal kadar sayıları tanımaları ve anlamaları,yazabilmeleri ve karşılaştırma işlemini yapabilmeleri, Toplama ve çıkarma işlemlerini bireer ters işlem olduğunu anlamaları, Toplama ve çıkarma işlemlerinin özeliklerini bilmeleri, Toplama ve çıkarma işlemlerini günlük hayata uygulayabilmeleri, Iki aynı sayının farkı olarak sıfır sayısını anlamını anlayabilmeleri, basit sayısal eşitlik ve eşitsizliklerin çözümleriyle tanışmaları, basit eşitlik ve eşitsizlikle ilgili problemler in çözümlerini uygullayabilmeleri gerekir.		Öğrenciler: doğru olarak 1 – 20’ye kadar sayıları okuyabilmlerei ve yazabilmeleri alışkanlığını, sayıları karşılaştırabilmeleri ayrıca sayıları küçükten büyüğe ve büyükten küçüğe sıralama kavramı alışkanlığı, verilen bir sayının önceki ve soraki syılısını bulma alışkanlığı, sayıları sayı ekseninde gösterme alışkanlığı, < , = , > işaretlerini doğru olarak kullanabilme alışkanlığı, sayma sayıların özeliklerini anlayabilme ( bir, iki,.. sayıları ve birinci, ikinci,.. kavra­mları­nın farkını anlayabilmeleri) alışkanlığı , 1 – 20’ye kadar sayılarla yapılan toplama işleminini on sayısını geçmeden,tamamlayarak ve geçerek yapabilme alışkanlığı, 1 – 20’ye kadar sayılarla yapılan çıkarma işlemini onluk bozarak ve bozmayarak yapabilme alışkanlığı, toplama işlemini sayı ekseninde yapabilme ve gösterebilme alışkanlığı , ikiden fazla sayını toplama işlemini, toplamanın değişme ve birleşme özeliğini kullanarak yapabilme alışkanlığı, toplama ve çıkarma işleminde sıfırın etkisiz eleman özeliğini görebilme alışkanlığı, a + = b, - a = b , eşitliklerini ve a + > b , a + < b , - a > b , - a < b eşitsizliklerin çözümünü alışkanlığı, eşitlik ve eşitsizlikle ilgili sözlü problemler çözme alışkanlığı kazandırmaktır.	Öğrenciler: 1 – 20’ye ve 20 – 1’e kadar sayıları saymaları bilmeleri, 1 – 20’ye kadar sayıları yazmaları bilmeleri, söz konusu sayı­ların karşılaştır­masını,sayı ekse­ninde gösterimini ve doğru olarakı <, =, > işaretlerin kullanımını bilmeleri, 1 – 20’ye kadar sayıların toplanmasında on ’a tamamlamayarak,tamamlayarak ve on sayısını geçerek yapabilmeleri, 1 – 20’ye kadar sayılarla yapılan çıkarma işlemlerini onluk bozmadan ve bozarak yapabilmeleri, önceki ve sonraki sayıların nasıl bulunduğunu bilmeleri, verilen sayıdan bu kadar için daha büyük ve daha küçük sayıların nasıl bulunacağını bilmeleri, a + = b , - a = b , a + > b , a + < b , - a > b , - a < b şeklkindeki eşitlik ve eşitsizlikleri çözebilmleri ve basit problemlerde uygullayabilmelerini gerekir.
3. GEOMETRİ VE ÖLÇME ( 60 ders )
3.1. Yönlendirme 3.2.Geometri şekilleri 3.3.Ölçme		Boşlukta yönlendirme. Cisimlerin çeşitli konumlarının boşlukta belirleme özelliği, Eğri ve doğru çizgiler. Doğru ve doğru parçasının anlama özeliği. Geometri – katı cisimler (Top, silindir, dikdörtgen prizma, piramit, koni). Üçgen, kare, dikdörtgen ve dairenin alanını belirleme özeliği. Kırık ve kapalı çizgiler (üçgen, kare, dikdörtgen, çember ve daire). Doğru parçaların ölçülmesi ve karşılaştırması (daha uzun, daha kısa ve eşit uzunluktaki doğru parçalar ). Geometrik cisimlerin boyutlarının ölçülmesi. Simetri ve simetri doğrusu kavramı Kütlelerin ölçülmesi (daha ağır ve daha hafif kavramları )	Öğrenciler: cisimler ve diğer objeler arasındaki konumların belirlemesini belirleyebilmeleri, farklı doğrullarla,düzlemsel geometrik şekilerle ve özelikleriy le tanışmaları, eksen simetrisi ile tanışmaları, uzunluklar ın ölçme işlemi ve verilerin karşılaştırması ile tanışmaları gerekir.		Öğrenciler: önde, arkada, alta, yüksekte, solda sağda, içinde, üzerinde, alta ve üste kavramlarını benimseme alışkanlığı, çeşitli ağ ve labirintler çizebilmeleri ve çözüm yolları verebilmeleri, çözüm yollarına göre hareket edebilme alışkanlığı, düz, eğri, kırık, açık ve kapalı çizgileri çizebilme alışkanlığı, üçgen,dikdörtgen,kare,çember, ayrıca söz konusu geometrik şekilerin alanlarını belirleyebilme alışkanlığı, üçgen,dörtgen,çember,… gibi düzlemsel geometrik şekilerin alanlarını, ayrıca üçgen,dörtgen,çembersel cisimleri çevreleyen çizgiler arasındakı farkı belirleyebilme alışkanlığı, küp,dikdörtgen prizma ,küre, silindir, piramit,ve koniyi tanımaları, ayrıca söz konusu cisimlerin tepe, ayrıt ve yanal yüzlerini belirleyebilme alışkanlığı, serbest elle, cetvele ve patronla değişik geometrik cisimleri çizebilme alişkanlığı, geometrik şekilerin modellerini kartondan, geometrik cisimlerin modellerini ise karton, plastik, macun ve killi boya ile yapma alışkanlığı doğru parçalarını, geometrik şekilerin ayrıt uzunluklarını standard olmayan (kalemle, karışla, adımla, v.b) ölçü birimlerle ölçme alışkanlığı kazandırmaktır.	Öğrenciler: cisimlerin ve nesnelerin konumları (önde, arkada, alta, yüksekte, solda sağda,içinde,üzerin de, alta ve üste) kendilerine ve nesnelere göre belirleye- bilmeleri ve uygullayabilmeleri, Düzlemde ve uzayda beli sınırlar içinde uygulayabilmeleri, doğru parçasını,doğruyu, doğru ve eğri çizgiyi, açık ve kapalı doğrultuları ayırt etmeleri ve çizebilmeleri, üçgeni,dikdörtgeni, kareyi, çemberi ve daireyi tanımaları, dikdörtgen prizmayı, piramidi, küreyi, silindiri,ve koni gibi farklı geometrik cisimleri tanımaları, doğruya göre simetrik olan ve olmayan cisimleri tanımaları, doğru parçaların ve geometrik cisimlerin ayrıt uzunluklarını standard olmayan (kalemle, karışla, adımla v.b.) ölçü birimleri ile ölçmesini bilmeleri gerekir.
4 . VERİLERİN İŞLENMESİ ( 15 ders )
		Verilerin cetvel, şekil ve sütun grafikleri	Öğrenciler: verilerin işlenme işlemi tanışmaları, verilerin farklı gösteriş şekileri ile gösterimini anlamaları gerekir.		Öğrenciler: basit verilerin sınıflandırmasını, öğrencilerin doğum tarihlerini aylara göre toplama işlemi alışkanlığı kazandırmaktır. verilerin cetvel, şekil ve sütun grafikleri ile gösterme alışkanlığı, cetvel, şekil ve sütun grafikleri okuyabilme değerlendirmesini yapabilme alışkanlığı kazandırmaktır.	Öğrenciler: bazı basit verilerin toplama ve sınıflandırma işlemlerini bilmeleri gerkir

ÖĞRETİM YÖNTEM VE TEKNİKLERİ
Öğretmen pratik çalışmalarda çalışma yaprakları,plastik macun, kili boya ve başka gereçlerin kullanımına önem vermelidir. Ayrıca, problem­lerin seçiminde daima öğrencilerin günlük yaşantılarını göz önünde tutumalıdır. Problemler, öğrencinin kendi yaşantısından, çevredeki çeşitli iş alanlarından alınmalıdır. Bu tür etkinlikler,öğrenmeyi zevkli ve kolay hale getirir. Öğretmen daha çok sözlü problemlere önem vermelidir. Pro­blemler öğrencinin istekle çözeceği nitelikte olmalıdır. Bu durumda öğren­ciler günlük hayataki problemlerin çözümünde matematik dersinin önemini ve rölünü anlamış olacaklardır.

Birinci sınıfta matematik bilgisinin esasını küme kavramı oluşturur. Küme kavramı öğrencilere bir kaç basamakta verilmesi gerekir. Başlan­gıçta küme kavramı yakın çevredeki araçlar- gereçler,eşyalar, ve şekiller bir araya getririlerek topluluk ve yığın sözcüklerin anlamlarından baş­la­nıp oluşturulmaya çalışılır.Daha sonra kümeyi oluşturan elemanların öze­likleri ve nitelikleri göz önüne alınır.Öğrenciler bu kavramları gözlem ya­parak öğrenmeleri gerekir. Bunun için her zaman farklı büyüklülte renkli yapraklar kullanılmalıdır. Sonunda da aynı özelikteki nesneleri ya da cisimleri kümeler şeklinde gösterimi, cetvel ve Ven diyagramları halinde farklı şekilerde gösterilir. Bu şekilde öğrenciler kümeyi belirlemek için kümeyi oluşturan elemanların aynı özeliklerinin belirleme sürecini öğrenmiş olur.

İkinci esas kavram bağıntı kavramıdır. Küme kavramı, sayılar ara­sın­daki ilişkilerin kavratılmasında bir araç olarak kullanılır. Başlangıçta kü­meyi oluşturan varlıkları, biçim ve renk bakımından çiftler oluşturarak, sonra da önde arkada gibi kavramların sıralaması (örneğin şekil, renk, bü­yüklük ya da cisimlerin bir başka özeliğine göre); daha sonra da aynı özelikteki elemanları oklarla birleştirerek, sonunda da elemanların öze­lik­lerine bakmadan bağıntı kavramı verilir. Bire bir ya da çiftler oluştur­ma yönteminde daha çok, daha az, bu kadar kavramları işlenir.Öğrenciler söz konusu kavramları öğrenmekle sayıların ve farklı büyüklüklerin karşılaştırmasının ön hazırlığını yapmış olacaktır.

Birinci sınıf matematik dersinin en önemli amacı öğrencilere doğal sa­yılar kavramını vermesidir. Sayılar kavramı soyut bir kavram olduğu­ndan, kavramın öğrencilere kazandırılması için fizksel nesnelere örneğin pratik örnekler ve didaktik araçlar kullanılmalıdır. Öğretmen sayı kavra­mını verirken kendini yanlız fiziksel nesneleri gösteren resimlerle sınır­layamaz. Öğrenciler için resim kavramı çok soyut bir kavramdır. Öğren­ci­ler matematik kavramlarını öğrenirken küçük fakat emin adımlarla, bir sü­reklilik içinde, yeni kavramlar benimseyerek ve anlayarak yapılmalıdır.

Sayıların toplama işlemi, küme kavramına ve kümelerin birleşme işle­mine dayanır. Arakesiti boş olan iki küme arasında yapılan işlemin adla­ndırmasını bir yana bırakarak, yalnız sayıların miktarı göz önünde bulundurarak, sayıların toplama kavramına ulaşılmış olur. Toplama işlemi ile ilgili alıştırmalardan sonra öğrenciler sözlü problemlerin çözü­m­lerine geçebilir. Aynı şekilde öğrenciler problemlerin çözümlerini ve elde edilen sonuçları tartışabilir. Çıkarma işlemi, toplama işlemine bağlı olarak anlatılması önerilir. Toplama işlemi çıkarma işleminin bir ters işlemidir. Sıfır sayısı kavramı ise iki aynı sayının farkı olarak veril­melidir.

Eşitlik ve eşitsizlik kavramları verilirken öğrencilerin gelişim düzeyi ve gereksinmelerine yanıt verecek düzeyde olması gerekir.

Diğer esas kavramlar geometri ile ilgili kavramlardır. Önde, arkada, yüksekte, alçakta, solda, sağda, içinde, dışında, üste, alta kavramlarına bü­­yük önem verilmelidir. Söz konusu kavramlar, öğrencinin doğadaki yönlendirmesini kolaylaştırır. Daha sonra eğri ve düz, açık ve kapalı çiz­giler arasındaki fark, kırık ve kapalı çizgilerin bir sonucu olan üçgen, dik­dörtgen, çember gibi düzlemsel geometrik şekillerin alanları arasındaki farkın kavranmasına dikkat verilmelidir.

Programın amaç ve davranışları, öğrencilerin gelişim düzeyleri de dikkate alarak matematik dersine karşı olumlu tutum geliştirecek nitelikte olmalıdır.

METODOLOJİK YÖNERGELER
Okul öğrencide matematik dersine karşı ilgi alanını, yaratıcı ve este­tik düşünmelerini adım adım geliştirecek nitelikte bir ortam yaratmalıdır.

• 
  Birinci sınıf matematik dersi, özellikle soyut ve konuşma şeklinde olmamalıdır. Çünkü matematik dersi özde olarak anlam ve ba­ğıntıları açısından soyut bir kavramdır. Öğrencilere matematik ko­nu­ları öğretilirken oyun ve deneylerden yararlanılır. Öğrenciler ma­tematik dersinde edindikleri bilgi ve becerileri günlük hayatta kar­şılaştıkları problemleri çözmede kullanabilecek nitelikte olma­lıdır.
  
• 
  Matematik konuları ön koşul bir yapıya sahiptir. Matematik’teki ko­nularını bir kereden tümüyle anlamak mümkün olmadığından ön­ğrenciler matematik dersine ait bilgileri spiral şeklinde ge­liş­tirmek zorundadır. Matematikte herhangi bir kavram, onun ön ko­şullu durumundaki diğer kavramlar kazandırılmadan verilemez. Kü­çük küçük matematik konuları birleştirerek ön koşul durumun­daki diğer kavramları kazandırmak iyi bir yol oluşturur. Bu şe­kil­de matematik bilgiler daha kolay benimsenir, pekiştirilir ve ön ko­şul durumundaki matematik kavramlar için bir ön hazırlık ger­çekleşir.
  
• 
  Teşvik matematik dersinin öğrenme anahtarıdır. Demek oluyor ki öğrencilere çalışma alışkanlığı kazandırmak için onları sistematik bir şekilde teşvik etmek ve çalışmalarında süreklilik kazandırmak, öğretmenin becerisine bağlı bir işlemdir. Söz konusu özellikler öğrencilerde mantıksal düşünmeyi hızlandırır.
  
• 
  Birinci sınıfta sayıları anlamakta ve sayılarla yapılan işlemleri ka­v­ra­makta öğrenciler arasında zeka açısından ferdi farklılıklar ola­bilir. Bu nedenle öğretmen öğrenciler arasındaki ferdi farklılıkları orta­dan kaldırmak için yöntemler aramalıdır. Öğrenciler ara­sın­daki zeka bakımından ferdi farklılıkları gidermek için bireysel ve küçük grup çalışmalara baş vurmak zorundadır.
  
• 
  Farklı yöntemlerle çözülen problemler teşvik edilmeli, ancak bu ya­ştaki çocuklardan herhangi bir ileri çözüm yöntemi bek­len­memeli. Onluk bozarak ve bozmayarak yapılan bileşik toplama ve çı­karma işlemli problemlerin çözümünde öğrencilere bir kaç çö­züm yolu verilmelidir.
  
• 
  Matematik eğitiminin amacı problemlerin çözümlerini mekanik olarak değil, konularını benimseyerek, problemleri ise istekle çö­zecek nitelikte olmalıdır. Matematik dersinde edinilen bilgi ve bece­rileri, öğrenciler her zaman günlük hayatta uygulayabilir halde olmalıdır.
  
• 
  Öğretmen birinci sınıfta “sterotip” ve “öğretmen merkezli” eğitim yön­temini asla kullanamaz. Söz konusu yöntem öğrencinin etki­n­­liğini ve anlama eğilimini zorlaştırır. Matematik işlemlerin kavra­tılması amacı ile öğrencilere verilecek problemler daima prob­lem­lerin çözümü için kullanılacak işlemlerin daha önce kavra­tılmış olmasına dikkat edilmelidir. Problemler gereği kadar açık olmalı, aynı zamanda öğrencilere bir takım bilgiler kazandırmak amacı taşımalıdır.
  

Matematik öğretmeninin başarısı yukarıda belirtilen metodolojik yö­nergelerden başka eğitimin gerçekleştiği ortamda başka uygulanan mate­matik eğitim sistemi, iyi ders kitapları, öğretmenlerin iyi eğitimi ve ku­llan­dıkları öğretim.tekniklerini yakından ilgilendirir.

DEĞERLENDİRME
Değerlendirme,eğitim etkinliklerinin ayrılmaz bir parçasıdır. Eğitim­de değerlendirme, öğrencilerin eksik yanlarını saptamak, başarılarını tes­pit etmek, onları belli programlara yönlendirmek, başvurulan öğretim yö­n­te­minin etkinliğini anlamak,kullanılan programın uygun olup olmadı­ğını belirlemek gibi amaçlarla yapılır. Öğrenci başarısını değerlen­dir­mede öncelikle programla öngörilen amaçlara ne derece ulaşıldığı ya da davranışların ne ölçüde kazanıldığının saptanmasıdır.
Davranışlar
Öğrencilerin davranış düzeyleri genel olarak üç basamakta değer­lendirilir.
1. seviye – Öğrenci başarısını değerlendirmede öncelikle öğrencinin pro­gramda belirtilen amaçlara ne derece ulaştığının saptamasıdır. Öğren­ciler geçilen derslerin benimsenmesinde müsade edilen alt sınır ( mi­ni­mum) % 40 olmalıdır. Söz konusu düzeye sahip öğrenciler, sınırlı sayıda matematik yöntem kullanarak ve öğretmenin yardımı ile her zaman matematik problem ve konularının açıklamasını yapabilen öğrencileri kapsar.

2. seviye – Burada dersleri benimseme sınırı %50 - % 80 arasında de­ğişir. İkinci basamak bilgisine sahip öğrenciler matematik problem ve ko­nullarını öğretmenin sınırlı yardımı ve çok olmayan matematik yön­tem ve hattalarla çözebilen öğrencileri kapsar.

3. seviye – Burada derslerin benimseme sınırı % 80 ‘nin üzerindedir. Bu düzeydeki öğrenciler en yüksek (maksimum) bilgi düzeyine sahip olan öğrenilerdir. Üçüncü basamak bilgisine sahip öğrenciler, matematik problem ve konularını farklı matematik yöntemlerle çözer, problerin analizini yapar,verilerin değerlendirmesini ise çok yüksek bir düzeyde mantıklı, açık ve süreklilik içinde bağımsız olarak yaparlar.

ÖLÇME VE DEĞERLENDİRME ŞEKİLLERİ
Ölçme ve değerlendirme süreci programda öngörülen amaç ve dav­ra­nışlara uyum içinde yapılması önerilir. Öçme ve değerlendirme işlemi eği­timin amaçlarına ve öğretim gerçeklerine uygun olmalıdır. Öğren­cilerin bilgi başarısını değerlendirmede aşağıda belirtilen elemanlar ile saptanabiliri

• 
  Sözlü yanıtların değelendirmesi;
  
• 
  Sınıftaki etkinliklerin değerlendirmesi;
  
• 
  Grup çalışmaları sırasındaki yardımlaşma değerlendirmesi;
  
• 
  Ev çalışmalarının değerlendirmesi;
  
• 
  Belirli konullar için test değerlendirmesi;
  
• 
  Ünite sonundaki test değerlendirmesi;
  
• 
  İlk yarı yıl sonunda test değerlendirmesi;
  
• 
  Yıl sonundaki test değerlendirmesi v.b.
  

Yıl sonunda genel not, aşağıda belirtilen değerlendirmelerin ortala­ması olarak hesaplanmalıdır.

• 
  Sözlü değerlendirme % 25
  
• 
  Testler % 50
  
• 
  Sınıftaki etkinlik değerlendirmesi % 15
  
• 
  Ev çalışmaları değerlendirmesi % 10
  

DERSLER ARASI İLİŞKİLER
Birinci sınıf matematiğin aşağıdaki derslerle yakın ilişkisi vardır.

• 
  Ana dili – Matematik anlatımların konuşma diline “Çevirisi”.
  
• 
  Gizel sanatlar – Düz ,eğri,açık,kapalı eğrilerin ve çeşitli geometrik çekilerin çizimleri;
  
• 
  Beden Eğitimi ve spor – Uzayda yönlendirme (önde - arkada ve sağ - sol ve hareketler; yüksek atlama v.b. çeşitli ölçme işlemleri ;
  
• 
  Ev işi – Kartondan,kili boya ve plastık macundan çeşitli geome­trik cisimlerin yapımı v.b.
  

Ders Kaynakları:
Türkçe kaynaklar:

İlköğretim Matematik Ders Kitabi 1, Yazarlar: Bilgi Kılıçoğlu, Sevda Micozkadıoğlu, Devlet kitapları, Baskı: Turk Tarih Kurumu Basım Evi, Ankara 1999