1 ÇocukluğUM
Yüklə 0,98 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- RUBAİ
- İBRAHİM HAKKI VE ŞEYH FAKİLULLAH
BİR MÜSEDESTEN Menemki kaafile salr’ı kerban’i gamem Misafiri reh’i sahraya mihnetü elemen Hakir bakma bana kimseden sığınma ….. Fakiri petşah asa gedayı muhteşemen. FUZULİ
Gedayı muhteşem : Muhteşem yoksul. Eğerçi müflis : İflas etmiş, bitkin. LEYLA İLE MECNUN Tutsam talebi hakikate rahı mecaz Efsane bahanesi ile etsem raz Leyli sebebi ile vasfın etsem ağaz Mecnun diliyle etsem izharı, niyaz. FUZÜLİ
Paramız yok ki bir güzel sevelim Şarapta yok ki içerek haykıralım Demek günaha girmenin yolu yok Çaresiz kalkalım namaz kılalım. ÖMER HAYYAM
Dün gece başım dumanlı meyhanedeydim Baktım bir ihtiyar küp yüklü bulut Dedim koca ihtiyar Allahtan kork Dedi Allah kerimdi içte dilini tut.
O uygun dostlar gittiler bir, bir yok oldular Hepsi ecelin ayağına baş koydular Hepimiz ayni mecliste içtik Onlar biraz daha evvel sarhoş oldular. ÖMER HAYYAM RUBAİ Mecnun oda yandı şulei ah ile pak Vamık suya battı eskten oldu helak Ferhat hevesle yele verdi ömrün Hak oldular onlar menem imdi ol hâk.
Her dikli es’iri gamı hicran olmaz Şayestei zevki faslı canan olmaz Her derkti var var dermanı veli Biderdlerin derdine derman olmaz. FUZULİ
Ey seraser aleme sultan süleymanim baba Tende canım canımın içinde cananım baba Bayezid’ine kıyarmısın benim canım baba Bi günahım hak bilir devletlü sultanım baba. Hak talaa kim cihanın şahı etmiştir seni Öldürüp ben kulunu göldürme sahim düsmeni Gözlerim nuri oğullarımdan ayırma beni Bi günahım hak bilir devletlü sultanım baba. MÜTEVEFA ŞEHZADE BAYEZİD KANÜNİ’DEN BAYEZİD’E Ey dema dem mazhar’ı tuğyanı isyanım oğul Takmayan boynuna hergiz tavk fermanım oğul Ben kıyarmıyım sana bağışlarım gelsen yola Bi günahım dime bari tevbe kıl canım oğul.
Sen ki istığfar edersin biz affetsek nola Bayezidim suçu bağışlarım gelsen yola Bi günahım dime bari tevbe kıl canım oğul. KANÜNİ SULTAN SÜLEYMAN
Seyrolup raksı yine dilberi müntazların Yine afaka çıkar …… sazların Cana ateş bırakır şulesi avazların Müjdeler gülşene ….. vaktı çıragan geldi. NEDİM
Zahirde eğerci cümleden ednayız Erbabı nazar yanında ….. alayız Saymazsa hisabı nola ahbap bizi Biz zümre-i sair anda müstenayız. NEDİM
Bir civan kaşı sarık sarmış efendim başına Sürme çekmiş itri şahiler sürmüş kaşına Şimdi girmiştir dahi tahminimde on beş yaşına Gül yanaklı gül, gül kerrakeli mor hareli. NEDİM
Rakkas bu halet senin oynunda mıdır? Âşıkların günahı boynunda mıdır? Doymam sebi valsına şebı Rüze gibi Ey sim beden sabah koynunda mıdır? ŞARKI Erişti Nev bahar eyyam açıldı gülü Gülşen Çeragan vakti geldi lalezarın didesi Ruşen Cemenler döndü ruy’ı yare rengi lale va gülden Çeragan vakti geldi lalezarın didesi Ruşen.
Yakıştı zülfu huban zemine saçlı sümbüller Neva zas olmadan bir şevk ile aşüfte bülbuller Çerağın vakti geldi lalezarın didesi rüşen. NEDİM
Sakıya meclise gel cismine gelsin canım Ahdiler tevbeler ol sagare kurban olsun Ayagın sakınarak başma aman sultanım Dükülen mey, kırılan şişei rından olsun.
İller emsin o şeker lebleri de ben durayım Bari lütfeyle a zalim bircik yüz süreyim Payin olmazsa eğer güsei deman olsun NEDİM
Dinle sana bir nasihat edeyim Hatırdan, gönülden gecici olma Yiğidin başına bir iş gelirse Onu yadellere açıcı olma.
El iki söylerse sen birin söyle Elinden geldikçe iyilik eyle Hatıra dokunup yıkıcı olma. El arifdir yoklar senin bendini Dağtırlar tazağını fendini Alçaklar otur gözet kendini Katı yüskelerden ucucu olma. Karacaoğlan söyler sözün başarır Aşkın deryasını boydan aşırır Seni her mecliste küçük düşürür Kötülerle konup göcücu olma. GELİNLE KIZ Sabahtan uğradım kıza Boyu selvi dala benzer Yanında bir gelin vardı Al yanağı bala benzer.
Kızsa meleklerden biri Gelin al çimenli koru Kız tomurcuk güle benzer Gelinin lebleri beste Kız düşürdü beni hasta Gelin şeker şerbeti tasta Kız petekte bala benzer Gelin güler için için Kız geline bulur suçun Gelin örselenmiş saçın Kızın ipek tele benzer Gelin dedin aştır yüzün Hiç menendi yoktur kızın Karacaoğlan ikinizin Kapınızda kula benzer KARACAOĞLAN
Siyah ebrulerin duruben çatına Gamze oklarını âşık a atma Sana gönül verdim beni ağlatma Benim gözüm nuru gönlüm süruru.
Mazul olmuş beyler gibi dönerim Efendim derd ile yolun gözlerim Benim gözüm nüru gönlüm süruru. Yemeden içmeden kulli biriyim Senden ayrılalı cansız diriyim Sinem üstünde bir kuru deriyim Benim gözüm nüru gönlüm süruru. KUL MEHMET
Şu karşıdan gelen dilber Gelir amma neden sonra Bir selama kail oldum Verir amma neden sonra.
Balında öten bülbüller Bize tan eyleyen dilber Çürür amma neden sonra. Gördüm yârimin yüzünü Öptüm dostumun gözünü Aradım buldum izini Buldum amma neden sonra. Kolumdan uçurdum bazı Yeter ettin bana nazı Âşık Ömer’in niyazı Geçer amma neden sonra. ÂŞIK ÖMER KOŞMA
Gelha güzel gel ha methin söyleyim Ağzın şeker dudakların bal gibi Yaşta küçük ama boyda münasip Sılınıyor bir fidanca dal gibi Kalem aldım kaşlarını çatmaya Hicap ettim adın su al etmeye Baban seni az pahaya satmaya Bakıp durur bin Liralık mal gibi. Gezdireyim yeşil ilen alınan Besleyeyim şeker ilen balınan Baban seni bana verse malınan Koklardım yeni açmış gül gibi. Hezele de Dadaloğlu hezele Mehlem eyle gel yaramı tazele Ak saray gerekir böyle güzele Çalışırdım on halayık kul gibi. KOŞMA Dostun bahçesinden yada geçmesin Kurutur ha nazlı dilber kurutur Senin sevdan yüreğimde yağ koymaz Eritir ha nazlı dilber eritir.
Başta kalmaz köç yiğidin yatağı Korkum bir kötüye değer eteği Beri durha nazlı bilber beri dur. Dadaloğlu derki ben ne yapayım Hangi din hak ise ona tapayım Eğilde bir alyanaktan öpeyim Beri durha nazlı dilber beri dur. DADALOĞLU
Tutam yar elinden tutatam Çıkam dağlara dağlara Olam bir yareli bülbül İnem bağlara bağlara
Bu dünyü kimseye kalmaz Yar adını desem olmaz Düşer dillere dillere Emrah eder bu günündür Arsa çıkan tütünümdür Yare gidecek günümdür Düsem yollara yollara KOŞMA Ela gözlerini sevdiğim dilber Sen benim derdime deva bilmezsin Ya nice tabibsin yoktur ilacın Yürekte yaramı sarabilmezsin.
Kimseler çekmesin feleğin yayın Alıp harap ettin gönlüm sarayın Şimdi bir taşını koyabilmezsin Emrah eder boşa gitti sözlerim Muhabbeti can evime gizlerim Ne durursun ağlasana gözlerim Gitti kaş kara görebilmezsin. KOŞMA Sabahtan uğradım ben bir fidana Dedim mahmurmusun dediki yok, yoh Ak ellerin boğum boğum kınalı Dedim bayramıdır söyledi yoh, yok.
Dedim kalem nedir dedi kaşımdır Dedim on beş nedir dedi yaşımdır Dedim daha varmi söyledi yoh, yok. Dedim ölüm vardır dedi aynımda Dedim zulum vardı dedi boynumda Dedim ak sineler dedi koynumda Dedim sevebilsem söyledi yoh, yoh. Dedim Erzurum ne dedi ilimdir Dedim gidermisin dedi yolumdur Dedim Emrah nedir dedi kolumdur Dedim satarmısın söyledi yoh, yok. ERZURUMLU EMRAH
Vardım ki yurdundan ayak çekilmiş Yavru gitmiş ıssız kalmış otağı Camlar sikest olmuş meyler dökülmüş Sakiler meclisten çekmiş ayağı.
Hangi yerde görsem çeşmi gazali Avcılardın kaçmış ceylan misali Kaçmış dağdan dağa yoktur durağı. Laleyi sümbülü gülü hâr almış Zevk’u şevk ehlini ahu zar almış Süleyman tahtını sanki mar almış Gama tebdil olmuş ülfetin cağı Zihni derdi elinden her zaman ağlar Vardım ki bağ ağlar bağban ağlar Sümbüller perişan güller kan ağlar Seyda bülbül terk edeli bu bağı. BAYBURTLU ZİHNİ
Beni hor görme kardeşim İnleşir beraber yapardık balı Aynı var’dan var olmuşuz Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Aynı varlık her bedende Yarın mezara girende Sen toksunda ben aç mıyım? Kimi molla kimi derviş Allah bize neler vermiş Kimi arı çiçek dermiş Sen balsında ben çeçmiyim? Topraktandır cumle beden Nefsini öldür ölmeden Böyle emretmiş yaradan Sen kalemsin ben uç muyum? Tabiata Veysel Âşık Topraktan olduk kardaşık Aynı yolcuyuz, yoldaşık Sen yolcusun ben …. mıyım? ÂŞIK VEYSEL
Güneş gibi şahsım olsa Devlet gibi bahtım olsa Gazi gibi bahtım olsa Yine bana gelen olmaz.
Gazel döksem çağlar gibi Altın olsam dağlar gibi Kıymatımı bilen olmaz. Hazne dolu akçem olsa Türlü kumaş bohçam olsa Yalan dünya bahçem olsa Benden bir gül alan olmaz Talibi derki nolurum Mekan nerde bulurum Korkarım garip ölürüm Cenazemi kılan olmaz ÂŞIK TALİBİ
OSMANİYEDEN Alçak yerde tepecik kendini dağ sanır Bitmez işin anasanı uyku ağlatır Çengi ölüsu çalgı ile kalkar Deli devran sürer akıllı vakit bekler Deveci ile görüşen kapısını büyük açar Isıran it dişi göstermez İstediğini söyleyen istemediğini işitir Şeyh ucmaz mürüdü ücurur. ŞİNASİ
Ah yaktık şu mübarek vatanın her yerini Saçtık eflake kadar dünunu ateşlerini.
Vatanın bağrına düşman dayamış hançerini. Yog imiş kurtaracak bahtı sara maderini İşte can verdi vatan dinine hürriyetine. Buyurun …… musalla da hüda hürmetine Hakka karşı duralım er kişi niyetine. Düşmanın bağrına düşman dayadı hancerini Yog imiş kurtaracak bahtı kara mederini. NAMIK KEMAL’le DELİ HİKMET Bu şiiri baş kumandan Mustafa Kemal Paşa 1 inci BMM kürsüsünden okumuş ve sonunu şöyle bağlamıştır. Vatanın bağrına düşman dayarsın hançerini Bulunur kurtaracak bahtı kara maderini. MEYHANECİ Ağla aşık kanlar ağla Coşkun sular gibi çağla Gönlünü ateşle dağla Yar el koynunda yatıyor Kolu boynunda yatıyor. AKİF Beyden
Sen ölürsen anan ağlar İmam ıskatını bağlar Kurtlar, kuşlar, kırlar, dağlar Etini yer ölmeyi gör.
Kemik çıktı pare pare Can verip aldanma yare Senden geçer ölmeyi gör Gülnahal’den
Sen oldun cevrine dil s’ıken mahzun ben mahzun Felek gülsün sevinsin şimdi sen mahzun, ben mahzun Ölürsem görmeden millete ümit ettiğim feyzi Yazılsın sengi kabrimde vatan mahzun, ben mahzun. NAMIK KEMAL ŞAHSİYET Sende bul çaresini pare kazan mesut ol Deme menbus yabudider var zer dediğin.
Bakalım doğrumu laf ebesi her dediğin. Toplanıp ehli heva her biri bir söz çalar Çelebi böyle olur bizde konser dediğin. Yedi yüz kere yanılmak ne demek her …… Böyle olmaz o benim hafızım ezber dediğin. Mualla NACİ ÖMER
Tepeden nasıl iniyor bakın Şu kızın nişanlısı şanlıdır Yaradan nazarda esirgesin Koca dağı gibi delikanlıdır.
Nede hoş belindeki morlu şal Demedim ya ben sana bak da kal O kadarda bakma ziyanlıdır. Yakışıklıdır seviyor cihan Onu bende pek severim insan Benim olsa bari şu …… Olamaz ne çare nişanlıdır. Ne darıldın Ahmed’in oynaşı Darılır mı adama kardaşı Sana benziyor su dağın başı Ne zaman bakılsa dumanlıdır. Ne kadar kızardın ama aman Neden öyle başına çıktı kan Beri gel bayılma kızım heman Yüreğinde pek heyecanlıdır. Somurtup oturma darıl da git Bizi ihtiyara şikayet et Beni istemekte olan yiğit Daha anlıdır daha şanlıdır. Muallim NACİ ÖMER
Ahlak yolu pek dardır Tetik baş önün yardır Sakın hakkım var deme Hak yok vazife vardır.
Gövde senin can onun Sen öl ki o yaşasın Dökülecek kan onun. Ben, sen yoğuz biz varız Hm ağan hem kullarız Biz demek bir demektir Ben, sen ona taparız. Ne derece hizmetin Varsa odur kıymetin Kıymetim var deme ki Gerçek ola kıymetin. Millete ver canını Ocağını, şanını Bir âşık olsan bile Feda et cananını. ZİYA GÖKALP
İsmini bilmezdim fakat tanıdım Ne yosma bir çiçek takışı vardı Kızıl saçların ateş sanırdım Güneş nüru gibi yakışı vardı.
Göllere gölgeler düştüğü zaman Saçını çözüp de döktüğü zaman Saçını dalga düşüp akışı vardı. Hüsnünde bir eda vardı ki asiydi Beni harap eden o edasıydı Sevdalı gönlümün aşınasıydı Yüzüme bir şirin bakış vardı. RIZA TEVFİK
Zülmu alkışlayamam zalimi asla sevemem Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem Biri ecdadıma saldırdı mı hatta boğarım Boğamazsın ki Hiç olmazsa yanımdan kovarım Üç buçuk soysuzun ardında zağarlık yapamam Hele hak namına haksızlığa ölsem tapamam Doğduğumdan beri âşıkım istiklale Bana hiç tasmalık etmiş değil altın Lale Yumuşak başlı isen kim dedi uysal koyunum Kesilir belki fakat çekmeğe gelmez boynun Kanayan bir yara gördüm mü yanar ta ciğerim Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim Aldırma adam da geç git diyemem aldırmam Çiğnerim, çiğnenirim hakkı tutar kaldırırım Zalimin hasmıyım amma severim mazlumu. MEHMET AKİF HİCİV Çalış dedikçe şeriat çalışmadın durdun Onun hesabına bir çok hurafe uydurdun Sonunda birde tevekkül dedin sokuşturdun araya Zavallı dini onunla çevirdin maskaraya
Garbın efkarını, asarını düşman tanımak Yenilik namına vahy inse kabul eylememek.
Mezar mezar dolaşıp hasta baktıran sağlar. Bir baksana gökler uyanık, yer uyanıktır Dünya uyanıkken uyumak maskaralıktır. MEHMET AKİF
Çünkü biz bilmiyoruz evet bilseydik Çara yok gösteremezdik bu kadar sersemlik Ya açar Nazmı celilin bakarız yaprağına Yahut üfler geçeriz bir ölünün toprağına İnmemiştir hele kur’an bunu hakkıyle bilin Ne mazarlıkta okunmak nede fal bakmak için.
Levazımın bitivermiş değimli ekleyen O Başın sıkıştıkça kâfi senin o nazlı sesin Yetiş de kendisi gelsin ya hızırı göndersin Evinde hastalanan var borcudur bakacak Şifa hazinesi derhal oluk, oluk akacak Demek ki her şeyin ….. yanaşman ırgadın O Ya sen nesin mütevekkil yutulmaz artık bu. Hayır hayal ile yoktur benim alış verişim İnan ki her ne demişsem görüpte söylemişim Şu dur cihanda benim en beğendiğim meslek Sözüm odun gibi olsun hakikat olsun tek. MEHMET AKİF Tanrının yardım ve teveccühü ile birinci defterin sonuna geldik. Hamdü senalar olsun. D. N.
DURDU NEVRUZ’UN DERLEDİĞİ HİKAYE VE MENKIBELER
Sonradan yozlaştırıldığına bakmayın medrese, eğitim ve öğretimi önünde selam durulacak eğitim sistemidir. Düşünebiliyor musunuz sadece mum ışığında Kur’an-ı Kerim gibi dev eseri ezberlemek ve bilahare de tilavet etmek (okumak) aklın alacağı işlerden değil ama bir gerçektir. Medrese öğrencisi 4 m2 bir hücrede iki kişi yatar, ısınma kara ocakla karşılanır. Kalorifer ve soba hak getire. Yemekler, bugünkü gibi kalori hesabı filan yapılmaz. Hasılı, çok zor şartlarda medrese öğrencisi tedrisat yapar. Medrese öğrencisinin ilme katkısı da vardır. Örneğin; Fatih’in hocalarından Molla Gürani ve Molla Akşemsettin merhumları sayabiliriz. Molla Akşemsettin kuduz aşısını batıdan 438 yıl önce bulmuş lakin tanıtımını yapamadığı için mucit batı olmuştur. Emeviler ve Abbasiler döneminde İslamiyet en yüksek noktasına gelmiş. Fıkıh, hadis, akayit, mimari ve edebiyatta çok ileri gitmişler ama emri ilahi (Allah’ın emri) olarak İslam’daki ikilik taht ve post kavgasına dönüşmüştür ki ondan sonra gelişim durmuştur. Emeviler, Miraç’tan 100 sene sonra Kudüs’teki Mescid-i Aksa’yı yapmışlar ki gerek mimarı ve gerekse kullanılan malzeme bakımından dünyada tek eserdir. Esasen konumuz bir değildir. Medrese ve medresede eğitim öğretimdir. Biz bunlardan sadece bir tanesini izaha çalışacağız. Siirt’in Tillo bucağındaki Şeyh Fakilullah Medresesi’ni konu edeceğiz. Tillo Siirt 7 km mesafede mistik bir yerleşim yeridir. Burada da Şeyh Fakilullah’ın Medresesi ve bu medresenin öğrencileri vardır. Medrese Şeyhi ve öğretim üyesine müderris, öğrencisine talebe ve mezun olanlara da molla denir. Molla müderristen izin almadan medreseyi terk edemez. Ancak izinden sonra oradan ayrılarak yaşamını sürdürür. Medreseye yurdun her tarafından talebe gelir. Şeyh Fakilullah’ın talebeleri arasında Erzurumlu İbrahim Hakkı adında bir talebe vardır. İbrahim Hakkı medrese hayatını bitirip, şeyhinden izin alarak ayrılır. İbrahim Hakkı fen bilgileri, sosyal bilgiler ve biyoloji ilminde çok bilgilidir ki, marifetname denen muazzam eser onun kaleminden çıkmadır. Marifetname’de zamanın bilgilerinin hepsi vardır. İbrahim Hakkı, Tillo’dan ayrılmadan şeyhine bir türbe yapar ve bu türbeye halk deyimi ile nur doğdurur. Nur doğması Allah’ın kudretindedir ama İbrahim Hakkı türbenin doğusundaki dağlara adam boyundan yüksek duvar yapar. Duvarın bir noktasına bir pencere koyar. Türbenin kulesine de bir ayna yerleştirir. Sabahları güneş ufka dağılmadan önce en yüksek tepeleri aydınlatır ya işte İbrahim Hakkı bu varsayımdan hareketle güneşin ilk ışıklarını türbedeki aynaya aksettirir. Aynaya çarpan ışık şeyhin tabutunun başucuna kadar uzanır ki halk bunu nur sanır. Zamanla duvar yıkılmış, ışığın aksettiği pencere bozulmuş ve ayna eskimiş ki halk bunu kendi saygısızlığına bağlamaktadır. İbrahim Hakkı, memleketi Erzurum’a gider ve orada Itason kaleye kumandan olur. Kendisinin iki oğlu var Şakir ve Zakir. Şakir büyük, boyuna namaz kılar, dua eder ve kardeşini çekiştirir babasına. Zakir ise küçüktür ve atar yatar tiptendir. Her içenin başına geldiği gibi Zakir’in parası biter, veresiye içmeye başlar. Borç epey kabarınca baba meyhanecinin alacağını yollar. Zakir’e de harçlık verir. Zakir hemen meyhaneciye gider. Borcunu ödemek ister. Meyhaneci alacağının olmadığını söyler. Zakir ısrar eder ödemekte. Meyhaneci der ki: “Senin borcunu muhterem babanız ödedi” der. Zakir “demek babam benim içki içtiğimi biliyor” der. Özür dilemek için kaleye koşar. Baba ile Şakir oradalar her zamanki terane Zakir çekiştirilir. Zakir Baba özür dilerim demeden evvel “at şuradan kendini Zakir” der. Zakir kendini boşluğa bırakır. Gökte altı güvencin uçmaktadır. Zakir’le beraber yedi olur güvercin. Teklif daha evvel Şakir’e yapılır ama Şakir kendini boşluğa bırakamaz. Derhal Şakir babasından özür diler ama baba “ey Şakir harabet ehlini hor görme, definelere malik viraneler vardır” der. Bu söz, bugün de kıymetini korumaktadır. Hiç kimsiye aşağılık görmemek gereklidir.
İki bıçkın delikanlının karınları aç fakat ceplerinde para yok. Lokantaya girerler. Karnımızı tam doyuralım da hesap gelince hır çıkaralım diye konuşup, karar verdiklerini duyan yan masadaki bir bey garsonu çağırır. Şu masanın hesabını benim hesabıma ekleyin diye talimat verir. Bizimkilerin karnı doyunca hesap isterler. Garson da hesabı şu amca ödedi der. İki kişi selam çakarak tok karın olarak lokantadan ayrılırlar. Hikaye bu ya, delikanlılardan biri padişah diğeri vezir olurlar. Sarayın balkonundan caddeyi seyrederken bir ihtiyarın dilendiğini görürler. Dilenen adamı tanıyıp tanımadıklarını birbirine sorarlar. Neticede dilencinin bunların lokanta hesabını ödeyen adam olduğunda karar kılar, adamı saraya çağırırlar. Adama koyun güdüp gütmeyeceğini sorarlar. Adam dilenmekten iyidir yaparım der. Adamla konuşmalarında para söz konusu değildir. Güttüğü koyunlardan artanın yarısı çobanın olacak ayrıca çobanın evine de belli bir para yollanacak. Adamın önüne 500 koyun katarlar. Baba artanın yarısı senin yarısı bizim derler. Çoban memnun olarak işe başlar ama bahar gelince 300 koyun yarıya düşer. Para çok ağalarda hemen miktar yine 500’e tamamlanır. Bu durum birkaç kere tekrarlanır. Ama bir zaman sonra mevcut 500 koyun 1000 olur ve her sene artarak devam eder bu hal. Padişahla vezir, çobanı çağırırlar. “Amca sen bizi biliyor musun?” derler. “Evet biriniz padişah, diğeriniz de vezir” der. “Hayır, biz bir zaman senin lokantada hesabımızı ödediğin kişileriz. Biz seni ilk gün ağırlar ve gönderirdik ama senin bir ara talihin dönmüştü. Şimdi ise işlerin yoluna girdi. Artık dön memleketine çocukların seni bekler. Koyunlarını da götür. Adam evine gelir ki bir bolluk içindeler. Ekilen dikilen her şey çift çift. Kalan hayatı mutluluk içinde geçer.
Adamın birisinin derdi çokmuş ki ben dertsiz adam arayacağım deyip, atına binmiş. Dağ tepe aşarak bir yaylaya varmış ki göz alabildiğine arazi. Arazide sürü sürü koyun, sığır, manda, yılkı ve hatta ceylanlar. Bunların başında çoban ve korucular. “Bu varlık kimin?” diye bir korucuya sorar. Korucu da Ağa’nın ismini verir. “Ağa’ya selam söyleyin eğer müsaade ederse ben onun bugün misafiri olmak isterim” der. Korucu hemen gider ve döner. “Buyurun Ağa sizi misafirliğe kabul etti. Benimle gelin”. Adam korucu ile Ağa’nın huzuruna varır. Yemeler, içmeler, ikram izaz sınırsız. Bir zenci erkek de hizmet görmektedir. Yatma zamanı gelince Ağa misafire sorar “ziyaret sebebin nedir?” diye. Misafir de der ki; “Ağa maşallah Hak Teala sana varlıkları verdikçe vermiş. Herhalde bir derdin yoktur sanırım” der. Ağa sonsuz bir acı ile “Ah” demiş. “Allah’ın varlığına, verdiğine, keremine ve ihsanına namütenahi şükürler olsun ki varlık içinde yüzüyorum ama ben karımı karım da beni çok seviyordu ki günlerden bir gün karım çok şiddetli hasta oldu. Öldü, ölecek durumda. Karı koca konuşuyoruz kadın “ben ölüyorum, ben ölünce sen evlenirsin” dedi. Ben de sensiz hayat bana haram olsun” dedim. “Öyle ise samimiyetini anlamak için erkekliğini kestirelim” dedi. Ben de olur diyerek muvaffakiyet gösterdim. Şeytana uyup, erkeklikten olduk. Gel zaman git zaman kadın iyileşti ve “ben koca isterim” dedi. Edemedik. Şu hizmet gören zenci ile karımı nikahladım. Zenci akşama kadar benim hizmetimi görür, sabaha kadar karımla zevk eder. Benim malım çok ama derdim daha çoktur evladım” der. Yüklə 0,98 Mb. Dostları ilə paylaş:
|