A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

kaş ıı. (seyrek kullanılır) taş.

kaş ııı: kaştay (yahut kaş-taştay) tunuk suu: çok duru su.

kaşaa, 1. çitle kuşatılan sığır yahut koyun ağılı; 2. mat. parantez; çonğ kaşaa: büyük parantez; ayçık kaşaa: müdevar parantez; çarçı kaşaa: köşeli parantez; kaşa açuu: parantezleri açma; kaşaağa aluu: parantez içine alma.

kaşak ı. (karş. suuğarek; başlıca kad.) kör (gözleri akmış olan).

kaşak ıı. (rad.) 1. başka; 2. kaşağı:

kaşanğ, tembel, ağır üşengen, ihmalci; kaşanğ at: tembel at; aranğ kaşanğ: üstünkörü, güç hal ile.

kaşanğdık, tembellik, yavaşlık, üşeniklik, ihmalcilik.

kaşat 1. yüksek kıyı, yar, tepe; 2. şalvarın yan kısmıdır, ki güreşirken orasından tutarlar; ıçkır kaşat: şalvar kemerinin en üst kısmı.

kaşatta-, kaşat boyunca gitmek (bk. kaşat 1).

kaşay-, akmak (gözler hakkında); bir göz kör olmak; kaşayğır!: kör olası; kara közü kaşaydı: kara gözleri aktı (büyük oğullarını kaybeden baba anneler böyle söylerler); anı kaşayğan: tehevvüre geldi, kudurdu; canı kaşayğan kişidey tabaktı ırğıtıp ciberdi. aşırı kızdı ve tabağı fırlattı.