Avctarii indici tomus quartus
Yüklə 19,02 Mb.
|
|
paucos, & pro capiendis informationibus in oppidis distantibus duos secum duxit. Circa quod dubitatum an præbendarum suarum inte- gra possent emolumenta lucrari. Et videtur quidem jure optimo potuisse juxta dicta Asser- to 4. generaliter loquendo, quòd scilicet quo- ties Præbendarius Indicus ex justa caussa abest, tuta conscientia potest distributiones integras levare, in quibus est præbenda constituta, uti in Ecclesijs Indicis sunt. Atqui absentia dicta ex justa caussa contigit: ergo. Quòd sit justa, ostenditur, quia absentiæ pro negotijs propriæ Ecclesiæ justa caussa est injuncta procuratio, ut habetur expressè in Cap. Vnico de Clericis
Licet autem circa distributiones aliqua esse difficultas possit propter decisionem Cap. Cùm
ctus præbendæ attinet extra dubium est, quan- do illi à quotidianis distributionibus habentur sejuncti, ut ex Capite utròque convincitur. Quando autem discreti non sunt, alia est ratio. Unde P. Thomas Sancius, qui Libro & Capite citatis Dub. 93. censuerat distributiones præ- fatas non deberi, sicut in casibus alijs, de qui- bus usque ad Dubium 111. in eo ita scribit:<-P> @@0@ @@1@ utilitatem Ecclesiæ in casu nostro spectat, ex eo constat, quòd magni intersit Ecclesiæ Præ- latum suum cultu publico, & sacris officijs ho- norari, cujus in ipsam redundat gloria, & in Cæsareo quidem jure expressum habetur uxo- res virorum splendoribus illustrari: quod equi- dem in spirituali matrimonio Episcoporum cum Ecclesijs sublimiùs exercetur, de quo In- nocentius Tertius Cap. Inter corporalia de translat. Episcop. Neque circa utilitatis evi- dentiam ambigi potest, quam requirit Ponti- fex, cùm sit prorsus irrefragabilis adducta ra- tio. Et quidem ingentes sumptus, qui pro Ca- nonizatione fiunt, essent profectò damnabiles, & in Religionibus præsertim nullatenus per- mittendi, si in illa maxima non interveniret utilitas; propter quam Octoginta mille octo regales in caussa, & apparatu Beatificationis ac Canonizationis Divæ Rosæ Virginis Pe- ruvianæ dudum impensos, de quibus mihi con- stat, Illustrissima PP. Prædicatorum Reli- gio, profusionem dignissimam æstimavit. quid circa illos verosimilius videatur, propter licentiam in Jure contentam, dictum nu. 80. Jn casu autem præsenti eatenus probandum, quatenus ille valde specialis est, & supponitur, quod est ibidem traditum circa competentem numerum pro Ecclesiæ decenti servitio reli- ctum, neque nimia sit absentiæ mora futura. Et ad securiorem reddendam illam pro eo, quod ad Præbendarios collegas spectat, oppor- tunè subintrat id, quod habet P. Thomas San- cius citato Cap. 93. ubi ita scribit n. 4. Secundò
autem, quam citat alia est ratio, non quidem citato in verbo, sed in sequenti Suas. Ubi sic illa: Quid si illi, quorum lucro prædicta cedebant, remittant, numquid est Canonicus absolutus? Satis videtur, quòd sic. Instit. de rer. divis. §. per tradi- tionem, cùm hic non sit additum remissionem non prodesse supra eodem lib. de rescriptis. Cap. Statu- tum §. antepenult. & infra de Censibus Cap. Exi- git in fine. Sic Glossa, & hæc illa est, de qua nonnulli id sentiunt, quod videri potest suprà nu. 1344. Non esse autem illam penitus impro- bandam Doctor tantus, ut vidimus, arbi- tratur: & quidem non immeritò, quia re- missionem in casu dicto minimè Concilium Tridentinum expunxit, in quo fraudis aut col- lusionis nihil, sed caussa justissima. Duplex ergo ratio pro casus dicti justificatione succur- rit. Prima Glossæ, ex eo quòd non sit remissio prohibita. Secunda ex Scriptore adducto, quia<-P>@@
§. citato sic habetur: Si quid autem contra Con- stitutionem præsentem receperit (delegatus) ad ip- sius restitutionem integram teneatur: nulla eorum, quibus restitutio facienda fuerit, remissione ulla- tenus profutura eidem. Sic Bonifacius VIII. In Cap. Exigit de censibus, tale aliquid extat, ubi de acceptis à Visitatore Ecclesiastico. Sicut & Clement. de hæreticis Cap. Nolentes Serm. Quòd si secus. Ubi de Inquisitoribus. Ex quibus arguere legitimè potuit Glossa ut in casu, de quo ibi, non fuerit sublata remissio: quod equi- dem valde fuit rationi conforme, ubi juxta di- cta, nulla turpis quæstus umbra, sed Ecclesiæ caussa ritu decentissimo, & à Sede Apostolica approbato pertractatur, pro ipsius Ecclesiæ labore assumpto. cta mentio, illud circa ipsos loco præsenti op- portunum occurrit, quod habet D. Gaspar de de Escalona in Gazophylacio Peruviano Lib. 1. Par. 2. Cap. 12. n. 18. circa suppressum Cano- nicatum unum in singulis Cathedralibus Indi- cis pro ipsorum integrando salario, Virtute Brevis Pontificij, pro quo in præfati versiculi initio hanc posuit notam hh., quæ tamen in margine desideratur; respondet autem hæc ff. in qua citatur D. Solorzanus Lib. 3. de Indiarum
extat, quod ille verbis sequentibus attestatur: Donde tambien se advierte, que à la renta de esta canongia suprimida no se acrece ninguna parte de las distribuciones quotidianas, por estar declarado que este derecho solo toca à las Prebendados presen- tes, por razon de la aßistencia personal. Sic ille. Ubi quidem si de distributionibus agatur, quæ sunt à præbenda distinctæ, præfatum assertum est de subjecto non supponente, quandoqui- dem, ut ex præmissis liquet, in Cathedralibus Indicis tales distributiones non sunt: ex quo habetur compertum Canonicatus suppressi au- ctoritate Urbani VIII. annuos redditus distri- butionum quotidianarum ritu conferendos. Alium autem potest habere sensum, & consi- deratione dignissimum, juxta id quod quærit D. Barbosa Tract. de Canonicis cap. 22. nu. 18. Utrùm scilicet distributiones absentium de- beantur non solùm actu interessentibus, verùm etiam alijs, qui juris fictione censentur inter- essentes, ut qui absunt ex caussa infirmita- tis, vel in Ecclesiæ suæ utilitatem, vel ob ju- stam & rationabilem corporis necessitatem? Qua in serie Inquisitores veniunt, qui Cano- nicatûs redditus annuos recipiunt interessen- tium more, cùm tamen fictione tantùm juris interessentes habeantur. Et sub hac considera- tione intelligi potest procedere prædictum as- sertum, dum negativè decernitur, juxta quod & sequitur apud D Barbosam in hunc modum responsio: Solùm deberi actu interessentibus con- stat ex Cap. Vnico. Vers. Statutum de Cleric. non resid. lib. 6. ubi Bonifacius VIII. indistinctè man- dat ac statuit ut quotidianæ distributiones ijs Ca- nonicis & Clericis Collegiatarum Ecclesiarum tri- buantur, qui divinis officijs adfuerint: atque adeò cùm eas quoque distributiones complectantur, quas ij, qui non intersunt, acquirerent, si interessent,<-P> @@0@ @@1@ Hæc doctissimus Præsul. rosimilem ostendant, non tamen omninò cer- tam: licet enim juxta allegatos textus distri- butiones interessentibus sint tribuendæ, eo ta- men nomine veniunt, qui fictione juris haben- tur præsentes, & eo titulo peculiares sibi re- spondentes distributiones accipiunt, unde & in- teressentes dici queunt. Id autem quod de la- bore dicitur, nimiùm probat, ijs scilicet, qui fictione juris pręsentes habentur, nullas esse di- stributiones tribuendas, quandoquidem ij, qui revera assistunt, majorem laborem sub- eunt, illum videlicet, quem fictè præsentes erant subituri. In quo tamen nihil contra æquitatem geritur, quia caussa absentiæ, ratio- ne cujus augetur labor, communis esse omni- bus potest, quia & abesse queunt; quod cùm acciderit, alij pro ipsis laborabunt: & conse- quenter si distributiones absentibus, fictè ta- men præsentibus, accreverint, ipsis pariter accrescent. Et ita pro hac parte stat, favetque P. Palaus Tomo 2. Disputat. 3. Puncto 8. num. 8. qui licet contrarium censeat num. 9. posi- tionis oppositæ probabilitatem agnoscit, ar- guens ex eo quòd ex accretione dicta in fictè præsentibus diminutio divini cultus sequere- tur: quod equidem non video quomodo possit ille fundare, cùm ratione illius nulli permitta- tur abesse, nec titulus aliquis absentiæ novus emergat, immò pro inter essentia gratum illud invitatorium pro omnibus horis sit, lucri ob aliorum absentiam peculiaris, licet nonnihil ex fictè præsentibus tribuendo minuatur. Neque urget Cardinalium Declaratio, quam adducit Nicolaus Garcia de Beneficijs 3. p. c. 2. nu. 465. ex quo & Trullench Tomo 1. Lib. 1. Cap. 8. n. 9. ad illam enim dici potest quòd communiter ad alias, neque authenticas, neque publicatas. Juxta quæ stat Inquisitoribus ex Canonicatu suppresso distributiones cum sua accretione concedi, cùm in Ecclesijs Indiarum eadem, quæ in Hispania praxis habeatur circa annuam præstationem. Immò & nomine distributio- num veniunt emolumenta ex mortuarijs &<-P>@@ <-P>anniversarijs, quia cùm præfatum lucrum ex privilegio habeatur, ad illa se extendit, quæ communiter nomine distributionum censen- tur, præsertim quando nullus præter Benefi- ciatos jus ad illa habet, ut tenet Quaranta Verb. Distributiones. Vers. Ampliatur Secundò, & Trullench suprà Dubio 13. nu. 4. & ita praxi comprobatum invenitur. In quo quidem & suum est Regio fisco commodum, quia si ex suppressione Canonicatus hujusmodi nequeat designatum integrari salarium, ex Regijs est arcis integritas compilanda, unde eo ex capite Regium privilegium est, quod favorabiliter ampliandum: pro quo & magis specialis titu- lus erga illum accrescit, quòd scilicet decimas, ex quibus ingens corpus distributionibus ob- noxium coalescit, ab ipso sunt Contributæ Ec- clesijs, unde non est mirum, si aliquid ab ipsis in negotium adeò utile, interventu Pontificiæ Sedis exigatur: quod erunt fortè qui dicant sine illa fieri potuisse, ob amplam erga deci- mas potestatem, de quo aliàs non semel. nis, Magistralem inquam, Theologum &c. non occurrit speciale aliquid, quod possit ad tribunal conscientiæ spectare, si unum illud excipiamus, quod nimis delicatè à nonnullis est Scriptoribus observatum, quos adducit Trullench suprà Dub. 12. §. 6. eisdem assen- tiens, & dicens, quòd licet Canonicus Theolo- gus habeatur præsens in Choro tota die, qua legit etiam quoad distributiones, non tamen censetur præsens Matutino, quod dicitur pro diesequenti in Vespere præcedenti, secundùm consuetudinem aliquarum Ecclesiarum, pro quo adducitur Declaratio Cardinalium S. Con- greg. Concilij 12. Augusti 1628. ut apud D. Barbosam Tractatu citato Cap. 27. nu. 35. In quo quidem veneranda illa, quæ ita voluit Concilij ejusdem decretis exactè consultum. Sed quamvis ita fuerit, dum de illius auctori- tate non constat, licet nobis ductu rationis im- pulsis aliter judicare. Licet enim Matutinum officium ad diem sequentem spectet, cùm ta- mẽ jam generaliter ferè sit receptũ, ut Vespere antecurrente dicatur; jam illius diei dici officiũ potest. Id quod ex concessione Gregorij XIII. de qua n. 1343. videtur compertum ob verba illa, Diebus, quibus legunt. Cùm tempus Matu- tini modo prædicto celebrari soliti pars sit dici, in quo habita est lectio. Et quidem si quotidie legat, manifestum est obligationem non urge- re ex prædicto fundamento: si quidem Matuti- num ad diem sequẽtem pertinet, & cùm lectio manè sit futura, pro eo tempore nequit obliga- tio consistere, stante Pontificia concessione. Si dicatur non posse in diem sequentem differri, quia in eo non est Matutinum dicendum, cùm jam sit Vespere dictum. Contra est, quia per se loquendo Matutinum ad diem sequentem per- tinet, & ratione privilegij habetur, ut possit anteponi: gratia autem non debet in ejus, cui fit, incommodum retorqueri, juxta vulgarem Juris regulam, quæ est 61. in 6. Quod ob gra- tiam alicujus conceditur, non est in ejus dispen- dium retorquendum. Ubi & dici potest per ac- cidens esse quòd Matutinum suo genuino<-P> @@0@ @@1@ tio. Pro Indicis autem Ecclesijs id facit, quod superiùs dictum circa distributiones, in quibus tota præbendæ substantia consistit, cùm ta- men Declaratio Cardinalium præfata de se- paratis procedat, sicut & adversantium asser- tio: & cùm illæ, quæ prioris generis sunt, non admittant divisionem, juxta satis probabilem sententiam, de qua nu. 41. & 77. securè po- test in hujusmodi casu procedi. Et à præsenti- bus quidquid est illud, quod Matutino respon- det emolumenti concedi, si pro Declarationis adductæ efficacia contendatur: quia ibi lo- cum habet id, quod ex P. Sancio dictum nu. 1350. quòd scilicet non sit pura remissio, sed habeat justam caussam: quod & generaliter currit quando circa obligationem assistendi non extat irrefragabile fundamentum. Pro quo est doctrina Covarrubiæ Lib. 3. Variar. cap. 13. n. 3. Vers. Prima, ubi ait, quòd si casus con- tingat, in quo non constet ob jus Pontificium scriptum deberi distributiones, sed sit ambi- guum, poterit consuetudo legitimè præscripta ambiguitatem interpretari, cùm nihil novum, nec Juri contrarium apertè sit per illam indu- ctum. Pro quo & D. Barbosa Tractatu de Ca- nonicis cap. 23. nu. ult. Id autem quod facere consuetudo potest, valet etiam probabilis opi- nio, in qua major est vis, quàm in dubio. Im- mò quod de interpretatione in ambiguitate di- citur, ad opinionem revocandum, quandoqui- dem status dubietatis relinquitur, quando rem ita se habere verosimiliter judicatur. Et de Præbendarijs ist hæc, ad quos etiam magna ex parte Titulus sequens spectabit.
stributiones, eas præcipuè, in qui- bus est præbenda constituta, non posse statuta conficere, id quod ex D. Barbosa in loco ibi- dem adducto de Potestate Episcopi comproba- tum, ejus de Canonicis & Dignitatibus non viso Tractatu, quia vix edito, unde & in re- motas has regiones tunc temporis non delato. Ille ergo Tractatu dicto cap. 42. nu. 15. prædictis videtur adversari, dum ait statuere quidem pos- se Capitulum in his, quæ concernunt suam Communitatem, seu Collegium; & sic circa negotia, quæ ipsos solos tangunt, & non Epis- copum, nec statum Ecclesiæ, pro quo Aucto- res aliquot inducit, & ex Anguiano, pro arbi-<-P>@@
communitatem, id alijs probantibus, de nego- tijs singularibus, ut quòd certo modo quotidianas
num nomine distributiones videntur indicatæ, quia solæ illæ quotidianæ sunt, cùm tamen obventionum sit diversa conditio, quando nota præfata non discernuntur: licet ex se natæ sint illas significare, juxta id, quod ex Abbate pro- ponit Cardinalis Tuschus Tomo 5. Lit. O. Con- 484. nu. 20. ubi de amplitudine significationis. Ad quod quidem in primis dici potest aliquam circa distributiones posse admitti probabilem explicationem, quando scilicet circa substan- tiam illarum, aut statutam in erectione Eccle- siæ consuetudinem, non tenditur, sed circa singularia aliqua, ex quibus sine collusione, aut fraude apparentibus coloribus venustata, commodis reciprocis curatur ad continuati la- boris levamen provideri. In quo quidem nihil est, quod Episcopi superiorem providentiam requirat, aut quod lædere jurisdictionis præro- gativam queat, & ita neque quod possit indi- gnationem provocare. Deinde dicere possu- mus obventionum nomine non esse distribu- tiones comprehensas: quia licet aliquando no- men istud ad illas extendi valeat, regulariter loquendo nō ita accidit, sed ut proventus valde diversi sumuntur: pro quo ipse Dom. Barbosa citato Tractatu cap. 21. nu. 7. circa finem. Ne- que obstat quotidianas dici, quia quotidianum Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|