Avctarii indici tomus quartus
Yüklə 19,02 Mb.
|
|
si ponamus novas Paræcias admitti? Ad has enim cùm subditus obedientiam promittit non erat Communitas obligata. Affirmandum sanè, quia cùm constat Paræcias aliquas fuisse admissas, ex eo constat hujusmodi munus non esse contrarium instituto, unde ad illud etiam est obedientiæ promissio prorogata. Sed quid si eo usque non sit tale ministerium admissum? In Societate quidem asserendum penitus ob amplitudinem obedientiæ comprobatam, & quia illud potest ejusdem fini congruere, ad salutem videlicet proximorum. Quemadmo- dum chorus non est communi usui Societatis conformis, unde multi ea de caussa erga illam efficiuntur: & tamen si alicubi ad finem præ- dictum conveniens putaretur, posset illius usns assumi, ad quem aliqui tenerentur, ut non va- carent ministeria alia Societatis, de quo in 1. Congregat. Generali Canone 25. In 2. Can. 24. in 3. Canone 9. Habita ratione finis, quem ipsæ Constitutiones intendunt. Ut in Canone 24. citat. An autem ad curæ præfatæ admissionem te- neantur Societatis alumni ratione voti obe- dientiæ, an verò ratione alterius generis sub- jectionis respondentis jurisdictioni directivæ, de qua P. Cardenas Disputat. 28. nu. 11. & seqq. non est multùm in negotio præsenti curan- dum. Et videtur omnino dicendum ad ob- ligationem ex vi voti resultantem pertinere, cùm sit fini Instituti conforme, utpotè perti- nens ad salutem proximorum. Et moraliter loquendo, cùm jubetur aliquid, nullus est, qui ut obediat titulum alium consideret, quàm emissi obedientiæ voti, unde & sunt qui nul- lum alium pro obligationibus hujusmodi re- cognoscent; quod equidem in ordine ad praxim sic videtur asserendum. Si quis autem juxta di- stinctionem duplicis dicti tituli esset instru- ctus, aliud etiam ipsi considerandum opus esset, an scilicet id, quod præcipitur ad Re- gulam expressè aut implicitè spectet; quod quidem dignoscere valde difficile est, etsi ve- rosimile sit non spectare, & sic in adimplen- do præcepto defectus, minor erit in eo mali- tia, quàm in transgressione præcepti ad ma- teriam spectantis, ad quam se Regula exten- dit, utpotè voti violatio; unde culpæ di- ctæ malitiam contrahent diversæ speciei, & sic necessariò in Confessione explicandam.<-P> @@0@ @@1@ sint autem circa hoc scioli, conscientias ipsi reconveniant suas.
hoc loco, siquidem Regijs est sche- dulis providentissimè cautum, ne scilicet Re- ligiosi circa mores & vitam, ut communis ha- bet loquendi modus, visitentur, in quo juxta Pontificiam procedi mentem nequit dubitari. Ubi specialis difficultas occurrit ex noviori Bulla Clementis X. de qua in Auctario, & jux- ta quam Confessarij non solùm propter defe- ctus ad Sacramenti administrationem perti- nentes possunt ab Episcopis removeri, sed etiam propter personales, si videlicet eorum mores non sint ministerio tali conformes. Ex eo enim manifestè videtur idipsum circa Pa- rochos fieri posse, qui & Confessarij sunt, & ministeria alia exercent, pro quibus necessa- rium est notorium testimonium probitatis: Sed quidem eo non obstante circa stylũ hac in par- te servari jussum non est novitas inducenda, quia id Regium Patronatum concernit; & cùm circa remedium in talibus sit sufficienter provisum juxta dicta in præsenti Capite: ex non usu præfatæ Bullæ nequit inconveniens considerabile imminere. Posset autem dubi- tariam Bulla hujusmodi circa ea, quę Parochos non concernunt, sit admittenda, eo quòd in Regio Consilio non fuerit registrata: ex ijs enim est, pro quibus est registrum peculiari ratione provisum, quia videlicet aliquomodo potest jus lædere Patronatus; & licet alia con- tineantur in ipsa, quæ minimè talia sunt, quia tamen ratione aliorum ipsi fuisset transitus de- negatus, omnia etiam in illa contenta minimè transitum habuissent: non enim ita circa Pon- tificias Bullas stylus Consilij decurrit, ut par- tem supplicatione suspendat, partem sinat ad- impleri. sio, si dicamus præfatam Bullam in ijs, quæ Patronatum non concernunt, si authenticè in- notescat, esse penitus admittendam. Id quod ex communi circa hoc Scriptorum doctrina comprobandum venit, juxta quos Pontificiæ Bullæ pro Universa Ecclesia communes admit- ti in Indijs debent in ijs, quæ Regium Patro- natum minimè lædunt, aut illarum possunt statum perturbare, juxta dicta Titulo 5. n. 337. Ex eo autem quòd tale aliquid in illis conti- neatur, alia quæ utilissima esse possunt, ne- queunt impediri, id enim sine ingenti er- ga Sedem Apostolicam irreverentia stare ne- quit. Id autem quod de retentione totali dici- tur, locum habere posset, si unica tantùm Bul- la fuisset transmissa, non verò si plura tran- sumpta, ut in casu præsenti accidit, transump- tum enim satis authenticum ad Nos ex Urbe missum, & ut æstimo, sunt etiam alia. Stante insuper Bulla tot continente decisiones & ex<-P>@@ <-P>se obligationem gravissimam importante, le- vissima sanè conjectura asseritur in Consi- lio retinendam; cùm verosimilius dici pos- set transitum illi præbendum; admonitis tamen Indiarum Gubernatoribus, ut circa id, quod Patronatum concerneret, nulla innovatio ad- mitteretur: id quod Catholicus agendi modus, qualis decet Consiliarios sapientia & virtute præstantes, & comprobatus usu, sicut postula- re videtur, ita & credendum persuadet. Y que en este acudan al Virrey, que los ha de nombrar, y poder remover, à representarle las causas para que lo haga, como se ha hecho, y haze en el Peru. Potest ergo quacumque gravi
verosimilia sunt, & Regiæ dispositioni con- formia. Nihilominùs cùm Regia schedula ad Concilij Tridentini se dispositionem remittat, videtur juxta illam locus esse pœnæ mitiori, quàm sit privatio, juxta ibidem adducta ex Seßione 25. Cap 14. de Regularibus: sic enim illud: Episcopo instante, à suo Superiore intra tem- pus ab Episcopo præfigendum severè puniatur, ac de punitione Episcopum certiorem faciat: sin minùs, à suo Superiore officio privetur, & delinquens ab Epis- copo puniatur. Tantùm illud. Ubi pro Superio- re non puniente privationis ab officio pœna præfigitur; cùm tamen respectu Religiosi de- linquentis severa quidem, sed non similis præ- figatur. Ad quæ dici potest delinquentem non supponi officio aliquo fungentem, cùm delinquere frequentiùs contingere possit eos, qui nullo officio funguntur. Præterquam quòd delicta esse talia possunt, ut pœnam merean- tur majorem, quàm sit sola officij privatio, cùm tamen pro Superiore non puniente sufficiens illa à Concilio judicetur. Nihilominùs dici potest Concilij decretum ex eo favêre quod pœna à Superiore infligenda decernatur, & possit ille vi officij absolutam privationem, sed temporalem, cum nonnullis alijs, infligere, quæ quidem severa possit ab Episcopo judicari. Sic ergo non est ad Proregem recurrendum ut alium pręsentet. In casu autem negligentis Su- perioris circa punitionem, poterit etiam Epis- copus circa pœnam similiter arbitrari. Ubi ta- men id videtur difficile, quòd Superior quidem officio privetur, cùm tamen subditus in eo re- tineatur. In quo quidem repugnantia nulla: in assignanda enim pœna delinquentis arbitrio prudenti utitur, cui est illa commissa: in Su- perioris autem pœna Concilio obsequitur illam præscribenti, & dignissimũ eo judicanti, Supe- rior siquidem gravia delicta non puniens, cum circumstantijs publici scandali, & ab Episco- po requisitus, jure quidem optimo Prælatione indignus judicatur: id enim erga alios facturus<-P> @@0@ @@1@ tus non valens latrare, unde neque pro custo- diendo Christi ovili congruus luporum profli- gator. Est ergo negotium hoc Episcoporum, sicut & Superiorum regularium prudentiæ ze- lo, & consultationi non præceleri relinquen- dum, quamvis quod de remotione est dictum magis conveniens plerumque videatur. delinquentes non posse ab Episcopis urgeri Censuris probatum nu. 50. & seqq. de quo &
non pauci. Et ex ijs unus Dom. Quitensis in Itinerario Lib. 5. Tract. 2. Seßione 9. Ubi laudato Dom. Solorzano ex adversantibus præcipuo, sicut & P. Thoma Sancio ex adverso stante, affirmantem partem probat cum priore, ejus fundamentis adductis, ut vidimus Parte 6. nu. 505. & seqq. Et Primò arguit ex Concilio Tri- dentino Seßion. 25. de Regularib. Cap. 11. ubi sic statuitur: In Monasterijs seu domibus virorum, seu mulierum, quibus imminet animarum cura per- sonarum sæcularium, præter eas, quæ sunt illorum Monasteriorum, seu locorũ familia, personæ tam Re- gulares quàm sæculares hujusmodi curā exercentes, subsint immediatè in ijs, quæ ad dictam curam, & Sacramentorum administrationem pertinent, juris- dictioni, visitationi, & correctioni Episcopi, in cujus Diœcesi sunt sita. Sic ibi. Ex quo infertur, quòd sicut erga sæculares possunt Episcopi plena ju- risdictione, & ita Censurarum inflictione uti, sic etiam erga Regulares, cùm de utrisque pa- riter Decisio Concilij procedat: æquiparato- rum enim eadem est ratio & dispositio l. 1. ff. de legat. 1. Sed hoc non urget, quia regula pro æquiparatis tunc tantùm habet locum, quan- do ita universalis est, ut ratione nullius super- venientis appareat unde tolli parificatio possit, secùs si aliquid tale sit, ut ex Romano tradit Dom. Barbosa Tractatu de Axiomatibus in 14. n. 4. In casu autem nostro ut non stet parifi- catio in omnibus supervenit privilegium, id est, occurrit limitans generalem decisionem. Et quidem quod æquiparatio esse totalis nequeat, ex eo est evidens quòd sæculares visitari & corrigi possunt, non solùm quoad concernentia animarum curam, sed etiam de moribus & vi- ta, quod secùs accidit respectu Regularium. Neque Declarationes quædam, quæ allegan- tur, quidquam premunt, quia de correctione tantùm per aliarum pœnarum irrogationem procedunt, vel si quæ sunt specialiùs aliquid continentes, sine debita auctoritate propo- nuntur, unde ab Urbano VIII. cautum ne ipsis adhiberetur fides, ut videri potest apud Dom. Barbosam de Iure Eccles. Lib. 1. Cap. 4. nu. 83. cellentem, & expressum vocat, & est qui à Nobis adductus, ex Cap. In eos, de privileg. in 6. quem quidem & urgentem agnovimus, cum peculiari expensione, & proptereà non esse obstinatiùs cum Episcopis contendendum: licet reverà possit convenienter explicari, ut decisio illa de Prioratibus in speciali loquatur, & sit casus specialis, ut ait P. Thomas Sancius Lib. 7. de Matrim. Disput. 33. n. 23. unde quod<-P>@@ <-P>de immunitate circa Censuras conceditur, non est pro casibus diversis limitandum, & qui ad Parochos Indorum spectat, valde diversus est: Religiosi enim concessione Pij V. ad curam talem inducti, qui subjectionem in ordine ad Censuras neutiquam declaravit, qua stante minimè Religiosi illam subjissent: id, quod manfestè convincitur ex oppositione ipsorum, & generali contentione, allegatis privilegijs, ut se immunes eo ab onere comprobarent: quod eleganter prosequitur Dom. Villaroel
15. qui pro Religiosis stat Archiepiscopus Religiosus, etiamsi contra se ferre judicium fateatur. Pro quo & Moronus Responso 12. nu. 18. Gregorij XV. quæ incipit Inscrutabili, in qua caussam præsentem apertè determinat, dum Regulares curam animarum habentes omni- modæ jurisdictioni Diœcesanorum Episcopo- rum subjicit, ut possint procedere per Censuras
revocatione Constitutionis hujusmodi ab Ur- bano VIII. cujus revocationis tenorem addu- cit Mag. Lezana Tomo 4. Consulto 40. nu. 116. & per hoc præoccupatur argumentum, quod instrui potest ex Brevi Innocentij X. in caussa Episcopi Angelopolitani & PP. Societatis Jesu, in quo sic habet Declaratio 4. quæstionis: Quartò, an Episcopus poßit cum censuris procedere contra Regulares exemptos, si inobedientes fuerint in Confeßionibus audiendis vel prædicatione Verbi Dei, & hoc in vigore Consilij Tridentini vel per quem Canonem? Respondit posse procedere, non quidem in vim Concilij Tridentini, sed in vim Constitutionis Gregorij XV. quæ incipit, Inscrutabili Dei providentia. Sic ibi. Ex quibus habetur duo præcedentia argumenta ex Concilio Tridenti- no & Decretali desumpta penitus esse robore destituta? circa tertium autem videndus om- nino Lezana, qui Innocentij decisionem affir- mat ex eo processisse, quod Bulla Gregorij minimè suspensa putabatur, eo quod Breve Urbani per tres menses quæsitum in Registris non potuerit inveniri, cùm tamen postea (Deo sic providente) fuerit repertum. Est ergo illud modò in sua vi & vigore, ac proinde juxta illud in prædicta caussa & similibus in Regnis His- paniarum emergentibus judicandum est, cùm non fuerit revocatum. Sic doctissimus Scrip- tor. Circa quod addendum Breve præfatum suspensionis ad instantiam Regis nostri Philip- pi Quarti emanasse, unde & rationem privilegij habet pro illius regnis. Ex quo fit Breve Inno- centij in illis vim non habere, quandoquidem in eo concessionis præfatę nullam fecerit men- tionem, juxta certa Juris principia. Cap. Cum
scribentes, ex quibus & prædictus Consulto. 15. nu. 16. Erunt tamen his non obstantibus for- tè Prælati, qui Brevi Innocentij standum esse contendant: quod ut vitari possit, oppor- tunum fuerit Regium Concilium circa hæc præmonuisse, ut concessionem Regi nostro factam omnimodis tueantur; turbæ tamen quantùm fieri possit vitandæ, juxta monitum<-P> @@0@ @@1@ utiliter adnotata, sicut & circa Brevia memo- rata in Auctario suprà. Videndus etiam Diana
7. Resol. 5. Circa obligationem ex Voto Paupertatis. Ad Cap. 8. audiendus, qui Lib. 1. Tract. 5. Ses- sione 2. affirmat de bonis acquisitis titulo Pa- rochialis curæ posse Parochum Indorum abso- lutè disponere in operibus pijs, quæcumque illa sint, quæ post insumpta in sustentatione congrua supersunt. Non ita de alijs, quæ vel propria industria, vel donatione fuerint ac- quisita: horum enim proprietas ad Monaste- rium spectat. Pro quo citat P. Lessium Lib. 2. Cap. 41, n. 93. & 94. cum Navarro loquentem. Sed quidem oportuisset P. Lessij plena & non semianimis doctrina viro à tanto proponi, sic enim ille: Hæc sententia est certa, si loquamur de Regularibus, qui præsunt, & non subsunt Prælato Regulari, à quo in alijs regantur: vel de ijs, quibus à Summo Pontifice collatio est facta. Verùm non est ita certa de alijs, qui ad nutum Prælati possunt amoveri. Etsi enim Prælatus non poßit imponere beneficio pensionem, tamen postquàm ex beneficio inferior fructus aliquos percepit, quos in commo- dum suæ Ecclesiæ non erat impensurus, non vide- tur à ratione alienum, ut Prælatus de illis poßit statuere, vel præscribere modum expendendi. Hæc ille, quæ sunt dictis à Nobis conformia, cùm omnino Indorum Parochis veniant applican- da. Id autem quod ex P. Suario positum. n. 58. circa bona, quæ Religiosus ex parochijs secum ad Monasterium adducit, extant etiam apud P. Lessium in fine præfati n. 94. ex quo & illa apud Dom. Quitensem. Et circa quæ addi po- test quòd si ita ad Monasterium redux prævi- deat non levibus conjecturis in eo viventi non esse à Prælatis necessaria pro moderato com- modo juxta Religionis conditionem tribuenda, poterit ex cumulatis aliqua, aut omnia juxta necessitatis gradum retinere, & illa non ma- nifestare, si prævideat etiam à Prælatis usur- panda. In quo quidem aliquis esse damnabilis potest excessus. Doctrinarij siquidem vitæ lautiori assuefacti, communem refectorij pro- visionem fastidire solent: & ita pro delicatio- ribus soliciti, plusquam revera sit ad victum religiosi sufficiens reservare. Sed quidem cùm id, quod secum reportant suo labore congesse- rint, & Doctores circa hoc favere comperian- tur: id quidem videtur indulgendum, ut plus aliquid retinere possint, quo usum prætergre- diantur communem. Et ita quòd necessaria reputant, quæ alijs talia non sint, Doctrina- riorum vivendi modo neutiquam assuefactis. Id quod pro Religiosis Societatis minimè di- ctum quisquam arbitretur: quibus ad Domos aut Collegia reversis nihil est pro necessarijs ad victum religiosum, frugalem, & honestum<-P>@@ <-P>defuturum, & ita reservatio pecuniæ crimen gravissimum duceretur. P. Josepho Acosta graviter ponderato Lib. 5. de procuranda Indorum salute Cap. 19. Vnum est (verba illius sunt) continentiæ pericu- lum, propter Parochorum miram solitudinem ac libertatem quidvis perpetrandi, cumperpetua qua- dam esca libidinis ex feminarum aspectu, colloquijs, rei familiaris usu. Ad quæ accedit, ut cumulum fa- ciat, mira ipsarum feminarum facilitas, rarus pu- dor, resistendi vis propemodum nulla, sæpè etiam sponte oblata copia. Sic ille. Scio Religiosum ad conversionem Gentilium ingressum cum pue- ro, ut Missæ ministraret, à femina requisitum, & petentem ut similem ipsi daret (putabat fi- lium) refistentiq́ue illusisse. Et illum non esse virum exprobrasse. Obfirmandum ergo religio- sum pectus voto obstrictum ad hujusmodi Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|