«Yer üzünü xəlq etmədikmi ölülərə və dirilərə?» və ya «Nəziat» sürəsinə 30-31-ci ayələrində buyrulur:
صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّاثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّافَأَنْبَتْنَا فِيهَا
«Sonra yer üzünü döşəmiş; Oranın sularınin üzə çıxarmış, orada otlaqlar yaratmışdır». Və yenə başqa bir yerdə buyrulur:
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِأَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّاثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّافَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّاوَعِنَبًا وَقَضْبًاوَزَيْتُونًا وَنَخْلًاوَحَدَائِقَ غُلْبًاوَفَاكِهَةً وَأَبًّا
«İnsan öz yeməyinə bir nəzər sala; bolluca yağış tökdük; orada dənli bitkilər yetirdik; üzümlükləri, yoncaliqlari, zeytun, xurma bağlarini sıx ağaclı bağ-bağatı; növ-növ meyvələri, otları».1
Yer üzündə bitən, oradan nəşət edən bitkiləri, ağacları, dənli bitkiləri bir yana qoyaq. Bu hər şeyi qirib-tökən, hər sınığı sarıyan, ağla sahib insan haradan meydana gəlmişdir? O torрaqdan yaranmamışmıdır? Bütün varlıq torpaqdan yaranıb yenidən ona qovuşmurmu?
Torpağın ən müqəddəa ucalıqlarda biri də Rəsulullahın (s) bütün insanlardan daha çox sevdiyi Əli (ə) «Əbu Turab - Torpaq atası» küniyyəsi verməsidir və bu küniyyə Əmirəl-mömininin ən çox sevdiyi küniyyədir.
Əbdülbaqiq-Öməri sufiyanə bir şeirində yazır:
Dostları ilə paylaş: |
