PEYĞƏMBƏRLƏR VƏ DİNİ ŞƏXSİYYƏTLƏR HAQQINDA
21. HƏVVA
Birinci günü* Havva nənəmiz oluf. Havva nənəmiz Adam ataya yaxınnıx vermirmiş. İnsanda artım yoxdu. Bunnarın evladı-zadı olmurmuş. Adam ata əkini əkir, axşam da gəlif yatırmış. Bir gün Allah-tala tərəfinnən Cənabı Cəbrayıl bir qadın şəklində gəlir Adam atanın xeymagahına. Havva nənəmiz də görüf bir arvad gəlif. Deyir:
– Sən kimsən?
Deyir:
– Bəs sən kimsən?
Deyir:
– Mən Adam atanın yoldaşıyam.
Cəbrayıl deyir:
– Yox, onun yoldaşı mənəm.
Bu, evdə oturanda Havva nənəmiz duruf boxca bağlıyır, çörəhdən-zaddan götürür, düz gedir əkin sahəsinin qırağına. Adam ata deyir:
– Ay arvad, sənnən çıxmayan iş. Sən bura niyə gəldin?
Deyir ki, gəlmişəm də, dedim ajıf-eliyərsən. Burda bunnar çörəh yeyənnən sora əlbir olullar. İndi odu-budu həmişə kişinin dizdəri soyux olur, qadınnarın da oturacağı. Əgər ora Cəbrayıl qadın şəklində gəlməsəydi, heş-zad olmuyajaxdı. Qayıdıf gəlir ki, evdə arvad nə gəzir. Bax, günü o vaxdan yaranıf.
22. NUHUN ÖLÜMÜ
Nuh peyğəmbər min dokquz yüz il yaşıyıfdı. Bir gün dağda gəzirmiş. Bir gözəl mənzərəli yerdə qəfildən bir səs gəlir. Ayna baxır, bayna baxır, görmür heş kimi. Bir də baxır ki, yekə insandı. Deyir:
– Pismillah, pismillah, sən kimsən?
Deyir:
– Azreyiləm.
Deyir:
– Nəyə gəlmisən sən bəs?
Deyir:
– Mən gəlmişəm sənin canını alam.
Deyir:
– Ya Azreyil, mənim canımı alma, evimə çatım.
Deyir:
– Yox, sənin canını alajam.
Deyir:
– O dey, o gədih var ey, aşırım. Bax, oratan mənim canımı alma. Ora çatannan sora alsan razıyam.
Nəysə, bu başdıyır iki günə, üş günə bu gədiyə gəlir çatır. Azreyil deyir ki, bax, bu nə məna bildirir. Deyir:
– Mən yaşamışam min dokquz yüz il. O illəri mən ömrümə saymıram. Amma bu iki günü ki mən o dağdan bu gədiyə gəldim ha, yaşayışın qiymətin, qədrin indi bildim. İndi bildim ki, həyat nə qədər şirin şeydi.
Dostları ilə paylaş: |
