68. KARIN KÖNLÜNDƏKİ
Bir kişi taxıl biçirmiş. Bu zaman bir gənc kişiyə yaxınlaşır və nə isə soruşur. Kəndli ağır eşidirmiş, elə bilir ki, gənc ona kömək etmək istəyir. Odur ki, sağ ol, var ol deyə təşəkkür eləyir. Axşam evə dönəndə hadisəni arvadına danışır:
– Arvad, bu dünya heç xali deyilmiş, yaxşı insanlar var imiş. Bu gün bir cavan mənə kömək eləməyə gəlmişdi.
Arvad da bir az qulaqdan ağır imiş. Elə bilir ki, əri ona donluq parça almaq istəyir. Odur ki, təşəkkür eləyib deyir:
– A kişi, ta mənim rəng seçən vaxtım deyil, nə alsan qəbulumdu.
Tez içəri evə qaçıb qızına deyir:
– A qızım, dədən mənə donluq alajax.
Qız da ağır eşidirmiş. Elə bilir ki, kimsə ona elçi düşüb. Odur ki, tez deyir:
– Ana, atam kimə məsləhət görsə, ona da gedəjəm. Heç fikir-zad eləməyin.
Qız da tez qaçıb sevincini nənəsi ilə bölüşür. Əhvalatı nənəsinə danışır. Nənənin də qulağı ağır eşidirmiş. Odur ki, nəvəsinin nə dediyinin fərqinə varmadan deyir:
– A bala, nə bişirirsiz, bişiririn, amma yumuşaq olsun ki, dişim tutsun.
Dostları ilə paylaş: |
