Aktaş, A. (2014). Tarikatların Toplumsal İşlevleri (Diyarbakır Kadiri Tarikatı Örneği). Konya: Necmetin Erbakan Üniversitesi SBE.
Allison, C., & Philip, K. (2003). Kürt Kimliği ve Kültürü, İst. İstanbul: Avesta.
Atacan, F. (1993). Kutsal Göç-Radikal İslamcı Bir Grubun Anatomisi, İst: Bağlam.
Atacan, F. (2001). "A Kurdish Islamist Group in Modern Turkey: Shifting Identities". Middle Eastern Studies , 3 (37).
Aydemir, S. (1998). Şeyh-Mürid İlişkisiyle Belirlenmiş Cemaat Şekli Olarak Tarikat(Şanlıurfa-Kadiri-Şeyh Sodey ve Müridleri üzerine yapılan Bir Din Sosyolojisi Araştırması)l. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Felsefe ve Din Bilimleri A.B.D. Din Sosyolojisi Bilim Dalı, Ankara.
Bauman, Z. (2010). Sosyolojik Düşünmek (7 b.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Beşikçi, İ. (2014). Doğu Anadolu'nun Düzeni: Sosyo-Ekonomik ve Etnik Temeller, İst: İsmail Beşikçi Vakfı Yay.
Bruinessen, M. v. (1992). Kürdistan Üzerine Yazılar. İstanbul: İletişim.
Bruinessen, M. v. (2011). Kürtlük, Türklük, Alevilik-Etnik ve Dinsel Kimlik. (H. Yurdakul, Çev.) İstanbul: İletişim.
Celaleddin, Ç. (2012). Göç, Kentleşme ve Din. (N. Akyüz, & İ. Çapcıoğlu Dü.) içinde, Din Sosyolojisi El Kitabı (s. 297-306). Ankara: Grafiker Yayınları.
Çağlayan, E. (2014). Cumhuriyet'in Diyarbakır'da Kimlik İnşası (1923-1950). İst: İletişim.
Çakır, R. (2011). Derin Hizbullah . İstanbul: Metis-Siyahbeyaz.
Çayır, C. (2008). Türkiye’de Din Değiştirip Hıristiyanlığa Geçişin Psiko-Sosyal Etkileri. Bursa: Uludağ Üniv. SBE.
Çelik, C. (2011, Ekim 20). Türkiye'de Dini Gruplar Sosyolojisi. ERUSAM , s. 2-29.
Efe, A. (2008). Dini Gruplaşma Ve Cemaatleşme Olgusunun Sosyolojik Açıdan İncelenmesi (Isparta Örneği). Isparta: Tuğra Matbaası.
El, Ȃ. A. (2009). Sedidi Risalesi. Darul Erkam.
Esen, K., & Özdemir, A. (2011). Özgür Demokratik ve Güvenli Seçim. İstanbul: BİLGESAM.
Erdost, İ. M. (1993). Şemdinli Röportajı, Ank: Onur Yay.
Furseth, I., & Repstad, P. (2012). Bireysel Dindarlık. (M. Ulu, Dü.) Bilimname (2), 191-214.
Günay, Ü. (1999). Erzurum ve Çevre Köylerinde Dini Hayat. İstanbul: Erzurum Kitaplığı.
Günay, Ü. (2010, Ocak- Haziran). “Gruplar Sosyolojisi ve Günümüz Türkiye'sinde Dini Gruplar”, Toplum Bilimleri Dergisi, C. 4, S. 7, (ss. 7-52).
Haşimi, M. S. (2004). Arifler Yolunun Rehberi. İstanbul: Semerkant.
Haznevi, Ş. A. (2002). Hazret ve Şah-ı Haznevi. (A. Demiray, Dü.) İstanbul: Semerkand.
Jwaideh, W. (2012). Kürt Milliyetçiliğinin Tarihi- Kökenleri ve Gelişimi. (İ. Çekem, & A. Duman, Çev.) İstanbul: İletişim.
Karadeniz, S. (2012). Aşiret Sisteminde Dönüşüm-Aşiretin Kentte Aldığı Yeni Şekiller- Batman Örneği, İnönü Üniversitesi SBE. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Malatya.
Kirman, M. A. (2003). Süleymancılık Ortaya Çıkışı, Gelişim Evreleri ve Günümüzdeki Durumu. Demokrasi Platformu (6), ss. 151-180.
Kirman, M. A. (2010). Yeni Dini Hareketler Sosyolojisi. Ankara: Birleşik Yayınları.
Kutlay, N. (2012). Kürt Kimliğinin Oluşum Süreci. Ankara: Dipnot.
Mahcupyan, E. (2013, 06 06). "Güneydoğu Notları 4: Siyaset",. Zaman .
Mardin, Ş. (2012), Türkiye'de Toplum ve Siyaset, (M. Türköne - T. Önder, Der.), İst: İletişim.
Melikoff, İ. (1993). Uyur İdik Uyardılar: Alevilik Bektaşilik Araştırmaları, (T. Alptekin Çev.), İst: Cem.
Mensching, G. (1994). Dini Sosyoloji, (M. Aydın Çev.) Konya.
Nikitine, B. (2010). Kürtler: Sosyolojik-Tarihi İnceleme, (E. Karahan - H. Akkuş, N. Uğurlu Çev.), İst: Örgün Yay.
Ocak, A. Y. (2003). Türk Sufîliğine Bakışlar, İst: İletişim.
Ortatepe, E. (2014). Terörle Mücadelede Sivil Toplumun Rolü: Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgelerin'de Kanaat Önderleri. Yayınlanmamış Doktora tezi, Ankara.
Özer, A. (2003). Doğu'da Aşiret Düzeni ve Brukanlar, İst: Elips.
Rıtzer, G., & Stepnısky, J. (2014). Çağdaş Sosyoloji Kuramları ve Klasik Kökleri (4 b.). Ankara: De ki yayınları.
Sarıbay, A. Y. (1996). Kent: Modernleşme ile Postmodernleşme Arasındaki Köprü. Kentte Birlikte Yaşamak Üstüne. içinde İstanbul.
Sayyid S. (2000), Fundamentalizm Korkusu-Avrupamerkezcilik ve İslamcılığın Doğuşu, (E. Ceylan N. Yılmaz Çev.), Ank: Vadi.
Sennett, R. (2000). Kamusal İnsanın Çöküşü, (S. Durak A. Yılmaz Çev.), İst: Ayrıntı.
Sevil, M. (2005). Türkiye'de Modernleşme ve Modernleştiriciler (2 b.). Ankara: Vadi Yayınları.
Subaşı, N. (2003). Öteki Türkiye'de Din ve Modernleşme. Ankara: Vadi ayyınları.
Tan, A. (2011). Değişen Ortadoğu'da Kürtler. İstanbul: Çıra.
Taşğın, A. (2004). Yeni Ocağın Piri Kim? Diyarbakır Türkmen-Alevilerinde Alevi. İsmail E. ENGİN (Dü.) içinde, Aleviler (s. 339-356). İstanbul: Kitap yayınevi.
Tatar, H. C. (1999). Nuhun Gemisindekiler (Şehirleşme ve Dini Cemaatleşme). İstanbul: Turan Yayıncılık.
Tezokur, H. (2007). Diyarbakır İncil Topluluğu ve Misyonerlik. Journal of Islamic Research , 2 (20), 192-205.
Thompson, I. (2004). Odaktaki Sosyoloji ,Din Sosyolojisine Giriş. (B. Z. Çoban, Çev.) İstanbul: Birey Yayıncılık.
Waardenburg, J. D. J. (2003). "İslam Çalışmalarında Bir Problem Olarak Resmi ve Popüler İslam", Tabula Rasa, 3/7, ss. 137-160.
Yalar, M. (2012a). Seyda, Mela ve Faqilerin Bölgenin Dini ve Kültürel Hayatındaki Yeri. Medrese Geleneği ve Modernleşme Sürecinde Medreseler (Cilt 1, s. 459-470). içinde Muş.
Yalar, M. (2012b). Şark Medreselerine Analitik Ve Eleştirel Bir Bakış. Bingöl.
Yalçın-Heckmann, L. (2012), Kürtlerde Aşiret ve Akrabalık İlişkileri, (G. Erkaya, Çev.). İst. İletişim.
Yanmış, M. (2015). Diyarbakır Halkını Geleneksel ve Dini değerlerdeki Değişime Yaklaşımı Üzerine Sosyolojik Bir İnceleme 1990-2013. Bursa: Uludağ Üniversitesi SBE.
Yanmış, M., & Aktaş, A. (2015). Diyarbakır Sultan Şeyhmuse Ezzuli Dergahı örneğinde Tarikatların Toplumsal İşlevleri. Uluslararası Kürt Çalışmaları Dergisi (1), 1-26.
Yılmaz, H. K. (2013). Ana Hatlarıyla Tasavvuf ve Tarikatlar (16 b.). İstanbul: Ensar Nrşriyat.
Yüksel, M. (1993). Kürdistan'da Değişim Süreci. Ank: Sor.
Dostları ilə paylaş: