Rəfiqə:
Varmı, yarəb, bəndə kim, dünyadə heç qəm görməsin?
Varmıdır tək bir nəfər bəxtində ol kəm görməsin?
Dərviş: (Gəlir, Məşuqa işarə ilə)
Hansı Leyla Leylidir, saf eşq ilə can verməsin?
Eşqdən məhv olduğun həm külli-aləm görməsin?!
Rəfiqə:
Sən də əl çək, baba dərviş,
Qan ağladır çərxi-gədiş!
( Dərviş Aşiqin gəldiyini görüb çəkilir)
Aşiq: (Gəlir, qəmlidir)
Məndə bu, boş cismidir, can adlı sərvət yoxdu ta,
Can evim alt-üst olub, bir nöqtə xəlvət yozdu ta.
Dərd gözümdən canımı giryanla xaric eyləyib,
Can alan Əzrayilə üstümdə zəhmət yoxdu ta!
Dostları ilə paylaş: |
