Esse
Bir ömürdən fraqmentlər
0-cı fraqment (ömürdən əvvəl)
Ölüm xofunun olmadığı aləm...
Qaranlıq, zülmət... Dadsız, tamsız, acısız, şirinsiz, istisiz, soyuqsuz dünya.
Heç kəsin heç kəsdən asılı olmadığı, heç kimin heç kimə borcu olmadığı bir mövqe. Kiminsə kimi incidə bilmədiyi məkan və bu məkanda yoxluq.
Ölçüsüz zaman substansiyası.. və yenə də yoxluq.
I fraqment
Doğuldu...
Doğulan kimi də düşdü dördölçülü məkan-zaman koordinat sisteminin 0-na. Ölçülü - biçili dünyaya. Elə bu mövqedə qala bilsəydi dərd yarı idi. Zaman qabağa, məkan kənarlara dartdı onu. Dirəşdi, getmək istəmirdi. Amma itələdilər onu. “Ömür” adlı çətin bir yolun sonuna tərəf...
Doğulmağa həvəsi yox idi. Nəyinə lazımdı bu onun?
Doğuzdurdular... Zorla, məcburi. Anasını... doğuzdurdular, çığırda-çığırda.
Doğulanda ilk eşitdiyi səs anasının harayı idi...
O, özü də ağlayır, haray çəkirdi. Hər yeri ağrıyırdı.
Dünyaya gəlmək nə çətin imiş!
Adamların üzü gülürdü. Nədənsə ətrafdakıların əhvalında bir şənlik və sevinc vardı.O isə ağlayır, hey qışqırmaq istəyirdi. Üəə! Üə..ə!!
Doğulmaq yaxşıydı, yoxsa doğulmamaq?
Ağlı olsaydı, sözsüz ki, bu sualın üzərində düşünərdi. Ancaq onu ağılsız doğmuşdular (daha doğrusu doğuzdurmuşdular). Gücü bircə şeyə çatırdı – ağlamaq, var səsi ilə bağırmaq. Heç vaxt fərqinə varmamışdı ki, niyə orta səslə yox, məhz bütün var səsi ilə bağırır:
Üəə...ə! Üə...ə! Üə... ə!
Bəzən səsi quzu səsi kimi çıxırdı. Sanki mələyirdi.
Həyat mələtdi onu, elə doğulan kimi!
Hələ irəlidə neçə-neçə mələr qaldığı günlər olacaqdı...
Dostları ilə paylaş: | 
