Gecenin karanliğinda doğan işIK
Yüklə 0,75 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- PERDELER-PERDECİLER
| GÖNÜL GÖZÜ ( Tasavvufi Yazılar ) Gönül Gözü Mehmet Emin Bay Kitap Adı : GÖNÜL GÖZÜ Konusu : Tasavvufi Yazılar Yazarı : Mehmet Emin BAY Yayın : Mehmet Emin BAY
İletişim : Tel: 0535 388 84 04 e.p. : m.eminbay@gmail.com
Baskı ve Cilt : Grafus Ltd. Şti. Ş.Adem Yavuz Sk. 15/17 Kızılay/ANKARA Tel: 0312. 4176219
Hakk’tan gelen yansımalar her an yansır bu aynadan… Gönül gözün açık ise sana nice sır görünür… Bazen öyle, bazen böyle gönle düşen güzellikler, Dost Emin’de bir deryadır ama size az görünür… O ummandan birkaç damla dökebilsem gönlünüze, mutluluğum artar benim, neşem sizle çok görünür… Dilerim ki yüce Mevla nasip etsin, gönül gözün açık olsun, bak ki o dem ne görünür, ne görünür…
Kulağına küpe olsun İç sesini duy ve işit Gönül gözün açık olsun Görmediğin nice şeyi Bilmediğin bin bir şeyi Gösterir o gönül gözü Gönül gözün açık olsun Gözlerini kapatsan da Kulağınla duymasan da Çıkar gönül aynasında Gönül gözün açık olsun ./.. Dost Emin der ne güzel şey Beş duyudan ayrı bir şey Algılanır her türlü şey Gönül gözün açık olsun Hamd O’nadır, şükürler O’na, her türlü nimete ve de aşkına… Mehmet Emin BAY ( Dost Emin ) Şubat 2013- Ankara
Hama 17
Düşünce 19 Sır 23
Umman 25 Perdeler-Perdeciler 27 Kul Hakkı 31 İrşad 33
Çöl 35 Gece ve Aşk 39 Mucize 41 Nur 43
Kıssa 45 Pırıltılar -I- 47 Dua 49 Pırıltılar -II- 51 Şey 53 Pırıltılar -III- 57 Şems 59 Kendinden Kendine 63 Aşka Dair 69 Bir 73
Pırıltılar –IV- 75 O 77
Mükemmel 79 Zȃhir 81 Kulak 85 Biz Kimiz 89 Korku 93 Vaha 95 Kȃmil İnsan 97 Necip Can 99 Aşk 105
Gül 111 Pırıltılar –V- 115 Bizde Bir Şey Yok 117 Bu Hayat 121 Sonsuzluk 123 Öfke 125 Su 129 Hikmet 131 Pırıltılar –VI- 135 Dolunay 137 Bir Tane 139 Pırıltılar –VII- 141 Hȃl 143 “Ulu Zȃt” 145 Sensin 149 Gazete 151 Pırıltılar –VIII- 153 Mahbȗb-i Huda 155 Elest 157 Pırıltılar – IX - 161 Zikir - Zȃkir 163 Beytullah 169 Bilgi 171 Süleyman Dede 175 Pırıltılar – X - 177 Rehber 179 Zevȃl 185 Özündeki Kim 187 Mevsuf 191 Hayat 195 İrade 197 Beklemek 201 Göynük 207 Pırıltılar – XI - 211 Arıyor 213 Pırıltılar –XII - 215 İyi – Kötü 217 Özgeçmişim-Tasavvuf 221 GÜZEL Bir sonbahar günü Ankara’dan çıktım yola besmeleyle, İstanbul’a gidiyorum. Bir güzellik bir güzellik, anlatmak mümkün değil… Gören gözü vermişse El-Basir, görürsün, görürsün de titrer erirsin güzellikten… Sonbaharın olgun güzeli mi, yoksa ilkbaharın coşkulu kıpır kıpır, hayata yeni merhaba diyen güzeli mi güzel dersen, güzellikler güzeller Güzel’inden geldiği için hepsi birbirinden güzel derim..
Onda güzel, şunda güzel, sende güzelmiş Kendini seyredip aynaya bakmış Onda güzel, şunda güzel, sende güzelmiş Toprakta ot olup yeşile çalmış Çiçeklenmiş her yer rengarenk olmuş Güzeller güzeli kendini görmüş Onda güzel, şunda güzel, sende güzelmiş Kanatlanıp uçmuş gökte kuş olmuş Denizlerde yüzen bir balık olmuş Hayvandan insana nice can olmuş Onda güzel, şunda güzel, sende güzelmiş ./.. Beşerken gelişip insan görünmüş Kendinden kendine mümin kul olmuş Dost Emin Tanrıyı her yerde görmüş Onda güzel, şunda güzel, sende güzelmiş Yoldayım sağımda solumda muhteşem bir tablo izliyorum. Bayıldım… Baygın, baygın gözlüyorum, zaten mümkünü yok ayılmanın… Çam ormanlarının görkemli, esrarlı koyu yeşili içinde envai çeşit yeşil, sarı, kızıl renklerle farklı farklı ağaçlar, ağaççıkların desenleri… Bu üç boyutlu harika tabloyu gören göz nasıl etkilenmez güzellikten… Nasıl o en büyük, o tek büyük, o ezel ebed bȃki olan El-Musavvir’i düşünmeden gelir geçer buralardan insan olan, gözü olan... Şükür ki gören gözü, ulvi duyguları veren değerlendirecek aklı da vermiş… Zaten baygındım dostlar, birkaç ay önce Antalya’da begonvillerle bezenmiş bir güzel bahçeden denize bakarken bayılmıştım… Ayılmadan tekrar bayıldım.. İçtim kevser oldum sarhoş Mümkünü yok ayılmanın Gördüm duydum her şey bir hoş Mümkünü yok ayılmanın Yeşil güzel, mavi güzel Sarı güzel, kızıl güzel Hakk yaratmış her şey güzel Mümkünü yok ayılmanın Güzelleri yaratan kim Bakan kim ki gören de kim Gözden kalbe gösteren kim Mümkünü yok ayılmanın Kevser içen durmaz erir Sarhoş olur bunu bilir Güzellikler Hakk’tan gelir Mümkünü yok ayılmanın Gördü gözler gönül coştu Aşka düştü dışa taştı Güzellikten dilim şaştı Mümkünü yok ayılmanın Dost Emin der mȃsiva boş Kevser içtim oldum sarhoş Gördüm duydum her şey bir hoş Mümkünü yok ayılmanın… Ormanların şahane renk cümbüşünün yukarısını gök mavisi ve öbek öbek bulut beyazları süslüyor ve ben Bolu’ya gidiyorum. Şöylece düşledim, ezelde elest bezminde sadece biz mi “beli” dedik Rabbimize? Yoksa tüm yaratılan canlı, cansız her şey mi? Tüm mahlȗkat Hȃlık’ına secde ediyor, ezel ebed sen bizim yüce Rabbimizsin diyor…
Ȃlâdır sıfatın her yerde malum Gören göz işiten kulak vermişsin Titriyor gördükçe yüreğim, gönlüm Gören göz işiten kulak vermişsin
Damlayız ummanda biliriz bunu Duyduk dinledik biz güzel sesini Gören göz işiten kulak vermişsin Şarkıdır cümbüştür neşe içinde Dönerler halkalar halka içinde Her zerre Hu çeker ayrı biçimde Gören göz işiten kulak vermişsin Dost Emine latif bir ruh vermişsin Allah’ına ȃşık gönül vermişsin En büyük neşeyi ona vermişsin Gören göz işiten kulak vermişsin… Es –Semi’den mesaj var… Bu güzel armoni neler söylüyor bize? Biz derken kimisi dinlerken senfoniyi çıkar göklere, kimisi sürünür henüz bu yerde… Yani kimine makam olur kimine perde… Bir konser izlerken orkestrayı dinlerken gelen şiiri hatırladım, Kün deyince o anda cümle ȃlem var olur Kimine perde olan kimine makam olur Çaykovski masalında zil çalar davul vurur Kimine perde olan kimine makam olur
İlahi bir sestir ki gönüllerde Hu olur Süfli olan yükselir belki de âlȃ olur Kimine perde olan kimine makam olur Gönül titrer derinden müzikle Hakkı bulur Dost’u duyar Dost Emin Dost’a kul köle olur Sazlar bütünleşir de Hakk’dan gelen ses olur Kimine perde olan kimine makam olur … Gören gözle görür, işiten kulakla dinler, yaşarsın O’nunla güzellikler içinde, makamlara ulaşırsın kalkar her perde…Güzeli, gördüm, dinledim bir hoş geçirdim günümü ve gecemi, darısı dostlarıma.. “Güzel” her yerde hazır ve nazır, “Güzel”i görmek için bakmasını bil, sesleri dinlerken duymasını bil... Gönül gözü açık olan görür güzel şeyleri Kulağında dinler durur esrarengiz neyleri Damağında tatlı Kevser netsin acı meyleri Allah'ını tesbih eder titrer onun tüyleri Hamd O’nadır, şükür verdiklerine, aşk olsun o muhteşem “Güzel”e... Güzellikler her yerde, senden geliyor çünkü Yaradan sensin Tanrım güzellik sende çünkü... 31/10/2006 İstanbul
Hamal yani taşıyıcı diye bildiğimiz yük taşıyarak ekmek parasını kazanan insanları çok görmüşsünüzdür. Çok ağır paketleri, ambalajlı kolileri, denkleri sırtlar ve iki büklüm halinde büyük bir baskı altında zorlanarak hareket ederler. Çoğu kez kan ter içinde kaldıkları uğraşlarında çektikleri acı ve riskleri bizler tam bilemeyiz… Hayatını çeşitli şekillerde yaşayan her insan için değişken olmakla birlikte, hayatı devam ettirmek, tıpkı bir hamalın karşı karşıya kaldığı ağır bir yükün taşınması işi gibidir. Hayat bazen insan için taşınılması çok zor olan bir yüktür. Bu yük nasıl oluşur içeriği nedir derseniz, insanların değer yargılarıdır, kavramlardır, sosyal dayatmalardır, ilkelerdir, komplekslerdir, kaprislerdir, ekonomik ihtiyaçlar ve ihtiraslardır ve benzeri insan kıskaçlarıdır…Bu kıskaçlar insanı ezer durur.. Bu yük altında insan bunalır. Bunalan insan kaçış yolu arar veya aklını kullanarak bu baskıları nasıl azaltacağını hatta bu yükten nasıl kurutulacağını düşünür… Bu noktada genel bir ifadeyle “hayata anlam katmak” gerekliliği ortaya çıkar. Peki nasıl? İnsanlar değişik nefis basamaklarına sahip olup, beşer özelliğinden yükselerek insan-ı kȃmil mertebesine kadar ulaşabilirler. İşte her mertebedeki insan için hayata anlam katmak çok değişik nitelikler göstermektedir. Nefsi Emmare mertebesinde sadece benlik ve bencillik içinde nefsinin tatminini düşünen insan kendi nefsini tatmin edip hayata anlam kattığını hayatın yükünü hafiflettiğini sanarak dünya malı, mülkü, zevki için her yolu mübah sayar ve aldığı tatmin duygusunu yeterli bulur ki bu geçici ve aldatıcı sonuçlar verir. Örneğin hayatına anlam katmak için para biriktiren bir cimri hayatta korku içinde yaşar, birikimlerini kaybetme korkusu onu yer bitirir ve bir gün kendi kaybolur gider… Eğlence, içki, kadın, kumar gibi süfli işlerle hayatlarına anlam katanların sonuna bakarsanız gerçekte kendini kandırıp pişman, perişan bir şekilde göçüp giderler... Kimisi de zamanını boşa harcayacak şeylerle uğraşır ve sayılı günler geçince bomboş geçen bir ömür geçirdiğini ya anlar ya anlamaz gider… Akıllı olan aklını kullanan ise önce durumunu saptar. Sorulara cevap arar.”Ben kimim?” der, “Dünya nedir ?” der, niçin der ve hayatın gerçek anlamını bulmaya yönelir. Allah’ı tanır, kendini tanır ne için yaratıldığını idrak eder ve kulluk şuuruna erer… Nefsini terbiye eder, benlik ve bencillikten sıyrılır ve Cenab-ı Hakk’ın sevdiği kulu olur. Allah rızasını kazanmayı esas gaye edinir. Mertebesi yükseldikçe hayat ona yük olmaktan çıkar, hatta zevk olur… Aşk duyar maşukuna kul olur… O zaman en büyük Veli’yi bulur… Allah onunla dost olur ve hayat korkusuz, ızdırapsız, huzurlu bir süreç olur… Dünya bir cennet bahçesi olur, hayatın yükü yok olur… Gayemizi Mevlamıza bir şiirle ifade edelim;
Şükür ile zikir ile seni her an anabilmek Seni görüp her bir yerde sevgi ile bakabilmek Esas gayem budur benim, sana kulluk edebilmek Doğru yoldan ayrılmadan Hakk yoluna girebilmek Aldanmadan şu dünyaya Hakk yolundan gidebilmek Gördüğüne Hu diyerek gerçeklere erebilmek Esas gayem budur benim, sana kulluk edebilmek Hem canlıyı hem cansızı senden bilip sevebilmek Aşkın ile küle dönüp sana doğru uçabilmek Dost Eminin tek dileği her an senle olabilmek Esas gayem budur benim, sana kulluk edebilmek… DÜŞÜNCE Her insanın bileşiminde Allah’ın verdiği ruh olduğu için; bedensel özelliklerini ikinci plana iten, yani ibadetle, riyazetle ruhsal özelliklerini ön plana çıkarabilen insanlarda diğer insanlarda pek görülmeyen, bilinmeyen ruhsal kaynaklı doğuşlar, sezişler, hisler ve kerametler derece derece görülebilmektedir. Bu sonuçların görülmesinde dinsel veya yöntemsel önemli ayrıcalıklar yoktur, zira Allah her kuluna kendi ruhundan verdi… O halde bir keramet gösteren Budist veya Hıristiyan seni şaşırtmasın. Müslüman ise şöyle düşünmeli; Allah’ın insanlara uygulamaları için emrettiği şeriat en son olmakla, en mükemmelidir. Şeriati tam uygulayan Müslüman ruhsal gelişim için en ideal ortamı yaratmış olur ve ruhsal olarak hızla yükselebilir. Şeriat olarak kast edilen ise Allah’ın razı olacağı ibadet ve davranışların tümü olup, örnek alınması gereken Hz. Muhammed (s.a.v) in hayatıdır… Peygamberimizin sünnetine uygun yaşarken yaradılış sırlarını tefekkür etmekle ve de zikir ile Allah’ın rızasına ulaşırsan ( ki amaç budur ) ruhun menşeine dönme yolunda kemȃlȃta erer… Ne mutlu…
Öyle bir çarktır ki bu Cansızken canlı olur Kemâlâta erenler Döner menşei bulur
İnsan olan kul olur Kemâlâta erenler Döner menşei bulur Kenz-i Mahfi görünür Gören gözler mest olur Kemâlâta erenler Döner menşei bulur Dost Eminim diyor ki Her şey döner BİR olur Kemâlâta erenler Döner menşei bulur Bu aşamalara ulaşan yolda olanlarda göreceli olarak kerametler ( olağandışı oluşumlar ) görüleceği doğal olmakla birlikte, çok önemli olmayıp yolcu için doğaldır. Ruhun yücelip de arşa yükselirsen işte kurtuluş… Cennet dedikleri o kemȃlȃt mevkiine girenler için, erenler için her yer birdir, ha burada ha orada… Yine bir şiir;
Farkı yoktur bilen bilir Ha burası ha orası Arayanlar O'nu bulur Ha burada ha orada
Benlik biter, birlik olur Cisim burda görünse de Ha burada ha orada Mutmaindir onun kalbi Ne olursa O'na tabi Sefası hoş cefası hoş Ha burada ha orada Hakkı burdan gayrı bilme Aramaya dışa gitme Dost Eminim dikkat eyle Ha burada ha orada Önce fikrimiz, düşüncemiz, Allah’a kulluk yolunda olursa yolumuz bizi olgunluğa yani kemȃlȃta ulaştıracaktır.
Düşünceni güzel eyle, kaçsın gitsin pis şeytan Sen nefsinle cihad eyle, yardım eder Yaradan Mertebeni yükseltir O, umut kesme Tanrı'dan Bir düşünceydi arz ettim, en iyisini Cenab-ı Zül Celȃl bilir… İnsan-ı kȃmil olmayı Allah’ım nasip etsin inşallah. Ȃmin… 26/05/2007 Ankara
SIR “Sır” nedir? Meraklanıp durma. Sır sensin! Sır insandır, yani İnsan-ı Kȃmil… Sen kendini bil sırrı bil… Sır olduğun bilirsen; Hakk’ın eli olursun seninle verir, yani sen verirsin O verir… Hakk’ın dili olursun sen demezsin, O söyler… Hakk gözüyle görür gözlerin… Her dileğin olur, zira O diler… Sır olduğun bilirsen; Zikir senden sanadır.. Şükür senden sanadır… Sırra eren yok olur, sırra eren var olur… Varlık içre halk olur… O halde;
Hakk yolunda bir er ol, sırrına er bir kul ol… Ayrı düşme sen “sır” ol… Sen iste O işlesin, O da senden işlesin… Büyüktür O, çok büyük, senden işliyor küçük… İlim öğren kendin bil, kendindeki sırrı bil… Sırra erdin ise sen, seversin sevilirsin, Aşk içinde yok olur zevk içinde erirsin… Namaz kıldım, oruç tuttum İman ettim senden sana Hacca gittim, zekȃt verdim İbadetim senden sana Seni gördüm her yanımda Selam verdim senden sana Çağırdın da girdim yola Ȃşık oldum senden sana Halkı sevdim Hakkı gördüm İnsanlara hizmet ettim Her geleni senden bildim Gönül verdim senden sana Her şey seni tesbih eder Müminlerin rahmet bekler Niceleri gelir gider Döneceğiz senden sana Aşk ateşin içim yakar Dost Eminim Dost'a yakar Gözyaşlarım durmaz akar Hayran oldum senden sana UMMAN Bir umman düşünün uçsuz bucaksız… Gözle seçemediğimiz su zerrecikleri buharlaşıp gökyüzüne yükseliyor… Sonra bu su buharı kümeleşiyor bulutlarda… Bulutlar çeşit çeşit büyüklü küçüklü, gri ve beyazıyla renk renk her biri ayrı şekil. Rüzgȃr ne yönden esiyorsa bulutlar ona uyarak hareket halinde… Ve bu bulutlar kuruyan topraklara, çatlayan dudaklara su götürüyor yani yağmur yağdırıyor. O yağmur ki hayat veriyor, canlılık veriyor ya da canlı olanı hareketlendiren canlandıran suyu getiriyor… Dedik ya bulutlar çeşit, çeşit, kimisi yavaş, küçük taneli ama sürekli yağmurlar yağdırıyor ki toprak suyunu rahatlıkla emip hayat fışkırıyor, kimi bulut ise hızlı, iri taneli ve kısa süreli sağanak yağışlar yağdırıyor ki etkisi kısa süreli oluyor ve sel olup akıyor… Su hayat veriyor, canlılık veriyor, filizler fidan, fidanlar ağaç oluyor… Sonra evet sonra, bulutların bıraktığı su tekrar ummana yani ilk menşeine ya akarsu olup dönüyor, ya buharlaşıp dönüyor, tekrar umman oluyor…Bu arada umman yine eski umman, ezeli ve ebedi sınırsız umman hep ama hep bȃki kalıyor… (Teşbih: Umman: İlahi hakikat denizi, Bulut: Nebiler, Veliler, Yağmur: İlahi rahmet incileri, ruhsal gıda) Dost Eminim bir katreydin buhar oldun göklerde Bulut gibi aslını bil yağmur olup yağ yere Irmak, nehir, çağlayan ol ummana koş sen hele Umman seni kucaklasın varlık birdir ȃlemde akikat denizi UMMAN - I Bir ummana düştüm de ben, tutunacak dal aradım Umman büyük dallar küçük arasam da bulamadım Yüzdüm durdum tek başıma ummanda bir damla gibi Umman beni kabul etti, ben yok oldum, umman oldum Dost Eminim ummandasın ummanda yok olmalısın Tutunacak dal arama sen ummana dalmalısın İhlȃs ile yüz ummanda ummanda yok olmalısın Mevla belki nasip eder, Allah’a yar olmalısın UMMAN-II
Sen kendini bilemezdin Sen ummanda katre iken Sen kendini bilemezdin
Sanma sakın umman gayrı Olamazsın ondan ayrı Sen kendini bilemedin Dost Emin der ummandasın Sanırsın ki bir damlasın Sen ummandan bir aynasın Sen kendini bilemedin… PERDELER-PERDECİLER Kelime-i Tevhid bize hakikati vurgular. Allah’tan başka ilah olmadığını dilimizle ikrar, kalbimizle tasdik ederiz. “Allah vardı, O’nunla birlikte hiçbir şey yoktu” deniyor hadiste. Elbette öyledir ve şimdi de aynen öyledir… Hakikat ehli bilir, görür ve birebir Hakk’ın varlığı, Bir’liği içinde yaşarlar… Ef’al O’nun, Sıfat O’nun, Vücȗd O’nundur… Hakk’la birlik olmuş hakikat erenleri için ne kadar güzel bir terennümdür “Lȃilȃheillallah” … Arada mani yoktur, engel kalkmıştır. Dünyada mı cennette mi ne derseniz, zȃhir, bȃtın o tarifsiz güzellikler sarmıştır arif olanı… Allah bizleri de o mutlu zümreye dȃhil etsin, hicabımız olmasın inşallah. Bu dileğimiz aşağıdaki şiir oldu;
Ne dersin ey Sevgili kalmasın hicabımız Yüz yüze görüşelim olmasın aracımız Ne varsa aramızda kalksın ayrı gayrımız Ne dersin ey Sevgili kalmasın hicabımız
Yıkamışlar beynimi Sen’i bilemiyorum Yanlış yerde arıyor Sen’i bulamıyorum Ne dersin ey Sevgili kalmasın hicabımız ,/.. Hȃlbuki buradasın kalbimin içindesin Sen’le birlik olmuşum birlikte benimlesin İstediğin şekilde değişen biçimdesin Ne dersin ey Sevgili kalmasın hicabımız
Maddi gözle bakar da insanoğlu aldanır Her şeyin temelinde BİR şey olan Hakk vardır Ne dersin ey Sevgili kalmasın hicabımız Perdeyi açtım bugün kabuğumdan sıyrıldım Ne Sen kaldı ne de ben zȃhir bȃtın TEK oldum Arıyorken ben Sen’i kendimde Sen’i buldum Ne dersin ey Sevgili kalmasın hicabımız Dost Eminim iyi bak nerede cananımız Canan diye bildiğin oymuş bizim canımız Zevk içinde izle sen burada yansımayız Ne dersin ey Sevgili kalmasın hicabımız… (Hicab: Perde,engel )
Genel anlamda insanın nefsi onun perdesi veya perdecisi olmuştur, ta ki nefsini arıtarak yükselenler müstesna. İnsanoğlu çoğunlukla nefs-i emmaresinin elinde oyuncak olmuş ve Kur’anda belitildiği üzere hayvan seviyesine hatta daha aşağılara inmiştir. Somut olarak para, mal, mülk hırsını ele alalım. Maddi şeylerle tatmin ve mutlu olacağını sanan ve bunları elde etmek, biriktirmek, yığmak gibi emellerle yaşayan insan için tüm uğraşı, onu “ hakikat” e karşı perdelemiş olur. İhtiras arttıkça da perde kalınlaşır… Aynı şekilde yaşamın anlamını hiç düşünmemiş olan kişi benzer şekilde ailesine, çocuklarına bağlanıp başka bir şey düşünmeyebiliyor. Diğer biri şehvetinin oyuncağı olup, ömür tüketiyor. Şöhret, makam düşkünleri, benlik, gurur ve kibriyle yaşayanlar da bir başkaları… Bütün bunları perde olarak, yalancı ilahlar olarak görebiliriz. Bu perdeleri oluşturan perdecileri de kısaca tariflemek gerekirse; insanlara kötü nefsin isteklerini değerli, geçerli veya iyi kavramlar gibi dayatan toplum değerleridir... Günümüz toplumunda dünya ön planda hatta tek planda tutulup hakikat yolu görmezden gelinmekte ve insanların nefislerine hoş gelen perdeler örülmektedir. Perdeciler günün koşullarına uygun çeşitli perdeleri üretmekte ve insanların hizmetine vermekteler!.. Perdeleri artan insan ve toplumlar da doğru yoldan çıkmaktalar… Perdecilere yüz vermeyelim. Kur’ana bakıp tarihte yoldan çıkan kavimlerin sonunu görelim, düşünelim… Perdeleri kaldır ki makama erişesin Her türlü sırra erip Mevla’ya kavuşasın Perdeleri kaldırmak nefis için zor gelir Mümin olan o dur ki zor ona kolay gelir Allah’ı unutturan her şey perdedir sana Nefsini tatmin eden güzellik tuzak sana En şerefli mahlȗksun kȃmil insan oldunsa Dost Eminim ne mutlu doğru yolu buldunsa Perde senin nefsindir. Nefsini terbiye et, yüksel. Hakikate er, tevhide gir, Hakk’la birlik ol… Dünyan cennet olsun, ahretin ȃsan… Allah razı olup, kulum desin, sevdiklerinden etsin. Mutluluk sendedir haydi kolay gelsin… Allah yardımcımız olsun, ȃmin… 08 /08/ 2007 Ankara
KUL HAKKI Bir daha ya görür ya göremeyiz dostum, ne olur helal et hakkını kalmasın kul borcumuz. Rahmandır, Rahimdir Gaffar olan Rabbimiz, affeder inşallah günahımız, çünkü biz O’nun yarattığı nazlı birer kuluyuz… Kul hakkından korkarım, helalleşelim dostum, böyle ister Mevlamız… Sevelim, sevilelim, hoş görelim ayrı değiliz ki aynı Hakk’ın kuluyuz. Bakın şiir ne diyor; Helal et sen hakkını benden de helal olsun Hesap günü huzurda yüzlerimiz ak olsun Kalmasın hiç borcumuz ödeyelim burada Biz temiz olalım ki Allah da razı olsun Kul hakkı kalmaz ise diğer günahlar gider Zira Mevla Rahman’dır O bağışlar affeder Helalleşelim dostum bu dünya gelir geçer Pişmanlık fayda etmez hesabı burda gider Dost Eminim diyor ki kul hakkı koymayalım Bu dünyada kalp kırıp ahları almayalım Sevelim sevilelim kibirli olmayalım Helalleşelim burda ahrete kalmayalım… Küçük, büyük demeyelim, kimin hakkı kimde ise bilinmez, helalleşmiş olursak kalmaz kula borcumuz… İhmal etmeyelim aman kul hakkıdır korkumuz… Allah kul hakkından kurtulmuş, rızasını kazanmış kullarından eylesin, günahlarımızı bağışlayıp cennetine nail etsin inşallah… Ȃmin…
Bezm-i mey ehliysen eğer, neler içer, neler görürsün meğer… Birbirinden güzel sakiler sunarlar çeşit çeşit kadehlerde şaraplar, meyler… Bir saki geldi aşkı sundu bana dem yerine. Bir diğeri bir başka aşkı doldurdu kadehe… Aşk üstüne aşk içtim de bir hoş oldum, yani “ser hoş” oldum… İçtim kevser oldum sarhoş Mümkünü yok ayılmanın Gördüm duydum her şey bir hoş Mümkünü yok ayılmanın Elde kadeh geldiklerinde, sakiler pek sevilir meyhanelerde, bir gizemli hoşluktur sunulan kadehlerde… Aşk irşadın gayesidir, aşkı sunan sevgili mürşidindir. Mürşidin, meclisteki şarap sunan sakidir, sunulan şarapsa kevserdir… Nice saki tanıdım ki kendileri de ser hoş… Sen de iç şarabını da maşukuna koş… Sakiler birbirinden güzel sundukları ayrı güzel… Rüya böyle, ne sen sor dostum ne ben söyleyeyim, gerçek olmayan aşkı neyleyim… Gönül ister ki her an her yerde Kevser içeyim, zikir edeyim, Hakkı bileyim… Ne ȃlȃ değil mi? Aşk yolunun yolcusuyum ne âlâ Hak yolunun bir tozuyum ne âlâ Ȃşık mıyım maşuk muyum ne âlâ Ben can mıyım canan mıyım ne âlâ
Kevser içmiş başı dönmüş ne âlâ Yok olunca varı bulmuş ne âlâ Sevgiliye bir kul olmuş ne âlâ… ÇÖL Bir çöldüm, kumları rüzgȃrla savrulan, gecesi dondurucu, gündüzü alev alev yanan… Cansızdım, yalındım, maddeydim… Bir gün nasıl oldu da yakan güneşin önüne yağmur bulutları geldi, düşlememiştim bile… Çiseledi yağmur usul usul, kumlar ıslandı, toprak çamur kıvamına geldi. Su rahmetti… Su ve toprak birleşti bereketin simgesi gibi… Tohum geldi, ilk tohum, yeşerdi, ortama can geldi… Ne güzeldi yeşil renk çöl ortasında ne güzel… Otlar büyüdü ağaca durdu, yapraklar büyüdü çiçeğe durdu… İlk meyveler ne hoştu meraklı kuşlar için… Ağaç kendine şaştı, nereden çıktım ben diye… Meyveler olgunlaştı çeşit çeşit… Her meyve yeni bir tohumdu yeni ağaçlar için ve yeni tohumlar yeni canlar demekti, ama önemli olan ilk tohumu bilmekti… Tohumdan tohum çıkar İlk tohum nerden çıkar? İşte bunu bilenler Kemâlâta ererler Kemâlâta erenler Menşeine dönerler Ol demeseydi Hȃlık Nasıl olurdu mahlȗk İşte bunu bilenler Kemâlâta ererler Kemâlâta erenler Menşeine dönerler ./.. İlk tohuma ol dedi Çiçekler meyve verdi Tohumdan tohum geldi Vahdete kesret dendi Çokluk sanma BİR’i gör Vahdetin sırrına er Senden görünendir BİR Dost Eminim bunu der İşte bunu bilenler Kemâlâta ererler Kemâlâta erenler Menşeine dönerler Nasip ederse Tanrı, çöl kumu ıslanır da bitkiye yatak olur, tohumdan bitki çıkar hayvanata yem olur… “Ol” der ise ol Padişah, çöl yeşerir vaha olur, “Ol” der ise yüce sultan çölde beşer hayat bulur…
Her işte mevcuttur Tanrı yasası Başıboş sanmayın olan işleri Her işte mevcuttur Tanrı yasası Atomun içinde hareket olur Atomlar birleşir molekül olur Dilerse element veya can olur Her işte mevcuttur Tanrı yasası ./.. Hücreden bitkiye gelişim olur Bir yandan hayvanlar hayatı bulur Zamanla beşere erişim olur Her işte mevcuttur Tanrı yasası Beşerken idrȃki açık olanlar Tanrı nasip eder insanlar olur Tanrıyı bilenler Hakka kul olur Her işte mevcuttur Tanrı yasası Şereflenir insan kulluk ederse Doğru yoldan gidip Hakkı bilirse Yükselir makama Hakka giderse Her işte mevcuttur Tanrı yasası… Dost Emin diyor ki perdeyi kaldır Gerçekleri görüp merteben artır Olgunlaş burada Tevhide gir dur Her işte mevcuttur Tanrı yasası… Çölden çıkan bir beşer, Allah’ın takdiriyle insan, belki de kȃmil insan olur yani halife… İşte budur mucize… Hiçbir mahlȗk yanaşmadı teklife Kabul dedi insan oldu halife Bu sır nedir ayan olur arife Halifesin, halifesin, halife ./..
Teklif etti emaneti göklere Dağlar, yerler, gökler kaldı geride İnsan aldı emaneti kendine Halifesin, halifesin, halife
Aklın ile iradeni lutfetti Kulluğun bil ibadetin yap dedi Halifesin, halifesin, halife Bu dünyaya niye geldin bilsene Yüklə 0,75 Mb. Dostları ilə paylaş:
|