| Ahad/Ahmed/Mahmud/Muhammed. Bu kelimele-rin ifade ettiği ma’nâ’lar sadece yazıda ve zihinde birer şekil ve kelime değil, hakikatleri itibariyle birbirleriyle kaynaşma halinde ve her mertebe’de birbirlerine ayna olan, bütün âlemi kaplamış bulunan mâ’nâ’lar deryasıdır.
Zat-ı Mutlak, a’mâ’iyyet’te kendi âleminde, gizli hazi- ne’de, gaybların gaybında iken bilinmekliğini istedi ve bu halden ilk tecellisi, zâtından zâtına oldu. Buna da “Ahad” Ahadiyyet, Yani “teklik” tecellisi dendi.
Ancak bu “teklik tecellisi” beşeri ma’nâ’da anlaşılan sayısal ma’nâ’da bir teklik değil, bölünmez bir bütünlüğün tekliği idi. Sadece ilmî bir şuurlanma idi. Burada kendi tek
14
liğinde, iki özelliği (İnniyyet’i ve Hüviyyet‘i) ile belirdi.
İşte bu ilk kendinden kendine olan belirginliği “Ahad” (1+8+4=13) sayısal mânâsını oluşturdu. Tabî ki, aslında bâtınında olan bu hakikat diğer mertebelerin zuhurundan sonra idrâki mümkün oldu. Nasıl ki, “Ahad” kendi varlığında kendisi ile idi, işte o mertebe’de mânâ değer ifadesi (Ahad), sayısal değer ifadesi ise (13) idi.
Daha evvelcede belirttiğimiz gibi nasıl ki, elif (13) olarak bütün harflerin varlığına işlemiş olarak onlara nüfuz ettiği gibi (Ahad) da bütün varlığın özüne işlemiş onlara nüfuz ederek varlık sebebleri olduğu gibi, (13) sayısal değeri de bütün mânevi değerlerin kaynak varlık değeri olmuştur.
Bu da Hakikat-i Muhammedî yoluyla tesirini bütün âlemlere (14) Nûr-ı Muhammedî yönüyle ulaştırmıştır.
Dostları ilə paylaş: |
