Anılan değerlendirme, İmralı çizgisinin ideolojik esasları ve politik sonuçlarına geçmeden önce, “PKK’nin gidişi ve partimizin duruşu” başlığı taşıyan bir ara bölüme yer veriyor. Konuya MLKP’nin “duruşu” üzerinden girme ihtiyacı duyulması kuşkusuz boşuna değildi. Bu tutum o güne kadar izlenegelen kuyrukçu çizginin ağırlığının adamakıllı hissedildiğinin bir itirafıydı işin aslında. Kuşkusuz olumlu bir davranışın da bir belirtisi olarak; bu ağırlığı bir parça olsun hafifletmeden, politik ve etik açıdan yeni durum konusunda söz söyleme hakkı ve gücünü kendilerinde göremiyordu, değerlendirmeyi kaleme alanlar.
Önden, MLKP’nin Kürt sorunu ve PKK ile ilişkilerde izlediği çizginin olumlu yönlerini ortaya koymak adına, durumu dengele(185)mek ve hafifletmek için epeyce bir çaba harcanıyor. Fakat bizi bu rada bu değil, “Politik Rapor”da hokkabazlıkla reddedilmiş bu lunan temel önemde tespitleri içeren bölüm ilgilendiriyor. İlgili paragrafı olduğu gibi aktarıyoruz:
“Partimiz bir yandan sınıfsal-enternasyonalist karakterine bağlı politik-pratik olarak kendini ortaya koyarken, öte yandan PKK’ye karşı belli ölçülerde ideolojik savaşım da yürüttü. Fakat ne var ki. ideolojik savaşım cephesinde belirgin bir tutukluk sergiledi. Teoriye, tarihsel deneyime, program ve stratejisine bağlı olarak PKK ile ayrım çizgilerinin yeterince ortaya koyamadı. PKK'nin zaaflarına karşı etkin bir savaşım yürütemedi. Önemli oranda ezilen ulus milliyetçiliğinden etkilendi. Yer yer yedeklendi, sürüklendi. Bu etkilenme en fazla politik kitle ajitasyon aracında yansıdı.” (Sınıf Pusulası, sayı: 4, s.6)
Burada dikkat çeken ve “Politik Rapor”un yukarıya aktarılan pasajında es geçilen noktalardan biri, yapılan değerlendirmenin hiç de “MPYO’nun” tutumuyla sınırlanmadığıdır. Tersine söylenen herşey, açık biçimde MLKP adına ve payına söyleniyor (söze “Partimiz”le başlanıyor). Yalnızca son cümlede, bütün bu oportünist tutum va zaafların en aşırı ölçüde “politik kitle ajitasyon aracında yansıdı”ğı ayrıca vurgulanıyor.
Değerlendirmede “MPYO’nun” durumuyla ilgili sorun, Kürt hareketiyle ilişkilerde “önemli bir liberalizmin yansıması” olarak nitelenen zaafiyetin, legal yayın organında ifrata vardırılması olarak çıkıyor karşımıza. “Partimiz, bir dönemden beridir bu zaafiyetini aşmaya yönelmişti”diyen değerlendirme, legal yayının (“MPYO”) bu çabaya karşı direndiğini, liberal ve kuyrukçu çizgide ısrar ettiğini ima eden şu sözlerle sürüyor: “Bu zaafiyette, merkeziyetçilik zayıflığının da önemli bir rolü olmuştur.” (aynı yer)
Nitekim hemen devamında, bir yıl önce (Ağustos 1998) yapılan “genişletilmiş MK toplantısının değerlendirmelerinden bölümler aktarılarak, bu “merkeziyetçilik zayıflığının legal yayınlarda ne türden liberal ideolojik-politik savrulmalara yolaçtığı konusunda(186)daha somut bir fikir veriliyor:
“Kitle ajilasyon aracımız ve daha az olarak da teori aracımızda önemli içerik hataları, Parti çizgisinden önemli savrulma örnek leri görülmektedir. Ulusal harekete karşı uzlaşıcı davranılmakta, ulusalcı hareketin derinleşmekte olan reformcu eğilimi deşifre edilmemekte, yer yer kuyrukçu pozisyonlara sürüklenilmekte, ulusalcı söylemlerden ciddi bir etkilenme görülmekte, proleter sosyalist bakış açısında ısrarlı davranılmamaktadır. Yine halkçılık, popülizm yönünde ciddi etkiler sürüyor. Kimi yazılarda liberal, küçük burjuva reformist söylemler tahlilleri etkiliyor.... Bu durum, Partinin ideolojik-siyasal yönü ve doğrultusunda bir bozulmayı ifade ettiği gibi, savrulmalara açık bir zemin de yaratıyor, oportünizmi besliyor.” (Sınıf Pusulası, sayı: 4, s.7)
Bunlar yorum ya da ek açıklama gerektirmeyecek denli açık niteleme ve tespitlerdir. Üstünkörü söylenmiş olmak bir yana, “genişletilmiş MK toplantısı” gibi önemli bir platformda yapılan tartışma ve değerlendirmelerin kollektif sonuçları olarak yazıya dökülmüştür. Aradan geçen bir yılın ardından ise, İmralı tes limiyetini konu alan ve en üst yönetici organının değer lendirmelerini kamuoyuna yansıtan temel bir belgede, bu kez kamuoyuna açıklanmıştır.
İmralı sonrası durumu değerlendiren ve MK adına kaleme alı nan bu temel önemde değerlendirmenin hiç değilse buraya aktarılan bölümlerinde, her sözün ya da ifadenin inceden inceye düşünülerek kullanıldığından elbette kuşku duyulamaz. Zira burada söylenen her söz, yapılan her tanımlama, siyasi yaşamda ve özel olarak da devrimci kamuoyu karşısında MLKP payına büyük bir sorumluluk anlamı taşımaktaydı.
MLKP 3. Kongresine sunulan ve bugün devrimci kamuoyunun önüne “kongre belgeleri” olarak konulan biricik metin olan “Poli tik Rapor”, işte bu denli temel önemde görüş ve değerlendirmeleri red ve mahkum etmektedir. Bu ise, Kürt hareketinin yaşadığı büyük tarihi yenilginin ardından MLKP adına yapılan o yarım ya(187) malak özeleştirinin reddedilmesi anlamına gelmektedir.
Düşünün ki bu, yerine yeni bir değerlendirme konularak, sürecin yeni bir çözümlenmesi ve muhasebesi yapılarak da değil, fakat yalnızca bir satır arası değinmeyle, deyim uygunsa bir kalem darbesiyle yapılmaktadır. İnanılır gibi değil, ama işte tümüyle gerçek! Bu kıvraklıkta, bu oportünist hokkabazlıkta, bir bakıma bugünün bütün bir MLKP gerçeği, onun “birlik devrimi” terane siyle geldiği nokta gizli. Bu çevre ciddiyetini ve samimiyetini bu denli yitirmiştir ki, çoktan boş bir söz kalıbı haline gelmiş bulunan “birlik devrimi”ni korumak adına, işler artık bu yol ve yöntemlerle götürülmektedir.
