Iacôbus -I

incamiciatura crusta, ae, f.

incamminarsi adgredĭor viam

incanagliare corrumpo, ere. Syn: perdo.

incanagliarsi cum perditis congregor; ~ ~ consuetudinem iungo; ~ ~ conversor.

incanalamento in canalem aquae inductĭo, f. Syn: ~ ~ aquae deductĭo.

incanalare 1 aquam in canalem immitto. Syn: aquam canali ~ ; aquam ~ deduco. 2 dirigo, ere (transl).

incanalato canali deductus. Syn: in canalem immissus.

incanalatura 1 → incanalamento. 2 canalis, is, m.

incancellabile indelebĭlis, e.

incancrenire 1 gangraena vitĭor. 2 putresco, ere (transl).

incandescenza candentǐa, ae, f.

incannatura involutĭo, onis, f.

incannicciatura calamōrum claustra, n pl.

incannucciare 1 calamis obtego. Syn: ~ claudo. 2 adminiculis religo.

incannucciata calami complexi, m pl. Syn: ~ innexi.

incantamento incantamentum, i, n. Syn: fascinatĭo.

incantare 1 incanto, are. Syn: fascino, are. 2 allicĭo, ere (transl). Syn: capĭo; rapĭo. 3 stupefacĭo, ere (transl). 4 suavissime afficĭo (transl). Syn: delectabiliter ~. 5 ad ecstasim adduco (transl).

incantato 1 incantātus, a, um. Syn: fascinātus. 2 allectus, a, um. Syn: captus; raptus. 3 obstupefactus, a, um.

incantatore magus, i, m. Syn: fascinātor.

incantesimo fascinum, i, n.

incantevole suavissĭmus, a, um. Syn: delectabĭlis.

incanto 1 fascinum, i, n. 2 suavitas, atis, f. 3 stupor, oris, m. 4 hasta publica, f.

incanutire canesco, ere.

incapace

incapacità incapacĭtas, atis f.

incaponimento pertinacǐa, ae, f. Syn: obstinatĭo.

incaponirsi pertinax sum. Syn: persto.

incappare incido, ere. Syn: obvĭam fio.

incappato pallĭo amictus, m.

incappottare paenula involvo.

incappottato paenulātus, a, um.

incappucciare cucullo involvo.

incappucciato cucullātus, a, um.

incapricciarsi adamo, are.

incapsulamento in capsulam introductĭo, f.

incapsulare in capsulam introduco.

incardinazione incardinatĭo, incardinātus.

incaricato curātor, oris, m (e.g. nosocomii; peregrinōrum).

incarico ex tuis mandatis.

incarnare veluti concorporet in eventibus socialibus.

incarnazione 1 incarnatĭo, onis, f. 2 typus, i, m. Syn: exemplar; ipse, a, um.

incarognito exasperātus, a, um.

incarrucolare funem per orbiculum traicĭo.

incartamento tabulārum corpus, n; instrumentōrum ~ ; instrumentum; tabellae, f pl.

incartapecorire 1 membranaceus fio. 2 emacresco, ere (transl).

incartapecorito macie confectus (part et adi).

incartare charta (chartis) amicĭo.

incartata 1 sacculus chartaceus, m. 2 charta amiciendi actĭo, f. 3 → impannata.

incartato charta amictus.

incartatore opifex rei charta amiciendae, m; minister rei ~ ~ .

incarto 1 schedulārum fasciculus, m. 2 involucrum, i, n.

incartocciare in chartaceum amictum immitto.

incasellare 1 in loculis dispono. 2 ordine dispono.

incasellatore dispositor, oris, m. Syn: distributor, oris, m.

incasermare stativis includo.

incassare 1 in arca condo. 2 accipĭo, ere (pecunĭam). Syn: exigo. 3 ictus fero. 4 → incastonare.

incassato 1 in arca condĭtus. 2 acceptus, a, um. 3 marginātus, a, um. 4 depressus, a, m. 5 coercĭtus, a, um.

incassatore arcarĭus, ii, m.

incassatura 1 dispositĭo in arca facta, f. 2 coercitĭo, onis, f. 3 incastratura, ae, f.

incasso nummi accepti, m pl.

incastonare includo, ere.

incastonato inclusus, a, um.

incastonatore inclusor, oris, m.

incastonatura inclusĭo, onis, f.

incastrare 1 insero, ere. 2 conector, i (refr). 3 in discrimen adduco. Syn: in angustĭas adduco.

incastrato insertus, a, um. Syn: cardinātus.

incastrata insertĭo, onis, f. → incastrare.

incastro iunctura, ae, f.

incatenare 1 cateno, are. Syn: vincĭo. 2 in catenas conicĭo. 3 allicĭo, ere (transl).

incatenatura catenatĭo, onis, f. → incatenare.

incatramare → catramare.

incattivire depravo, are (transl); depravor (intr). Syn: in pravum pervenĭo.

incavalcatura superiectĭo, onis, f.

incavallare 1 superiacĭo, ere. Syn: impono; superpono. 2 crus cruri superimpono.

incavallatura capreoli, ōrum, m pl.

incavare incavo, are. Syn: cavo, are.

incavato cavus, a, um.

incavatura 1 cavatĭo, onis, f. 2 cavĭtas, atis, f. Syn: cavatura.

incavo 1 excavatĭo, onis, f. 2 sculptura, ae, f. Syn: scalptura. 3 cavum, i, n. Syn: cavĭtas; caverna.

incenerire 1 in cinerem redigo. 2 incendo, ere (transl). Syn: igne absumo; incendĭo deleo. 3 in cinerem redigor (intr). Syn: cineresco; deflagro.

incensamento 1 turificatĭo, onis, f. Syn: turis incensĭo. 2 adulatĭo, onis, f (transl). Syn: laudes, f pl; assentatĭo.

incensare 1 turifico, are. Syn: tus incendo; ~ do (arae); ~ sufflo. 2 adulor, aris (transl).

incensata → incensamento.

incensatore 1 turificātor, oris, m. 2 adulātor, oris, m (transl).

incensatura adulatĭo, onis, f (transl).

incensazione → incensamento.

incensiere turibulum, i, n. Syn: acerra.

incenso

incensurato 1 irreprehensus, a, um (ThLL). Syn: nota immunis; integerrimus [de homĭne agitur spectatis moribus insigni]. 2 iudicĭo immunis [praecipue in sermone forensi, de homĭne nulli iudicĭo obnoxĭo].

incentivo incentivum, i n.

inceppare 1 impedĭo, ire. Syn: praepedĭo; obsto [alicui rei impedimento sum; etĭam transl]. 2 cesso, are. Syn: alligor; praepedĭor [passive (intr) de armis vel machinamentis dicitur, quae, vitiata, moveri desinunt].

incerata 1 nautica segestrǐa f. Syn: impervĭa paenula nautica; cfr SVET., Aug., 83. 2 textum impervĭum, n. Syn: incerātum linteum.

incerato 1 incerātus, a, um. Syn: cerātus; illĭtus. 2 v, incerata 2.

inceratura ceratura, ae, f.

incespicare 1 offendo, ere [in aliquod obstaculum pedibus se impedire]. 2 offenso, are. Syn: haesito [praesertim in sermone].

incessanti (progressi dell'industrĭa) nova industrĭae incrementa.

incetta coemptĭo, onis, f.

inchiesta 1 recognitĭo, onis, f. Syn: inquisitĭo; investigatĭo. 2 quaestĭo, onis, f. Syn: recognitĭo [in re forensi].

inchiodamento 1 clavata confixĭo. f. Syn: clavata vinctĭo. 2 ossĭum confixĭo, f [in chirurgica medicina ossĭum fragmenta clavis coniungere].

inchiodare 1 configo, ere. Syn: clavis affigo. 2 affigo, ere (transl). Syn: vincĭo. 3 obstringo, ere (transl). Syn: comprehendo; retineo.

inchiodato 1 confixus, a, um. Syn: clavis affixus. 2 affixus, a, um (transl). Syn: defixus; vinctus. 3 obstrictus, a, um. Syn: haerens [in una eademque cogitatiōne defixus]. E.g. nefando spectaculo haesit (obstrictus est).

inchiodatura clavōrum confixĭo, f. Syn: ~ vinctĭo.

inchiostrare 1 atramento suppleo. Syn: instruo [in re typographica de machĭnis scriptorĭis vel formis apta atramenti copĭa replendis]. 2 atramento foedo. Syn: ~ oblino.

inchiostratore 1 opifex atramentarĭus, m [cfr subst 'atramentarĭum' ThLL]. 2 cylindrus atramentarĭus, m. Syn: fistula atramentarĭa [cylindrus in machinamento typographico atramentum spargens et distribuens].

inchiostrazione opera atramentarǐa f.

inchiostro atramentum, i, n; linimentum, i, n; - blu caeruleamentum, i, n;- rosso rubramentum, i, n.

inciampare 1 offendo, ere. Syn: offenso; incurro. 2 offenso, are (transl). Syn: haesito; cfr QUINT., inst., 10, 7, 10: « intersistentes offensantesque ».

inciampata pedis offensĭo, f.

inciampo offensatĭo, onis, f. Syn: obstaculum; offensĭo; impedimentum.

incidentale 1 fortuītus, a, um. Syn: temerarĭus [de re dicitur quae forte fit]. 2 subcisivus, a, um. Syn: secundarĭus [de re agitur minoris momenti]. 3 interposĭtus, a, um. Syn: interiectus [in grammatica dicitur de sententĭa, quae inter alĭas ad sensum explanandum intericitur]. 4 proposizione – interiectĭo, onis f (ThLL).

incidentalmente obiter; [incidenter]

incidente 1 casus, us, m [de re dicitur aspera gravique, necopinata]. 2 quaestĭo, onis f. Syn: iurgĭum [de contentiōne, quae inopinate in disceptatiōne excĭtatur]. 3 exceptĭo, onis, f [in sermone forensi]; meccanica dell' - ratĭo (alicuĭus) casus; - ferroviario casus ferriviarĭus, m (gravis, gravissimus); cfr Lal, 33, 1985, 48; - stradale casus viarĭus; cfr Lat, 34, 1986, 213; - sul lavoro adversus casus in opere, m.

incidenza 1 momentum, i, n. Syn: vis; pondus [de efficacitate in re aliqua dicitur]. 2 percussus, us, m [in re mathematica vel physica de puncto agitur, quod in angulo radĭus percutit]. 3 vectigalis iactura, f. Syn: pecuniarĭum intertrimentum [in re nummarĭa de imminutiōne agitur, quae propter tributa in proventibus vel in re familiari efficitur].

incidere 1 seco, are. Syn: incido; inseco; scalpo. 2 caelo, are [actĭo aliquid in metallo imprimendi]. 3 imprimo, ere (transl) [de cogĭtatione in mente defixa, vel de sono in discis radiophonicis signato]. 4 valeo, ere. Syn: pondus habeo.

incimurrito 1 malleo arreptus. Syn: male affectus [de animalibus gravedine narĭum laborantibus]. 2 pituitosus, a, um. Syn: muculentus.

incisione digitale incisĭo digitalis, f. [de disco sonoro peculiari more confecto].

incisività accuratĭo, onis, f. Syn: definitĭo; CIC., Brut., 238: «in inveniendis componendisque rebus mira accuratĭo. ».

incisivo 1 incisorĭus, a, um (ThLL). Syn: incidens; secans. E.g. dentes incisorii. 2 accurātus, a, um (transl]. Syn: definītus.

incisoria officina incisorǐa f.

incivile 1 incultus, a, um. Syn: ferus; barbarus [qui patrĭae consuetudinis excultos humanosque mores ignorat]. 2 inurbānus, a, um. Syn: rustĭcus; agrestis [homo natura brutus illepidusque].

incivilimento morum mitigatĭo, f. Syn: mansuefactĭo; humanitatis formatĭo; ~ institutĭo.

incivilire mansuefacĭo, ere. Syn: excolo (mores); expolĭo.

inciviltà 1 feritas, atis, f. 2 inhumanĭtas, atis f. Syn: rusticĭtas; barbarĭa (barbarĭes).

inclassificabile enormis, e. Syn. descriptiōni abhorrens; a descriptiōne ~.

incline ai piaceri libidinosus, a, um.

inclusivo comprehensivus, a, um. Syn: includens; comprehendens.

incluso inclusus, a, um. Syn: comprehensus; [inclusive].

incoercibile coërcitiōnis impatiens. Syn: irrefrenabĭlis.

incoercibilità coercitiōni obstantĭa f. Syn: ~ repugnantĭa, ae f; ~ renisus.

incoerente inconstans, antis. Syn: discrepans; incongruens; sibi repugnans.

incoerenza inconstantǐa ae, f. Syn: discrepantĭa, ae f; incongruentĭa, ae, f.

incognita 1 incognĭtum, i, n (math). 2 aliquid incognitum, n (transl). Syn: res nova incertaque.

incollaggio conglutinatĭo onis, f.

incollare conglutino, are. Syn: glutino.

incollatura 1 conglutinatĭo,, onis, f. Syn: glutinamentum [de partĭum coniunctiōne glutine interposito]. 2 conglutinatiōnis (glutinamenti) pars [de puncto in quo duae partes glutine coniunguntur]. 3 equinum collum, n. Syn: colli mensura, ae f; ~ longitudo [in equitatiōne agitur de capitis et colli mensura in equo].

incolonnare 1 agmen instruo. Syn: ~ dispono [in re militari, dicitur de militibus]. 2 (directe) lineo. Syn: ~ ordino [de rebus recte ad perpendiculum disponendis; e.g. de numĕris].

incolonnatore machinatĭo lineatorǐa f. Syn: instrumentum littĕris lineandis [adi « lineatorĭus » de verbo temporali «lineo»].

incolore 1 incolor, oris. Syn: coloris expers. 2 exsanguis, e (transl). Syn: exilis [de re enervata et elumbi; e.g. de genere dicendi].

incolpare reum facere

incombente 1 imminens, entis. Syn: instans. 2 litis instrumentum, n [in sermone forensi dicitur de tabulis quae ad causam cognoscendam pertinent].

incombenza munus, ĕris, n. Syn: offi��um; negotĭum; provincĭa.

incombustibilità ignibus obstantǐa f. Syn: flammae victrix natura.

incombusto igne invictus. Syn: haud combustus; igne inviolātus.

incommensurabile incommensurabĭlis, e; cfr ThLL.

incommensurabilità incommensurabilitas, atis, f [cfr 'incommensurabĭlis' ThLL].

incommerciabilità nulla venalitas, f ; CASSIOD., var., 7, 32: «Venalĭtas cuncta dissolvitur». Syn: nimĭa pretiosĭtas.

incomparabile

incompatibile 1 repugnans, antis. Syn: abhorrens; alienus. 2 insolubĭlis, e [in mathematica dicitur de aequatiōnum ordine inter se repugnantĭum, quae fieri non potest ut solvantur].

incompatibilità 1 discrepantǐa ae, f. Syn: repugnantĭa, ae f; dissensĭo [dicitur cum nullo pacto homines aut res una esse possunt]. 2 insolubilitas, atis, f [in mathematica in aequatiōnum ordine dicitur, quae solvi non possunt].

incompetente 1 imperītus, a, um. Syn: indoctus; rudis; ignarus. 2 incongruus, a, um. Syn: illegitimus; iuris (potestatis) expers (in sermone forensi plerumque).

incompetenza 1 inscitǐa ae, f. Syn: inscientĭa, ae f; imperitĭa, ae f; ignorantĭa. 2 nullum ius, n. Syn: nulla potestas; nulla auctorĭtas [nullum ius iudicandi vel cognoscendi de aliqua re; in sermone forensi].

incompiutezza imperfectĭo, onis, f. Syn: nulla perfectĭo.

incompiuto imperfectus, a, um. Syn: infectus.

incompletezza ieiunitas, atis, f. Syn: infrequentĭa, ae f; exilĭtas.

incompleto truncus, a, um. Syn: mutilus; exilis; mancus.

incomprensibile incomprehensibĭlis, e. Syn: perplexus; tectus; singularis; incredibĭlis.

incomprensione difficultas, atis, E Syn: nulla indulgentĭa, ae f; inclementĭa, ae f; incommodĭtas.

incompreso 1 non intellectus [de re, quae intellegi non potuit]. 2 minoris habĭtus, m. Syn: non satis probātus; neglectus [de homĭne qui minoris fit quam pro sua virtute].

incomprimibile impotens, entis. Syn: indomĭtus; immodĭcus.

incomprimibilità compressiōni obstantǐa f. Syn: pressiōni repugnantĭa.

incomputabile inaestimabĭlis, e. Syn: haud computabĭlis; innumerabĭlis.

incomunicabile incommunicabĭlis, e (ThLL).

incomunicabilità nulla communicatĭo, f.

inconcepibile incomprehensibĭlis, e. Syn: obscurus; absurdus; singularis; mirus.

inconcepibilità absurditas, atis, f. Syn: miraculum.

inconciliabile insociabĭlis, e. Syn: repugnans; alienus; implacabĭlis; inexorabĭlis.

inconciliabilità discrepantǐa, ae, f. Syn: repugnantĭa, ae f; dissensĭo, nis.

inconcluso imperfectus, a, um. Syn: inconfectus; infectus.

incondizionatamente pure. Syn: absolute; sine condiciōne.

incondizionato absolutus, a, um. Syn: purus; condiciōnum expers.

inconfessabile tacendus, a, um. Syn: pudendus; non revelandus.

inconfessato tacite habĭtus. Syn: pudore tectus; non confessus.

inconfondibile singularis, e. Syn: unĭcus; proprĭus.

inconfutabile irrefutabĭlis, e. Syn: invictus; non confutandus.

inconfutato invictus, a, um. Syn: probatissimus; non confutātus.

incongelabile congelatiōni renitens. Syn: gelu impervĭus.

incongruenza 1 incongruentǐa ae, f; cfr TERT., anim., 6. Syn: inconvenientĭa, ae f; cfr IDEM, adv. Marc., 4, 16; disconvenientĭa, ae f; cfr IDEM, test. anim., 6; inconsequentĭa. 2 absurditas, atis, f. Syn: absurdum; res ratiōni contrarĭa, ae f; verba secum pugnantǐa n pl.

incongruo 1 incongruens, entis; cfr PLIN., epist., 4, 9, 19. Syn: incongruus ; excongruus; inconsentaneus; inconveniens; inconsequens; absurdus. 2 incondĭtus, a, um. Syn: promiscuus; inordinātus; incomposĭtus. 3 insufficiens, entis. Syn: haud sufficiens; mercede minima inferĭor; operae compensandae haud idoneus.

inconsapevole inconscĭus, a, um. Syn: insciens; cfr TER., Haut., 632; inintellegens; haud intellegens; ~ sentiens; ~ animadvertens; ignarus; inscĭus.

inconsapevolezza nescientǐa ae f. Syn: nulla conscientǐa, ae, f; inscientǐa.

inconsapevolmente 1 nescienter. Syn: inscienter; inconscie; ignare; inscie; nulla conscientia; imprudenter. 2 involuntarie. Syn: haud voluntarie; haud de industrĭa.

inconscio 1 subliminaris, e [cfr adi 'subliminal' Anglōrum ad perceptiōnes motionesve significandas extra vel potĭus infra conscientĭae limen; cfr adi 'liminaris', e; Syn: irrationalis; conscientĭam effugiens; extra conscientĭam; infra conscientĭae limen; inconsiderātus; immediātus [de facinoribus]. 2 inscĭus, a, um. Syn: ignarus; nescĭus; inconscĭus [de personis]. 3 subliminĭum, ii, n [quod infra conscientĭae limen fit; cfr postliminĭum]. Syn: interĭor animus; recondĭta animi pars; animi profundum; ~ secretum; irrationales animi motus, m pl; motus conscientĭam effugientes; motus conscientĭa imperceptibiles; imus animus; inexplorata animi pars.

inconsistente 1 nugatorĭus, a, um; cfr CIC., Caecin., 64. Syn: nugalis; infirmus; inefficax; invalidus; cfr ULP., dig., 48, 18, 1; ad probandum ineptus; fandamenti expers; nullīus momenti; nullus; tenuis; inanis; levis [de argumentis]. 2 mollis, e. Syn: vigoris expers; haud tenax; substantĭa carens; exilis [de rebus] 3 enervis, e. Syn: ignavus; mollis; infirmus [de personis].

inconsistenza 1 levĭtas, atis, f; cfr CIC., nat. deor., 2, 45: « opiniōnis levĭtas ». Syn: inanĭtas; vanĭtas [de argumentis]. 2 mollitudo. ĭnis, f. Syn: vigoris absentĭa, ae f; substantĭae carentĭa, ae f; exilĭtas; carĭes [de rebus inanĭmis]. 3 ignavǐa, ae, f. Syn: infirmĭtas; debilĭtas [de personis].

inconsulto immediātus, a, um. Syn: caecus; cfr CIC., Lig., 3; praeceps; impetuosus; incogitātus; infrenis; infrenātus; vesani proprĭus; dementis ~; impotenter factus; temerarĭus; inconsultus.

inconsumazione

incontaminabile incontaminabĭlis, e; cfr TERT., adv. Marc., 4, 9. Syn: incoinquinabĭlis; incontaminabĭlis; invitiabĭlis; vitĭo inexpugnabĭlis; incorruptivus; incorruptorĭus; a contaminatiōne immunis; a corruptiōne tutus.

incontenibile 1 incohibĭlis, e; cfr AMM., 24, 1, 5. Syn: ineluctabĭlis [adversus quem luctari inutile est]; intolerabĭlis. E.g. ineluctabĭlis impĕtus. 2 intemperabĭlis, e. Syn: irrefrenabĭlis; haud moderabĭlis. E.g. intemperabĭlis laetitĭa.

incontentabile 1 insatiabĭlis, e; cfr SALL., Catil., 11, 3. Syn: inexstinctus; cfr OV., fast., 1, 413; nihil satis habens; in nulla re acquiescens; sibi numquam placens; sibi semper displicens; insaturabĭlis; numquam contentus; supervacanea quaerens; difficilis; delicātus; fastidiosus. 2 perfectiōnis captātor, m; ~ captatrix, f. Syn: opĕris consummati petitor; LUCAN., 1, 131: « famae petitor; consummatiōnis studiosus; ad maiora semper tendens.

incontentabilità 1 insatietas, atis, f; cfr PLAUT., Aul., 487. Syn: sui displicentĭa, ae f; suae condiciōnis contemptĭo; supervacaneārum rerum quaesitĭo; insatiabilĭtas; morosĭtas. 2 perfectiōnis captatĭo, f. Syn: ad maiora nisus; consummatiōnis studĭum; consummati opĕris appetitĭo; nimĭa contra se calumnĭa, ae f; cfr QUINT., inst., 10, 1, 155.

incontestato irrefutātus, a, um. Syn: ratus; indubĭus; incontradicibĭlis; cfr TERT., adv. Marc., 4, 39; irrefutabĭlis; indiscussus; incunctabĭlis; indisputabĭlis; nulli controversĭae obnoxĭus; omnĭum consensu validus; universaliter concessus; universatim acceptus; ab omnibus probātus; haud controversus.

incontrastato ineluctātus, a, um. Syn: ineluctabĭlis; facĭlis; haud difficilis; haud dubĭus; haud anceps; nullo impedimento retardātus; nullo repugnante impetrātus; nullo resistente adeptus.

incontro 1 obventus, us, m; cfr TERT., anim., 41, l. Syn: occasus; cfr TAC., ann., 4, 60; occursĭo, nis; fortuita congressĭo, nis f. 2 breve commercĭum, n. Syn: brevis consuetudo. 3 concilĭum, ii, n. Syn: synodus; symposĭum; doctōrum congressĭo, nis; eruditōrum ~. 4 congressĭo, onis, f. Syn: concursĭo [de rebus inanimis]. 5 certamen, ĭnis, n. Syn: certatĭo; agon. 6 obvenientǐa, ae, f. Syn: tempestas; eventus. 7 favor, oris, m (transl). Syn: gratǐa; e.g. congressĭo Ecclesĭae cum opifĭcum motu,

incontrollabile 1 inexplorabĭlis, e. Syn: inscrutabĭlis; ininvestigabĭlis; inspectiōni refractarĭus; recognitiōni haud obnoxĭus; exploratu difficilis. 2 irregibĭlis, e. Syn: irrefrenabĭlis; incohibĭlis; vigilantĭam eludens; custodĭam effugiens.

incontrollato 1 incompertus, a, um. Syn: haud testātus; haud confirmātus, dubĭus; incertus. 2 infrenātus, a, um. Syn: inconsultus; inconsiderātus; incogitātus; impetuosus; irrationalis.

incontrovertibile incontradicibĭlis, e; cfr TERT., adv. Marc., 4, 39. Syn: irrefutabĭlis; indubitabĭlis; indubitandus; indubĭus; controversiis haud obnoxĭus; omnĭum consensu probātus.

inconturbabile imperturbabĭlis, e. Syn: aequanimus; summa aequanimitate praedĭtus; impassionabĭlis; incommobilitate praedĭtus; sui semper compos; nulli perturbatiōni obnoxĭus; a perturbationibus immunis; perturbationibus inexpugnabĭlis; incoccussus; Cfr PLIN., paneg., 82, 2; inturbātus; constans; cfr CIC., off., 1, 180; imperturbātus; immotus; stabĭlis; praesens.

inconveniente 1 inconsentaneus, a, um. Syn: incompetens; inconsequens; incongruens. 2 intempestivus, a, um. Syn: inopportunus; importunus; inelegans; indecorus. 3 incommodĭtas, atis, f. Syn: offendiculum; cfr PLIN., epist., 9, 11, 1; offensa, ae, f; cfr PETRON., 131; impedimentum; obstaculum; mendum; noxa, ae, f; damnum; detrimentum; nocumentum; incommodum; molestĭa, ae, f; vitĭum.

inconvenienza 1 disconvenientǐa ae, f; cfr TERT., test. anim., 6. Syn: incongruentĭa, ae, f; cfr IDEM, anim., 6; discrepantĭa. 2 intempestivĭtas, atis, f. Syn: importunĭtas; decoris neglegentĭa, ae, f; inelegantĭa, ae, f; indecentĭa, ae, f; rusticĭtas. 3 importune dictum, n; ~ factum. Syn: rustice dictum; ~ factum; absurdum; indecōrum; indecore dictum; ~ factum.

inconvertibile 1 impermutabĭlis, e. Syn: incommutabĭlis; invertibĭlis; inconvertibĭlis. 2 rigidus, a, um. Syn: haud fluctuans; nulli variatiōni obnoxĭus; certae ratiōni astrictus [de extĕris commerciis].

inconvertibilità 1 incommutabilitas, atis, f. Syn: invertibilĭtas; inconvertibilĭtas. 2 rigidĭtas, atis, f. Syn: fluctuatiōnis interdictĭo; fluctuatĭo interdicta [de extĕris commerciis].

incoraggiare

incorniciare 1 forma orno. Syn: in forma includo; tabula marginata includo; margino [de pictis]. 2 circumcludo, ere. Syn: margino; ambĭo; cfr VERG., Aen., 10, 243 [generaliter]. 3 orno, are (transl). Syn: exorno; decoro; ornamento sum.

incorniciata 1 formae apparatĭo, f, Syn: in forma inclusĭo; circumclusĭo; marginatĭo; margĭnis instructĭo [de pictis]. 2 coronarĭum opus, n. Syn: corona [de architectura].

incoronazione coronatĭo, onis. f. Syn: stephanosis; coronae impositĭo; diadematis acceptĭo; publica imperii assumptĭo; sollemnis imperii susceptĭo; coronae inductĭo (Bacci).

incorporamento 1 insertĭo, onis, f. Syn: aggregatĭo; incorporatĭo; cooptatĭo; adiunctĭo. 2 complexatĭo, onis, f. Syn: hauritĭo.

incorporare 1 incorporo, are. Syn: assocĭo; aggrego; coopto; unĭo; insero; ascribo. 2 complector, plecti. Syn: absorbeo; haurĭo; amplector; amplexor.

incorporato insertus, a, um; cfr SVET., Tib., 3. Syn: ascriptus; adiunctus; cooptātus; associātus; adscītus; cfr LIV., 6, 40, 4; aggregātus; incorporātus; unītus.

incorporazione

incorporeità incorporeitas, atis, f; cfr TERT., anim., 7. Syn: spiritalis natura, ae f; -- substantĭa.

incorporeo incorporalis, e; cfr TERT., ani . m., 8. Syn: incorporeus; immaterialis; spiritalis; asomātus; sensibus haud subiectus; e spiritu tantum constans; intactilis; haud sensilis; haud sensibĭlis.

incorregibile [incorregibilĭtas], insanabile ingenĭum, obstinatĭo incorregibĭlis, e. Syn: inemendabĭlis (ThLL); insanabĭlis; LIV., 1, 28, 9: «ingenĭum insanabĭle ».

incosciente 1 improvidus, a, um; cfr CIC., Att., 7, 20, 2: «improvidi et neglegentes duces ». Syn: incogitabĭlis; temerarĭus; imprudens; incircumspectus; inconspectus; incautus; periculōrum incuriosus. 2 inconsiderātus, a, um. Syn: inconsultus; temerarii proprĭus; temere factus; ~ dictus. E.g. inconsiderata agendi ratĭo.

incoscienza temerĭtas, atis, f; cfr CIC., Cato., 6, Syn: inconsiderantĭa, ae, f; cfr PLAUT., Merc., 27; levĭtas; improvidentĭa, ae f; incuriosĭtas; periculōrum incurĭa, ae, f; periculōrum neglegentĭa, ae, f; imprudentĭa, ae, f.

incostituzionale formae civitatis repugnans. Syn: a constitutiōne abhorrens; illegitimus; a constitutiōne alienus; a publica disciplīna aberrans; quoad leges anomalus; ~ ~ vitiosus; politice reiciendus; constitutiōni incongruens; ~ inconsentaneus; a publica disciplīna discrepans; constitutiōni contrarĭus.

incostituzionalità formae civitatis repugnantǐa f. Syn: constitutiōni contrarietas; a constitutiōne discrepantĭa.

incravattare 1 focali Croato instruo. Syn: collari fascĭa exorno. 2 strangulo, are (transl); cfr Cod. Theod., 12, 3, l. Syn: feneratorie tracto.

incredibilmente ultra fidem.

incrementare amplifico, are; - te e sfruttate excitent et amplificent.

incremento

increscioso pigendus, a, um. Syn: fastidibĭlis; cfr TERT., anim., 33; inoptabĭlis; minime optandus; taedĭum afferens, fastidĭum afferens; fastidiosus; ingrātus; incommodus; importunus; molestus.

increspatura 1 sinuatĭo, onis, f. Syn: contractus; incrispatĭo; undulata factura; undiformis ~. 2 crispa facĭes, f. Syn: crispitudo; sinuosa specĭes; undosa facĭes; undulata ~ ; fluctuosa ~; ruga, ae, f; cfr PETRON., 102 [praecipue de vestibus].

incretinimento mentis hebetatĭo, f. Syn: intellectualitatis amissĭo [cfr TERT., anim. 38]; intellegentĭae defectus; intellectualis extenuatĭo; intellectus debilitatĭo.

incretinire 1 obtundo, ere. Syn: hebetem facĭo; ad hebetudinem redigo; intellegentĭa privo; mentem (alicuĭus) hebeto; mentem (alicuĭus) exinanĭo; intellectum (alicuĭus) extenuo. 2 hebesco, ere (intr); cfr CIC., Tusc., 1, 73. Syn: obtundor; hebetesco; mente hebetor, intellegentĭa privor; intellectualitatem amitto [cfr TERT., anim., 38]; excordor; intellectualiter extenuor; hebes fio.

incriminabile incusabĭlis, e. Syn: reus futurus; rei condiciōnem passus; criminatiōne dignus; accusatiōni obnoxĭus; accusabĭlis (Badellino).

incrinatura 1 crepatura, ae, f. Syn: crepatĭo; scissĭo; scissura, ae f; scissum; rima, ae f; fissura. 2 levis depravatĭo, f. Syn: levis corruptĭo. 3 infractĭo, onis, f Syn: levis fractura, ae f; ruptura haud gravis [de arte medica]. 4 offensiuncula, ae, f (transl). Syn: alienatĭo; mutata amicitĭa [de amicali consuetudine].

incrociare 1 decusso, are. Syn: decussatim pono; ~ colloco. 2 implico, are; cfr VERG., Aen., 11, 752. Syn: implecto; consero. 3 intersecor, ari (intr). Syn: decussor. 4 aliunde coeo (intr). Syn: controversim occurro; in contrarĭum transeo. 5 confundor, i (intr) [de vocibus].

incrociato 1 decussatim collocātus. Syn: decussātus. 2 consertus, a, um. Syn: implicĭtus; implexus; intextus. 3 aenigmata reticulata, n pl. Syn: litterae implexae, f pl. → cruciverba; → parole incrociate. 4 mixticĭus, a, um (transl). Syn: artificialis; miscellus. 5 chiastĭcus, a, um (transl) [de poesi].

incrociatore stlata, ae, f; cfr GELL., 10, 25, 5. Syn: prosumĭa, ae, f; commeans navis; speculatorĭa ~.

incrociata decussatĭo, onis, f; cfr VITR. 1, 6, 12. Syn: chiasmus; mutua intersectĭo; transversarĭus occursus.

incròcio 1 decussatĭo, onis, f. 2 compitum, i, n. Syn. bivĭum (vel trivĭum, vel quadrivĭum); quadrifinĭum. 3 hybridica copulatĭo, f (transl). Syn: dispar coniugatĭo; novi genĕris creatĭo; alienōrum genĕrum coniugĭum. 4 hybrida, ae, m. Syn: mixticĭum animal; mixticĭa genĭta; miscellum genus. 5 contaminatĭo, onis, f (transl, gram).

incrodarsi praerupĭo irretĭor. Syn: rupi scandendae adhaeresco; in scansiōne impedĭor.

incrostamento densatĭo, onis f. Syn: sedimen; sedimentum; crassamen; crassamentum; crassitudo; subsidentĭa, ae, f; crusta, ae, f; situs.

incrostare 1 crustis operĭo. Syn: crustas relinquo (in, super aliqua re); sedimen relinquo (~, ~ ~ ~); crustis obduco. 2 crustis operĭor (intr). Syn: ~ obruor; crusta obducor. 3 trullisso, are (transl); cfr VITR., 7, 3, 3. Syn: tectorĭum induco; cfr SEN., epist., 86; tectorĭo opere orno; crustis orno; ~ vestĭo; crusto; incrusto.

incrostazione 1 densatĭo, onis, f. Syn: sedimen; sedimentum; crassamen; crassamentum; crassitudo; subsidentĭa, ae, f; crusta, ae, f; situs. 2 trullissatĭo, onis, f; cfr VITR., 7, 3, 5. Syn: tectorĭum opus; cfr CIC., leg., 2, 65; crustae inductĭo; incrustatĭo; tectura, ae, f; crusta.

incrostura → incrostazione.

incrudelimento crudelitatis incrementum, n. Syn: beluini habĭtus assumptĭo; humanitatis amissĭo; efferatĭo; saevitudo.

incrudelire 1 effero, are. Syn: (alicui) immisericordĭam inicĭo [cfr TERT., spect., 20]. 2 efferasco, ere. Syn: crudelĭor fio; inhumanĭor ~; beluinum habitum sumo; saevitĭam meam adaugeo; efferor. Syn: desaevĭo; invehor; saevissime torqueo (aliquem); crudelissime vexo (~); crudelitatem in aliquo exerceo; saevĭo. 3 caece percutĭo. Syn: indiscriminatim opprimo; ingruo [de rebus inanimis, praesertim de fato vel de calamitatibus].

incrudire 1 aspero, are; cfr STAT., Theb., 1, 138. Syn: effero; exaspero; inimico; inhumanum facĭo; ~ reddo; humanitate exuo. 2 frigidando deformo [de metallis]. 3 priorem densitatem conservo (intr). Syn: ~ soliditatem teneo. 4 rigidus fio. Syn: tractabilitatem amitto; intractabĭlis fio; inflexibĭlis fio [de metallis; intr]. 5 frigescit, ere. Syn: in peĭus ruit; in deterĭus ~; frigidum fit; immite ~ [de caelo]. 6 crudesco, ere; cfr STAT., Theb., 2, 717. Syn: efferor; asperor; inhumānus fio; hostilis ~; humanitatem depono [de moribus; refr]. 7 gravesco, ere. Syn: peioro; deterĭor; ingravesco; crudesco [de morbis (intr)].

incrunatura foratura acu facta f.

incubare incŭbo, are. Syn: ova incŭbo; cfr VARRO., rust., 3, 9, 8; ovis ~.

incubatorio incubitorĭa officina, f. Syn: artificiosae incubatiōnis ~; ovis incubandis ~.

incubatrice 1 machina incubitorǐa, f [cfr ‘cubitorĭus’]. Syn: artificiosae incubatiōnis apparātus; incubatrix (Badellino). 2 materni ventris imitamentum, n. Syn: materni alvi imitatĭo; praemature nati sustentaculum.

incubazione 1 incubatĭo, onis, f; cfr PLIN., nat., 10, 56. Syn: incubĭtus; cfr PLIN., nat., 10, 54; pullatĭo; fotus; protectum incrementum. 2 morbi maturescentǐa f [e ‘maturescendo’, veluti adulescentĭa ex adulescendo]. Syn: mortiferi germĭnis incrementum; occultus morbi progressus; tacĭta morbi progressĭo; morbi instantĭa, ae, f; ~ imminentĭa, ae f; ~ insinuatĭo; morbus immanifestus [id est, nondum manifestus]; ~ conceptus (Badellino). 3 maturescentǐa, ae, f (transl). Syn: origo; cunabula, n pl; praeparatorĭum momentum; lentus processus.

incubo 1 incubo, onis, m; cfr TERT., anima, 44. Syn: nocturna suppressĭo; cfr PLIN., nat., 22, 82; angor nocturnus; ~ somnialis; anxifĕrum visum; terrificum simulacrum; formidamen somnĭale; terror nocturnus; anxiosum somnĭum; incubus. 2 terror, oris, m (transl). Syn: metus; pestis; vitae labes; intolerabĭlis cura, ae, f; serenitatis impedimentum; assiduae sollicitudĭinis fons; gravis cura, ae, f; onus intolerabĭle (Bacci); gravissĭma cura, ae, f.

incultura inhumanitas, atis, f. Syn: incultus; cfr SALL., Iug., 2, 4; bonārum artĭum ieiunĭtas; cfr CIC., de orat., 2, 10; ineruditĭo; ignorantĭa, ae, f; rudĭtas; rusticĭtas; barbarĭa, ae, f; doctrinae ieiunĭtas; ~ incuria; disciplīnae incuriosĭtas; cognitiōnis detrectatĭo; eruditĭo nulla; doctrinae carentĭa.

inculturazione alienae culturae adeptĭo, f. Syn: alterĭus cultus ~; ~ ~ assumptĭo.