İnsan gerçEĞİ ve islami hayat

İNSAN GERÇEĞİ VE İSLAMİ HAYAT

Önsöz

Rahmân ve Rahim Allah’ın adıyla. Hamd olsun âlemlerin Rabbine, salât ve selâm O’nun Rasûlü’ne, âline, ashâbına ve O’nun yolunu izleyenlere.

Allah Teâlâ insanları en iyi ve en güzel şekilde yaratmış ve dünyadaki her şeyi de onlar için var etmiştir:

“O (Allah) ki, yeryüzünde ne varsa hepsini sizin için yarattı.” ¹

Yeryüzündeki her şey insanlar için, insanlar da Alla’a kulluk için yaratılmıştır. Allah Teâlâ bu gerçeği Kur’ân-ı Kerim’de şöyle bildirmektedir:

“Ben cinleri ve insanları, ancak Bana kulluk etsinler diye yarattım” ²

Allah’a kulluk için yaratılan insanlar, bu gerçeği bilmeli ve kulluk görevlerini yerine getirmeli ki, yaratılış gayesine uygun yaşamış olsunlar.

Yaşadığımız bu toplumda halkın büyük çoğunluğu müslüman olduğu halde, aynı halkın islâm’a aykırı düşünce, inanç ve davranışları her alanda ortaya çıkmaktadır. Allah Teâlâ’nın emrettiği, Kur’an ve sünnetin gösterdiği dosdoğru yol bırakılıp İslâm’a aykırı bir yol takip edilirse, o yol insanları hüsrana götürür.

Allah Teâlâ’ya kulluk görevini terk eden, helâlı-haramı düşünmeden zevkine, keyfine göre yaşayanlar, içki, kumar, zinâ, hırsızlık, haksızlık ve ahlâksızlık yapanlar, yaptıkları kötülüklerin, günahların cezasını âhirette göreceklerdir. ³

“Allah ve Rasûlü’ne iman ettim, ben de inanıyorum elhamdulillah müslümanım, kalbim temiz” demekle kurtulmak mümkün değildir. Allah Teâlâ şöyle buyurur:

“İnsanlar imtihandan geçirilmeden sadece iman ettik (inandık) demeleriyle bırakılıvereceklerini mi sandılar? Andolsun ki Biz onlardan öncekileri de imtihandan geçirmişizdir. Elbette Allah doğruları ortaya çıkaracak, yalancıları da mutlaka ortaya koyacaktır. Yoksa kötülükleri yapanlar Bizden kaçabileceklerini mi sandılar? Ne kadar kötü (yanlış) hüküm veriyorlar!” ⁴

İman amel etmeyi gerektirir.

“Kim iyi bir iş yaparsa, bu kendi yararınadır. Kim de kötülük yaparsa (günah işlerse) kendi zararınadır. Rabbin kullarına zulmedici değildir.” ⁵

Allah Teâlâ’ya kulluk yapmak için yaratılan insan, bu temel görevini yerine getirirse dünyada da âhirette de huzur ve mutluluğa kavuşur. Kim de Allah Teâlâ’ya kulluk görevlerini yapmazsa, İslâmî hayatı terk ederek İslâm’a aykırı bir hayatı tercih ederse, dünyada huzura, âhirette de kurtuluşa eremez.

Allah’a kulluk, Allah’ın emrettiğini yapıp yasaklarından sakınmakla, yani İslâm’a teslim olup gereğini yapmakla mümkündür. Bu da İslâm’ı doğru bir şekilde öğrenmekle olur. Müslüman kişi, önce, doğru bir inanca sahip, tevhidi özümsemiş olmalı; şirkten, küfürden, bid’at ve hurâfelerden, câhiliyye düşünüş, inanış ve yaşayışından uzak bir kişiliğe bürünmeli ve sâlih amellerde bulunmalıdır. Bu şekilde Allah’a iyi kul olmaya çalışmalıdır.

Bu temel mesajı, dili lâf yapan, eli kalem tutan kişilerin başkalarına ulaştırması hüsrandan kurtulmanın şartıdır.

Bu çalışma bu düşüncenin eseridir. Bu eseri hazırlamaktaki maksadımız, bazı önemli konuları, temel kaynaklarımız olan Kur’ân-ı Kerim ve Rasûlullah (s.a.s.)’in hadisleri ile delillendirerek İslâm’ın doğru bir şekilde öğrenilmesine ve hayata aktarılmasına katkı sağlamaktır. Elinizdeki kitap, Kur’an ve sünnet esas alınarak ve bu itina ile, konuyla alâkalı çok sayıdaki kitaptan istifade edilerek kaleme alınmıştır.

Bu eserin baştan sona tetkik ve tashihini yapan araştırmacı yazar Ahmed Kalkan Hoca’ya ve ayrıca çeşitli şekilde yardımları olan kardeşlerimize teşekkür eder; hepimize Yüce Allah’tan, Kendisine kulluk yolunda yardım etmesini niyaz ederim.

Bu çalışmamızın hayırlara vesile olmasını Allah’tan diliyorum. Gayret bizden, hidâyet ve başarı Allah Teâlâ’dandır.

Süleyman Gülek

Ümraniye, Nisan 2004 ⁶

Takdim

Okumayan bir toplum olduk. Okumayan, sadece bakan, seyreden, aklıyla değil; gözüyle düşünüp değerlendiren bir toplum. Halbuki yüce kitabımızın ilk emri “oku!” idi. Bir toplumun okumaması, câhil kalması demekti.

Yazmak okumaya göre daha zahmetli, daha katılımcı olduğundan, okumayan insanların yazması hiç beklenemezdi. Az sayıda okuyanlarımızın da, ikinci görevleri olan yazma konusunda büyük ihmalleri vardı. Artık insanlar birbirlerine mektup bile yazmıyorlar, uzaktaki yakınlarına tebrik bile göndermiyorlar. Halbuki yazılmış sayfaların bir araya getirilmesi demek olan “kitap” bir müslümanın her şeyi demekti. Müslümanın kitabında (Kur’an’da) yazıya dikkat çekmek için bir bölüme “Kalem sûresi” adı veriliyor. Kaleme ve yazdıklarına yemin ediliyordu.

Aklın ve ruhun gıdası okumak, tefekkür etmek ve yazmaktır. İnsan için hakkı tavsiye etmeden, hayra çağırmadan kurtuluş yoktur. Kitabımız okunmak zorunda olduğu gibi, okuyan da onu anlamak ve anlatmak mecburiyetindedir. Dili lâf yapan diliyle, eli kalem tutan kalemiyle, canlı kitap olmaya çalışan vücut, hal lisanıyla hakka tercümanlık yaparak kulluğunu ispatlamak zorundadır. Bu çaba başkalarını kurtarmaya vesile olmuyorsa bile, en azından fâilini kurtaracaktır.

Baştan sona inceleyerek okuduğum bu eserin, böyle bir sorumluluk hissinin ürünü olduğunu söyleyebilirim. Genel olarak insanı, özel olarak da müslümanı ilgilendiren başlıca konular, başta Kitabımız ve onun en doğru açıklaması olan Sünnet penceresinden bakılarak yorumlanmıştır. Kendisini yakından tanıdığım ve gayretlerine şâhit olduğum yazar, yüzlerce kitaptan binlerce alıntı yaparak paylaşılan ortak doğruları tespit etmeye çalışmıştır. Günümüz şartlarında bir kitap okumanın bile ne kadar zahmetli ve takdire şâyân olduğu değerlendirildiğinde, bal arısı misali yüzlerce çiçekten binlerce özü seçip çıkararak bal yapmaya çalışmanın değeri ortaya çıkar. Mârifet iltifata tâbidir. Başta Kur’an olmak üzere, kâinat ve insan kitaplarını okuyup anladığını başkalarıyla paylaşmak kadar güzel bir şey olmasa gerektir. Müellife bundan sonraki çalışmalarında başarılar dilerim.

Ahmed Kalkan ⁷