Karşılaştırmalı Kamu Yönetimi Dersi

D.Yerel Yönetimler

1.Belde (La commune)

Fransız yerel yönetim sisteminde, Türk sistemindeki “köy topluluğu” bulunmamaktadır. En küçük yerel yönetim birimi, komündür. La commune, teriminin Türkçe’de, tam bir karşılığı bulunmamaktadır. Okunduğu gibi Türkçe’ye aktarılarak “komün” sözcüğü kullanılabilir. Bununla birlikte, Türk sisteminde yerel yönetim birimlerinden birisinin adı olan “belde” terimi de, tam örtüşmediği unutulmadan, kullanılabilir.

Beldeler (komünler), Eski Rejimdeki kilise çevrelerinin (les paroisses) kalıtçılarıdır. Günümüzdeki hukuksal yapıları, beldelere ilişkin temel yasaya dahil edilmiş olan, 5 Nisan 1884 tarihli Yasaya dayanır.

Fransa’daki beldeler (komünler) müthiş bir dağınıklık gösterir. 1990 yılı itibariyle Fransa 36 763 belde (komün) ile Avrupa Birliğindeki belde sayısının yarısına sahip durumdadır.

a)Beldenin (komünün) Örgütlenmesi

Beldenin (komün) yönetsel yapısı, karar organı olan belde meclisinden ve yürütme organı olan başkandan oluşur. Belde başkanı, 28 Mart 1882 tarihinden beri geneloyla seçilmektedir.

Belde Meclisi (le conseil municipal), 3500’den az nüfusa sahip olan beldelerde, iki turlu çoğunluk yöntemiyle, 3500 ve fazla nüfusa sahip olan beldelerde karma yöntem ile (çoğunluk + nisbi) altı yıllığına seçilir. Belde Meclisi, genel yetkiye sahiptir. Belde işlerinin yönetimi hakkında genel karar organıdır. Bütçeyi hakkında karar verir, yıllık kesin hesapları oylar, yerel hizmetlerin kurulmasına karar verir, belde mallarını yönetir ve beldenin yaptığı sözleşmeler hakkında karar verir.

Belediye (belde) başkanı (le maire) ve yardımcıları Belde Meclisi tarafından seçilir. Başkan, Meclisin kararlarını hazırlar ve alınan kararları yürütür, beldenin malvarlığını yönetir, belde adına sözleşme yapar ve icraatından Meclise hesap verir. Kamu düzenini sağlamak amacıyla belde kolluk yetkileriyle donatılmıştır.Yerel Yönetimler Genel Yasasının L.2212-22.maddesine göre, kamu düzeni, kamu dirliği, güvenliği ve sağlığı unsurlarını kapsamaktadır. Daha somut olarak, başkanının kolluk yetkileri, trafik düzeni, genel düzen sağlanması, kamu esenliği, cenazelerin taşınması, pazarın düzenlenmesi, ilkyardım faaliyetleri ve felaketlerle mücadele konularında ortaya çıkmaktadır.

b)Beldenin (komünün) Yetkileri

Beldenin kendi alanına ilişkin “genel yektisi” bulunmaktadır. Bunun dışında, yollar, hijyen, çevre koruması, cenaze hizmetleri gibi bazı yetki konuları yasalarda ismen belirtilmiştir. Yerelleşmeye ilişkin yasalar, ilkokullar, hijyen ve sağlık ile kentleşme (imar planları) konularındaki merkezi yönetim (devlet) yetkilerini beldelere aktarmıştır.

Beldeler (komünler), Yerelleşmenin temel araçları olmaktadır. Bütçeleri (1998’de 435 milyar Frank) tüm yerel yönetimler bütçelerinin üçte ikisini; sahip oldukları kamu görevlileri (1 159 000 görevli), merkezin taşra örgütlenmesi ile yerel yönetimlerin toplam personelinin % 90’nını oluşturmaktadır.

2.İl (le département) (İl özel idaresi)

a)Örgütlenme

İl, Genel Meclis (conseil général) tarafından yönetilir. Bu meclisin üyeleri, iki turlu çoğunluk sistemiyle altı yıl için seçilirler. Her kanton (bin ila yirmi bin arası değişen sayıda seçmenden oluşan seçim çevresi) bir il genel meclisi üyesi (conseiller général) seçer. Meclisin yarısı her üç senede bir yenilenir.

Meclisi, başkan ve dört ila 10 başkan yardımcısı ile diğer üyelerden oluşan bir daimi encümen (commission permanente) seçer.

Meclis, ilin işleri hakkında genel yetkilidir. Temel kararları alır ve yürütme organının faaliyetleri için genel çerçeveyi çizer. Özellikle, il kamu hizmetlerinin kurulması ve geliştirilmesi, il mallarının yönetimi ve bütçe konusunda kararlar alır.

Daimi Encümene, bütçe ve kesinhesap konularında dışında, Meclis tarafından yetki devredilebilir.

İl Genel Meclisi Başkanı, 1982 yılında, ilin yürütme organı olarak valinin yerini almıştır. Genel meclisin kararlarını hazırlar, toplantılarına başkanlık eder ve alınan kararları yürütür. İl yönetiminin ita amiridir. Özellikle, valinin ve belediye başkanının yetkileri dışında kalan trafik düzeni konusunda, kolluk yetkileri vardır. Genel meclis başkanı, yetkilerinin bir kısmını, başkan yardımcılarından birine veya bunların mazereti halinde genel meclis üyelerinden birine devredebilir.

İl hizmet birimleri, 1982 yılından önce sadece genel meclisin kabinesi ve yazıişleri ile vali ile merkezi idare hizmetleri amirlerinin otoritesi altında çalışan az sayıda görevliden oluşuyordu. Yerelleşme ile birlikte, il (özel) yönetimlerine, önemli miktarda maddi olanak aktarılmış ve il yönetimleri, kendilerine aktarılan görevleri yerine getirebilmeleri için önemli yetkilerle donatılmıştır. İl hizmetlerinin başlarında (genellikle valilik personelinden gelen) birer yönetici bulunmaktadır. Hizmetler genellikle üç birimi ayrılmıştır: idari ve mali işler birimi, teknik işler (araç gereç, tarım ve orman, vb.) birimi ve sosyal işler birimi.

b)İl Özel Yönetiminin Yetkileri

İlin yetkileri, merkezsizleştirme yasası ile önemli ölçüde artırılmıştır. Bu yetkiler ilgili olduğu alanlar şunlardır:

• 
  Sağlık hizmetleri (ana ve çocuk sağlığı, toplumsal afetlerle mücadele) ve (özellikle çocuğa, aileye, yaşlılara yönelik) sosyal yardımlar.
  
• 
  Ortaokullar ve öğrenci taşımacılığı.
  
• 
  Kırsal hizmetler için araç gereçler.
  
• 
  Konut
  
• 
  Yolların bakımı.
  

3.Bölge Yönetimi

Bölgenin, yerel yönetim birimine dönüştürülmesi 2 Mart 1982 tarihli Yasayla gerçekleştirilmiştir. Bölge, ilk olarak merkezi hizmetlerin gerçekleştirildiği bir ölçek olarak kurgulanmıştı ( 2 Haziran 1960 ve 14 Mart 1964 tarihli Kararnameler); daha sonra, 5 Temmuz 1972 tarihli Yasa ile kamu kurumu niteliği verilerek tüzelkişilik kazanmıştı.

Bölgenin, yerel yönetim olarak kabul edilmesinin, bölgenin artık seçimle oluşturulan bir meclis tarafından serbestçe yönetimi ve sadece iktisadi konularla sınırlı (özel) yetkiden, bölgeye ilişkin konulara ilişkin genel yetkiye geçilmesi gibi iki önemli sonucu olmuştur.

a)Bölge Örgütlenmesi

Bölgenin örgütlenmesi, il (özel) yönetiminin örgütlenmesi ile büyük benzerlik gösterir.

19 Ocak 1999 tarihli Yasadan beri, bölge meclisi üyeleri, her bölge çevresinde ikili turlu liste sistemi ile beş yıllık bir dönem için seçilmektedir. Üye sayısının mutlak çoğunluğu, listeli çoğunluk sistemi ile, kalanı ise nisbi sistemle seçilmektedir. Meclisin üye sayısı bölgenin büyüklüğüne göre değişmektedir. Örneğin, Denizaşırı İllerden (DOM’lardan) biri olan Fransız Guyanası’nda bu sayı 31 iken, Paris’i de içine alan I’Ile-de-France Bölgesinde 209’dur.

Bölge meclisleri, bölge işleri hakkında karar alır. Bölge işlerini takip etmekle ve kararları icra etmekle görevli bir Başkan seçer. Meclis, bütçe ve idari hesapların onaylanması dışındaki yetkilerinin bir kısmını Daimi Encümene devredebilir.

Bölge düzeyinde, Bölge Meclisi dışında, iktisadi-toplumsal güçlerin temsilini ve uzlaştırılmasını amaçlayan, Ekonomik ve Sosyal Komite adını taşıyan bir başka meclis daha bulunmaktadır. Bütçe yönelimlerinin belirlenmesi, planının uygulanması için gerçekleştirilen sözleşmelerin hazırlanması ve uygulanması ile bölgelere devredilen hizmetlere ilişkin programların ve faaliyet şemalarının hazırlanması konularında bu meclise danışılması gerekmektedir. Ekonomik ve Sosyal Komite’nin üyeleri, işletmelerin, ücretli çalışmayan mesleklerin ve sendikaların temsilcileri ile bölgenin önde gelen kişileri arasından valinin kararıyla görevlendirilirler.

Bölge hizmet birimleri, 1982’den itibaren büyük artış göstermiştir. Bölge Meclisi Başkanının kabinesi ile başlarında birer yönetici bulunan hizmet birimlerinden (idari ve mali işler, iktisadi işler birimi, mesleki eğitim birimi, eğitim tesisleri yapım birimi) oluşmaktadır.

b)Bölge Yönetiminin Yetkileri

Bölge yönetiminin yetkileri esas olarak bölgenin iktisadi, toplumsal ve kültürel kalkınması ile ilgili konulurla belirlenmektedir:

• 
  Bölge hizmetlerinin ihtiyaç duyduğu donanımın, merkezi idare (devlet) veya yerel yönetimlerle birlikte finansmanı.
  
• 
  Bölgesel gelişme ve iş yaratmak amacıyla yapılan yatırımlar için Devlet hesabına, tahsisat verme.
  
• 
  Bölgesel kalkınma hedefli şirketlere katılma ve karma girişimler oluşturma.
  

Bölge yönetimleri, dört yıllık bir dönem için yapılan plan sözleşmeleri aracılığıyla, Devletin iktisadi kalkınma siyasasının uygulanmasının önemli ortakları haline gelmişlerdir.

Bunun dışında Bölge yönetimlerinin, mesleki eğitim, çıraklık eğitimi, ulaşım ve eğitim (lise eğitimi, özel eğitimde donanım sağlanması) konularında yetkileri bulunmaktadır.