Objetivos generales

Organización

Elementos de textos orales o escritos

• 
  Marcadores frecuentes para añadir información (repaso y ampliación) (ook, niet alleen...maar ook, eveneens; clasificar (Om te beginnen, vervolgens, dan, daarna, verder, ten slotte); enumerar (ten eerste, ten tweede, ten derde...); reformular (Ik bedoel..., Ik wil zeggen...); ejemplificar (bijvoorbeeld, met andere woorden, zoals); argumentar (bovendien); rebatir (hoewel, ook al, toch); enfatizar (steeds weer); concluir (Ten slotte, tot slot); resumir (Samenvattend, kortom); cambio de tema (Aan de andere kant, Ik wilde ook graag uw aandacht vestigen op...).
  

• 
  Puntuación y párrafos. Atención al empleo de los signos de puntuación como marcadores del discurso (con especial atención al significado discursivo de los signos: punto y coma, puntos suspensivos, interrogación; exclamación; paréntesis; corchetes; guión o raya). Insistencia en el uso correcto de la coma en oraciones complejas. Correspondencia entre los párrafos y los temas del discurso.
  
• 
  Refuerzo de la entonación correcta y el uso de pausas, como marcadores de unidades discursivas y de relaciones.
  

• 
  Refuerzo de la entonación correcta y el uso de pausas, como marcadores de unidades discursivas y de relaciones de sentido.
  

Elementos propios de la conversación (en diferentes registros y actitudes)

• 
  Uso del pronombre personal enfático o repetición de pronombres: como indicador de subjetividad; como marcador de contraste discursivo.
  
• 
  Marcadores para dirigirse a alguien según la situación: ampliación (Formas de tratamiento; Pardon / Sorry; Dank u wel / Bedankt), saludar (Hoe gaat het met u, meneer...; Hé + nombre de pila!, Hoe gaat het ermee?), responder a un saludo (Goed, dank u.; En met u? / Alles goed. En met jou?); solicitar al interlocutor que empiece a hablar (En wat denk jij?, Ik wou je iets vragen...); empezar a hablar (Trouwens; Wist je dat...? Luister...; Kijk...), cooperar (Natuurlijk); reaccionar (Nee toch!, Ja?, Dat meen je niet!, Echt waar?); reforzar (natuurlijk; uiteraard; ongetwijfeld); implicar al interlocutor (Zoals je weet…; Je weet dat...); asentir, con distintos matices (En of!, Ik ben het ermee eens; Het hangt ervan af...); contradecir, con distintos matices (Ja, maar…; Niks daarvan!); clarificar las opiniones (Wat ik wou zeggen is dat...); demostrar implicación (Wat zeg je me nou! Ongelofelijk!); tomar la palabra (Ik wilde nog zeggen dat...); iniciar una explicación (Wel; Het zit zo...); repetir y transmitir, interrumpir la explicación (Sorry dat ik je onderbreek, maar; Ik wil het heel graag van je horen, maar nu); disgresores (trouwens); anunciar el final (Dat is het dan.); despedirse (Goed. Ik ga maar weer eens.Tot ziens!).
  

• 
  Recursos para las reacciones esperadas en las situaciones e intercambios usuales (“pares adyacentes”): preguntar por una persona al teléfono (Zou ik met ... kunnen spreken? / Kunt u me doorverbinden met ...?)– responder (Zeker, een ogenblikje alstublieft), preguntar por el estado general de las cosas (Hoe gaat het ermee?; Alles goed? - in orde?; Hoe staan de zaken ervoor?) – responder (Alles gaat / loopt prima); ofrecer (Kan ik u misschien .....(iets) aanbieden?) – aceptar (Ja, heel graag; Ja, waarom niet?); rehusar (Nee, dank u (wel)) – insistir (Echt niet, ook geen ...?/ Zeker weten?); pedir un favor (Zou ik je (om) een gunst mogen vragen?) – aceptar (Ja, natuurlijk mag dat / Natuurlijk, dat mag); pedir ayuda (Zou u me (even) willen / kunnen helpen) – conceder ayuda (Ja, natuurlijk), pedir un objeto (Meneer / mevrouw, heeft u misschien ...?)– darlo (Hier / alstublieft, neemt / pakt u maar); darlo, etc.
  
• 
  Marcadores: para contextualizar en el espacio y en el tiempo, repaso y ampliación, (Toen, terwijl, ondertussen, voordien, vervolgens, later, binnenkort).
  

Deixis

• 
  Formas de señalamiento en las diferentes situaciones de enunciación (conversación, teléfono, chat, carta, e-mail, etc.) y en el discurso diferido y relato: uso en cada caso de los pronombres, demostrativos y expresiones de tiempo y espacio. (nu, vandaag, gisteren, morgen … ↔ destijds, dezelfde dag, de dag ervoor, de volgende dag..., hier, hierheen, deze, komen ↔ daar, daarheen; Ik wilde Bert en Mark uitnodigen, maar de een had geen tijd en de ander is nog op vakantie.; We waren in 1990 getrouwd. In dat / hetzelfde jaar hebben we een wereldreis gemaakt.).
  
• 
  Combinación de elementos deícticos para concretar el objeto (deze hier; die daar) o el lugar (daar ginds, hier vooraan, daar achteraan).
  
• 
  Deixis espacial: combinación de adverbios deícticos para concretar el lugar.